71 resultaten.
DE KRUISIGING
poëzie
4.0 met 9 stemmen 559 Kom mee, kom mee, daar is wat schoons te zien:
Daar wordt een man gekruist op Golgotha.
Multatuli
===========================================
Een bende rukt ter bergkruin, de adelaren
van Rome aan de spits; - daar rond en achter
een wild getier, gejoel, gejuich: want boven wacht er
zo'n heerlijk schouwspel! Voort! Als woeste baren…
Ik had u niet gevraagd...
poëzie
3.0 met 2 stemmen 486 Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen...
Veel bloemen bloeiden in mijn stille tuin;
de zoele meiwind wiegde kruin tot kruin
vol tere bloesems, fris als lentedromen.
Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen,
Muze der smarten, in mijn stille tuin;
daar bogen levenloos nu twijg en kruin,
en bloem en bald verschroeide op plant en bomen.
O…
Ter Levenszee
poëzie
3.0 met 4 stemmen 585 De jonge zeeman stapt aan boord:
het vaartuig danst in wilde lust;
daar spant de zeewind ieder koord,
wijl ieder zeil in ronding zwelt.
De morgenzonne kust en sust
het kleurig deinend waterveld,
der borst ontgalmt een breed 'hoezee!'
ter schone zee, - ter levenszee!
De kloeke maat, met glanzend oog,
aanschouwt de grootse oneindigheid…
En verre tochten gaan
poëzie
3.0 met 7 stemmen 721 En verre tochten gaan en zullen gaan...
En schepen varen heen en zullen varen...
En ogen staren na en zullen staren...
't Slaat wild, mijn harte, en wilder zal het slaan!...
Geen woud, doorkruist van wegel, baan en laan,
- een oerwoud!... Ach! een droom, die op kan klaren,
en is geen droom; vervulde wensen baren
steeds nieuwe wens, en 't kan…
De zon
poëzie
3.0 met 4 stemmen 818 De zon speelt door het loof der vorstelijke dreven,
die kruisen, heinde en verre, om 't vorstelijk kanteel;
de zon valt blinkend neer op toren en kanteel;
de zon doet levend goud op de oude kruinen beven.
De zon is overal. - Om 't wislend veldtafreel
verbreidt ze een waaiend waas, uit zijde en licht geweven:
zij trilt in elk gezang; zij leeft…
Wrangheid
poëzie
2.0 met 6 stemmen 447 Ik heb weer, tuk op de oude mijmeringen,
't bevallig kronkelende dal doorlopen,
waar eens mijn kinderlijke stappen gingen
in dartle levenslust en dwepend hopen;
bij d'ommezwaai der heimelijke paden,
weer eensklaps de onverwachte vergezichten
zien scheemren, die in blauwe dampen baden,
en eens, zó lokkend, voor mijn treden zwichtten.
Het…
't Is me of ik uit een lange droom ontwaakte
poëzie
2.0 met 4 stemmen 958 't Is me of ik uit een lange droom ontwaakte;
weer slaan mij vreugdevlammen in 't gelaat,
en wat ik ál doorstond, in bittre haat,
gaat op in 't hoogtijdsvuur dat groots ontblaakte.
Hoe lang heb ik gedroomd - wie weet? het staat
geboekt op treurge bladen, - sinds daar kraakte
mijn ganse wezen en het leven staakte
zijn wondergang? - o bron van…
Mijn hart klopt hoorbaar...
poëzie
3.0 met 4 stemmen 845 Mijn hart klopt hoorbaar in de zwarte toren,
boven de straten en haar dof gerucht,
en 't hijgt in zwenkende en geknotte vlucht
en klaagt in klamme duisternis verloren...
Mijn harte weeklaagt in de zwarte toren,
al zijne smarten in de jammerlucht
uitwenend in een lange stervenszucht,
en weer tot nieuwe jammerklacht herboren.
Hoor! 't is mijn…
De Lethe
poëzie
2.0 met 5 stemmen 645 Log stuwt de Lethe hare lome baren,
als onbewuste dromen, naast het veld
van louter licht en vreê, waar alles meldt:
Hier komt ge in 't Rijk der eeuwge rust gevaren.
De schimmen, die onlijdlijk ommewaren,
schonk zij vergetelheid, en zalig welt
de bron van 't ware leven, en nu smelt
de ziel in kalmte, nooit op aarde ervaren.
