71 resultaten.
DE KRUISIGING
poëzie
4.0 met 9 stemmen 559 Kom mee, kom mee, daar is wat schoons te zien:
Daar wordt een man gekruist op Golgotha.
Multatuli
===========================================
Een bende rukt ter bergkruin, de adelaren
van Rome aan de spits; - daar rond en achter
een wild getier, gejoel, gejuich: want boven wacht er
zo'n heerlijk schouwspel! Voort! Als woeste baren…
Schepping
poëzie
4.0 met 4 stemmen 555 Omruist van zangrig bladgefluister,
door 't mystisch spel van licht en duister
omtinteld met een stalenkrans,
komt ge als een nevelschim gegleden,
nog vormloos ver ... maar diep aanbeden
in uw aanstaande schoonheidsglans.
'k Voel uw bezielende adem waaien
van verre. Zie! de bloemen zwaaien
u 't kleurig, reuzig geurenvat.
't Hosannah…
Ik had u niet gevraagd...
poëzie
3.0 met 2 stemmen 486 Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen...
Veel bloemen bloeiden in mijn stille tuin;
de zoele meiwind wiegde kruin tot kruin
vol tere bloesems, fris als lentedromen.
Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen,
Muze der smarten, in mijn stille tuin;
daar bogen levenloos nu twijg en kruin,
en bloem en bald verschroeide op plant en bomen.
O…
O klamme koude
poëzie
4.0 met 1 stemmen 481 O klamme koude, die me 't krimpend herte
beklemt, en 't àl ontzielt en mijn gedachten,
als bloemen, dor voor ze in de zonne lachten,
doet nederbuigen onder 't lood der smerte,
- doet nederbuigen in wanhopig smachten,
zo droef, ach, o zo droef, tot haar verterte
de tred des wandlaars, onbewust hoe 't herte
toch pijnlijk krimpen kàn om al…
Wrangheid
poëzie
2.0 met 6 stemmen 447 Ik heb weer, tuk op de oude mijmeringen,
't bevallig kronkelende dal doorlopen,
waar eens mijn kinderlijke stappen gingen
in dartle levenslust en dwepend hopen;
bij d'ommezwaai der heimelijke paden,
weer eensklaps de onverwachte vergezichten
zien scheemren, die in blauwe dampen baden,
en eens, zó lokkend, voor mijn treden zwichtten.
Het…
Regenlucht
poëzie
4.0 met 2 stemmen 444 En boordevol is 't herte en toch en wil niet vloeien
die staande en stille stroom in klare poëzie
op 't blad, dat 'k o! zoo graag met tranen zou besproeien,
in 't lied, dat wentlen zoude in louter harmonie;
en boordevol is 't herte en niets en kan het boeien,
- geen levensdroom, waarin 'k een wens weerspiegeld zie! -
geen menselijk gevoel…
Wezembeek
poëzie
3.0 met 3 stemmen 357 Zachtlijnig glooit het veld van gouden graan
naar 't luchtblauw, diep in zomergloed verloren,
met ruisende aren die geleidlijk gaan,
in kollen openwentlend. - Heldre koren
vol klank- en kleurenspel, o eeuwig lied
der moederaarde, die haar schatten giet
in d' overvloed van 't wiegewagend koren.
Door 't koren gaan we en ons omlispelt…
Waarom uw blik...
poëzie
4.0 met 3 stemmen 354 Waarom uw blik mijn blik niet boeit?
Waarom uw lach mijn lach niet wekt?
Waarom niet heel mijn hart ontgloeit
bij 't schittren van de reinste schatten
dat elk gemoed naar 't uwe trekt?
Eens zwom mijn ziel, als uwe ziel,
in wondre wonne en zonneschijn;
maar 't leven kwam, de sluier viel,
die 't al met toverwaas omschemert,
en naakt…
Nederlands toekomst
poëzie
3.0 met 9 stemmen 292 I
't Is wel die gulden mond uit 't koele Noorden,
Die ons met warme woordenklank begroet, -
De tedere en forse toon dier volle akkoorden,
Gedragen op die innige hartegloed!
Wees, Ziener, ons gezegend om die woorden...
Lang dreunt hun nagalm door ons diepst gemoed;
Al wat we, luistrend, in ons zelve hoorden
Is 't, dat…
SONNET.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 273 Op 't wilde golven van mijn boezem gaat
de deining van mijn donkere gedachten,
onstuimig zwellend in dees nacht van haat
en razernij, met ongekende krachten,
en stijgerend ten hemel op, al 't kwaad
hem tegenloeiend, dat ze aan mij volbrachten,
al wat mijn ziel met grimmige onmacht slaat
en naamloos leed, dat niemand zal verzachten.…
De torens
poëzie
4.0 met 2 stemmen 214 Ze rijzen, rijzen, hier en daar verspreid,
de hoge torens in de vlakke velden, -
als baken van gevoel, die wisheid melden
langsheen die duiz'lingwekkende eeuwigheid ...
Hen ziet de zwerver, tot de zon verscheidt,
opdagen, of ze beurtlings hem verzelden.
Wen nacht en stilte en vreemd geruis hem kwelden,
klinkt nog hun stem, die troostend hem…