Alle inzendingen van Vos Andrea

Me zelf begrijpen in wie ik ben, in wat ik verlang, in wat ik doe, tevreden zijn met mijn huidige bestaan, mijn pad zien, als enig voor mij, gebeurtenissen ontvangen, zonder schroom, maar met een lach, in ieder mens, een deeltje ontmoeten, een herkenning van mijn ziel. Ik vroeg niet veel, heel fragiel, de ware intense liefde begroeten, het…

Ik zit met jou in een magische rit waar alles vanzelfsprekend mag zijn alles van mij, houd van alles van jou je bent mijn afleiding in ritme en blues wereldse stemmingen hebben een lager pit. Jij weet mijn diepste snaren te raken als doordrongen sluierloze ziel alles van mij, houd van alles van jou gevoelige klanken komen naar boven speels…

Hoe vreemd kan het leven in haar plotse wending zijn, net wanneer ik dacht aan mijn laatste verhaallijn. Een leven zonder vervulling van mijn innerlijke ziel, mijn hunkeren naar éénheid wat mij meermaals tegenviel. Jou al even in mijn bestaan toch bleef de muziek stil, tot nu in mooie akkoorden die samensmelten heel pril. Voorzichtig…

Nooit eerder in mijn rustige leven, koos ik speciaal jou uit zo velen, het idee alleen al, maakte mij bang, jou mogen aanraken in al jouw toegang. Je bent een makkie werd mij verteld, in alles wat ik wens, een echte held, onervaren dat ik ben, hoe te beginnen ? het eerste contact, jou al beminnen. Je bent zo puur, wat klein en fragiel,…

Waarom donderwolken laten verschijnen ? met diepe onherstelbare breuklijnen. Zwaar beladen met negatieve energie, je geraakt moeilijk uit die nachtmerrie. De ene wolk na de andere schuift aan, het kan plots heel snel, héél mis gaan, oncontroleerbaar onvoorziene krachten, nemen je over in jouw troebele gedachten. Alles vervaagd, wat…

In gedachten mijn leven overlopen, door menig dal en bergen heen, vaak niet zoals we allen hopen, geloof in het goede verdween. Stormen vanuit alle windrichtingen, voerde mij radeloos heen en weer, geen zin aan al die verplichtingen, "is dit 't leven ?" of is er meer ? Ik trok mij terug, windstil bezonnen, van alles en iedereen…

Buiten zo grillig ijzig koud overladen in een wit tapijt, verwarmt door jou mijn hart, ware liefde ik was het kwijt. Lente ontspringt zacht in mij wanneer jij naar mij glimlacht, diepe intense gevoelens ontluiken, ik heb er vele jaren op gewacht. Zomerse vurige ontbrandingen, laten mij zijn in wie ik wil zijn, onze liefde puur laten stromen…

Op het strand alleen spelend met een windvogel zonder verwachtingen hij stijgt en stijgt ik laat los mijn dromen hoog aan de wolken drijvend zonder bestemming leef ik van dag tot dag genietend van wonderen niet gisteren niet morgen in elk huidig moment dankbaar in herkenning van mijn zorgeloos innerlijk kind.…

Tijd, een illusie in ons bestaan, door mensheid nodig bevonden, om gebeurtenissen af te wegen, van een komen en ook een gaan. In dromen, kan de ziel vrij zijn, los van die blokkerende tijd, reizen naar de vele gebieden, verborgen in 't onderbewustzijn. Wensen komen feilloos in beeld, in hoe kleurrijk het leven wel is, tot de grauw, grijze…

Die bewuste duistere Kerstnacht, niemand had het ooit verwacht, jij zo immens groot en krachtig, je bestaan werd twijfelachtig. Je lichaam zat onder zware druk, onderuit gehaald van je voetstuk, bedolven onder bevroren emoties, ten val in grote proporties. Je had plots ongekende wereldfaam, overal klonk jouw Lutselus naam, iedereen was…

In angst en onzekerheid liet je mij achter verdriet en diep gemis, een leegte, niet wetend waarheen... Krachten vloeien weg leven ontglipt mij in schuldgevoel dichtbij, een leegte, niet wetend waarheen... Niets meer willen alles laten 'zijn' onomkeerbaar lot, een leegte, niet wetend waarheen... In die stilte hoor ik jouw stem…

