Alle inzendingen van Maarten

Na de ijzige katharsis is mijn hart weer rein; mijn wonden zijn geheeld, ik kan weer bollen planten, en adoratie voelen voor al het verwante en liefde brengen waar ze hoort, ootmoedig zijn. Ik kan luisteren naar de merel in de heg die ik vorig jaar nog een lied van Mozart wou leren, maar toen ik hem eens grondig wou laten studeren kende hij…

Op een eiland, zes uur 's ochtends in de zomer, de stille weg af, waar geen wandelaar gaat, in de herinnering van wat je ooit is overkomen, daar waar 't bewustzijn het gebaande pad verlaat, terwijl de stilte wordt gevuld met vogelzangen loop je geleidelijk aan hun vogelwereld in, vliegt daar je oude geest, met lief en leed behangen vanouds,…

Dwalen door het huis raken aan je kleding die ik snel de deur uit deed in een vlaag van zelfbehoud. Maar weinig legde ik opzij. Je kunstzijden blousehemd donker met fijn rode bloemetjes dat hangt om de valet alsof jij zo zult komen. In de kast je lichtgrijze pak van al wel lang geleden waarmee ik je zou kleden als je weer voor me stond…

Roeren in de pannen afgesleten houtje als je de saus wilt proeven nauwelijks nog een kommetje zo dienstbaar door de jaren dat je niet goed beseft hoe je haar zult missen als ze in de vaatwasser straks teveel is uitgeloogd vanzelfsprekendheid gevaarlijk geruststellend met stille gewonden en zelfs vermoorden in de slagschaduw van mijn…

Zoveel hartenbloed hier uit pennen vloeide zulk een verfijnd weven van de geest op de cadans van pulserend bewustzijn. Voortgekomen uit het toeval soms, van linksom draaiende aminozuren toen bliksem knetterde door de waas van zich verdichtende dampen in de verstervende echo van de grote knal en al onze impulsen, emoties en gedachten dus evenzovele…

Ons leven ging zo vanzelf gleed zo in golven voorbij. Hoeveel moeite we niet deden om die golven te bedwingen mijn duizend maal pardon tot op de draad versleten. Zoveel strijd als we streden om elkaar niet te verslaan in de worsteling tot beminnen als ons geluk werd toegedekt door laagjes van verdriet. Zomaar voorbij als een…

avec Claude Als we eenmaal buiten zijn legt Claude me uit hoe het is om haar te portretteren. Ze kan urenlang stilzitten. Claude heeft een hele reeks doeken geschilderd: zij in bed, naast het bed, ’s avonds, ’s morgens, etcetera. Zij denkt dat hij haar probeert te versieren, maar volgens Claude is ze eigenlijk nooit het onderwerp geweest…

Storm raast over grijsgroen land waar Sperwer heerst en Visch gespijkerd aan een paal uitkijkt over gele stroken zand. Hij droomt van diep blauw water Mensch op weg naar heuveltop schreeuwt in cadans van voet voor voet dat hij het landschap is. Boven mag hij één seconde kijken. Dan slaat hagel zijn ogen dicht. Weg van de…

Het is die hitte in mijn beestenkop die naar ijskoud doet verlangen. Moe gebeukt door hard metaal en het ritme van de posse schreeuwt uitgeput door menskabaal gesperde bek een beestverhaal. Brother, brother, you are going down! Zo word ik wakker op de kade van een diepe gracht met daarin in trage stroom het bloed van duizend doden…

Wie heeft ze geplukt? De veren in mijn kussen. Wie heeft de eend vermoord in wiens kleed ik elke nacht vakkundig word gesmoord.…

Ik kan veel ik kan winkelend publiek laten lopen ze zelfs laten marcheren - door stompende muziek in hun buik te programmeren ik kan boodschappen leggen in hun winkelwagentje dat dakloos na sluitingstijd op straat is geparkeerd en ik kan roofvogels uit de stad amuseren met poezemuizen nagemaakt van spelen verfomfaaid - gewapende scholieren hun…

Ga staan bij de voet van de beuk en sla met alle kracht je hoofd tegen het onbevlekte hout. Proef het bloed dat via wenkbrauw wimper wang en lip je mond binnenstroomt. Breng dit offer voor hem die ooit de mensen bouwde en nu boven in hoge bomen woont. Verscholen tussen het groene loof. Misschien. Misschien komt hij…

Soms ruik ik de geur van een oude stad. Meegevoerd door de wind die zich laag en traag beweegt langs muren deuren ramen en via bewegende gordijnen tot stilstand komt bij de rand van ons bed. Daar liggen wij. Samen. In verdwijnend licht.…

Ik vind het zo moeilijk, volwassen te worden Ik vind het zo moeilijk, aan de toekomst te denken Ik vind het zo moeilijk, anderen liefde te schenken Het is allemaal zo moeilijk, zonder jou Ik vind het zo moeilijk, helder te denken Ik vind het zo moeilijk, weer vrolijk te zijn Ik vind het zo moeilijk, want het doet zoveel pijn Het is allemaal…

waar in mijn lichaam wonen de geuren van Brazilië of van pepermunt op zondag zuinig en voorzichtig geschoven uit en gewikkeld in een koker van zilverpapier nog ruikend naar gemorste Eau de Cologne waar bleven de stemmen die klonken achter geblindeerde vensters waar uit kleine maansikkels het spaarzame licht verloren ging in de veel te grote…

