Alle inzendingen van Willem Bilderdijk

Het vochtige teken Der stortende beken Rijst boven ons hoofd. Nu zinken de stralen Waar heuvels dalen Door wierden gestoofd. De snelheid der stromen Begint te verlomen, In ’t vallen gestuit Door schuivende korsten, Die de oevers doen dorsten Met telgjens en kruid. De koele Najaden Verleren het baden, En schuilen in ’t hout: En ’t groeien…

Het vochtige teken Der stortende beken Rijst over ons hoofd. Nu zinken de stralen, Waar heuvels en dalen Door wierden gestoofd. De snelheid der stromen Begint te verlomen, In 't vallen gestuit Door schuivende korsten, Die de oevers doen dorsten Met telgjens en kruid. De koele Najaden Verleren het baden, En schuilen in 't hout: En '…

't Vluchtig woord, dat van de lippen Af mocht glippen, Wortelt niet in 't open hart. Laat het vlieten, laat het schieten, Dat de borst zich uit moog gieten, En ontlasten van heur smart! In één woordje, door de winden Met hun adem weggespoeld, Is de hevigheid van vrinden In één oogwenk tijds verkoeld. Maar, wanneer, met loerende…

Monumentum aere perennius, Regalique situ Pyramidum altius. HORATIUS. Een eerzuil hechter dan metaal, En hoger dan de Piramiden Die aan de wolk haar spitsen bieden; Die regen, wind, noch zonnestraal, Noch tijdreeks, ooit omver zal stoten; Ik gun u die, mijn Kunstgenoten, Zo goed als kaak of geselpaal.…

Holland heft op nieuw het hoofd; Alle twist zij uitgedoofd! Eendracht zal de harten binden. Telgen van één Vaderland, Geen verdeeldheid hoû meer stand; Wij zijn broeders thans en vrinden. Ach, hoe duur, hoe duur, Bataven, Heeft partijzucht u gekost! 't Wrocht u 't schandlijk juk van slaven, U, door Nassauws bloed verlost! Ach, te smartlijk…

’t Gedicht Uit plicht Gelukt niet licht, Maar hinkt aan ijzren boeien: ’t Heeft vier, Noch zwier, Noch bloei noch tier, En kruipt in plaats van vloeien. Maar brandt De hand, Die ’t speeltuig spant, Van ’t innig boezemgloeien; Geen toon Zo schoon Bij mens en Goôn, Dan die het hart ontvloeien. Voor mij, Ik wij’ Mijn Poëzy Geen dorre…

Verhef u tot uw God en Vader, Mijn ziel, tot aller Schepslen God! Ontspringe uit dankbaar bruisende ader De vreugd om uw gezegend lot! De onfeilbre Godsstem had gezworen: De Heldraak duikt de spitse kop; En de Englen blijmaar doet zich horen: Der volken Heiland is geboren, De Hemel gaat de doemling op! 1824. * blijmaar - blijde…

(naar het Spaans van Yriarte) Ik weet een kleine fabel, Die ik u zeggen zal: Ik heb haar eens gelezen, Gelezen bij geval. Eens ging door een der beemden Van ’t zangerig Leeuwendal Een Ezel zich vermeien, Vermeien bij geval. De langoor vond een pijpzak, Die, bij een schapenstal, Een herder had vergeten, Vergeten bij geval. Daar…

Genadig God, die in mijn boezem leest! Ik vliet tot U, en wil, maar kan niet smeken. Aanschouw mijn nood, mijn neergezonken geest, En zie mijn oog van stille tranen leken! Ik smeek om niets, hoe kwijnend, hoe bedroefd. Gij ziet mij een prooi van bedwelmde zinnen: Gij weet alleen hetgeen uw kind behoeft, En mint het meer dan ’t ooit zichzelf…

By vlekloos bloed een stil en needrig lot; - Een peinzend oog, doorstraald van zacht genoegen; - Een juist verstand, - een hart, vervuld van God; - En kalme moed bij zielevreê te voegen: Zie daar wat meer dan 't weeldrig vreugdgenot, Dan al de roem van 't noeste letterploegen, Dan mijnroof is, waarom de harten zwoegen, Maar die de…

