Alle inzendingen van Meinte van egmond

Terwijl in Seoul Het hellevuur ontbrandde En ons beroofde Van prachtige cultuur, Vond men in China Een kleine dinosaurus Gevleugeld wezen Zo groot als een mus. Verdwenen historie En nieuw oud leven Hand in hand te wachten Om hun intrede te doen In onze wereld…

Een stille vogel Zweeft door de heldere lucht En ziet de aarde onder zich Vormt geen gedachten Over het leven daar Van de aardse metropool Voelt de wind Langs zijn vleugels strelen En geniet van deze intimiteit Een stille vogel Bemoeit zich alleen Met het leven in de lucht…

Zorgvuldig geplaatste stappen Weergalmen door de witte gang Één, twee, één, twee Telt hij in zijn hoofd Binnen 36 stappen Moet hij bij het einde zijn Terwijl op zijn voorhoofd Een zweetparel zich vormt Zijn marge is precies genoeg Zuchtend van verlichting Draait hij zich maar om Voor herhaling van zijn ritueel…

Mannen met maskers Pendelen door de straten Naar hun geliefdes…

Jouw arm eenzaam Leunend op geen schouder Maar op het koude hout Van een verweerd bankje Het verhaal achter jou Zullen we nooit weten Jij bent gewoon Een meisje zo alleen…

Verbogen stukjes Passen niet meer aan elkaar Mijn levenspuzzel…

Waar ooit de vlinders zaten Bevindt zich nu een lege plek Vertokken met de noorderzon Op zoek naar nieuw verlangen Toen jij vertrok uit deze tuin Verdween het zomerse gevoel Waar ooit de vlinders zaten Waar jij ooit was…

Zwevend op de stille wind Een zwak lichtspoor achtervolgt Scherpe bochten naar link en rechts Hij wil het zelf aanschouwen Het is net alsof hij zijn eigen lichtspoor Wil zien vervagen Tijdens zijn vlucht…

De bestudering Van het grote oppervlak Vermoeide ogen…

Ik wist me geen raad, had geen benul En droogde op Als een woestijn Die ene druppel Vond ik niet Leven dat verdort Door het ontbreken van liefdesduppels Weggeblazen door de wind Het steken van de cactus Als sporadische liefde Van harde woorden Vele woestijnen Waren ooit zeer vruchtbaar Wachtend op die ene druppel…

Verloren soldaat Dwalend in het niemandsland Door aarde omarmd…

Verliefde vlinder Besprenkelt zich met parfum Van de vlinderplant…

De blauwe storm Met witte schuimkoppen Kent geen genade Hij beukt tegen de aarde aan Alles verzwelgend In vergetelheid Restjes vindt men later terug Die wijzen op Een wederzijds treffen Oorverdovend maar sereen Genadeloos De blauwe storm…

Galopperend paard Over toendra en steppe Het opstuivend zand…

Bewakers van de kathedralen Overzien het vlakke land Turend naar de horizon Spuwen water naar de vijand Zij bewaken oude stenen Tegen verval en vergetelheid Dromen soms over het verleden Herinneren zich hun klassieke aanwezigheid Bewakers van de kathedralen Vallen langzaam uit elkaar…

Gewapend met tandenborstels Trok hij naar de woestijn Voor het laatst ontdekte graf Spittend in de droge grond Stuitte hij op schedel en edelsteen Zich afvragend wat de context was In een mooie stratigrafie De lagen van het grondprofiel Met duidelijke chronologie Het deed hem allemaal niet zo veel ‘Een biertje en dan lekker slapen…

Vermoeide vogel Vliegt over eens verlaten land Afghanistan…

Je voeten In brandend zand Zoekend naar verkoeling Je voeten In de koude zee Omhuld door een wazige sluier Je voeten Visueel verdwenen Kunnen daar niet eeuwig staan Het contrast Van verkoeling zoeken Maar toch weer naar het brandend zand moeten gaan…

Ik verdwaalde in mijn angst Zocht een nooduitgang voor mijn beperking Ik probeerde weg te komen Maar viel in een zwarter gat Dolend door mijn labyrint Zocht ik naar de juiste gang Worstelend om boven te komen Zat ik steeds vaster in mijn eigen net Toen goede uitkomst leek verdwenen Vocht ik er niet meer tegen Vielen alle knopen uit elkaar…

Nog net zie ik jou lopen Verdwijnend aan de horizon De wind trekt zachtjes aan je kleren Lopend door de winterzon Jouw dure schoenen Stappen op de harde kiezels Die kleine barstjes trekken in het soepele leer Je attitude zo rebels Eens begrepen we elkaar compleet Deelden we onze dromen Waren veilig bij elkaar Niet verwachtend dat het…

Spuwende berg Alles bedekkend met zwart Voedingsrijke grond…

Zijn hand daalt traag Neer op het zwart en wit Zachtjes wiegt hij met zijn hoofd De schelle toon Van een hard aangeslagen toets Schalt door het Victoriaanse huis Een terts Verandert de harmonieuze muziek Tot een ongemakkelijke compositie Een zacht gekraak Van de houten trap Doorbreekt de melodie Vol bewondering kijkt ze toe Naar…

Kleurverblindend Maagdelijk wit Één hap en al je zonden zijn vergeven Denk niet na! Doe het nu! Eet en kauw! Één hap en alles is voorbij Een nieuwe wereld ontvouwt zich In je herboren ogen Twijfel overmeestert de ziel Kaken weigeren zich te openen Een traan vormt zich in het oog Jezelf vergeven Eenvoudige opdracht doch moeilijk…

Geproost op het afscheid Afscheid van een oud jaar De laatste noten verdwijnen langzaam in stilte Stilte die opnieuw gevuld moet worden Nu lijkt 2008 nog kil en leeg Leeg maar nieuwe mogelijkheden staan alweer in een rij Een rij van gebeurtenissen Die ons snel leiden naar het einde Een einde maar het begin van het nieuwe jaar…

Gerichte kogels Treffen doel Maar hebben niet Het gewenste effect Nauwelijks later een ontploffing Om toch resultaat Te behalen Volgens de lijkschouwer Was dit nog niet genoeg En stierf ze Door een botsing tussen hoofd en zonnedak Spannend waar ze morgen weer mee komen Misschien blijkt dat ze een zonnesteek had opgelopen…

Verzonden woorden Verplaatsen zich door tijd en ruimte Op zoek naar hun bestemming Lieve, boze, harde woorden Zonder enige emotie Gedoemd om te verdwijnen in vergetelheid Of Laten zij hun sporen na Tijdens hun enkele reis Miljoenen woorden Dwalend door dit universum zoekend naar hun eigen verhaal Vergeten woorden rijgen zich aaneen…

Verdwenen stranden Maken plaats voor grazend vee De inpoldering…

Verdwaalde bloemen Bestaande uit ijs en zand Vormen een mozaïek Het laatste geruis Van eenzame bladeren Wordt minimalistische muziek Imaginaire penselen Verven momenten in Wanneer ze komen bovendrijven Verloren woorden Vinden hun spreekwoordelijke weg Zodat hij ze kan neerschrijven Zijn vergeten glimlach Keert weer terug Terug…

Wuivende palmen dansen in een open zee van felle kleuren…

Verwonderd keek het vliegje toe Een lichtje schoot vlak voor hem uit Met drievoudige Salchow tot besluit Genoot hij van de performance, en hoe! Altijd dromend van een soortgelijk bestaan Oefende hij op Lutz en pirouette En had zijn beste pootje voor gezet Toch zou hij snel ten onder gaan Volkomen in gedachten bij zijn sprong Was hij zich…