52 resultaten.
Verdrietig kind, verdrietig gedicht
gedicht
3.0 met 29 stemmen 16.684 Ik ben de herfst.
Ik ben de regen.
Ik ben de storm.
Zoek mij maar op,
ik sta in alle gedichten.
Houd mij maar vast,
ik heb het koud en ik ben moe,
en nog zoveel bladeren aan de bomen,
nog zoveel bladeren overal.
--------------------------------------------
uit: 'Daar zijn geen woorden voor', 2005.…
wij twee
gedicht
3.0 met 19 stemmen 7.269 Wij zijn gelukkig.
Buren bonken op onze muren:
'Wij ook! Wij zijn ook gelukkig!'
Voorbijgangers blijven staan,
drukken hun neus tegen ons raam,
roepen:
'En wij dan... Vlak ons niet uit...!
Alsof wij niet gelukkig zijn!'
lopen peinzend verder,
vragen elkaar:
'Wij zijn toch gelukkiger dan wie dan ook?
Dat is toch zo?'
Kinderen sluiten…
Klop Klop
gedicht
3.0 met 45 stemmen 17.351 Het is ochtend.
Geluk kan wel wachten.
'Ja, ik hoor u wel! Ik kom er aan!'
Geluk is zo ongeduldig...
'Ik ben bezig! Wacht u nu toch even!'
Het wordt middag, het wordt avond,
het wordt nacht.
Het lijkt of ik jaren heb geschreeuwd,
maar ik heb gezwegen,
ik was niet thuis.
---------------------------------
uit 'Hemels en vergeefs…
Opgestaan
gedicht
3.0 met 9 stemmen 25.631 Pasen,
regen, verlaten wegen -
pascha
en eieren paars en donkerrood -
drie keer kussen op elkaars wangen,
'Christus is opgestaan,' moest ik zeggen,
'Hij is waarachtig opgestaan,' zei de ander -
ik drukte mijn neus tegen een raam,
keek naar de glimmende straat
en zei zachtjes tegen mezelf:
'Christus is opgestaan,
zijn plaatsje is…
Dochter
gedicht
3.0 met 41 stemmen 25.970 Ze duwt prikkeldraad opzij,
haar vingers bloeden,
ze ziet wit, ze heeft het koud
voorbij het prikkeldraad zijn struiken
kaal nog en met doornen,
'Loop daaromheen!' stemmen jagen haar op
ze loopt erdoorheen
en rozen vangen aan met bloeien, geuren,
schuchtere rozen overal
voorbij de struiken schijnt de zon, ze gaat daar zitten,
er is…
Het leven
gedicht
3.0 met 173 stemmen 74.264 Ik kijk naar mijn leven:
het wordt kleiner
ik houd mijn ogen er vlakbij:
ik kan al niet meer onderscheiden
tussen goed en onwaarschijnlijk, tussen zien en ontwijken
tussen mij en iedereen...
wat zeg ik nu weer...
mijn leven groeit, woekert, grijpt om zich heen
en ik kan alles onderscheiden:
onraad, wansmaak en zelfs de kleinste wangedachten…
De vrede
gedicht
3.0 met 83 stemmen 30.110 Kijk, daar gaat de vrede.
Iedereen springt op.
Waar? Daar! In die blauwe jas!
Ze drukken hun neus tegen het raam,
leunen op elkaars schouders.
Hij is heel klein.
Ze hebben hem nog nooit gezien.
Ze roepen: vrede! vrede!
Hij hoort hen niet,
verdwijnt uit hun gezicht.
Ze voelen hun hart bonzen
en gaan weer naar binnen, grijpen elkaar beet…
Wonderbaarlijk buigt zich over water
gedicht
3.0 met 12 stemmen 10.507 Wonderbaarlijk buigt zich over water,
zij kent mij niet
het is zomer, de zon schijnt, hommels gonzen, krekels tsjirpen
en de wind gaat liggen, uitgelaten, maar voorzichtig,
allemaal voor haar
zij ziet zichzelf
en denkt dat ik dat ben, ik, ik
zij raakt met haar lippen het water aan
zij wil geen ander zijn,
zij houdt van mij.
------…
Treurig gedicht
gedicht
2.0 met 114 stemmen 35.547 'Dit is het einde van de weg' zeiden ze.
Er stond een bordje:
DIT IS HET EINDE VAN DE WEG
'Hier, dit punt,' zeiden ze.
Ze hurkten erbij neer
en raakten het voorzichtig even aan.
'Is dit het?'
'Dit is het.'
Het was herfst, het regende, het stormde.
Ze stonden op, draaiden zich om.
Later kwamen ze nog even terug
met een vergrootglas…
Een taart
gedicht
2.0 met 56 stemmen 30.900 Er staat een taart in de etalage,
een grote witte taart.
Wat moet ik doen?
Ik moet aan geld komen,
ik moet een steen door dat raam gooien,
ik moet jarig zijn,
ik moet zorgen dat die juffrouw binnen,
die met die rode lippen,
verliefd wordt op mij -
ik doe mijn ogen dicht,
druk mijn neus tegen het glas,
prevel:
taart, grote witte taart…
Ik schreef eens een gedicht...
gedicht
2.0 met 61 stemmen 20.644 Ik schreef eens een gedicht
en het gedicht stond op, deed een stap achteruit
en bekeek mij -
argwanend en hooghartig zoals alleen een gedicht kan
kijken
bekeek het gedicht zijn dichter.