Die heb met Godvergeten hand Zijns grijze vaders nek gebroken, Die 't eerst dat heilloos stinkend roken Heeft ingevoerd in 't Vaderland. Hij gaf 't verachtlijk wormgebroedsel Der laffe en vuile luiheid, voedsel In breinbedwelmings toverrust: Hij was 't die de vlijt en spierkracht doofde, En …

(fragment) ’t Gedicht Uit plicht Gelukt niet licht, Maar hinkt aan ijzren boeien: ’t Heeft vier Noch zwier, Noch bloei, noch tier, En kruipt in plaats van vloeien. Maar brandt De hand, Die ’t speeltuig spant, Van ’t innig boezemgloeien, Geen toon Zo schoon Bij mens en Goôn, Dan die het hart ontvloeien. ........................…

U minne ik teer, o taal van lust en weelde, Die 't stug Latijn in dartele ontucht teelde; Die als de kus op malse lippen smelt, En 't hart doorstroomt met liefdes algeweld. Uw woorden zijn uit zacht satijn geweven, In toontjes die op donzen vlerkjes zweven; Uw letters, zoet als Zefirs ademzucht; En heel uw spraak, één lieve lentelucht. Maar…

U minne ik teer, o taal van lust en weelde, Die 't stug Latijn in dartele ontucht teelde; Die als de kus op malse lippen smelt, En 't hart doorstroomt met Liefdes algeweld. Uw woorden zijn uit zacht satijn geweven, In toontjes die op donzen vlerkjes zweven; Uw letters, zoet als Zefirs ademzucht; En heel uw spraak, één lieve lentelucht…

Wat is des mensen geest beperkt! - Hoe lang, hoe zwaar hij zwoegt en werkt, Hoe vlijtig hij doorzoekt, hoe kloek hij is in 't gissen, Van niets is hij gewis, niets weet hij in de grond. 't Is al voor hem omringd van dichte duisternissen, Waarin nooit schemer daagt van 't licht der morgenstond. Dat vrij de toorts der wetenschap In de…

Hoe! met een ganzenschacht, gegrepen in de vingeren, Beveelt ge aan 't vluchtig woord: Rust op dees broze stof! Ge aanschouwt het in de zwaai der dode letterslingeren, En de eigen klank keert weer, die oor en boezem trof. De spreker ging voorbij; zijn adem is gebleven: Hij stierf; zijn adem leeft, zijn ziel kleeft vast op 't blad; Ja,…

Waar ben ik? In wat Hel van rampen? Op ieder voetstap dat ik tree Omwalmt mij 't walglijk onkruiddampen En doet mijn borst en longen wee. Hoe keert mij 't hart en d'ingewanden Wanneer dit stinkende verbranden Zijn gif door heel de lucht verspreidt, In 't lichaam om met pijnlijk wringen! En geldt dit voor versnaperingen, Voor feestonthaal…

Hier ligt het overschot van 't hartbekoorlijkst wichtje, Voor 't uur des kwaads ontroofd aan de Ouderlijke min, De onsterflijkheid reeds rijp bij 's levens aanbegin; En ruilde 's Moeders schoot voor 't kille grafgestichtje. De droeve Vader, die van 't minnelijk aangezichtje Nooit kinderlachje won noch lonkend ogenlichtje, Schreef zelf op 't…

Dat we ten minste beminnen, indien we niet mogen genieten! Andren genieten? - Welaan: 'k draag hun geen afgunst, geen nijd. Vruchtloos verteren ze in kwelling, die 't heil van een ander benijden, Venus vergunt het genot, die zij begunstigen wil. Andren verkleven aan 't purper van knijpende, zuigende lipjes; Leppen het tederste zoet uit een…

