Alle inzendingen van Peter Paul J. Doodkorte

de wereld buiten kijkend luidruchtig levend klemt mij eens te meer dit huis en haar kamers terwijl alles en iedereen voorbij mijn deur gaat hoor ik belletjes rinkelen naast en boven mij slechts de muren met foto's van ooit horen stil luisterend wat ik mijzelf zeg de koffie op tafel met tegenover mij die altijd lege stoel blijft…

soms zei het jongetje laat ik mijn lepel vallen waarop de oude man hem bekennen wilde dat ook wel eens te doen ook plas ik in mijn broek sprak bedeesd het jochie waarna lachend de man hem verbazend weten liet de mijne soms is ook wel nat bovendien huil ik vaak droefde toen het ventje waarna de man op jaren knikkend hem bekende dat…

wat zij in zich heeft - alles - geeft zij ons moeder aarde waarmee wij ons voeden waarmee wij ons kleden en warmen waarmee wij ons sieren en verrijken koester haar moeder aarde haar én haar gaven. neem ervan haal af wat nodig is met respect liefdevol proef en ruik die gaven voel en betast ze geniet ze intens maar overvraag…

er was eens… blondgelokt en goedgemutst – pinkeltje groot nog maar – een staartjesprinses – lucinda – jonkvrouwe van het licht! ze schilderde lach – waar ze ook kwam – een likje hier – een likje daar en stralen maar! haar huisje spiegelde – glitter en glimmer – wat zij ondeugend pretoogde. de staartjesprinses: waar zíj was – van…

waar de havenlichten wenken vaart stevig onze levensboot met aan boord het veilig anker van niet te wissen herinnering onder azuurblauwe hemelen soms ook stormen trotserend stuur jij de oogst van jou liefde altijd weer in een veilige haven daarop koersend koesteren wij de momenten die wij genoten naast ook zorgen die er waren om voor…

een bioscoop met de kleintjes gaan stappen met je vrienden feestjes om van te dromen ze mogen nu even niet de frustratie van de afsluiting de hulpeloze machteloosheid van willen maar niet kunnen het knaagt ons de verwachting het verdriet boost het gemoed dat niet wil of kan begrijpen dat een onzichtbare vijand ons in beperking ketenen…

als ik jantje hoor - volendamse smits - word ik even klein - weer - denk ik terug in de tijd zie ik hem weer staan míjn broer achter in de kerk in het koor waar hij zingt - met nachtegalen stem - o jesuke klein o jesuke klein, denkt de volwassene in mij hoe lei dit kindeke - dit jantje - onder het juk het juk van de roem en toch…

het gemoed wankelt nu het onwelgevallige van dood en verderf ver weg gezaaid ons machteloos slaat ook nu nu dit kind waarvan een de ogen onbevangen straalden ons de harten openbreekt schermutselen wij met vergeefs tumult wegkijkend van de wereld schreeuwen wij haar stil het schuldig geweten met de wijzende vinger ook nu nu dit…

een rozenburgse - een schoonheidsprinses - ontmoette haar liefde - een zelfstandig ondernemende kwast - een rotterdamse prins 'weest gekust' schreef zij hem en hij hij doorkruiste de woestijn - beklom de hoogste berg - om bij haar te zijn verliefd werden ze - op elkaar - verloven gingen ze - met elkaar - een huwelijk sloten ze…

onbezorgd dartelt lammetjes gelijk jeugd in spelend leren binnen en over grenzen spartelt en stribbelt zij in waarde wassend met kleine stapjes tegelijk groeiend groter zwaaiend en zwierend zo hoog als zij kan rent en springt zij van hot naar haar graaft zij in zand en strand klimt zij hoger dan hoog hutten timmerend het jong leven…

dat is andere koek je wilt er zijn - altijd en overal - om en voor de ander altijd ben je in de weer voor je idealen het algemeen belang steeds weer - en meer - probeer je te sturen - bereikbaar te maken - het doel van jouw streven je haast - rent en vliegt jezelf vooruit mentaal gaat het - vaak net - fysiek zeker denk je…

als onder falkens dak in bregenzerwald het nieuwe jaar zich laat vieren stoeit zich onverwacht een droom tot leven stilletjes in vruchtbaar water geborgen boetseert zich het mooiste geschenk van leven van erwtje klein tot heuse familiestaak met oogjes als diamantjes en een mondje dat lacht alles komt er op en eraan van vingertjes en teentjes…

in de lente van de jaren kruisen zich de laantjes van leven waarin bij het verder gaan zich geurend de liefde strooit die om – voor en met elkaar de armen spreiden tot zomereik op de takken waarvan van heinde en ver zwanger de wolken zwevend en dartelend de schatten enten die het leven kleuren doen rond het bloeiend hof lacht zich het…

dag lieve dag lieve dochter dag lieve mijn véél te vroeg voor jou voor mij voor wie jóu lief hebben moet ik het zeggen dag lieve dag lieve dochter dag lieve mijn jouw pracht jouw praal jouw wezen ik koester ze stil in wie ik ben in wat ik doe jouw denken jouw doen jouw idealen ik breng ze stil aan de ander in doen en…

waar de jaren samen de belofte van trouw tot robijnen slinger ringt weet je wat liefde is elkaar kennen leren door en door weten wie je bent blijvend ook door dik en door dun elkaar schouder bieden in lastige tijden of ruggensteun genietend ook van kus of knipoog bij het samenzijn elkaar verwonderen door te kijken met elkaars…

