448 resultaten.
Dagelijkse kost
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 De sporen van bevroren voetstappen ,
zij van boven zien en vertolken ze.
Er zijn tuinen , er vallen hemeltranen
doornen en rozen in tal van geuren
nachten zijn vol glazen kommen,
naast scholen vissen van vele kleuren.
Er klinken neuriënde melodielijnen
als ontdooide winter of herfsttaferelen
die met stormen van ooit
ook bij hun wellicht…
Dat bruin en dat groen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 109 Heel zeldzaam was ons gesprek
want de appelbomen bloeien nog niet
al hoor ik die aanvliegende vliegtuigen
zie ik verbeeldend aanstormende treinen.
De nacht toont verzamelde herinneringen
alsof er voor u amper nog toekomst was
de kamer en ruiten waar u doorheen keek
mijmerend over het geluk van ooit jeugd.
Waren er nu echt wel gelukkige momenten…
Dat eenvoudige weten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Ik zou zweren dat ik suiker ruik vandaag,
mag spreken over dat naast al dat andere
mag vertellen over hoe deze dag zondermeer
naar een ode naast plausibele eenvoud neigt.
Ik mezelf toe mag staan van alles af te vragen
over hoe regendruppels wolken verlaten en ogen
de zon deze weer echt weer kan doen verdampen
om kan toveren in prachtige kleurrijke…
Dat eeuwige houden van
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 340 Gisteren wist ik het al
maar vandaag beter dan ooit.
Ik zag hem weer wandelen
glimlachen en de stoep vegen.
Elk oktoberblad raakt hij aan
als een regel uit een gedicht.
Ik heb een bijzondere plek
in zijn hart
in zijn leven en dat mag.
Elke dag is als een omhelzing
een dans in de kamer
in het schemeren van de avond.
Ik ben altijd aan…
Dat gemeubileerde huis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Ik heb haar vaak weggestuurd gewoon op pad
al voelde ik in mijn denken wel tegenstrijdigheden.
Ze wilde bepaalde zaken niet doen zoals paard
zijn, op een renbaan met een sulky eerste worden.
Ze wilde geen ontbijtkoek zijn zodat ze te eten was
laat staan toiletpapier zijn of 'n dag lang een potlood.
Kind dat wilde ze wel zijn maar die gaan volcontinu…
Dat kerkhof vol met namen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 186 Op je tafel rusten nog briefjes met domme klusjes
terwijl buiten onweer flitsen vurig knallen
sluiten wij deze dag af
jouw rekeningen zeg jij zijn betaald.
Een grote stapel vergeelde kranten en tijdschriften
met een kartelschaar op de keukentafel
roept ons
schaatsers prijken op de bovenste voorpagina.
Ik lees je voor uit die krant
jij…
Dat maakt wachten niet onverdraaglijk.
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 63 Mijn pen is niet van imitatiegoud
dat wil ik wel eens gezegd hebben,
er ligt een onverklaarbare hartstocht in,
ik zal je vertellen over mijn pennenvrucht.
Vooruit, doe je ogen maar even dicht
ik wil je nog wel een keer die cyclus
voorlezen, die is heel mooi, heel mooi,
een soort niet mislukte toekomstroman.
Ik weet het zeker , mijn moeder…
Dat onverplichte grazende
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 49 Ik moet wellicht nog vele reizen maken,
mag het ademen nog even niet staken.
Menige droom is nog niet uitgekomen
menige gedachte is nog niet compleet af
de tijd van gaan is nog niet mijn tijd en graf.
Ik mag nog menig glas water en wijn drinken,
nog menige maand en dag in tijd verzinken.
Met jou nog vele plaatsen en waarheden zoeken
in de…
Dat wachten is oerouds en uiterst spiritueel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 43 Je had gelijk maar wat heb jij nodig.
In voor- en tegenspoed is al een feit,
eeuwige trouw spelden we niet op elkaars mouw.
Zoete woordjes hebben we ook genoeg gefluisterd
evenals steeds weer en weer naar elkander geluisterd.
Dat wachten is oerouds en uiterst spiritueel.
Wat gaat nu nog met lichtelijke ongeduld gepaard
heeft leven toch alsnog…
De achtertuin
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 77 Nu de sneeuwvlokken ook na vijf jaar
op deze dag een laken over 't groen wensen,
de vraag wat kunnen we doen en betekenen
gelukkig geen vrouw als Lot situatie geeft
verweeft mijn pen gevoel niet krassend teder.
