511 resultaten.
Een oude man slapend bij het vuur
netgedicht
2.0 met 35 stemmen 197 Met de hand over zijn hart
werden de dagen glad gestreken
een lang gekoesterde wens
doorstroomt zijn oude lijf
zijn vuist milder geworden
ondersteunt in mindere tijden
de levendige beelden in het hoofd
alle droombeloftes ten spijt
doen zijn verstilde hart
aanwakkeren tot levenslust
als wapen tegen eenzaamheid.…
Rob schouten viert zijn middelbare leeftijd
gedicht
2.0 met 3 stemmen 9.893 Ik was het middelpunt en kwam uitstekend over.
Vrienden roemden mijn geslaagde hoofd-hart combinatie,
vrouwen begrepen aan de onhandige wijze waarop ik
hun bloemen in een vaas deed dat ik hun man was,
er was meeslepende muziek en gespreksstof.
Toen slopen onverwachts mijn ouders langzaam binnen.
Onwennig zagen zij die onbekende mensen
van tegenwoordig…
Stilte
netgedicht
3.0 met 38 stemmen 449 Over afstand gedragen
geen geluid, geen grenspalen
langs wegen met snelle schreden
het beter horen achtergebleven
een gewillig oor
laat zich graag aanhoren
hoewel het vaak anders betaamd
niet zozeer de harde woorden
daar ‘t hoorbare te wensen laat
stilte gelijk kleurloze bloesem
is aandacht dat vroeg ontwaakt
eenmaal een rijpe kers…
Gedachte aan zee, strand en duinen
netgedicht
3.0 met 57 stemmen 1.213 Witte vlinders incognito
dansen graag in de wind
ook vermomd op een oude fiets
wij rijden in gedachten terug
naar een moeiteloos voortbewegen
op meer dan luchtledige banden
in ons nog onbevreesd bestaan
naar huis was samen verder
terwijl de krekels tjirpten,
gelukkig zijn kostte geen moeite
bij een maagdelijk witte maan
de eerste…
Mooi Rotterdam
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 195 De Maas blijft doorstromen,
het water gaat haar eigen gang
keert een laag zelfbeeld om
naar herwonnen kracht..
Ik zie trotse schippers
en hun historische boten
In de oude haven liggen,
masten vol scheepstouw
dragen een collectief lichtsnoer
doen het erfgoed belichten,
verenigd Rotterdam..
de torens aan de havenkant
wedijveren om…
Het oog van de orkaan
gedicht
3.0 met 29 stemmen 10.459 Zo zondag dat de wind hier niet
over de pier blaast noch in 't park
de hond dolt is het mij te moede
en zulke taal ook drukt mij uit
als tube's laatste, allerlaatste...
Op straat stappen of ze mij halen:
geen jeugd, geen jacht, komt u maar mee!
maar nee, is het roerloze extase:
een stille gang, tikken zeg niks!
Hier rust lawaai van woede…
In gedachten verzonken
netgedicht
3.0 met 47 stemmen 1.056 Als bomen hun takken versieren
zangvogels zich laten horen
de eerste slakken aansporen
raak ik in gedachten verzonken
als bermen bedekt met klaprozen
verstilde harten doen opbloeien
samen met elkaar verzoenen
raak ik in gedachten verzonken
als weelderig uitgestoken halmen
hun warmte de dag laat gloren
op oogsten vertrouwen morgen…
Doordeweeks
gedicht
2.0 met 30 stemmen 25.205 Over mijn autenticiteit gesproken,
belangstelling was er vandaag niet voor
en zelf lag ik half grieperig in bed.
Slechts één keer werd ik naar de deur geroepen
om aan auto-da-fe's mede te werken,
Getuigen van Jehova aan te steken.
