Alle inzendingen van cornelis

jullie werden naar het bos gebracht vanwege vreselijke honger in de familie jullie moesten doodgaan in het bos tussen de bomen en dat klopt natuurlijk was er geen snoephuisje waarvan jullie konden snoepen en geen heks die jullie gevangen nam en probeerde op te eten knibbel knabbel knuisje wie knabbelt er aan mijn huisje hadden…

men zegt wel dat je de eerste duizend pagina's van wat je schrijft beter weg kunt gooien 'it brings a tear to my eyes' en dat je dan overnieuw kunt beginnen eindelijk Kafka wilde dat alles van hem in de vuilnisbak zou verdwijnen Basho schreef alles in drie regels te weinig om weg te gooien eigenlijk terwijl hij door zijn landschap…

je luistert en je hoort 'once I was seven years old' een liedje al 84 miljoen keer beluisterd op you tube en zeker het is waar dat we ooit zeven jaar oud waren en dat je daar niet helemaal meer bij kunt en naar terug dat je dan graag dat liedje hoort die je melancholie uitspreekt terwijl we al met zeven miljard zijn alles meegerekend…

loop je daar rond tussen al die boeken die zwijgen het is stil in de bibliotheek maar pak je een boek en sla het ergens open hoor je opeens een stem die tegelijk jouw stem is zeker maar ook van een ander "Het leven is wel mooi en ook wel leelijk. Men kan elkaar liefhebben en ook niet."…

er zijn een paar vragen zo in de loop van het bestaan rook kringelt langs twee vingers er wordt iets gezegd en echt filosofisch zeker o jee iets filosofisch terwijl de renners van het peloton in Limburg krachtig de heuvel beklimmen en wij als dichters zogenaamd ook maar is waar wij hebben tijd voor jaloezie en dikke tranen…

met m'n kleindochter sta ik voor de spiegel ze herkent zichzelf niet maar na enige aarzeling draait ze haar hoofd om naar mij in de spiegel zie ik iets unieks: ze begint te denken niet eens over haarzelf maar over de wereld die nog wel zo klein is als iemand die haar draagt in de spiegel en in het echt…

[Ene bijdrage tot Van Alphen's Kindergedichtjes.] KONINKJE (met een fijn stemmetje) Papa sinds uw vertrek heeft Napje leren lopen. KEIZER (met een basstem) Ik ook, mijn kleintje! KONINKJE. En hard! - KEIZER. Ik ook — dat zou ik hopen! (Met een zucht.) Maar leer het, kindje! 't ga hoe 't ga, Van geen Kozak... KONINKJE…

advies voor de indeling van uw boekenkast bovenste plank: zet daar de kleine boeken plank daaronder: gelezen boeken afgelopen 2 jaar volgende plank: boeken die zijn uitgeleend plank verder: boeken die we klassiekers noemen nog een plank lager: boeken die daar toevallig staan onderste plank: dikke boeken die op elkaar liggen…

in de metro zat je en je schreef een gedicht tussendoor op je ipad het gerommel in de tunnel in het donker van het ene station in je leven naar het andere alvast het verlangen naar een cappuccino en wat kletsen in de kantine en dat elke keer weer gelukkig nog net voor die dodelijke knal…

ten eerste moet je en dan ten tweede zeg iets wat hout snijdt je staat met een mes bij een stam die heel oud is en je snijdt met je mes in het hout de splinters zet je tegen elkaar en je geeft een vuurtje dat brandt terwijl je je handen warmt aan de eeuwen oude vlammen…

is er een kleindochter kun je rustig sterven je evolutionaire taak zit er wel zo'n beetje op maar nee, moet je weer oppassen op die kleine wat dan ook weer een onmisbaar schatje wordt dus blijft een mens liefst nog maar even leven…

bij de oerknal (dat was me er eentje) denk je aan iets als een vuurwerkshow maar er was niets te zien en even weinig was er te horen het moet geweest zijn als een plotselinge onhoorbare en onzichtbare uitdijing van niets inmiddels staan we er met onze verrekijkersoren bovenop en hoe meer we er van zienhoren reiken we naar het onhaalbare…

schrijf bijvoorbeeld: 'liefste de lente!' elk moment kan ze worden aangetroffen onder haar sluier elk moment wil je haar kussen maar denk je trouwens dat je het verschil weet tussen zoiets als cultuur en iemand die je kust maar dat verbergt voor de rest van de wereld ?…

ik ben alweer bijna vergeten wat ik dacht wat je pas beseft als je niet meer weet waar je je sleutels had wie was die buurvrouw die je jaren sprak waarover hebben we het al die jaren gehad op weg naar de supermarkt is allemaal weg de herinneringen en de aanbiedingen ergens moet je je dwingen dat je althans iets nog de jonge…

het regent weer en ik vraag me af wanneer en op welk moment een paar woorden en zinnen poezie worden zo opeens een blik uit het raam er is niet eens veel te zien een paar moeders met wat kinderen die alleen maar voor die moeders bestaan, maar dan zie jij ze onder een donkere hemel en alle zorgen van de opa die weet wat er fout…

