1224 resultaten.
stramme verzen
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 497 het is eind oktober
en ik heb weer
koude vingers
die mijn verzen
stroef laten lopen
als veteranen
in blessuretijd
maar niets belet mij
mijn handen te warmen
aan jouw warme lichaam
ook al lijkt 't op het oog
niets om het lijf te hebben
tóch mag dit wel eens
worden vermeld...…
voorbij de horizon
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 247 afstand nemen dat wil zeggen
een stapje terug doen
om vervolgens tegen de zon in
de horizon waar te nemen
met half dichtgeknepen ogen
zie ik tussen mijn wimpers
door een bewogen lijn
die loopt van rechts
naar links en andersom...
deze verte benaderen
het gaat me niet lukken
dus troostdroom ik mezelf
met verre horizonten
en de…
als dit een gedicht is...
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 157 er zijn ongeordende indrukken
die deuken nalaten
in mijn creatieve denken
wanneer ik één van die
indrukken tracht te vertolken
in gevoelige zinnen
gaat mijn pen dansen
voor even lijkt het vers
een samenloop van woorden
als dit een gedicht is
dan ben ik de dichter…
Zum Brocken
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 978 moment van overpeinzing
op een steen ruim
1100 meter hoog...
hier is alles stilte
zoniet verstilling
dit schuldig landschap
met op het oog
een eeuwige rust
heeft na verloop
van jaren
dan eindelijk zijn
vrijheid herkregen…
herfst compositie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 199 om een gedicht te schrijven
over weemoed en duisternis
ben ik naar de Harz gegaan
doch wat opviel waren de kleuren
naar weemoed heb ik vergeefs gezocht
en bij duister stak ik in de avond
gewoon even een kaarsje op...…
herfstgedachten
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 213 weemoed en tegenweer
iets dat je weerziet
iedere keer...
een laatste droom
in het verschiet
de berg te hoog
een leeg vergiet
door deze zeef
is het gegaan
het klein geluk
uit je bestaan
't vloog zo weg
met het vergeten
je zag het aan
hebt 't geweten
het komt niet weer
dat is een feit
verdween voorgoed
in eeuwigheid…
Holterberg in zwart/wit
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 262 onverschillig de bomen
doch de eerste vallende eikels
maken het verschil
in een aflopend seizoen
'alles wat valt'
heeft zijn tijd gehad
mompel ik zacht
herfst zucht als
een kille afmaker
door de kruinen
van de bomen
regenval maakt met
gevoel voor drama
het plaatje compleet
voor een foto
in zwart/wit…
levenslang
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 92 de dichter heeft levenslang
levenslang het heilig moeten
is het heilig moeten hem tot
een gewoonte geworden...
uit die gewoonte groeien woorden
tot een acceptabel vers
zo vers als het brood van morgen
morgen wanneer de inkt is opgedroogd
zal de dichter wellicht
zijn vers willen vertolken…
vermoeidheid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 135 vermoeidheid is een reden
om eens geen gedicht
te schrijven...
leemte is misschien
een beter alibi
ofschoon uit leemte
iets kan groeien
dat wellicht beklijft
en zich toch weer
laat beschrijven…
niets spreekt vanzelf
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 159 ik zag hoe de dichter
zijn droom wilde vangen
in heldere woorden
hoe hij worstelde
met een gebrek aan zinnen
hoe zijn pen schipbreuk leed
op klippen van onbegrip
hoe hij zijn heil zocht
en uiteindelijk vond
in een aforisme…
Ora et Labora
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 560 ondanks het bidden en werken
de zondagse gang ter kerke
vrezen zij op de lange duur
het knetteren van het vagevuur…
schoolfoto
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 515 we hebben een foto waarop
beide dochters erg jong nog
glimlachend een gelukkige
jeugd staan te bewijzen
de fotograaf ene Klompjan
vereeuwigde hen in kleur
zoals wij de ouders destijds
in zwart/wit werden gezet
zo merk je hoe paradoxaal
de tijd kleur krijgt
en straks weer zal verkleuren…
terras te Meyrueis
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 309 op het terras aan de Jonte
werpt een ober tussen de
bedrijven door met succes
een hengeltje uit...
tot mijn grote verbazing
haalt hij in tijdsbestek
van pakweg zo'n 10 minuten
vier forellen uit de rivier
daar droom je toch van
in de baas z'n tijd
even iets voor jezelf doen…
een wandeling bij Néret
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 253 wat de aandacht trekt
is 't oorverdovende gefluister
van de karpers in een poel
we luisteren gespannen
naar een samenspraak
in een soort geheimtaal...
