Alle inzendingen van Maartje

Vandaag twee potvissen naar zee gestuurd toch beantwoordt niets de echte vragen was het heimwee of straf raken dieren verdwaald waarom leren we water trappelen SOS Dolfijn signaleert potvisfuiken de Noordzee is een verkeerde afslag maar iedereen verslikt zich wel eens op reis hoe lang kunnen we dit nog vakantie noemen wasmachines…

ik koester een romantisch beeld van zoete kindjes, moegespeeld die 's avonds netjes slapen gaan en pas weer naast hun bedje staan wanneer de wekker is gegaan er wordt niet aan mijn hoofd gezeurd het plaatje perfect ingekleurd zonder schreeuwen, zonder slaan worden schoenen aangedaan en kunnen wij de deur uitgaan vermoeide moeders snap ik niet zie…

een GFT-blaadje geeft tips over duurzaamheid ik veeg er de kliekjes in achter de moestuin klinkt de composthoop in hetzelfde tempo als mijn vertraagde ouders die elke keer dat ik hen zie iets zijn gekrompen zodra ze slapen kras ik hun uiteinden in het ledikant groente- fruit- tuin- afval dat we over de asperges scheppen compost van jaren…

Op mijn schouder Zat mijn vader Hij werd zwaarder Telkens zwaarder Tot hij bezweek Door het gewicht Nu is hij terug Maar veder-licht…

Vertel me over leven over leven en de dood Is er meer dan overleven overleven tot de dood Ik wil meer dan overleven Ik wil leven tot de dood Daarom drink ik van het leven van het leven van de dood Daarom drink ik van het leven op het leven en de dood…

Ga recht op je doel af Blijf op je pad Kijk nooit opzij Steeds hoger die lat Hollen, niet stilstaan en nóóit achteruit Geen ruimte voor twijfel Neem een besluit! Maar hollen wordt stilstaan en een stap achteruit Slechts ruimte voor twijfel Geen enkel besluit Als je doel niet het doel blijkt en het pad niet jouw pad Als je toch eens…

Als de zon je uitlacht en je lacht niet meer mee Mag je dan gaan Als je lichaam zwaar voelt en je ziel niet meer kan Mag je dan gaan Als het leven pijn doet je de liefde niet vindt Als die pil je niet helpt en je echt niet meer wilt Mag je dan gaan En ik Moet ik verdrietig wezen of het leven juist vieren met een lach en een traan…

Machteloos lig ik hier, zie en hoor de mensen om mij heen. Zij vragen wat ik wil. Ik wil zo graag nog wat zeggen, maar het gaat niet meer. Ik wil zo graag nog wat vragen, maar het wil niet meer. Ik wil zo graag nog wat vertellen, maar het kan niet meer. Ik wil zo graag nog praten, maar je verstaat het niet meer. Kon ik maar, want ik wil zo graag…

de mens die in mij woont ziet elke dag de zon al regent het ook iedere dag zij begroet alles met een lach ze heeft ook mededogen heeft er iemand soms verdriet dan zegt ze zacht vertrouw er op je verdriet gaat weer voorbij dan hoopt ze dat de zon ook voor die ander weer gaat schijnen…

Toen waren we je kwijt, Je liet ons plotseling alleen, Geen laatste woorden of een kus, Slechts verdriet en stilte om ons heen. Het afscheid viel me zwaar, Had ik toen maar geweten, Dat het verdriet nog erger werd, Ik kan en wil je niet vergeten! Mijn tranen vallen op je graf, Ik kan het nog steeds niet geloven, Hier vind jij…

als de golven van de zee is een mensenleven dansend met elkaar vormen wij de oceaan. Dan ben jij de onderstroom dan is het weer die ander samen dragen wij geschiedenis van het menselijk bestaan. Verdriet en vreugd is onze golfslag waar wij eens aan land gaan komen blijft een open vraag…

een kind staat stil te kijken mamma huilt, zegt heel zacht pappa is nu bij de sterren het kindje kijkt haar niet begrijpend aan maar pappa is toch sterk hij is toch een soldaat waarom is hij dan dood gegaan hebben die mensen daar hem dan pijn gedaan in zijn ogen blinkt een traan hij drukt zich heel verdrietig en verward dicht tegen…

Van buiten zo gelukkig, geen traan over haar wang. Maar van binnen diep gekwetst, somber en heel bang. Geen mens die zal vragen, hoe het met haar gaat, want niemand geeft oom haar, overal maar haat. Mensen die om haar geven denken het is wel goed. Maar niemand ziet hoe het is en hoe het verder moet. Haar uiterlijk is een dekmantel,…

(een elfje) Strand De zee Het warme zand Het maakt me blij Kalmte…

Ik vergeef mijzelf door te zijn wie ik ben. Ik voel de ruimte voel me fijn met mijn fouten en mijn niet-weten met mijn liefde en mijn verlangen volg ik de stroom die me niet in het rad van de tijd wil vangen.…