Toch,…
'k Wou laten...
poëzie
3.0 met 6 stemmen 671 'k Wou laten wat me aan leven rest uitvloeien
in melodie zo teer als 't zacht geklater
der spelensmoede bron, in 't grote water,
na schuimend stortgedruis of kronklend stoeien,
haar laatste leven lozend... Want wat baat er
mijn harte nog, nu al zijn edel gloeien
een niet is en géén hoop het meer kan boeien
dan zoete dood wat vroeger of wat…
Stijgend langsheen Sint-Goedelekerk
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.277 O zwart gevaarte boven 't hoofd
zwaar hangend in de donkre lucht,
wat heb ik in uw diepten al
gesmacht, gebeden en verzucht!
O levend stenen wezen! Hier,
door angst gejaagd, door hoop gestaald,
ben ik naar 's harten wondergang,
wild ópgedraafd of kalm gedaald.
Geen enkle boezemtrilling, die -
- géén wentling mijner ziele,…
Het dal
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.305 Zie 't wijde dal, in zachte sluimering verzonken,
omsluierd van het dikkend duister, - eindloos ver,
geruisloos, lichtloos, als van d'avondwijn nog dronken.
Ginds pinkt, verdooft, pinkt weer één pinkelende ster.
"Pâle étoile du soir, messagère lontaine,"
zo zingt ons zwellend hart de grote zanger na;
is 't mooglijk dat uw oog van reine…
De jachthoorn
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.144 Hoort gij de jagershoren,
die galm op weergalm helmen doet,
door kalme avond boren
in ver en langgerekt getoet?
Wat kan de ziel bekoren
als 't lied, zo treurig en zó zoet,
dat uit die jagershoren
daar toet in 't langgerekt getoet?
O vlakke Demerboorden,
o weide, in…
CIRCE
poëzie
4.0 met 11 stemmen 1.077 Daarnevens bromt het woelig bal. Hier, in de gangen,
hier zingt en brast men woest. Een weiflend gaslicht daalt
met spookrig weemlen op der drinkers paarse wangen
en speelt in 't gulden nat dat in de bekers kraalt.
Daar rijst zij op, de forse en zwierge leest omvangen
door rood fluweel, waarin het blank der borsten praalt,
het wezen door een…
Mei
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.065 En door de lichtbegraasde wei,
in 't vonklend kleed van d'ochtenddauw,
komt flink en fris de fiere Mei
en blaast de luchten lind en lauw.
Lange bossen, heuvlen, vlakte en dal
zwaait hij zijn groenen loverhoed
en luidend' hymnen van kristal
weerkaatsen wijd zijn morgengroet.
Met goud van vlammen, nooit geblust,
doortintelt hij de lentedag…
O laat me...
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.037 O laat me eerbiedig tot u komen,
die staamlend voor u nederboog,
en in mijn oog de blikken stromen,
in volle lichtstroom, uit uw oog;
ik kwam door nacht en storm getogen;
mijn borst is zwaar, mijn voet is loom;
maar slechts één hoopstraal uit uwe ogen,
en 't àl hergloort: één lentedroom...
O laat me eerbiedig u genaken,
van liefde…
Als de lente...
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.219 Als de lente langs de kruinen glanst
en in zonnegloed de sneeuw vervloeit;
als het eerste groen de boom bekranst
en in 't gras het eerste bloempje bloeit,
als op éne keer,
er geen regen meer
in de dalen heerst, noch winterweer,
schalt het van de hoogt'
in de dalen wijd:
O! hoe wonderschoon…
's Morgens
poëzie
2.0 met 4 stemmen 1.240 Gelijk om 't woud daar bleke neevlen hangen,
waart om mijn geest de mist van mijne dromen,
en, dauwzwaar als de mijmerzieke bomen,
zijn mijn gedachten loom nog en bevangen.
Flus gaat de tintelende strale komen
die 's nevels ziele zal in dropplen vangen:
doet ooit de zon, in parelende zangen,
mijn wazig mijmren vonkelen en stromen?
Zie plots…
Zomerwandeling
poëzie
2.0 met 3 stemmen 813 Zomergoud smelt in de kroes der korenzee;
strelensziek ritselt ze om ons met listig spel,
daar we nu 't kronkelend pad bestijgen,
achtereen, naar de kruin.
Daarbeneên rust, in zijn tent van donker groen,
't koele dal, even ontvlucht, en doet de blik
weiflen in wisselend verlangen tussen
stil genot, steiler vlucht!
Hoger streeft…
Zomeravond
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.285 O zomeravond, smachtend neergevlijd
op 't gele veld, in 't Westen goudgetint...
Teerkreunend ruisen van de avondwind,
die langs de vlakte in zware weemoed glijdt...
O melodie uit lang verleden tijd,
waarvan ik zin noch woorden wedervind...
O rust, o stilte, blauwige avonddoom!
Doorzichtig ligt ge op verre velden neer...
Zo schouwt mijn geest…
'K WEET NIET OF IEMAND ...