Vliegen zoemden, stofjes dansten, precies
zoals ik geschreven had,
en de deur ging open en op de drempel stond -
maar dat had ik niet geschreven, dat…
Iemand
gedicht
2.0 met 14 stemmen 11.230 Ik ken iemand die zeker weet dat hij gelukkig is, maar het niet is,
iemand die zegt dat de dag komt waarop hij gelukkig zal zij
- hij glimt al van voorpret en ongeduld -
iemand die bij hoog en bij laag beweert dat hij niets is, niet gelukkig en niet ongelukkig,
iemand die zijn geluk niet vertrouwt en het uit de weg gaat,
iemand die niet gelukkig…
Wie zwijgt
gedicht
2.0 met 37 stemmen 22.645 Een schreeuw, wat bloed,
onrecht wordt geboren.
Ik sta erbij, ik kijk ernaar,
wikkel het in toegeeflijkheid en wollig stilzwijgen,
was mijn handen
en leg het weg,
en onrecht slaapt, onrecht groeit,
onrecht huilt tranen met modder in de maneschijn -
nóg is onrecht tamelijk klein.
-------------------------------
uit: 'Wie A zegt´,…
Mijn vader
gedicht
2.0 met 36 stemmen 16.673 Mijn vader
en dan urenlang, dagenlang
niets
en dan mijn moeder, sjokkend, zijn leed torsend,
af en toe iets ervan morsend
(maar met zulke zachte ogen, zij)
en dan mijn broers, boos,
zo boos dat zij dampten,
dikke wolken sloegen van hen af,
en dan weer niet
maanden, jarenlang
en dan weer mijn vader
- 'waar zijn jullie?' -
oud en haastig…
Ze kijken elkaar aan
gedicht
2.0 met 69 stemmen 34.642 Ze kijken elkaar aan.
'Jij hield van mij.'
'Nee, jij hield van mij.'
'Nee, jij van mij.'
'O nee, jij van mij!'
'Maar ik heb jou in de steek gelaten.'
'Nee, ik heb jou in de steek gelaten.'
'Nee, nee, ik jou.'
'O nee, ik jou!'
Ze slaan hun ogen neer.
'Jij bent vast heel verdrietig nu.'
'Nee, jij bent vast heel verdrietig…
Slaap
gedicht
2.0 met 6 stemmen 3.333 Er is slaap in overvloed,
tot in de benauwdste ogenblikken toe,
maar niet genoeg voor iedereen
een enkeling blijft wakker,
ziet de hemel rood worden,
elke ochtend opnieuw
hij wacht tot er honger komt
en er komt honger, dor en stoffig
en van heel ver weg,
maar niet genoeg voor iedereen
hij is de eerste nu,
hij begint haastig te lijden…
De rivier is bevroren
gedicht
2.0 met 37 stemmen 26.873 De rivier is bevroren op een vaargeul na,
en ver weg schaatst mijn broer
die op mij passen zou.
De lucht is grijs en dicht,
twee eenden zitten in de sneeuw
en lopen voor mij weg.
Ik moet nu eindelijk eens weten of ik verdrinken kan.
Een palingvisser ziet mij gaan
en komt op tijd
of net te vroeg.
Als iedereen weer slaapt roep ik zó hard…
Een buiging voor mijzelf
gedicht
2.0 met 58 stemmen 27.678 Ik maak een buiging voor mijzelf
uit angst en eigenwaan
mijn hoofd raakt de grond
dieper! deemoediger!
verdwijnt in de grond
lager! smadelijker!
volmaakte buigingen zijn fataal
ik ben het, ik ben het maar
er is een koninkrijk onder de grond
onbeheerd en schitterend
ik weet het.
------------------------------------
uit: 'Minuscule…
EEN GESCHENK
gedicht
2.0 met 137 stemmen 23.582 Ze trokken God aan zijn mouw:
'Dat geschenk van je,
de liefde,
wat was daar je bedoeling van?'
Het regende
en God verzonk in gepeins
(maar eerst rukte hij zich nog los,
hij hield niet van hun manieren)
en al peinzend
waadde hij door leven en door dood,
door waanzin en nalatigheid,
door waarheid en door angst,
zag hoe zij frunnikten aan…
Een locomotief
gedicht
2.0 met 42 stemmen 17.078 Er staat en locomotief op een zijspoor,
tot in haar merg verroest, met distels overgroeid.
Als het regent weent zij bruine tranen.
Ik loop langs haar, raak haar aan,
aai haar,
zeg iets tegen haar, iets bemoedigends
klim op de resten van een treeplank.
In de verte slaat een klok.
Misschien ben ik wel een prins. Je weet het nooit!
Misschien…
Te laat
gedicht
2.0 met 45 stemmen 24.148 We zijn te laat,
we hebben gedanst, hadden we niet moeten doen,
we zijn wanhopig geweest, niet goed,
we hebben reusachtige lasten op onze schouders genomen,
we hadden moeten vragen: waarom zijn deze lasten niet licht,
we hadden moeten denken: dit is verkeerd,
we hebben over liefde gesproken in zorgvuldig gekozen bewoordingen,
zorgvuldig??…
Mijn vader
gedicht
2.0 met 128 stemmen 31.013 Mijn vader
schreeuwde moord,
mijn moeder zette koffie
mijn vader klom op stoelen, tafels,
leunde uit ramen,
schreeuwde rampzaligheid en onduldbare pijnen,
schreeuwde brand
en van iets onverstaanbaars het naderende einde
mijn broers hielden hun oor tegen de grond,
'luister!' riepen ze en sprongen op,
'er komt stilte!'
ze holden weg…