Alle inzendingen van jan zwennes

de vissen, de vissen wat zal ik ze missen zo kleurrijk en schichtig ze zwemmen in scholen maar zijn niet leerplichtig ze vroegen mij op de schelpenthee ja, dan zeg je echt geen nee ook proef je de zilte zeesterrensoep en eet je mee van zeepaardjeskoek geen zeewier meer voor de visite maar octopus uit zilveren vergieten de vissen, de vissen…

licht gekruide smakelijke woorden glijden bevallig van mijn board ze kijkt er van op, blij verrast die had ze in tijden niet gehoord grijs, grauw, kleurloos is steevast de discussie geen romantiek, geen vrolijke flirt het heeft wel wat van ruzie vaak gaat dat zo, onbedoeld geluk blijkt somtijds zuinig gestoeld de onrust is thans weggeappt…

gedreven tipt en veegt hij zijn i-phone en plukt daarbij met druk krommende vingers tussen baard, tanden en kiezen brengt schier schokschouderend zijn getergde handen op plaatsen waar lekkend vocht uitnodigt tot niezen trillend zoekt hij neurotisch bewogen onophoudelijk op benoemde plekken naar iets wat er blijkbaar niet is en verklaart…

tijger Tim is vaak alleen niemand om te spelen gelukkig heeft hij een step te leen zal hij zich niet vervelen Truus en Co, meestal samen rennen vrolijk door het bos plukken zomers blauwe bramen en zien weleens een rode vos aan het einde van het pad vlak bij de kastanjeboom zit tijger Tim stil op zijn gat hij voelt zich treurig, voelt…

wij hadden thuis een cyperse een brutale, maar o zo lief Joekeltje kakte op de trap en als je er iets van zei of haar te eten gaf dan spinde zij zachtkens, vol begrip dacht even na, miauwde 'verhip' maar zag er niet vanaf Joris, de kater van de buren wilde haar gedrag niet langer verduren en na een brutale haal over haar neus bleef voor…

de winter gaat, de liefde blijft de lente komt, de liefde rijpt spartelend, dartelend, vrijen zij vrij fonkelend, kronkelend, zij aan zij de liefde kust, wil overtuigend beminnen de lente slurpt gulzig warm zonlicht naar binnen zij wentelen zich verlangend in groenend gras laven hartstochtelijk aan weidse plas de lente bruist, de liefde…

nu wil ik met je vrijen straks wil jij misschien wel meer vandaag zullen wij niet meer strijden morgen wellicht nog ene keer ooit zijn we tijdloos samen nooit één minuut dat ik daarover denk vreemd dit moment te beschrijven terwijl ik je aanstonds een glas wijn inschenk proost dan op dit wonderlijk leven langdurig op weg naar het slotfestijn…

Sinterklaas is wit geboren maar niemand wil nog heden horen dat Pietermanknecht, ja, het is niet te geloven zwart is beneden, maar ook van boven Sinterklaas houdt het daarom kort niet dat het aan zijn dichtkunst schort maar een witte Piet dat is het niet en als je hem ziet, dan is het geen Piet zonder letters dus loze woorden en weet je…

hoe langer wij samen te dichter wij staan hoe veel ook de dagen te meer er vergaan hoe lief is jouw lachen verdiend is je trots het zal altijd beklijven mijn liefde, mijn rots…

de Sint kan niet komen wie dat nu verzint de Sint kan niet komen dat gelooft toch geen kind ja, opa's en oma's en vaders en moeders en de juffrouw op school maar ik zeker niet! de Sint is toch jarig dat verzin je heus niet de Sint kan niet komen dat begrijpt toch geen kind ja, opa's en oma's en ooms en tantes en de meester op school…

de uitstraling en kleuring van haar transparante ruimhartige blauwroze blouse voeren mij terug naar gelukzalige decennia waarin Carmiggelt succesvol schreef en de hem typerende melancholische gevoelens met zijn lezers deelde haar dooraderde licht klovende tepelhoven doen de presentie van heftig blauw bloed vermoeden hetgeen mij opwekt tot het…

ik heb het al gehoord mevrouw u komt uit Emmeloord mevrouw en is het u dan niet bekend dat het daar nooit went mevrouw de huizen zijn daar klein mevrouw wat zegt u? oh, wat geeft dat nou? dat is nu juist het probleem mevrouw en 's winters zit je er in de kou en wat ik zo-even ook vernam je komt daar nergens met de tram het is echt heel…

de tijd wil nu wel eens naar buiten wil weg uit zijn tikkende beklemmende hok wil in alle vrijheid vogels horen fluiten want als hij binnen blijft, dan wordt hij echt een oude sok eindelijk lukt het vader, de tijd gaat los straks een winters uurtje terug en dan weer een voorjaars uurtje naar voren het brengt verwarring in het bos je moet de…

opa, ja pippa opa, geschiedenis, wat is dat eigenlijk Pippa, luister, dat ga ik je nu vertellen wat gisteren is, is vandaag geschiedenis en wat is geschied, is alles wat geweest is het 'nu' staat altijd brutaal voorop ook al las je deze tekst zo-even nog op geschiedenis is ook wat je ooit hebt beleefd niet dat je dat later nog allemaal…

sint is gezwart piet is gewit hun beide gebitten blijven helder en wit soms grijpt sint terug op piets' bestraffende roe maar zingende kinderen wordt hij nooit moe sint wil zijn pieten een spiegel voorhouden hij niest eerst drie keer, want wat is hij verkouden de pieten kijken in spiegelend glas en zien daar zichzelf, zoals dat steeds was…

dit is de bieb, waar vele boeken wonen dikke, dunne, bijzondere en gewone hier kun je lezen, schrijven en poëzie bedrijven je slijpt de teksten, boetseert de woorden gekleurde fantasie in verrassende akkoorden nooit zijn de boeken lui of moe én je mag altijd naar ze toe je droomt hier weg tussen ontelbare zinnen die je vertellen over strijden…

weet u wat nu zo jammer is het jaar is op, geen dag is er meer over maar ik wil geen gekissebis en zeker niet daarover daarom doe 'k net alsof het gisteren is en sla vandaag dus over gisteren was overigens zeer bijzonder een dag vol zang en kleuren maar 't weerhoudt de hypochonder niet van somberheid en zeuren echt vrolijk oogt dit…