Nietig gestemd bleef ik in kamerjas
urbi et orbi maar het raam uit staren
zonder veel wijzer van mezelf te worden…
Voorbij het rif
netgedicht
4.0 met 41 stemmen 1.152 Dichtbij het onwerkelijke..
vaart een majestueus schip,
volkomen uit koers geraakt
bij het omzeilen van de Kaap
in ‘t allerijl verlaten nest
gaat het gekraai verloren,
serene rust aan de overkant
omgeven met zacht groen
soms zo wonderlijk levensecht
bevalt het water voorbeeldig
gedragen haar mooi evenbeeld
met zeilen hoog gehesen…
Een rijk verleden
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 109 Het vervallen schuurtje ademt
een sfeer van geborgenheid
door de jaren heen
nog vaak rusten de huismussen
overgebleven uit mijn jeugd
op haar scheefgezakte dak
passend bij een ‘rijk’ verleden
lang uit het straatbeeld verdwenen
de rijtuigen en paardenhoeven
hoe vertrouwd ze klonken
ook de mensen in het zweet
met hun ijverige handen…
Oneindigheid
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 50 Ik loop over de wolken,
kijk over de horizonten heen.
Er is zoveel verte.
Zoveel te zien wat niet te zien is.
Ik baad in het licht van de sterren.
Ik loop niet meer, maar ik zweef.
Hoger dan de hoogste hoogten.
Oneindigheid niemand kan mij zeggen wat het is,
maar ik weet dat het bestaat.
Ik ga de eeuwigheid tegemoet...…
Moeder
netgedicht
3.0 met 34 stemmen 166 Op het laatst brachten zonnestralen
ons meer dan alleen gedeelde warmte
jou de nodige rust en zilveren haren,
warempel toch nog van gekomen
met het verstrijken van de jaren
‘t geluk dat de maan verlicht,
jouw eigenzinnigheid liet schijnen
in de kleuren van de regenboog
de nacht een deelgenoot blijft
van mijn onuitgesproken gevoelens…
Eindelijk Thuis- 2
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 68 Ik wil mijn vleugels spreiden en vliegen op de wind.
Ik droom ervan om vrij te zijn.
Geen verdriet, geen pijn.
Geen woede en geen haat.
Ik verlang naar mijn gevleugelde droom.
Weg te vliegen, op te lossen in de lucht
Geen rijkdom of macht zou mij meer vrijheid kunnen schenken.
Ik zou vliegen zo hoog als een vogel maar kon.
Het verenkleed…
Grenzeloos bestaan
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 216 Wij gaan ongemerkt
met onze jaren aan de haal
zo’n voortgang wordt gewoon
beloond met een dubbele zes
al komt het niet daarop aan,
grenzeloos gaat vanzelf verder,
te weten dat nieuwe jaarringen
de rand opzoeken van meer dan
het voorlopig bestaan.…
Panta Rhei
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Alles stroomt, vergeten woorden
die Heraclitus ooit schreef en zei.
Niets in het leven, dat is blijvend,
wordt bedoeld met Panta Rhei.
Ik vind dat lastig, nee zelfs pijnlijk,
als wat je koestert zomaar verdwijnt.
Bij ieder mens zal het gebeuren,
dat warme vriendschap soms plots wegkwijnt.
Dan is het over, het is voorbij,
wordt dus bedoeld…
het raakt me
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 58 Het raakt me,
als een vriendin het moeilijk heeft.
Het raakt me,
als wat er is problemen geeft.
Je voelt je rot,
met soms verdriet.
Dus lieve woorden,
helpen nu niet.
Het komt weer goed,
ik weet het zeker.
Dus houd de moed,
jij wordt weer beter!…
Verademing
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 455 In de verte stijgt een berg op,
om nader tot elkaar te komen
overbruggen we ‘t hoogteverschil
het toppunt van verademing
met reikende handen bekeken
doet beloven hemels geluk
verbeelden wij maar al te graag,
het uitzicht oogt onbegrensd
zonder angst of tegenslag.…
Gezamenlijk besef
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 215 Wat draagt een gezamenlijk besef
bij aan de waarde van het leven
terwijl landen in oorlog zijn
het geweld niet kunnen stoppen
de bron van kennis
geplengd met zware tranen
in een poel van lief en leed
de wereld niet-verder verdeeld
het gezamenlijk besef..
