58 resultaten.
Staat van gemoed 1
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 751 de muziek klinkt
als stilte
tussen ons
het ijs is wak
de avond teer
de sjaal waarachter
je verbergt
je schroom
is rood
aangeslagen
papier geeft mij
geen kans
is te vochtig van
voorjaarstranen
filosofie en aspirines
ik smeek je
tot bloedens toe
dan: als zwart poeder
bezink ik tergend traag
val helemaal uiteen
tot je heengaat…
bosbranden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 705 de tijd is aangebroken
van de bosbranden in Zuid-Frankrijk
en de gezinsdrama’s in Oostrozebeke
pijnpunt in de samenleving
familie en anderen, de hele poep
trekt gehaast zuidwaarts
laten huisdieren achter
met wat vlees en een bakje vocht
tijd zonder oorlogen
zonder vrede en liefdesverdriet
zonder bewaard overzicht
geen zonen noch minnaars…
Oorlog in Sebastopol
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 674 De vrouw bedrijft de liefde om zestien uur dertig.
Maar tevergeefs ga je op zoek naar
de aard van haar reumatische aandoeningen,
de schaduw van haar verdriet.
Wat een leven, mompel ik,
terwijl ik mijn koffie drink
voor het venster
dat de winden en de stormen
weerspiegelt. En dan, zeg ik:
foert, dan maar!
We eten,
we stoppen met ontwaken…
De schildwachten
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 664 De glans van mijn pijn bederft de eetwaar
En de hoop die spartelt in het achterhuis
De opstand is te vroeg uitgebroken
De meineed nog te vers en onversneden
De schildwachten steken de rivier over
Het hout is droog, de takken scherp
De rovers weigeren zich over te geven
Uit hun handen valt een lege vaas
Het was midden november en het water…
zelfportret
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 632 ik ben een dichter, geen mens
van vlees en bloed
de goede moordenaar
de tand des tijds
een zigeunerkoning
Geronimo
in ’t diepst van mijn gedachten,
als een eerstejaarshopliet
spring ik over woorden
smoor de regels van de spraakkunst
hoogmoed eist haar tol
in het holst van de nacht
(4…
nocturne 2 (Osaya)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 623 dek me toe, Osaya
bevang me
met je adem van hars
sluimer
in de drang van stilte
draag me over
aan de goden van weleer
het is nacht, Osaya
de sterren
deemoedig bewaren
het geheim
van ons verlangen
de wind zwijgt
over ons lot
beken, Osaya
hier in het zand
van de gestrekte woestijn
tieren geen leugens
hier is alles
waarachtig en…
De nadagen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 621 Ik leef de nadagen van een taaie lente
Vol onheil en tegenspraak.
Mijn huis is onbewoonbaar verklaard
In zelfbeklag sla ik de ogen neer.
Ik blijf achter temidden van een kale vlakte
Van gemiste afspraken en bittere beloften.
Mijn stad is ontvolkt. Mijn stad brandt.
Ikzelf heb mij uit het landschap teruggetrokken
In een zweem van angst…
de reiziger
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 621 De reiziger staat stil
Zijn blik overwelft de gehate vlakte
Hij wikt de taal van zijn geheugen
Het lied des vaderlands
De reiziger leeft in gemeenschap
Met auto, bus en trein
Groet de nederige passanten
En de bloemen aan het venster
De reiziger is een held gelijk
Loopt gezwind over het water
Peilt de weemoed van de vissen
En de achterdocht…
nomade (2)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 617 bewegen doe je in spreidstand
en dansen op slappe vermoedens
doorheen zand en woestenij
over gegolfde daken heen
oefen je vaardigheden
weerloos en toch ongeschonden
je kijkt me even in de ogen
zet dan je weg verder
kruist voorsteden en minaretten
proef eigentijds stuifmeel
je zengt in het zonlicht
en zelden rook je een sigaret
met de…
alter ego
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 611 ik ben
wie ik schijn te zijn,
een veinzer,
een dichter dus
van wanen en lyriek
toch lees je uit mijn liefdesverzen voor…
vogels sterven langzaam uit
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 576 de zwaluwen troepen samen voor de aftocht
trekken met hun verleden naar het zuiden
de vunzige lucht is drachtig van bange dagen
onweerswolken nopen ons te wachten
op de stille komst van nieuwe ijstijden
wij die zijn uiteengerukt door het lot
tellen in onze handen de schaarse sterren
en onze voornemens voor de komende week
we schreven brieven…
aan Pamela
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 529 dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen
en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte
eindigt in een schaduwrijke hel
het voetpad, ja, die is het
die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes
die we vergeten, die we niet vergeten
zoals de Brusselse foor,
de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen
en we zetten ons leven verder…
de zee is wit
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 518 de zee is wit de zee is rood
likt en liefkoost duinen
en gedachten witte vloed
golft over me heen
schuim op de lippen
andersgeaard slijm
uit het slijk van haar bekken
ik begeef…
de onwetenden (2)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 489 voluit valt het doek de onwetenden
verlaten de voorraadschuur handen bebloed
zij krijgen wanhoopsplinters over zich heen
sommigen keren op hun stappen terug
vervloeken de vlag van het vaderland
maar knielen voor de willekeur van meesters
zij ontdoen zich van hun mantel
ontbloten de borst
toch zij zijn beschaamd
al zij die onwetend zijn…
de onwetenden
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 489 De appel valt. Wie onwetend is
Verlaat de voorraadschuur met bebloede handen.
