Alle inzendingen van corrie van engelen-kock

het lijkt zo eenvoudig om met je ogen dicht een paar minuutjes stil te staan met een stalen gezicht is de balans van binnen net zo goed als van buiten dan sta je als een huis niemand krijgt je om je bent niet te stuiten nu je zelf kunt ervaren je schiet wat tekort sta je er toch van te kijken je weet nog niet wat er eigenlijk aan schort…

ik zie de twinkeling in jouw ogen als ontelbare sterren aan het firmament het lijkt zelf een klein mysterie omdat ik niet weet wie je bent ik wil drijven op de wolken ik wil dansen in de wind en hiermee wil ik even zeggen dat ik jou heel bijzonder vind…

mag ik slapen in jouw armen mag ik wiegen als een kind mag ik even komen schuilen totdat ik hier mijn rust weer vind ik wil slapen in jouw armen ik zoek jouw warmte ik ben zo koud, hier kan ik me veilig voelen omdat ik weet dat je van me houdt laat me slapen in jouw armen laat me dromen iedere nacht laat me denken aan de dag…

wiegend op het ritme van mijn eigen gevoel word ik sterker mentaal wiegend op het ritme van mijn eigen gevoel beleef ik intenser mijn eigen verhaal wiegend op het ritme van mijn eigen gevoel sta ik sterker spreek ik mijn eigen taal wiegend op het ritme van mijn eigen gevoel is opkomen voor mezelf heel normaal…

heimwee naar vroeger even weer kind zijn zorgeloos genieten heimwee naar vroeger lange zomers strenge winters bergen sneeuw genieten heimwee naar vroeger lange vakanties dagen zwemmen uren lopen in de bossen genieten heimwee naar vroeger mooie herinnering ik wil geen kind zijn ik ben blij met het heden soms met zorgen maar…

striemende woorden vlijmscherp snijdend, grove leugens immens verdriet in stilte lijdend zilte tranen stil vergoten, eigen gevoelens buiten gesloten troostende woorden gefluisterd diep in de nacht, opnieuw vertrouwen opbouwend langzaam en zacht schuchtere glimlach betraande ogen, er bovenop komen jouw eigen vermogen…

soms voel je je alleen verward en zo verloren je zoekt een plek waar niemand komt en waar niemand je kan storen een veilige plaats echt helemaal voor jou alleen je wilt wat tijd voor jezelf en niemand om je heen en word je gevonden in jouw stille stilte verstikkend en hol deel je gevoelens deel je tranen het leven is te waardevol…

kijken naar buiten de stad nog actief hier binnen lange gangen zwak verlicht pijnlijke stiltes doorkliefd door apparaten gezucht pijn en verdriet alarm gaat af paniek in de gang telefoon, gefluister wat later een bed leeg weer even slapen de uren verstrijken het wordt morgen nacht in het ziekenhuis eindelijk voorbij…

een tijdje geleden las ik een bijzonder boek nu bekijk ik de wereld vanuit een andere hoek het bevat een paar inzichten en door ze na te leven kun je 't hedendaagse bestaan heel anders gaan beleven het is echt niet zo moeilijk maar ben wel consequent zo maak je kennis met wie je in werkelijkheid bent het is fantastisch te ontdekken…

miljoen zandkorrels aangespoelde kristallen juweel in de zon…

mijn huis heeft vele hoekjes om te schuilen ben je verdrietig je mag er huilen mijn huis wil alle zorgen met jou delen je bent zo welkom zonder vooroordelen mijn huis staat open dag en nacht het geeft je warmte liefde en kracht…

buiten in het donker helemaal alleen in gedachten verzonken stilte om me heen één blik naar boven starend in de lucht schitterende sterren de kou op de vlucht denkend aan gesprekken weer even voorbij en ineens ben je toch heel dicht bij mij een glimlach verschijnt van puur geluk grenzen verdwijnen dit kan niet meer stuk…

donkere wolken pakken zich samen de lucht kleurt bijna zwart je weet dat je een keus moet maken het wordt duister rond jouw hart luister niet naar jouw omgeving niet naar haar en niet naar hem ben eens wat liever voor jezelf luister nu eens naar jouw eigen stem ben niet bang voor die beslissing hak die knoop door verzamel al…