Duizendvoudig zijn de kusjes, Die de tere minnelustjes in 't gevoelig hart ontgloên, en de brand der liefde voên. Maar, indien gij wilt beminnen, schone strookster van mijn zinnen, hoor, wat kusjes ik verlang, als ik aan uw boezem hang! Schenk me, o voedster van mijn lustjes, druk me zulke vochte kusjes, dat uw tong de mijne streelt…

Minerva vond de veldfluit uit, En speelde ’t eerste lied, Aan d’oever van Permessus vliet Gebukt in ’t jeugdig kruid. De bosgoôn sluipen op de klank Bedeesd en luistrend aan, En laten kruik en druivendrank Voor deze wellust staan. Wat zong zij? Van de bergsneeuwleeuw Die Hercules verwon; En hoe hij bij een meisje spon, Hij, monsterschrik…

Ziet men aan de dorenstruiken ’t Geurig roosje niet ontluiken, Lentes uitgezochte roem? Ook distel, ook de netel, Heeft haar plaats om Floraas zetel, Ieder braamsteng draagt haar bloem. Ach, in alles is genieten; Slechts het misbruik schept verdrieten. Waarom grijpt ge woest in ’t rond? Laat uwe ogen dankbaar weiden Waar de schoonheên…

Ziet men aan de dorenstruiken ’t Geurig roosje niet ontluiken, Lentes uitgezochte roem? Ook de distel, ook de netel, Heeft haar plaats om Flora's zetel, Ieder braamsteng draagt haar bloem. Ach, in alles is genieten; Slechts het misbruik schept verdrieten. Waarom grijpt ge woest in ’t rond? Laat uw ogen dankbaar weiden Waar de schoonheên…

De Moed is meer dan kracht waar ’t uitgetogen zwaard Het pleit beslissen zal de arm der Helden waard. De Moed grijpt hart, en ziel, en boezem aan, en zinnen, En doet op de overmacht de palm der zege winnen. Verheven drift van ’t hart dat voor de grootheid slaat, Aan tederheid verwant, der zwakken toeverlaat, Geblaakt door zuivre vlam aan Liefdes…

In spijt der lange diens taan 't Helgespuis bewezen, Mistrouwd, als nog misschien verzoenbaar met Bourbon, Hoe zal hij de achterdocht van 't Duivlenras genezen! Wat gruwel zuivert hem, en toont Napoleon? - De afgrijsselijkste moord met Vorst- en Volkenschending, De Hel ontzet ervan, en kent hem voor haar zoon: ‘Dit schelmstuk, na zoveel…

Als ’t prangen van de nood hevigst overstelpt, En alles ons vervolgt en woedend gaat verslinden, Dan is ook ’t uur naastbij dat God de bidder helpt; Maar verst, wanneer men ’t acht in mensenhand te vinden.…

Mijn zoon, geef op de Les uws Vaders, De wijze Les uws Vaders, acht: Het pad des woeste tuchtversmaders Loopt uit in ondoorkoombre nacht. Wie zult gij horen, wie vertrouwen, Indien gij hem uw hart ontzegt: Ach, prooi van schaamteloze vrouwen ! Verhangen in een hoerevlecht! Terug! schuw de ontucht, schuw de lippen Wier boord van enkle…

Alleen een opslag van uw oog, een lonk vall' mij ten deel'; Het minste, zegt der Wijzen spreuk, van die men mint is veel. 1827.…

Mij lust de Lent', die bloemgewassen draagt, De Lenteroos, die Goôn en mens behaagt; 't Aanminnigste versiersel voor een Maagd, Ter eer' te zingen. Het is de Roos, de malse Roos-alleen, Met welker blaân de drie Bevalligheên, Als 't Minnewicht met haar ten rei' zal treên, Haar hoofd omringen. Zing, Disgenoot! zing vrolijk met mij mee!…

Wat geeft die vlotte lach op 't stroef gelaat te lezen? Is 't zelfmin? Hekelzucht? beschouwer, waan het niet. Neen, 't is het merk der smart op 't vroegverouderd wezen, Waarin gij 't kalme hart als door een nevel ziet.…