We zijn niet meer op zoek om iets te vinden
alles vonden we in elkaar, we hebben rust,
een blik is voldoende, een half woord genoeg…
De aller-schoonste bloem
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 202 Haar lieflijke ogen zijn diep bruin
kwijnend - zacht vol pracht,
ik vraag me steeds meer af:
hoe wordt zij groot gebracht?
Ik zag slechts het begin
van het ouderlijk gezin,
een bloemknop van een vrucht
een vogel op haar vlucht.
Iets wat traag ontwikkeld wordt
ook gestaag groeiend niet verdort.
Ik zag slechts het begin
van het ouderlijk…
De crematie
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Het is opnieuw een donkere dag vandaag
de berkenhaag draagt muisstil de mussen
koolmeesjes sussen, zo oogt het, elkaar.
Illusies zijn niet meer mogelijk.
Ergens zweeft een meeuw opvallend raar
wat heeft haar vandaag meegevoerd,
kan zij ons met bepaalde angsten troost geven
het mooie en mindermooie nu verweven.
Ik ruik nog even aan de violen…
De dag van de arbeid (I)
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.923 Hoe dierbaar was de schaduw van de rode jasmijn
waaronder hij klaagde dat zij te hard
op zijn mond zoende
en vervolgens
wapperde met zijn hand.
Dit beeld was vaag zichtbaar door het zijvenster
en iedereen lachte rudimentair in levendig besef
van rode konen vol tevredenheid.
Kinderen holden om de boom
huppelden over de groene bleek
zigzagzingend…
De dagen gaan veel te snel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 256 De dagen gaan veel te snel
Net als de wolken aan de lucht
Ik zoek dekking en laat een zucht
Naar buiten gevlucht klopt tijd wel.
Het lijkt vreemd een weerloosheidprediking
De dag een ding om je op en in te begeven
Alles uit leven te verweven oogt om het even
Met beide handen langs je zij zonder aantijging.
En toch de juiste balans een…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 77 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
De dorpen daar wachten
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 Kun jij de stekker met wegen
verbinden, het nog prille voorjaar
helder verlichten, wellicht
ook een munt bij de randen,
bijen wachten ook daar al zo lang.
De hemel wordt steeds een bewolkte
maar zij willen de bermranden tonen,
ogen roodoranjegroen wellicht klonen
tijd ook in één leven prijzend helpen
deze zielenpijn bij de inwoners stelpen…
De essentie van de natuur
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 293 Verdriet is soms een kraai,
iets wat arriveert met dat verenkleed,
rondfladdert, je denken ongehoord
verstoort en je hart hard laat bonken.
Die dagen van onmacht niet verkwikken.
Het is iets van andere voornemens
kunnen ook die wetten van de natuur
het sterven gaan helaas niet opheffen.
Al dat wat eerst rauw allesoverheersend
is, slijt…
De hand naar haar krullen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 226 En hoe bij het zien van die hand
alles onmiddellijk voor hem voorbij is
zijn heimwee steeds terugkomt.
Hoe met duizend dingen het ene benoemen
zijn rouwrandjes onder zijn nagels
zijn nachten zonder maan en sterren.
Hij zocht een woord
woorden en vond een beeld
eigen angst een oog
en veel naaktheid.
Zoop , rookte als een ketter…
De helling van de Sint Pietersberg
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 346 Denkend aan kasteel Lichtenberg
Het klooster “ Slavante “en burgerij
Een tiental sterke paarden en stroomopwaarts
Een stad achter ons latend zie ik een brug
Overal leven en vriendelijk maanlicht een gezicht
De Maas in een oudere droom voortkabbelen.
Als vonken vuurslag een vleermuis opgejaagd
Aan een wand laat vastklampen
Bij een zandgat…
De houten kist krijgt al kleur
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 89 Ze rust veel op haar zijde
al het blijde van de diverse zangvogels
de bloeiende bloesem in zich opnemend.
In ’t echt en in gedachten loopt ze soms in de tuin
bezoekt vertraagt aan zee menig duin en stiltegebied
dat alles met haar euthanasie in het verschiet.
Ik zie een stuk onbetreden daar beneden.
Hoe verder ze wegloopt van deze plek…
De huidige malaise
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 107 Ik zie je gaan, afgezakte schouders
met een bleek gelaat je gemoed dragen.