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.798 'k Weet niet of iemand, door dit boek bekoord,
ooit meevoelt met het harte, dat daar klopt,
ziek van veel lijden, liefdeloos verkropt,
en van véél liefde, in lach en traan gesmoord.
't Zwelt niet, van al mijn voelen opgepropt:
soms kende ik vreugde of streed met daad en woord.
't Is slechts mijn smart, die van de volle boord
des bekers,…
MATER DOLOROSA
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.335 Nu was de lange marteltocht voltogen,
De kelk met gal en edik leeg gedronken.
Zijn doodsnik schudde de aarde, wijl zijn ogen
Nog liefdevol zijn beulen tegenblonken.
Verdiende ooit moeder zulk een mededogen?
Moeder der smarten, zwijmend neergezonken,
Gij in uw Zoon, Gods Zoon, gehoond, bespogen,
Met lijf en ziel aan ’t schandhout vastgeklonken…
'K BEN VREEMD TE MOEDE
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.594 'k Ben vreemd te moede .... er vlot iets om me henen
als grauwe mistlucht in Novemberlanen;
'k ben droef te moede als een, de borst vol tranen,
met 't naar gevoel van nimmermeer te wenen ....
'k Ben laf te moede .... o klaar in 't leven lezen,
o nimmer zich met mannenkracht omgorden;
o klaar besef van kunnen-zijn en toch-niet-wezen,
van willen-zijn…
MEI
poëzie
3.0 met 5 stemmen 3.147 En door de lichtbegraasde wei,
in ’t vonklend kleed van d’ uchtenddauw,
komt flink en fris de fiere Mei
en blaast de luchten lind* en lauw.
Langs bossen, heuvlen, vlakte en dal
zwaait hij zijn groene loverhoed
en luidend’ hymnen van kristal
weerkaatsen wijd zijn morgengroet.
Met goud van vlammen, nooit geblust,
doortintelt hij de Lentedag…
De orgeldraaier
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.035 Ik draag langs ’s Heren straten
mijn klagend orgel om,
en zing, op droeve maten,
mijn eigen ’t wellekom.
‘k Zing afgezaagde zangen
van ‘een gebroken hart‘
van ‘onvoldaan verlangen’
en ‘onbegrepen smart’
’t Volk luistert, onverschillig,
naar ’t lied, van ouds bekend;
soms reikt me een vrouw, goedwillig,
een kruimel of een cent.
Soms…
Woluwe-Dal
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.459 Van alle gulden heuvelkammen kentelen
lijnen, die lenig naar elkander wentelen
te zamen vloeiend in het dal,
als fijne ideeën, die heur draden mengelen,
uit elke geesteshoogte, en samenstrengelen
tot één harmonische gedachtenval.
Van alle verre kruinen wellen wateren,
die speels in spiegelklare beken klateren,
saamborlend in de lage…
DE LINDEN DER ABDIJ VAN TONGERLO
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.973 Aan de Eerwaarde Heer kannunik Daems,
dichter van 'Luit en fluit'
Sieraad en glorie dezer vlakke, kalme streken,
steunvaste en eeuwenoude wachters der abdij,
staan pal de linden, die in vrede of stormgetij,
geen voet, geen vingerbreed van hun standplaats weken.
Wat hebben ze ál getrotst: - En toch de vogels kweken
er, zingend, 't vinnig…
En dit wilde ik u zeggen...
poëzie
2.0 met 19 stemmen 3.069 En dit wilde ik u zeggen:
Voel mijn hart!
Het is het hart eens mans, zo vaak gebroken,
maar toch herrezen boven ramp en smart
en weer in wonderbare jeugd ontloken.
'k Heb vaak, in overmoed, het Lot getart
en 't Lot heeft zich, met slag op slag, gewroken,
maar 'k sta weer pal en tegen 't Lot verhard,
en voel me een storm van bloed in de…
'k Zag steeds een bleke Christus
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.446 'k Zag steeds een bleke Christus, aan zijn kruis,
voor al de zonden van het mensdom lijden
en in 't gejoel van 't woedend volksgespuis,
nog stervend zijne beulen benedijden*.
Maar 'k zie hem thans, door 't buldrend stormgedruis,
in volle luister op de watren schrijden,
de sjacheraar verjagen uit Gods huis,
de dode wekken en de slaaf bevrijden…
O laat me...
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.663 O laat me eerbiedig tot u komen,
die staamlend voor u nederboog,
en in mijn oog de blikken stromen,
in volle lichtstroom, uit uw oog;
ik kwam door nacht en storm getogen;
mijn borst is zwaar, mijn voet is loom;
maar slechts één hoopstraal uit uwe ogen,
en 't àl hergloort: één lentedroom...
O laat me eerbiedig u genaken,
van liefde…