Alle inzendingen van julia

Jij die tot Tachtigers behoort Beroemde Dichter en een Grote Ziel Wie `t beeld van God voor ons ontsloot Aan wie de Geest het meest van `t Al beviel, Jij hebt de lot der wereld om ons heen Voorspeld. Nu zien wij in Dat jij gelijk had. Weigerend de steen, De Hoeksteen leefden wij. En in een dromerig bestaan Werden wij troostloze wezens…

Sneeuw, sneeuw, Is witter dan linnen, Trouwe dienaar Van lot – witte sneeuw! Toverij! Wie ben ik en waar loop ik heen? En verlaat ik levend dit land Nieuwe? Sneeuw, Witter dan een blad papier Nieuwe. Sneeuw, Witter dan Slavische Woede… Sneeuwstorm, sneeuwstorm, Is duizend bloemblaadjes, Duizend koepels, Sneeuwstorm – dolheid! Jij…

Slangachtige adem van De Wind slaat de gladheid van het raam. bijtend in het glas koppig en secuur, net zo ijverig als Doodsarm. Getekend door allerlei handen met de klank van gloeiende kreten – vliegt hij binnen door de spleten en verleidt mijn oog, Leidt mij daarheen waar de golven de hemelse dampen zoenen, De Maan fronst zuur haar voorhoofd…

Dampende dorpjes - dwingende dromen, Duren, dalen. Doem der doelen - dacht de dichter, - Die Dorst der doornen . Donzige dunne diertjes dwalen drastisch – Degene die durven doch denken – Dreiging der demonische drempels doordringend – Doortasten dove duiven.…

Een eekhoorn eet eeuwig eikels eieren, En eist etend enthousiast eerbied. Een emanatie eindigt eigenlijk, Etherische echo`s excuseren eerlijk Edith...…

Beroemde Caliostro - Graaf, Mijn trouwe dienaar en nog vriend, Door jou werd ik eenmaal bemind, Ik denk dat jij ook mij begraaft. En jij maakte mij vele dingen: Een glimworm, theeboom, gouden ringen, Zodat ik wakker werd met schrik - en een vraag: zeg Magier, wie ben ik?…

Muziek. Poëzie. Ritme. Heelal. Schepper. God. Leven. Liefde. Routine. weer Poëzie. weer God. werkwoorden, werkuren, werkelozen, werklustigen... Adem. In ademen. Uit ademen. Proces. Levensproces - Poëzieproces.…

Ik creëer een woord. Ik creëer een zin. Ik creëer een heel mooie strofe. Ik ben creatief - dat is positief. Ben ik een dichter, soms? - Ik ben - literatuurconstructiesmaker.…

De wind waait, De aarde draait, De zon staat stil – “Zo is het leven” – Zucht de oceaan. Sterren fonkelen prachtig De wind waait nu machtig Aan het einde van die bewegingen Verschijnt De Maan – “Nu moeten dromen komen” – zegt die, Slaap lekker, Kind.…

Zij: Lieverd, wees bij mij! Neem mij maar mee naar de Rijn – Daar in de verre landen Zal ik je vrouw zijn! Hij: O mijn lieve meid! Nam ik jou wel mee op reis, Maar daar in de verre landen Wacht al mijn vrouw op mij! Zij: Lieverd, wees bij mij! Neem mij nou mee naar de Rijn – Daar…

He, Zeeman! Jij hebt te lang gevaren. Daarom vergat ik jou en je schip. Nu hou ik van de zee-duivel - Hem heb ik liever lief!…

Ik ben van mijn verlangen ziek Ben ik geboren, overleden? Alsof het een boek is of muziek waar jij van niets weet… Met de regen valt klank en kleur op mijn gelaat, herfsttekens, maar ik kijk ze stil aan. Herinneren is een pijnlijke daad – Ik wil het niet, heb er genoeg van. Waarom zie ik me steeds weer gaan langs de…

Het schijnt: Jaroslavna's gehuil klinkt in de nacht en dit verdriet hangt als een vals akkoord, alsof een traan van een stille seconde zich verdubbelt, maar de redding is nabij en de zeilen zijn vuurrood. Alsof De Maan een kristallen bloem blijkt, En de sneeuwstorm fluistert: «Het is verricht…” De middernacht, glimlachen, kaarsen en ijs, En…

Een syndroom van de Vitebskij prospect Vindt bij mij plaats Op weg naar mijn huis. Op bezoek bij de Nevskij prospect Krijg ik Nevskijprospektkoorts. Zoals een lichaamsloze geest Zo dwaal ik door de nacht En hoor muziek van het Wiener Wald. De muziek past zich aan Aan het ritme van mijn passen. Ach, wat een verdriet en wat een genade…

Tussen rotsen en een dal verstopt zich een Bron, Die in een schuimende sjaal aangekleed is. Zoals een lief hondenjong is zij vrolijk, zij stroomt Via geheimzinnige bergkloven in hun duisternis. Lang geleden heeft zij haar begin verlaten En de mist overschaduwt het eind. Zowel de Zon als de bergen weerspiegelen zich in het water En ook de kroon…

De lucht is oneindig, de zee is diep. Mijn geheimen kende jij niet. Wat - in Gods naam - wist jij van mij? Voornaam, achternaam… Slechts wat ik zei. De lucht is weggevlogen, de zee is weggestroomd… Ik heb niet gelogen - wij hebben gedroomd.…

Ze schreeuwde. Bonken op de trap. Huilend pakte zij de pijn en sneed. Rust van binnen. Lange trui en een lach. Voor de buitenwereld, die haar pijn nooit zag.…

Ik weet het.. jij hebt het gevoel dat je er alleen voor staat, dat niemand zich om je bekommert, dat je een mislukking bent en dat je alleen moet vechten.. maar dat kan je niet meer, wil je niet meer... . Maar ergens ver weg en onopgemerkt zit ik, ik denk aan je, zit met je in IK wil niet dat je opgeeft, ik wil niet dat je de moed verliest…

de zee, het zwarte gat de ijzige massa die iemand helemaal kan opslokken en dat maar al te graag doet overdag een lief kabbelende vriend zoet als een koekje, braaf als een baby'tje maar 's nachts duister en wreed alsof boze machten heersen het zwarte kwaad die menig schipper deed verdwijnen.…