Alle inzendingen van koen Goovaerts

Vannacht tegen drieën verscheen ze aan mijn bed, Karen Carpenter die een plaat had opgezet. Ze zei thans ben ik weldoorvoed maar ik zoek voedsel voor mijn ziel want echt waarlijk contact blijft mijn achilleshiel. Een nachtegaal zong de tweede stem van peace of mind toen Karen plots verdween. Maar vrede vond ik pas vanochtend toen de zon…

Op haar kleine apothekersweegschaal weegt ze alles in porties af. Liefde, warmte en genegenheid heel precieus en geroutineerd, zo heeft haar moeder het haar geleerd Maar nee, ze is mijn middernachtelijke freule, geen dorre dochter van een kruidenier Als ze gekrenkt wordt komt ze schuilen, Ik ken geen mooier huilend dier. Ze houdt van…

Als Kopland zingt van het trage land en lieflijk dicht van bomen en dieren, dan voel ik me vaak met hem verwant wanneer ik slenter langs droeve rivieren. Of neem dan verlaten huizen, een oog dat valt op behangpapier, gekruld door tijd en tochtige kieren een muur die fluistert van kindervertier. Een bank onder een appelboom, hoogzomer nu…

Vandaag heb ik gewroet in wolken en in velden Matroesjka, het zal lukken, ik word één van je helden al is mijn Russisch pover, ik ben een kosmonaut, wiens landing zal mislukken in jouw Siberisch achterwoud. Nu ben ik een Etrusk die naar jouw warme billen haakt en alles met je doet wat nacht en dag en nevel schaadt. Kijk uit voor mijn potentie…

In Marioepol en Odessa, dicht bij de Zwarte Zee leven mensen in vertwijfeling, ach we hebben geen idee van hun donkere gedachten als ze ’s avonds slapen gaan Of ze ’s morgens als de stad ontwaakt nog überhaupt bestaan. In Moskou woont een slachter, die geen kritiek verdragen kan. Een Russische Gestapo wachter, een vreselijk en hooghartig man…

In de tuin speur ik vermoeid naar nieuwe vijandelijkheden, dat valt mee, een stadstuin is de Gaza niet al valt er een merel door de heg, het maakt niet uit, de kat is comateus thans. Ik orden mijn gedachten, in stilte nu want Feind hört mit al ben ik zelf mijn ergste vijand, misschien, wellicht.. Move over rover and let Jimi take over…

Het waren late veertigers die zich nestelden op een terras. Hun ogen kregen iets glazigs toen ze praatten over hoe het vroeger was. Hun vrouwen waren fijn en strak daarmee werden ze graag gezien. Nu zijn hun levens zurig en brak, hun begeerte werd clandestien. Ze dronken teveel maar werden niet ziek. -bij Ronda is de wijn erg goed-…

Ik ben een kraakvis en ben mijn kraakbeen kwijt, is het mijn constitutie of de onverbiddelijke tijd die thans met scherpe tanden het merg uit mijn botten bijt ? Mijn liefste haalt haar schouders op, zo schamper en beschonken, houdt ze van losse eindjes en haar werk dat steeds blijft lonken. Ik breek in bij mijn moeder en neem laudanum…

Zal je me instoppen dan? Ik weet, je bent eerder cerebraal en je handen zijn werkzaam en noest. Zal je voor me zingen? Een lied van lang geleden, zacht als een langzame zomeravond. Want deze dag heeft morsige poten, hij gromt een beetje, zijn adem is bedorven. Geef deze jongen nu eindelijk wat hij wil, zijn honingpot is al weken leeg…

Vosje, schenk me je vruchten vannacht, vlij je bevallig naast me neer. Je buik en schoot zijn donzig zacht, je lijfje is geurig en teer.. Geef deze krijger, vermoeid en bekaaid voor één keer waar hij naar smacht. Zodat hij niet langer in rondjes draait, verlos hem van het kwade vannacht. De port is oud en maakt me roekeloos toe laat ons…

Ik weet mijn hart bevroren, zoveel speelse schoonheid hier voor mij tentoon gespreid. Zalig als een vrije juli avond en dan toch weer die eenzaamheid. Is het waar wat ze zeggen over mij ? Dat ik roekeloos zou zijn en op harten trap, Ik heb het jouwe nooit gebroken, zelfs niet één keer voor de grap. Ik hield van de wind in haar haren, van…

Neen, ik kan haar niet negeren. Engelenstof in veertien tinten rood. Rücksichtlos laat ze mij begeren. Amechtig verlangend ga ik alle dagen dood. Krijgt de keizer steeds wat hij wilt, de honger van de bedelaar wordt nooit gestild.…

Kwart voor vijf vanmorgen, een matineus concert. Een merel uit zijn zorgen, zijn snavel wijd gesperd. Wakker liggen in je bed, de maan beschijnt het duister... De wekker hoeft niet meer gezet, vooruit vogel ik luister.…

Ook deze haring zal niet braden, weet ik waarna ik meer in schenk en moedeloos maar onvermoeibaar aan haar laatste woorden denk. Ik tel de dagen zonder haar die bloedeloos zijn en zonder gevaar en ook de nachten, die niet kunnen behagen, in lakens die ruiken naar droeve nederlagen. Verlangen is een vogel die mij vaak openrijt, Ik zie…

Jan Wolkers smeerde nog gauw een boterham met aardbeienjam alvorens hij aan het leven ontkwam. Zelf had ik eerder aan een kwartliter wodka gedacht Poolse, niet uit het land dat mensen afslacht. Roerloos zal ik dan zitten met een geurige, groenogige kat op schoot mijmerend over geruisloos ontsnappen, over een milde, voortijdige dood. Geen gezeur…

