Kijkend vanuit het beslagen raam
Beelden flitsen door je hoofd
Landschap en dorp passeren snel
De kou achter een glazen kloof
Een reis door de tijd
van west naar oost
Een klop de deur
Een broodje, zoals beloofd…
Kristallen bollen voor de toekomst
Voorzien ons van een grote angst
Ook al zie je liefde en genot
Wie zegt dat het later echt zo wordt
Geef mij maar een plakboek
Met dingen van vroeger
Herinneringen zoet of wrang
Waar je niks meer aan veranderen kan…
Vol bewondering onderzocht jij de tuin
Van vrouwenmantel tot cichorei
In jouw ogen een klein wonder
Geluidloos trekt een wolk voorbij
Serene stilte daalt op ons neer
Alles houdt zijn adem in
Kijkend met zijn grote ogen
Volgt hij nu een kleine spin
Van een afstand laat ik jou
Één worden met de natuur
Ik zie de mooiste bloem die zich ontvouwt…
Vreemd gekras klinkt uit de hoogte
Tussen bladeren bruin en groen
Maakt hij steeds weer dat geluid
Een geluid van nu en toen
Sinds de wereld is ontstaan
Heeft hij deze grote taak
Om het weer in gang te zetten
Daarom krast hij ook zo vaak
De opwindvogel
Windt de veren van de wereld op…
Ik koester
Jouw laatst gestuurde brief
Een brief
Waarin je afscheid neemt
Niet lang
En zonder sentimenteel te zijn
Wijs jij
Op een naderend einde
Een einde
Tussen jou en mij
Natuurlijk vloeide er een traan
Ontstond er een orgasme van pijn
Maar ik begrijp waarom je moest gaan
Waarom je niet meer bij mij kon zijn…
Al is het maar voor even
En de herinnering niet zoet
Verdwaal in mij
Struin rond in mijn labyrint
Ontdek mijn vele geheimen
Verdwaal in mij
Wandel door de tuin van bloemen
Zwem door mijn zeven zeeën
Verwaal in mij
Jij
Een placebo tegen de pijn
Verdwaal in mij…
Donker
Zonder jou
Kil
Zonder jou in mijn armen
Zwaar
Is de wereld om alleen te dragen
Moe
Van mijn zorgen om jou
Eenzaam
Is mijn geest
Zielloos
Zonder jou…
Ik dwaal door een lege gang
Beplakt met afbladerend behang
De vloer kraakt zacht onder mijn voeten
Alsof het hout mijn aanwezigheid wil begroeten
Gelige schilderijen in een hoek
Vind ik wanneer ik naar mijn jeugd zoek
Verdwenen beelden van weleer
Ik herinner me niet alles meer
Oude schriften en een sportschoen
Ruiken nog altijd een beetje…
Nog altijd zie ik jou
Wanneer ik door de kamers loop
Een reflectie in een spiegel
En jouw glimlach is waar ik op hoop
Elke keer hoor ik jouw stem
Wanneer mij onder mensen begeef
Nog één lief woordje
Is waar ik voor leef
Ik moet door
Het leven staat niet stil
Maar zonder jou
Is niet wat ik wil
Waarom verliet je me
En verdween je uit…
948
Bezig met laden