ik geloof in gelijkheid in leven en dood ook in de altijd draaiende aarde de brandende hitte van de zon die schijnt ik geloof in gelijkheid in hart en geest zoals mensen zijn in de rechten ook voor iedereen altijd ik geloof in gelijkheid in grote en kleine dingen in de beleefdheid ook van respect met eerbied voor wie jij en ik zijn…

het leven is als reizen in een boek doorheen de bladeren van dat wat al geschreven is een roman ook die je niet weggooien kunt of dichtklappen wilt noch teruggeven aan de uitgever waar de jaren verjaren doet verlangen naar meer ons nieuwsgierig de vingers de bladzijdes omslaan het vervolg van de expeditie de voleinding open nog…

van daken wil ik de belofte horen laten dat de deuren weer langzaam opengaan die het dodelijk gevaar van de pandemie ons de wereld tot een postzegel maakte het is tijd een lied van hoop te zingen te midden van de historische dreiging als bewijs dat licht de tunnel eindigt die ons al zo lang van elkaar berooft omarmd door de liefde van de…

nooit onschuldiger schijnt ons de wereld dan in winterse dagen als van tooi ontdaan naakt de bomen zich met verse sneeuw gemanteld weten nooit kostbaarder praalt ons de aarde dan in winterse dagen als goudgele winterzon of van avond het licht aan takken en daken in ijskristallen parelt nooit teerder oogt ons de natuur dan in winterse…

terwijl de winter koud de temperatuur vriest doorwaait ijzige wind het grijzend haar onstuimig zelfverzekerd stuwt zijn ijzeren wil als in jonger jaren zijn benen in vooruit zijn passen verend vreten het asfalt tegelijk met meters het einder dichterbij met bonkende hartenklop rennen zich zijn spieren langs ruiend het applaus naar…

veranderd in een oogwenk is de hele wereld om ons heen alles wat ons lief en dierbaar is weigeren wij stellig het bijzijn we leven op afstand van elkaar om zo de belager te overtreffen de ons heimelijk verholen vijand ontziet niets- en niemand meer de mensen die ons er toe doen raken wij dag na dag nog kwijt door het gebrek aan…

alsjeblieft als ik vragen mag behang mij niet met slingers geef me liever geen applaus bespaar me de erkenning met een excuus voor het falen prijs en bewierook mij niet als deze ziekte verslagen is ik wil gewoon als het over is iedereen weer omarmen kunnen hen ruiken voelen en proeven eindelijk weer bij familie zijn de kinderen ook en…

als ochtend vandaag kondigt dringt zich het besef meer dan andere dagen van jouw bestaan vieren wij dat jij leeft vandaag als het even kan feesten wij – groot en klein dat jij gevierd mag worden om wie en wat jij bent voor de wereld om je heen heden vieren wij het moment waarop wij stilstaan mogen bij jouw geluk in het voorbij dat…

onstuimig is de hartstocht waar liefde schuilt in het wonder van leven dat ons toekomst bront breekbaar nog is het roze dat gelijk een bloesemtak zich bloeiend enten laat op aan de stam de oudste loot george christopher heten wij de parel van jong geluk die mensen dat doorgeven laat wat liefde betekent grootser dan koningen of patroonheiligen…

* het leven leert wat zou ik graag toen ik jonger was dat geweten hebben wat ik nu ervaar wat zou ik graag nu ik ouder ben dat ontvangen kunnen wat ik toen niet gaf wat zou ik graag toen ik jonger was dat gegeven hebben wat ik nu mis wat zou ik graag met het weten van nu de jaren van toen nog eens overdoen wat zou ik graag…

eerst nietsvermoedend nog van het dodelijk verderf dat magere hein strooide hoopte ik wakker wordend de nachtmerrie te verlaten waarin als overrijp de appels uit de boom van leven vielen als een koude ochtenddouche was ontnuchterend het nieuws dat er geen ontsnappen was aan de haard van het inferno dat met afgrijselijke explosies de…

terwijl vroeger dan hiervoor fris van groen en bloemen de nieuwe lente zich kondigt spint zich een nieuw virus wereldwijd een eigen web dat overal alles en iedereen verlamt in het doen en laten dat ons altijd vanzelf spreekt geen kruid is nog gewassen dat weerstand bieden kan aan wat onzichtbaar nestelt in de haarvaten van ons zijn dat…

pril is de liefde die opgewekt ontwakend elkaar de zinnen prikkelend mensen vurig verleiden kan lustig is de liefde die verlokkend en verleidend de een en de ander dartel dagen doet geloofd is de liefde in een geringd verbond die zich verbinden laat voor altijd tot eeuwig waar is de liefde die aandachtig en geduldig in en aan elkaar…

tik tik tik is het geluid dat in me opkomt als frustratie mij teistert over de vele herinneringen die ik mij niet kan heugen de kleine dingen in mijn leven die vreugde brachten en pret moeten mij vaak worden verteld terwijl mijn geest blijft tikken natuurlijk herinner ik mij verjaardagen en grootse feesten of een tragisch overlijden…

waar de jaren jou kronen met de status van jacob lijkt 1946 verder weg dan ooit toen in parijs interpol werd opgericht terwijl thailand bhumibol kroonde nu jij jacob bent en de wijsheid pachten mag is met hofmans haar affaire 1956 een hele sprong waarin ook nog eens de vrouw handelingsbekwaam werd nu jij jacob bent en terugkijkt…