Zo woekerde ik met mijn uren en strooide vergeefse minuten op onze vuile keukenvloeren. En jij, mijn Assepoes met beurse knieën, veegde alles op, je schuine blik onveranderd op morgen gericht. Weet dat mijn gedachten bij je waren wanneer de herfstgriep je eens te meer met zijn vuige poten te grazen nam. Gedachten die als trage oktobervliegen…

Zo ken ik mijn mensen, hun hoeden zullen scheef staan, hun wenkbrauwen zullen fronsen als ze mij weer pijn gaan doen. Ook ik zal niet meer werken op het erf van tante Maggie, want de knechten dragen knuppels en de honden hebben tanden zie ze blikkeren in de late avondzon. Haal doeken, haal zwachtels Zorg voor mercurochroom Want ik ben…

Misschien zou je naast me komen zitten. In dat halflege café met die vuile lambrisering omdat de stoel naast me toch leeg was of omdat je mijn kwetsbaarheid herkende. Op je magere kamer zou ik je haren bezingen, mooie rode haren die bevallig over ranke schouders vallen Genade zal ik vragen, tegenover zoveel kwetsbaarheid ben ik weerloos.…

Moeder de gans, het wordt al laat en gans uw gebroed loopt over de straat wie zal er thans uw kinderen hoeden hebt gij dan zelf geen flauw vermoeden.. Kijk, de ratten zijn hitsig, hun magen zijn leeg Zie ze al loeren daar achter de steeg Ze likkebaarden geheid en lusten wel pap van zo’n klein lekker gansje, zo’n ranzige hap. Moeder…

Mag ik nu eindelijk gaan slapen want deze dag duurt veel te lang. Het was geen dag van makke schapen en er stond wanhoop in de gang. Dus kan ik nu mijn ogen sluiten; ik leid mijn schapen naar hun wei. De maan schijnt schuchter door de ruiten, jij vlijt je zachtjes tegen mij. Zo tuigen we onze dag af, we likken onze wonden. Zo samen liggen…

Wakker worden, wakker liggen .. horen hoe de verwarming tikt. Strompelend lopen naar het venster, er is niemand die de fietsen pikt. Denken nu, aan leuke dingen, zo prent ik mezelf nu in Dat de herfst haar favoriet seizoen was, het kunstig weven van de spin. De zon die schijnt op een ijselijke dag, een gestolen kus op een Toscaans plein…

Bang zijn voor de dag van morgen, zorgen komen met de snelle trein. Zoeken naar een weg, hij lijkt verborgen. Mag het morgen lichter zijn? Zuchten, worstelen met het laken, sta je dit keer aan m’n zij? Opstaan, scheren, koffie maken.. Het uur van de merel is voorbij.…

Zurig mens voor je raam, was het niet voldoende.. Dat die éne zoon moest gaan, voor men hem ontgroende. Rattig wezen, vale vacht, zo kom ik je tegen. Met armzalig oogcontact scheiden onze wegen. Met je schouders naar beneden en je blik zo erg vernauwd ben je net een zielig katje dat niet langer meer miauwt.…

Zie ze schuifelen langs de rekken, als een schaduw: grijs en anachroon, volmaakt vergroeid met haar rollator valt haar traagheid uit de toon. En ook... gedachtenpauzes die steeds langer worden, dat zie ik wanneer ze hinderlijk en schuin voor de zuivel stationeert en wellicht denkt; wat doe ik toch verkeerd. Thans aan de kassa kijkt ze…

Op de fiets, rubriceren, data uit de oude doos. Valt er nog iets uit te leren, blijf ik dan voor altijd broos ? Bij valavond vliegjes happen, de zon gaat baden in de vaart De avond is moe en wil ontsnappen Maar ‘k grijp hem even bij zijn staart. Trappen langs de grazige weiden Tot er niets meer is dat stremt Zie hem daar die bocht…

Zo wil ik niet ik zijn. Nu nukken bezit van me nemen als waren het krijgshaftige Moren aan de kust van Gibraltar.. kijk ik naar haar lichaam en zie heupen schreien, schouders die kromtrekken en boze voeten, die willen gaan stampen op de koude keukenvloer maar dat vooralsnog niet doen. Later wanneer ik naar huis ga, en in het park onder…

Ook vanavond zal ik je favoriete leproze zijn. Zie mijn handen verdwijnen waar jouw lusten beginnen. Op dat onbarmhartige eiland van je koortsdroom zal ik je vochtige dieren koesteren en strelen. Wat dan gezegd over je achterlanden die gaaf en ongerept om tuchtiging schreeuwen. Je warme ademt zuivert mijn wonden, als balsem, als wierook..…

Ik ben rijker dan koning Midas, ik heb een appel, een mes en het zicht op een boom en bovendien een warme winterjas die me beschut tegen de windstroom. Hier op mijn bankje waar ik vaak reminisceer mijn droeve dagen, mijn uren van hartzeer tot alles tenslotte van me afglijdt Want zonder wroeging en zonder spijt.. wist ik als kind al de kudde…

Toen ik nog schaamteloos hoogmoedig was en enkel met dieren wou praten… Beducht als ik was voor het glas in het gras.. in de mensheid zag ik geen graten. Nu ik streel ik de poten en de vacht van de warme kat naast mij heel zacht. Opdat zij aan vogels zou verzaken, hun karkassen niet open zou kraken, ontdaan van hun bonte vederpracht. Het…

Je bent mijn steen des aanstoots waaraan ik me vaak stoor. Met je adem rins en je ogen doods ben je onveranderlijk goor. Je bent een naar productiedier dat ik graag slachten zou. Voorlopig ben ik slechts een gier die cirkelt boven jou. Wanneer ik naderbij kom en in je gele ogen kijk dan lijk je pas ontzaglijk dom, je bent een walmend…