durven slechts gissen
naar de betekenis ervan
want liplezen is geen optie…
zoeken naar de pijngrens
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 130 niet de dromen
maar de verwachting
naar werkelijk beleven
niet de onrust
maar het verlangen
naar 't onbekende
niet de pijn
maar het verdragen
van 't bestaan ervan
zelfs niet de verliefdheid
maar zoveel liever
blijvende liefde…
het geheim van de franse jasschorten
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 298 het blijft een mysterie
of leeft het uitsluitend
in mijn fantasie..?
het sensuele van de bonte
jasschorten die aldaar op markten
bij bosjes worden aangeboden
zó zie ik het voor me
de lange winteravonden
in dunbevolkte regio's
vrouwen gestoken in niets
verbloemende schorten
en dan toch nog plotseling
als bij een surprise
'de ontknoping…
sentier le sable
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 292 wij zijn slechts zandkorrels
op een strand
van vergankelijkheid
het is de wind
die ons laat reizen…
reizen
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.030 reizen is jezelf bewijzen
dat je verder bent gegaan
met wetenschap in je bagage
al is 't voor een deel image
is reizen toch een vleugje waan
zelfs in je dromen kom je aan…
rocher ruiniformes
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 201 m'n verbeelding
gaat met mij op de loop
op het Plateau de Larzac
bij het gehucht Cantobre
zie ik een man
met een vaag gelaat
wang aan wang met een vrouw…
opmars van naaktslakken
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 209 gisteravond in Bannes
na de regen vond er een
opmars van naaktslakken plaats
in dezelfde richting op de helling
van de rue de boutonnier op weg
naar camping hautoreille
alsof ze daar hun tenten
hadden opgezet...…
un mariage en Causse Noir
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 239 spitsuur schijnt het in het
gehucht St.André de Vezines
één kerkje drie boerenhuizen
en een oude herberg
het is een drukte van belang
want er wordt vandaag getrouwd
en dat gaan ze vieren
van verre zijn ze gekomen
om hier de bruiloft mee te maken
wij de ontheemden laten ons verbazen…
meditation en dimanche
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 91 het mediteren
als een vlucht
in het niets...
maar het blijft
een alibi
ze kunnen je
namelijk
niets verwijten…
hongertaal
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 104 te veel en te vaak
heeft de te jonge taal
het voor 't zeggen
de oude dichters
ondergeschoffeld in een
tuin van woorden
de oogst totaal mislukt
lijden wij straks weer
aan hongerklap
eten wij morgen alles
wat er zoal voorhanden is
in een soort van hongerwinter
maar dan van taal...…
Parallelweg
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 149 (dodenherdenking)
het versteend verdriet
uit een pijnlijk verleden
geklonken aan de spijlen
van het gietijzeren hekwerk...
nog éénmaal per jaar
legt men er bloemen…
HIC HABITAT FELICITAS
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 120 een merelpaar heeft zich
genesteld in de klimop
naast de tuindeur
in 't coöperatieve bouwwerk
waakt het vrouwtje
over haar domein
met een strak kopje
alsof ze zeggen wil
'waag het me niet
dichterbij te komen'...
zomaar een klein stukje
aanstekelijk geluk
tegen de achtergevel
van ons huis…
de wassende taal
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 198 baden in een zee
van lieve woorden
kopje onder in een
behaaglijk letterbad
zwijmelen in louter
mooie zinnen...
als dit mag lukken
heb ik veel geluk gehad…
voor het overleven
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 1.622 mijn vader heeft huizen gebouwd
die er nu nog staan...
zoals ik verzen schrijf
voor het tijdelijk behoud
zo werkte hij destijds
dagelijks aan het overleven
er moet zelfs nog ergens
een foto zijn waarop hij
met een zakdoek om z'n hoofd
geknoopt (tegen de zomerhitte)
met een troffel in zijn hand
prachtig is vereeuwigd
dat zie ik bij…
uit wanhoop
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 102 tederheid betasten
met fluwelen vingers
als een streling der natuur
maar persoonlijker
soms mis ik in de taal
het juiste synoniem
voor dat ontastbare gevoel
dan schrijf ik iets warms
doch dikwijls blijft het te koel…
oponthoud..?
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 394 op het eerste perron
loopt een man in looppas
met een windzak op z'n rug
het is alsof hij zeggen wil
hier leef ik van...
doch met de wetenschap van
dat er treinen zijn vertrokken
met de haast van ergens
op tijd te moeten zijn
blijf ik zitten waar ik zit
morgen gaat er weer een trein...…
een bewogen leven
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 277 bij een object van
Alexander (Sandy) Calder
1898-1976
een mobiel
langzaam bewogen
door een zuchtje wind
zoekend naar balans
vindt het object
zijn evenwicht
het simpele bewegen
blijkt een vorm
van overleven…