Alle inzendingen van N.

Men wilde, werd mij laatst gezegd, een weg aanleggen dwars door Echt; de raad van Echt voelt echter meer voor buitenechtelijk verkeer.…

Men vroeg aan een showgirl te Wenen: "Hoe kom je aan die prachtige benen?" Ze zei: "Van m'n pa, maar ook van m'n ma; ik kreeg ze van dezen en genen."…

Wat Theo zegt, is zelden waar, want Theo is een leugenaar; ik schatte daarom nooit zo hoog wat Theo zei als Theo loog.…

Toen tante To was aangerand, kwam dit berichtje in de krant: een goochelaar wordt sterk verdacht, want hij zei zelf: 'k heb toverkracht.…

Een zeug die voor de eerste keer op stap geweest was met een beer, verklaarde: "'k Mag me niet beklagen; hij heeft zich als een zwijn gedragen."…

Een merrie op stal te Maasbracht, uitte onlangs de droevige klacht: ik ben op 't perron van een K.I.-station met een paardenmiddel verkracht.…

Onze ijsschotsen drijven langzaam uit elkaar; hoor ik je roepen?…

Een das werd onlangs overreden en toen het dier was overleden, zei iedereen dat deze das voorwaar een echte stropdas was.…

Je stak wilde rozen in mijn haren en spuwde vuurwater in mijn mond Ik had geen enkele gedachte, ik wist alleen dat jij me zocht maar niet vond. Je brak stenen met de macht der woede en bekogelde mij met je haat Ik had geen enkel gevoel, ik liet je begaan maar voor jou was het te laat. Je hebt je rozen niet gestolen, ik zal je betreurd…

Een raadsheer, woonachtig te Aken, wist ooit eens een dame te schaken; zij schoof in zijn bed, en zei: "jij bent aan zet!" Dus nam hij haar onder het laken.…

Dag vrouw, dag mooie zachte pop breekbaar ben je geworden en breekbaar is je lot. Je lacht, een witte glimlach, en je heupwiegt, zoals dat hoort en je koopt je tweede huid in voordelige flessen en het lijkt alsof niets je stoort, Maar je verdriet is een verborgen oceaan een diep schrijnende wonde een oceaan van tranen en van te lange…

Zeeblauw kleurt de eindigheid ik voel geen angst meer ken geen tijd. Zeeblauw kleurt jouw liefde wanneer je me tussen eb en vloed, eventjes, meeneemt naar zeeblauwe oorden ver weg van de sleur, ver weg van de strijd.…

Ach, mijn liefste zo droef klinkt mijn lied in de nacht dat het misschien verliest aan schoonheid, aan ritme, aan praal en pracht, maar droef blijft mijn lied - tenzij ik veinzen moet - en dan vraag ik me af hoe je vrolijk zingen kan als je hele wezen baadt in smart, als het verleden je tart, hoe kan je vrolijk zingen als zelfs…

- meeuwen cirkelen in jouw ogen terwijl je zand op mijn lippen strooit - ik loop blootsvoets door jouw strand - zoek schelpen met jouw naam erop en eet als een verlamde vogel uit jouw hand.…

Ik ben een eenzaam eiland geen land nog te bezeilen schepen achter me verbrand geen bruggen meer, geen enkele band Ik ben een doelloos schip ronddobberend op tranen waar is het anker, waar is het stuur ach God- ik kanker.…

De macht van het ruisend bloed waar geen ziel omheen kan, het hopeloos rondzwerven op zoek naar verlossing waar geen ziel omheen kan, De pijn die in je hoofd hamert en in je lichaam en in je hele zijn Die pijn die wil ik niet meer beleven, die pijn die wil ik niet meer zijn. Doch de macht van de absurde angst en de onverstaanbare twijfels…

Nog hoeveel nachten woelen, zuchten, smachten, nog hoeveel dagen huilen, roepen, vragen, niet huilen, opstaan, doen alsof, weggaan, niet meer doorgaan en zwijgen. Nog hoeveel momenten om in mijn dwaze hoofd te prenten dat dit alles niets is en dit niets alles, dat het leven geen “joke” is en dat jij niet perfect bent, dat je de enige…

Bodemloze oeverloze dagen en ijskoude eindeloze nachten heb ik gewacht op de prins die nooit is gekomen. Maar als hij kwam, zou ik hem nu nog herkennen? Ik aarzel, ril, en nestel me in de vertrouwde armen van de eenzaamheid.…

Ik hoor wanneer de nacht aanbreekt De echo van haar stem langsheen de muren Van deze eenzame slaapruimte sluipen. Als een ingehouden schreeuw vanuit de eeuwige Stilte van haar hemel. In deze uren Die leger zijn dan lucht en zwaarder dan lood Zijn het de onvervulde dromen die tegen me aankruipen Als wilde dieren. Is het dit hart dat breekt Bij…

Hier, nu en altijd De stem van je ragfijne Liefde om me heen Gedrapeerd als een Lijkgewaad van Zoete dromen. Hier, nu en altijd Het lied van je stille Verdriet dat in Mijn lichaam sijpelt Als een tranenstroom Van zoute tonen. Hier, nu en altijd Mijn hart voor jou Dat bloeide als rozen In de zijden zomerzon. De zomer waaraan samen…

Mijn hart verzinkt in tranen en ik huiver. Mijn lichaam trilt als tenger vijverriet. Ik mijmer en ik denk aan de tijd die niet Omkijkt, aan de liefde die zo zuiver Is dat ik alleen nog leef om met jou te leven. Ik leef alleen om mij geheel aan jou te geven. Wij zijn een symfonie van schitterende scherven. Kon ik de sleutel van je toegangsdeur…

Het was koud en nat en leeg op straat Voor het eerst vergat ik alles waar het echt om gaat En kon ik alleen maar denken en niet waarderen dat jouw rust mij zo alleen laat Ik weet dat het klopt dat het kan jij bent alles mijn rode draad.…