zoveel ogen zien de wereld altijd met lichte verbazing of juist zonder enige verwondering zien ze wat ze zien en ze kijken en bewegen en dan verdwijnen ze weer oud geworden als ze nu zijn sluiten de ogen en denk je dat alles dan verdwijnt maar dan zijn er die andere miljarden ogen die blijven kijken en bewijzen dat de wereld…

lag de kaart in de bus tussen reclame en huis aan huis weer een vriend dood en nog zo jong als een zestiger aan alles denk je dan terug en waarom hij maar dood ging ergens denk je aan het noodlot mooi woord voor die blinde kracht die rottig schept en vernietigt noem het God, maar zou te veel eer betekenen, zie beter verloren geliefden…

er warrelt van alles door je hoofd geloof je bijna niet hoeveel heeft enige organisatie nodig twee regels of drie regels of helemaal geen regels gewoon wat beelden die verdwaald zijn en die je weer thuisbrengt door ze te drinken en te eten te geven terwijl de sneeuwstorm om de hut tekeer gaat en de honger toeslaat kook je een schoen…

je wilt het nog een keer zien nog een keer horen nog een keer voelen nog een keer zeggen ik hou van jou tot aan het ochtendblauw kijk hoe de zon opkomt in onze middagen liefste altijd onze zelfde middagen de woensdagmiddag en de maandagmiddag zeggen we altijd als we weer bellen voor de zoveelste keer wil ik dat nooit missen…

jullie liggen op mijn keukentafel naast een paar citroenen in het schaarse zonlicht herinner me jullie geur in het aardappelhok en niet te vergeten de aardappelboer die net weg of er was de kolenboer oh ja, aardappels ook de schillenboer en de melkboer en de groenteboer die allemaal langs kwamen,gek genoeg herinner ik me niet meer…

je schrijft een paar dingen dan ga je wachten een waterkoet zit op een nest in de vijver zit je op woorden komt er niets uit ja daar zijn een paar piepende kuikens ze zeggen nog bijna niets maar ze volgen de moeder in de vijver terwijl de zon valt in het gebladerte van het woordenboek…

ga vijftig jaar terug en nog eens vijftig jaar en doe dat twintig keer zijn we terug in het jaar duizend twintig mensenlevens na elkaar passen makkelijk in een klaslokaal en je hoort ze ook praten al die stemmen uit de verte recht voor je neus je kunt zelfs kwaad worden die wil ik niet meer horen ! terwijl we ons toch om tafels…

de wind gaat en gaat maar het is een storm die ik hoor, buiten slaat de regen tegen mijn raam bijna pijnlijk in mij naar binnen en zeker denk ik aan haar terwijl ze belde en zei : Cees ! Het stormt ! Vind mij, vind ik jou…

als er een storm over ons heenraast en je zit in een hutje onder donder en bliksem die alles wegvaagt net in de tijd dat je een beetje begint te denken is er nog een slimmer iemand misschien wel broer of zeker zus die roept dit is een straf ! een straf van ...de goden ! dus luister naar mij en zie en hoor wat ik doe ! met…

hoor muziek een melancholieke stem in een of ander dialect dat je niet eens verstaat maar begrijp er wel iets van van hoe iemand zingt iemand mist haar alle liedjes gaan daarover terwijl de silhouetten zwart aan de kust staan op zoek naar garnalen ja kijk en meeuwen duiken onbeschaamd neer op dit krioelende leven terwijl ik…

beginnen we met maandag dan kijken we naar de maan die vaak zo klein is en gaandeweg weer heel groot dan is er de dinsdag vragen we hoezo dins ? is het alweer woensdag Woens is vast een dorpje in Drenthe niet te vergeten donderdag dan zijn we bang voor het onweer je zou dan makkelijk getroffen worden door de blikseminslag van…

we zijn in Parijs de hoofdstad van Duitsland op straat lopen mensen naast Seinepaarden en op hun rug waterkoeten zenuwachtig en wit onverstoorbare giraffen staan te knabbelen aan de Eiffeltoren op Berlin Alexanderplatz boven een hemel van chocola die bevroren ontdooit en naar beneden drupt terwijl wij onze tongen uitstrekken…

je zegt ga maar een andere vriendin zoeken maar dat is moeilijk omdat ik van je hou ik kan wat knipperen met mijn ogen en dan is er wel weer een vriendin maar dat ben jij helemaal niet ik luister naar Chet Baker en weet zeker dat hij hetzelfde dacht liefste ik stort mij toch niet uit een hotelraam en zit veilig thuis maar…

ze lag wat te spartelen als fulltime baby maar opeens kruipt ze naar alle stopcontacten dan naar stapels papier heeft ze haar mond vol van kijkt ze naar mij met haar mond vol papier en ze lacht en ik lach en haal alles uit haar mond mijn hart stond bijna stil…

het is waar toen ik haar voor het eerst ontmoette dat ik over haar geschreven heb in de trant van dit is haar weet ik zeker werd het ook terwijl toch al gauw, als mist omhoogkroop dat het geheim moest blijven je hart kan breken terwijl er nog niets afgelopen is ik probeer die oude mail terug te zoeken aan Kees…