ik laat je vliegen op mijn vleugels ik zal je leiden door de donkere nacht ik zal je troosten met mijn woorden als het maar... jouw pijn verzacht voel de warmte van mijn woorden voel het vertrouwen voel de kracht misschien kan dit een beetje helpen als het maar... jouw pijn verzacht…

ik loop door verlaten straten in het donker van de nacht en roep jouw naam in alle talen maar misschien nog iets te zacht wil of kun je mij niet horen al uren dwaal ik eenzaam rond ik wil je zien ik wil je spreken en die lach zien op jouw mond…

donkerrode roos pijnlijke scherpe doornen symbool van liefde…

wat is er met je aan de hand als je het even moeilijk hebt als je het even niet ziet zitten wat is er met je aan de hand kun jij een echte reden geven of is het meer een onbestemd gevoel wat is er met je aan de hand voel jij je eenzaam of alleen weet jij wat je eraan kunt doen wat is er met je aan de hand het is er…

verdrietig sprekend met diepzinnige woorden vechtend tegen de boosheid voorzichtig zoekend tussen bedreigende verhalen wachtend op de eerlijkheid eindeloos vluchtend naar veilige plekken aanvaardend van de waarheid hoopvol ontmoetend voorbij alle grenzen klievend door de eenzaamheid…

onze gedachten bewegen op een tapijt van dromen dromen die we in gedichten verwoorden onze gedichten verwoorden tedere gevoelens gevoelens die uitmonden in boeiende gesprekken onze gesprekken schrijven boeken vol eenzame verhalen verhalen waarin sombere gedachten verdwalen onze gedachten verdwalen in een tapijt van dromen dromen…

gevangen in het patroon van jouw opvoeding is het voor jou dan ook normaal om steeds voor iedereen klaar te staan maar dan onverwacht... een signaal jarenlang borduur je verder nog steeds gevangen in datzelfde patroon het is niet langer vol te houden er moet iets gaan veranderen maar hoe... men zegt gewoon eindelijk zie je zelf in dat…

nachtelijke uren donkere gedachten pijnvolle momenten niet te verzachten talloze herinneringen achtervolgende figuren moeilijk te ontkomen confronterende uren angstaanjagende dromen in een web gevangen hersenspinsels gestild in verlangen doorwaakte momenten langzaam verglijdend zonnig morgenlicht warm en bevrijdend…

wat gebeurt er allemaal in mijn hoofd er is zoveel om aan te denken 't is niet verkeerd maar af en toe wil ik er even geen aandacht aan schenken ik loop te denken en te piekeren soms is het fijn maar soms ook niet het zijn ook echt geen nare gedachten maar 't is of je ineens weer vroegere dingen ziet herinneringen zijn er om te bewaren…

honderden bijen verzamelen de honing jong, ijverig volk…

lichtende sterren als zachte zonnestralen hemelse sferen…

de wereld stort in angstige ontreddering schokeffect op schaal…

late ochtendzon doet bijna uitgebloeide zonnebloem stralen…

ik wil heel veel met jou delen mijn geluk mijn verdriet mijn woede ik wil heel veel met jou delen mijn pijn mijn zorgen mijn lachen ik kan niet altijd alles met jou delen mijn beleving mijn gedachten mijn gevoel…

stilte wordt voelbaar wanneer mensen in alle talen gaan zwijgen…

ik lees boeken en handen aan lange tafels in stille zalen en verloren ruimtes volg ik aders en lijnen, gesprokkelde letters tot zinnen gevormd kan ik waarzeggen, toekomst voorspellen in alle rust het einde dromen of blijf ik hangen in sprookjes, het schrijven in stilte van een eigen verhaal…

je hebt soms van die dagen dan gaat er van alles mis je voelt je zo ontzettend klein en weet zelf niet wat er is het liefste wat je dan zou willen is weg weg van iedereen verstoppen voor de buitenwereld en even niemand om je heen…