Ik heb nooit echt van iemand gehouden Nooit echt om iemand gegeven Maar jouw verschijning Bracht een ommekeer in mijn leven Door jou weet ik nu Dat echt verliefd zijn bestaat…

Ik drink weer hop en gerst verveel me, dus ik dicht is dat dan nu de kerst die ik me heb verplicht Ik ken ze nog frapanter een meisje veel charmanter Is twee dagen alleen met niemand om zich heen Eindelijk eens tijd voor zich alleen Geen debiteurenlijsten om haar heen Is dat allicht de kerstgedachte Waar elk mens ooit eens naar smachte…

Als drank tegen mij praten zou dan zou het tegen me zeggen vol berouw wees eens lief en schenk me in bemin me zacht als een godin ik staar al uren naar mijn glas die daarnet nog voller was en denk dan aan vergane tijden in de kerk, mijn geloof belijden toen was het leven nog onbevangen in de kroeg vol lofgezangen want voorwaar, de rode…

In den diepe afgrond is nabij Een bodem van verlangen Daar waar ik te kritisch ben Te slank, te lief, te rode wangen Mijn werk is leuk en niet nabij Nee echt, ik hoef geen man Want de verveling is de troef die ik steeds gebruiken kan Ik ben lief maar ik ben hard Hard op weg om rijk te zijn Maar ook mijn hart is van vlees Maar ja ook ik…

Ver voor de echte buien uit valt hier en daar een dikke zware regendruppel op het droge hete stof dat even tegenstribbelt voor het zich laat overhalen in de vochtige vruchtbare aarde op te gaan…

tussenstation nu een hoeveelheid kou om in over te stappen op Nijmegen schutsluis tussen huis en huis tand op een tandwiel maar in vertraagder opgenomen dagen was die koude louterende grensformaliteit inwijdingsplechtigheid onheil rondom het Heilsfeit klaagmuur tussen trein en drempel het neon-…

Simon is hij? In mij, levende adonis, jouw liefde, een blik die buik injaagt om daar voorlopig kwaad te rechten. Eén dagje stad op meers gesproken lichamen, geur en de wonderen stil naar de grootse metropolen van ver. Bezoek ik alleen gelaten fantasie dat in tempo mijn kamer wil vult beleeft de roem een zoen, ‘Simon: jij weet van niet…

Er danst verdriet in mij vrolijk springend het ritme omdat ook jij er bent. Om over te nemen, op haar rug getikt verlaat zij met een innig buigen de dansvloer. Wij kenden elkaar van eerder, dit bewegen, het schansen in beide oren open. ‘Mijn lief, waak mij morgen sta ook ik op die kater van wij twee.’ Het jassen halen verlaat…

De dagen praten weer vandaag zo lang de stilte vastgehouden in een wedstrijd zwijgzaam is. In mijn buik lag jij te wachten. Languit gestrekt over vragen, zo zij onaangenaam blijven zouden. Door het woud aan twijfels heen bereikte ik het zeggen, mijn lief: ‘de antwoorden heb je al’.…

Alleen zit ik neer, dat kleine randje aan het bed, dat mijn ruimte beeld. Die ene stap nog niet genomen omdat jij slapen kan waar onze dromen steeds weer bewegen de levende fantasie. Orde ons gebroken mijn tijd verplaatst. Verhalen zullen anders klinken maar niet zo Guinnevere en Lancelot. Wij zijn stervenden, ons verleden dicht geen…

Meisjes zacht geraakt mocht Jezus, zal Maria geuren hemelsaards sonnetten laten zij over, vloedig de ander die met woorden dichten kunnen. Maar met mij en zij in teugelijke liefde brengt een hoog lied een zanglijk gebaar naar Cleopatra en Caesar, haar vertederende Antonie. Beamen mogen in oude poëzie, geweest is al mijn liefde…

We sliepen volle nachten brachten kwaad tot leven en stierven in Gods genade flessen wijn vulden gedegen strijd in uren nooit bestaan te ver van morgen, ons evenwicht bedbank open, baden in koppen seks van naakte vrouwen, de fantasie verslaan. Onbekwaam stonden we in te veel van overvloed; de liefde en het kussen dagen vergeten…

In jou, mijn Rome, oude geuren stijgen op onder mijn voeten tot verlangende tijden. Je kleuren gebonden tegen de horizon omdat nu niet wil doordringen in je rustig ademen. Huizen van warmte gesierd door zon en bomen zoals ik Augustus zie wonen kijkend over de Tiber. In jou, mijn Rome, met je groots geheugen in alle tijd, verleidelijk…

Was Mozes niet voldoende tien keer uw wijsheid Uw vurige woorden. Tot het einde, vrije wil die paar regels in elke ontwikkeling gebonden. Niet Uw zoon die stierf omdat ons genot verbonden met zonden. Geen Laatste Profeet verslonden om zijn getrouwen heen. U schreeuwt: ‘mensen leef, omdat Ik uw leven lief heb’ De atheïsten: ‘…

Ik geef op tot niet meer denken de mensen van tevreden leven die niet gedenken de erfenis, erfenis: de aristocratie van het verstand gesproken Thorbecke zacht, maar levendig de liberalen, liberalen: ik gedenk het principe van samen leven, vrijheid in een natie langzaam stromend, stromend: zonder aandacht, zonde leven niet meer weten…