Ze zijn niet te krijgen de antwoorden
en al begrijp je ook de wolkenzaal niet,
't tolkende, laat staan het ijzige koude.
Zie, de kinderen genieten hun maaltijd
zijn onbevangen niet in staking gegaan.
Ze boycotten de nieuwe hulp niet, vechten
niet voor 'n ander moederschap…
De lenigheid van leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Het is bijna de dag van de te verse gravering,
de papieren, bloemen, de dag die zich herhaalt,
alles wil herhalen wat herhaalt kan worden.
Is het 't gemis, de ontroering van toen en nu,
het denken aan het leven wat geleefd werd
het niet weten, nog niet durven uiten en voelen.
Wordt 't nu, helaas stekeblind, werkelijk verstaan,
nog steeds…
De liefdesboom
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 85 We zijn allemaal nerven van dezelfde boom
ik groet elke dag de mooie takken,
de schors voelt steeds weer als een droom
niet iets om te verfraaien of te lakken.
Bij het dagelijks ondergaan van de maan
zie ik ook de sterren steeds verschijnen,
ik wilde ze van ver wel kussen gaan
laten klateren als prachtige fonteinen.
Roepen adieu vader en…
De nacht weerspiegelt een tweeluik
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 96 Ik ben niet bang, herken kaftan en kaft
het handschrift dat verbonden mijn hart
ook zijn dagboek uit en begrijp de manier
waarop zijn delen zo gedeeld als geheel
de getallen en letters samenkomen dit jaar.
Beleef uren en deze nacht het weerlicht.
Het wolkendek ademt dieper, zingt door
ruiten, ze weerkaatst de melancholie
geeft naast tal van…
De nachtelijke zeeën van Ambon
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 66 Ben jij nog steeds de dief van onschuld,
was in de nacht , de onzichtbare insluiper
die zijn vingers smakkend wil oppeuzelen,
doof de jaren vijftig weer terug wil halen.
Vanwaar heb jij de keuken verlaten,
wel kopjes palmsuiker daar omgegooid.
Is er een dag dat jij stopt met terugkomen,
jij gaf hem al genoeg, ook zijn eigen parang.
Legde…
De nachten zijn zwoel de dagen heet
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 62 De boomtakken zitten vol kwinkelerende vogels
al voelen sommige ook als werkelijke sloopkogels.
Goudgeel beschenen nu de maan is verdwenen,
maken mijn gedachten een zwerftocht op twee benen.
Eenmaal namelijk door die dorst naar kennis gewekt
voelt het of mijn gedachten met veerkracht zijn bedekt.
In ons stemming geel met wit gekleurde kamervertrek…
De natuur mag begrijpelijk zijn
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 40 Zie de donkere kleuren, de regels
omzoomd door wilgen op leeftijd
de eveneens oudere Binnenmaas.
De start van deze dag verwondert
is gelijk het water niet rimpelloos
hoe zeg je oneindig kent eindigheid.
Was de nacht een echte toekomstdenker
kende zij steeds alle keren haar tijd
als goed gecamoufleerde metgezel.
De klanken van de wind…
De natuur ontspruit
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 73 Katjes zilverglanzend in de zon tegen ’t hemelsblauw
en ook madeliefjes komen nu al ras in het verse gras
vele zeilende witte wolken volgen dan ook al gauw
al zijn ook de hyacinten en narcissen er nog maar pas.
Geen gril van april kan straks de natuur weerhouden
zolang maart en de kringloop der seizoenen bestaat
nu we thans al zien hoe ook…
De onbekende soldaat
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 366 En door 't gaatje van een naald gekropen zijn,
daar schreven we over aan onze dierbaren
meer malen per dag - en zo gingen de dagen om.
Klagend bonsden klokken, heen en weer,
als de bommen, obussen en shrapnells vielen
dan wilde je wel buigend nadenkend knielen.
Want alles kwam, en alles moest verdwijnen.
Nooit voel jij je instinct beter…
De tijd maakt een schets
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 66 Ontkomen we niet aan de dagen, de weken
laat staan de maanden en straks de jaren.
Tikken ze als roodborstjes tegen de ruiten
ontsnappen ze als songteksten uit een mond.
Prenten ze patronen, laten ze roffels van
ook die harten klinken als ze hinkend
lopend of als motor met zijspan zich weer
voortbewegen. De tijd maakt een schets.
Toch is er…