dat een vreedzame dageraad
de mensen beloftevol omringd
met licht aan de horizon…
De man in rolstoel
netgedicht
3.0 met 55 stemmen 829 Tegenlicht met regen
een regelmatige hartslag
en langzaam ontwakende
waterlelies
hebben vanuit een rolstoel
veel meer om het lijf gekregen
dan eerder rasse schreden,
want ‘t geluk groeit verder
bewust op momenten van
genieten in het leven.…
Een zacht bevonden verharding
netgedicht
4.0 met 2089 stemmen 1.029 Schelpen bedekken het zand
laten een gevoelige inhoud
weg door vervlogen dagen
ongelijk de ondergaande zon
verschijnt na tijd een verharding
bij ‘t almaar opnieuw beginnen,
met zacht licht weet zij wél
het diep verlangen te raken
haar glans te bewaren
de buitenkant vervormd
opvallend zacht kunnen zien,
maakt week van binnen.…
Rondedans
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 405 Te water laten moedigt aan..
langs woelige golven gekomen
zijn de dromen van het bestaan
dat zijn vruchten laat groeien
in het hart van de verbeelding
de geschiedenis wankelt
terwijl jij en ik willen geloven
in een beleving van beloften
bij onze liefde en beider hoop
gedragen aan zelfde ringen
doen ze wat wij niet weten
een rondedans…
Johannes Vermeer
netgedicht
3.0 met 31 stemmen 773 Het licht valt weer op
de juiste plek bij de armsten
verzacht de buskruit dampen
zijn atelier ademt sfeer
het alledaagse houdt op linnen
doet ‘t licht met kleur bestrijken
tot onze verbazing keer op keer
op het gezicht aangebracht
in lichtpunten zonder smoor
zien wij het wereldse schitteren
met een parel aan haar oor.…
God is Licht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 In Licht is Waarheid.
In Waarheid is Wijsheid.
In Wijsheid is Licht.…
De naakte waarheid
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 199 De weg lijkt gelopen,
gesmoord de terugblik
naar het onstuimige begin
in de schaduw van haar ogen
brengt ze vermommingen aan..
maar de naakte waarheid spiegelt
haar uitgelopen masker
zonder twijfel of bedenking
de andere kant kunnen zien
kost geen enkele moeite,
wel het geluk samen..
dat uit haar geknepen ogen
valt met een traan.…
Ouder zijn
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 665 Woensdagmiddag schoolvrij
de wereld was even volmaakt
tussen toen en versnipperd
heeft alles anders gemaakt
in het midden voelde veilig
links van mij innemend sterk
rechts zijn liefhebben geprezen
beiden ook te lezen op één zerk
ouder zijn is in veel opzichten
de verklaring van herinneringen
mijn eigen volgorde daarbij past
al lang…
Avondlicht
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 194 De nacht verstrijkt naar morgen
terwijl herinneringen voortduren
komt de avondrust als geroepen
aan de temperatuur van ons geluk
zien wij de warmte van het licht
met nog meer verbeelding omgeven,
de jaren verlichten die voorbij zijn
aan de dagen die speciaal
met zorg aangekleed waren
het merendeel geborgen
zij helpen ons te onthouden…
In het begin was het Woord...
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 91 Een veelvoud aan korreltjes.
Moeilijk bijeen te houden,
glippend door de vingers,
vallend op de grond.
Om aarde te worden,
bodem van waaruit wij leven.…
Panorama aan zee
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 202 Meeuwen vliegen buiten zinnen
zijn onbevangen, weinig zwierig
hun voortdurend geschreeuw
boven het geraas van golven
het uitzicht dat niet verveeld
zich met maritieme lucht omgeeft
helpt de dag compleet te maken
grijze ogen volgen de wolken
verliezen hun duurzaamheid
uit het oog, echter tevergeefs..
het vooruitzicht gaat beginnen
de…
Nachtelijke hemel
netgedicht
2.0 met 63 stemmen 746 Schoonheid in de lucht
betoverend weergegeven
komt met vele spiegelingen
haar aanblik kunnen delen
en daarbij zoveel meer beneden
doet de wereld verbroederen..
verbinden onze dromen
verzachten de ogen
laten sterren stilstaan.…
Kogelvrij vest
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 99 Ik voelde mij als een kogelvrij vest,
niets kon mij raken.
Voor donder en bliksem was ik veilig.
Stormen deerden mij niet.
Zelfs het duister kon mij niet opslokken.
Maar ik miste het Licht!…