Anderen keren op hun stappen terug
En vervloeken de vlag van het vaderland
Zij krijgen de splinters van de wanhoop over zich heen
Knielen voor de willekeur van de meester
Zij zijn verdoemd,
Al zij die onwetend zijn.
Reten morgen hangen boven de mist op het slagveld…
kardemom en gember
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 467 de voorposten van haar verlangen
verlaten als eersten
het huis tussen morgen en dageraad
het contact te krampachtig
de onderhandelingen kil en stuurloos
ik verborg me in de gordijnen
strooide woorden zonder kloof te dichten
nu drink ik op mijn eentje
de wijn die ik gekocht heb voor tweeën
verloren de voeling
met mijn golflengte en mijn…
rigor mortis
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 444 als een vogelverschrikker
heb ik gepoogd
leven en dood
te verschalken,
liefde te bewaren
in vergeelde flesjes.
maar nu is mijn stem
welhaast bevroren en
mijn lever zwaar ontstoken
zo overleef ik de weerwraak
van de winter niet.
inwendig plooit
mijn gemoed
tot barstens toe.…
insomnia
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 441 de nacht schraapt haar keel
de klok struikelt over de uurwijzer
op de rand van hun bed
likken de slapelozen
hun inwendige bloedingen
maar: vogelzangen ritselen reeds
het ingetogen behang
de dageraad tooit zich
met verkoolde sieraden
mijn krachten schieten kuit
Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…
woordbreuk
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 435 in deze botsing
van ongelijke werelden
breekt het woord
barst en kraakt
onder het olijk jolijt
van eeuwige paradoxen
levert enkelvoudige letters
aan het edelachtbare Hof
en de betere huizen
geblakerd hun tradities
en rijk verleden
ogen en oren
koloniseren gewetenloos
de lamme hersenen
beheren strategisch
spraakkunst en bloedsomloop…
de nacht biedt amper uitstel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 433 in de ijle geheugenruimte
raak ik ontroering
verzoen me met
de stand der sterren
en andere mysteries
toch alsmaar oog in oog
met het pijnlijke oppervlak
van de dingen
met die stekelige en
steriele verlangens.
de nacht biedt amper uitstel.…
De Nacht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 417 De Nacht is weer gevallen
Mensen drinken hun laatste glas
En komen op de rand van hun bed tot inkeer
Het leven wordt onzichtbaar
Gaat schuilen voor zichzelf.
Het is oorlog.
De wind rukt de bomen aan flarden
En met hen de stilte
Van in olie gedrenkte dromen
Op hol geslagen vliegtuigen
Scheren langs kerken en moskeeën.
Ik sta aan de zijkant…
woorden uit St-Laureis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 412 in de ivoren toren van de nacht
heeft de held uit vroegere tijden
zich een vrouw genomen.
in het niemandsland achter haar ogen
wast hij zich de handen
zodat zijn dromen hem onherroepelijk
ontvallen en verzengen in zijn vleesgeworden
stem.
dan herinnert hij zich
zijn in hout gesneden afspraak met zijn moeder
en waar daareven hoefgetrappel…
Woorden uit St-Laureis
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 390 wie op het vage kruispunt
van de morgen zich onbevangen
in haar spiegel heeft ontmoet,
is nu vol van ongehoorde verhalen
die hij niet anders dan vertellen kan.
wie haar heeft ontmoet,
KAN niet zwijgen.
zijn wilde zang onbeheerst
loopt uit op het wrijvingsvlak
van wind en stilte
en houdt duidelijk een belofte in.
en terwijl de tegenspeler…
Daedalos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 372 vallen is
zweven
in het landschap
aan draden geweven,
is hijgen
geperste longen
in de avondmist
spreken
in morse
met de onderkant
van de brug
de pijlers van
de laatste grap
voor de aftrap
vallen is
aarzelend
op zij gaan
voor het dode lijk
op het voetpad
spelen volgens
andere regels…
nomade
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 367 Bewegen doe je in spreidstand
En dansen op het slappe koord van
Hypotheses en vermoedens
Doorheen zand en woestenij
Over de gegolfde daken heen
Je bent weerloos en toch ongekwetst
Je kijkt me in de ogen
En zet je weg verder
Door de voorsteden en minaretten
Je kruipt waar gaan niet kan
Je zengt in het zonlicht
En zelden rook je een sigaret…
Brussel heeft nog niet gereageerd
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 356 Brussel heeft nog niet gereageerd,
hoorde ik
en een geheimzinnig lachje
maakte me tot vriend van mezelf
tot vriend van mezelf
mijn lippen die vlezig zijn
zo hun weg hebben gemaakt
onschuld uitdrijvend
als Bosnisch bloed
in beken
velen zijn, maar weinigen
fragmenten hopen nog op
heling en hereniging
broeders wisselen verder
chromosomen…
Stilleven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 340 Ik zoek niet langer tevergeefs
De kortste weg tussen twee punten
Noch de gulden middenweg
Was ik maar een dier
Dat zich ’s avonds onwetend
Te ruste legt in het koele gras
Van zijn onverhulde dromen
Toch ligt de einder vandaag
Weer iets verder weg,
Weg van de troosteloze kust
En de onrustwekkende geluiden
Was ik maar jij en jij en jij…
ontstoken oog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 336 in je vaarwater drijven
vissen moedeloos
je ontstoken ogen
ontvlammen
mijn wenkend gebaar
op schroot
tiert de gedachte
zienderogen
op een schotel
breng je mij
wilde papavers
windstilte doorboort
het witte vlies…