Doorgaan.. Vroeger hield ik op elk plekje halt, het nieuwe verkennen, onbezonnen veel goeds, maar ook slecht. Goed, waar ik mij in kon verrijken, vol in overgave, blijheid een stapje verder. Slecht, waar ik in verloren liep, nederig onvoldoende, verdrietig een stapje terug. Ik haal mezelf weer in, recht vooruit, tot nu weer een…

In mezelf gekeerd, wanneer gedachten stoppen, volwaardig verder leef, afstand van illusie, de illusie van mogen te 'zijn' wie ik ben, laat mijn hart zacht en langzamer kloppen. Stil kunnen zijn in grenzeloze verwondering, waar universele liefde mij laat meestromen, fluisteringen van mijn ziel hoorbaar zijn, liefde willen delen in avondschemering…

Ik wou dat ik vleugels had zoals vannacht in mijn droom waar ik achter vlinders vloog over uitgestrekte weilanden zoete honing van boven als dwalende regendruppels benevelen mij in liefde dansend onder een regenboog tot de zon mijn ogen opende. Ik wou dat ik jou was...…

De maatschappij vraagt veel van de mens, zijn en functioneren in absolute perfectie, terwijl het zelf niet draait naar behoren, wie zijn wij om 'n ander te ontnemen z'n wens. Een wens om gewoon te mogen zijn in wie je bent, oordelen, veroordelen, daar is men goed in, meedogenloos niet iemand kunnen doorgronden, weggedrukt in onzekerheid, verschrompelde…

Geef mij een rede om nog te praten, geef mij een rede om te begrijpen, geef mij een rede om nog te bestaan... In deze harde wereld van zinloos geweld, misbruik, manipulatie en verderf. Vertel mij jouw gedachten, zuiver mijn denken, we praten al zo lang, misschien in stilte zullen zorgen verdwijnen misschien in stilte zal vrede heersen…

Hemels blauwe lucht stilte mag ontwaken vanuit het hart een blij verzucht. Uit de verborgen cocon ingetogen smart vleugels zichtbaar hernieuwde krachtbron. Zonnestralen gloed verwarmt elk wezen een nieuwe start ongekende invloed. De vlinder pracht grootse verandering perfecte spiegel subtiel bedacht. (de vlinder, ons prachtig…

Iedere nieuwe dag wilde ik het beste uit mezelf geven ik liet dikwijls mijn hart breken om zoete liefde te proeven ik viel, keek naar de pijn, maar stond weer op en bleef overeind. Een moment in tijd meer zijn dan ik dacht te zijn vluchten in mijn dromen waar ik alle antwoorden wist een moment in tijd het lot aanvechten in dat moment…

Mezelf tegen het hoofd slaan ik kan niet meer mee in deze vluchtige tijd van leven. Gisteren ongedwongen zalig gevoel, morgen tranen in gemis. Niets gebeurt zonder rede waar het bestaan geen grenzen meer heeft. Verdwalen in gesproken woorden van samen, alleen, stil en breekbaar in mezelf. Hunkeren naar vervlogen tijden, waar alles veel simpeler…

Waar stilte tijdelijk is, zonder ommekeer, gaf de maan een gedwongen aardatmosfeer, een moment van rust, verborgen kracht, alsof men zweeft in constante nacht. De zon in heel haar pracht verschijning, stralende warmte, minachtende verdwijning, donkerte in kilheid vervalt het gemoed, schijnbaar uitzichtloos, bevangen voorspoed. Niets is standvastig…

Onwetend denkend mens gevangen in zichzelf vasthoudend aan verleden immens pijnlichaam geen vooruitgang neerslachtig verdriet, in geestelijkheid geen bestaan van tijd enkel geschapen door de mens. In het moment is er enkel het NU eigen invullings keuze oproepend vreugde of verdriet niemand bepaalt voor een ander ieder onafhankelijk in…

Laten we stil dromen, over onze innige omhelzing, zo vers in ons geheugen, nog niet lang geleden, sluit je mooie ogen en laten we zalig samen zijn, wees niet bang lieverd, voor vervlogen verleden. Elk verzonken moment terughalen voor onze geest, opnieuw genieten, van eeuwige aantrekkingskracht, raak mij weer aan, zoals enkel jij dat zacht kan…