Ik ben, staande alleen. Ik ben gaande naar't licht en de kracht van de zon. Uit de nacht van het duister, in stilte gekluisterd, gekomen. Vrij! Nu, gaande met mij het licht en de kracht, door liefdesmacht verbraken de ketens van angst in de nacht.…

Ik kijk over zee, met wijde armen, laat ik mijn gevoelens, met de zachte melodie van de wind meevaren. De duinen, maken een zacht ritselend geluid, harmonieus, waaiende stemmen, met de golven mee, naar verlangende gevoelens, ver over zee. Ik sterk mijn armen, een wals, in het zwakke zonlicht, laat mijn gevoelens gaan, met het gezang…

Ik val in mijn stilte Zink terug in diep gepeins Overdenk al mijn gedachten Beleef gevoelens tot het kleinst. Ik hoor niet meer de stemmen Van hen, voor mij druk pratend Ik reis alleen, graaf dieper De bodem achterlatend. Dan een vraag, aan mij gericht Ik antwoord snel en stug Wanneer men zegt: "Vertel dan meer!" Keer ik hen al de rug…

De stille ruimte Waar zonder mensen Geen warmte te vinden is De stille ruimte Waar zonder muziek De stilte de vloeren bekleed De stille ruimte Waar zonder meubels De echo je angstvallig toespreekt Maar als ik in de stille ruimte De lichten weer ontsteek me nestel op mijn fijnste plekje en het me weer even eigen maak Dan voel ik me…

ik laat de oorlog in mij zelf tot wapenstilstand komen ik ga met kalmte de toekomst tegemoet dan kom ik veel meer dingen tegen die mij vree en vreugde schenken…

in rust en vertrouwen je weg vervolgen niet bij elke moeilijkheid stil blijven staan vreugd en verdriet durven te accepteren er zelfs iets van leren dat geeft je een kracht die niemand je afneemt…

de avond is gevallen een vogel zingt zijn laatste lied en roept hiermee de andere vogels een welterusten toe de zon is haast ten onder haar glans gespiegeld, door de maan, heeft in de nacht een zilveren gloed en mogen wij, als mensen weten: niet alles is perfect veel is er toch goed.…

De illusie die ik nu bewoon Heeft vrolijke gezichten En overal waar ik haar vertoon Oogst ik goede berichten Krampachtig bijna houdt zij buiten; Tijd, belang en stil verlangen Maar door haar vriendelijke ruiten Kijken zij broos, als toch gevangen De illusie waar ik nu in woon Doet mij er aan geloven Zij die mij als de wijste kroont En…

Ik verlies mijn denken aan mijn dromen Aan hoe het eigenlijk is Niets van wat er nog gaat komen De toekomst is en blijft gegis Ik verlies mijn hart aan duizend dromen Niets is zo erg meer als ik het voelde Niets ging zo ver als ik het liet komen Illusies probeerden het bedoelde Maar ik win mijn ziel terug... Het is zoals het lijkt, Het…

Vergankelijkheid; Afhankelijkheid, Verbasterd tot levensvreugde. -Verbazend wat mij verheugde Toen ik nog niets wist! Vereenzaming, Verademing; Gezapen in de bovenlaag Verslapen wij de grote vraag: Waarom?…

Gevangen in de ronde cirkel Ben ik als vierhoek vals misplaatst Bemerk ik alles op het laatst Krijg ik aan de ronding hekel Doch draaierig van het verdwalen Zoek ik door naar mijn ontsnapping Verliezend in de overlapping Van de tijd die mij laat dralen Zolang ik niet vergeet te hopen Zal ik wachten, zoeken, leven Nimmer een hoek van mijn…

Gezichten vol van onverstand Ik kijk maar weg van onschuld En zie hoe men in dromenland Haar nadagen verguldt Gezichten vol gezapigheid Vol kinderlijk verwerpen Te vol van de gezelligheid Om nog iets aan te scherpen Ik zie ze waar ik kijken moet Mijn adem in de weg gerot En in de spiegel die mij groet Verdoem ook ik mijn lot Te leven…

De wolken gleden door het meer En boten sneden spetters rond Een eendenpaar zwom op en neer Verenigd met de avondstond Verankerd aan de waterlijn Bedacht ik slechts dat wat ik zag Te denken aan het samenzijn Met wie dan ook, op welke dag Gevoel van ontoereikendheid Verstarde daar de avond En wolken vlogen in de tijd Die mij haar tranen…

De druppels vielen uit de lucht De natte geur van wat vergaat En ik keek naar een vogelvlucht Ik wist; te hoog en veel te laat Mijn haren nat, de kroon verwaterd Knisperend grind schoot om mij heen Ik liep maar door, op zoek naar later Want dat kwam toch wel zometeen Bij de rand van hei en bomen Zag ik daar jouw schim toen staan Die speciaal…

Tussen de hoge seringen Hoor ik haar klaterend zingen Met de voorjaarszon die haar begroet Verzoen ik mijn gemoed Verliefde zonnestralen Laat mij haar durven halen En kon ik mijn mond maar dwingen De tweede stem te zingen…