112 resultaten.
Schapen drijven.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 544 ze staat in diepe
gedachten verzonken
te kijken, in 't gras
op de heuvel
blik gericht op kudde
schapen en een rappe
zwart witte hond die
de schapen kundig bijeendrijft
terwijl regendruppels
haar stilaan doorweken
haren plakkerig kleven
aan haar hoofd
blijft ze in de regen staan
als verdoofd
raakt kennelijk op 't tafereel…
Boulevard impressie in Cannes
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 539 het jurkje waait wat op
moedervlek siert haar linkerdijbeen
opvallend fraaie, slanke, lange benen
nog niet door de zon gekleurd
groot contrast met de
vuurrode nagels van de tenen
staat stil om zich heen te kijken
hand beschermend boven haar ogen
haar blik zweeft over het strand
zwaait opeens enthousiast en
glimlachte even tegen mij
daarna…
Haar ogen.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 538 het zijn haar ogen die me opeens troffen
niet haar borsten, haar benen of haar steile blondeharen
noch het minirokje of haar fraaie ronde billen
't was haar blik die me subiet mijn bril deed afstoffen
andermaal keek ik haar aan, nu door propere brillenglazen
blik gericht op dat glimlachende schepsel tegenover mij
de verleidelijke mond die ze opeens…
Melancholische gedachten.
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 531 ik heb haar gemist
de herinnering knaagt aan mijn geweten
besef thans,rechtop in bed gezeten
dat die herinnering nooit vervaagd.
ik heb haar soms echt gemist
mijn oude liefde van zo vele jaren
toen ik de gehele wereld kon klaren
haar adoreerde, begeerde en;
haar plotseling de rug toekeerde
ik heb haar af en toe gemist
als ik me verschool…
schijndood
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 529 rijp belegt de
misvormde takken
waar korstmossen zich
reeds hebben genesteld en
de dood zich
schijnbaar al heeft gemeld
symboliek voor 't
vergane leven
toch verschijnen onder
de rijp opeens
weer kleine groene puntjes
op plaatsen waar
de dood zou heersen
het is in de
natuur vaak om
het even
alleen
wie sterk genoeg is
blijft…
Een zware najaarsstorm.
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 527 Als tranen lopen regendruppels langs de ramen die
kreunen en steunen onder de druk van het geweld.
Dat takken doet afrukken van de voor de woning
staande plataan en bladeren doet opstuiven door
de lucht waarna deze vervolgens neervallen in
mijn achtertuin.
Krakende geluiden op zolder doen me er aan
herinneren dat de kracht waarmee de storm…
Vroege ochtend aan de rivier.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 526 eerste heldere stralen van de ochtendzon
kleurende overvloed gedrapeerd over 't boerenland
ganzen in groepen op 't water langs de oeverrand
een zaligheid zoals deze dag begon
het kleine roeibootje van een oude visserman
afgemeerd bij zijn rijen fuiken
kan de lucht van gevangen vissen ruiken
twee reigers aan de kant in afwachting; van……
Het strand.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 524 een kind speelt
in ’t schelpenzand tussen ’t vuil
net als vele andere kinderen,
laten zij zich niet hinderen
door plastic, patatzakjes, ijzer,
hout en ander afval
zelfs niet door een stinkende
aangespoelde blauwe kwal
of door de paardenvijgen in ’t zand
kinderen spelen slechts lekker op het strand…
Het hemelt.
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 515 stil zit de man voorover gebogen
gedwongen houding onder een
grote groene paraplu
blik gespannen en strak gericht
op de hengel en dobber
hij rilt even; heeft zich wat meer
naar ’t hoge riet verschoven
terwijl het vandaag toch stevig hemelt
blauw gele flitsen schieten soms als
pijlen uit wolken naar beneden
de atmosfeer voelt…
Meedogenloze vossenjacht.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 513 uitgestrekt ligt ze in dekking in een droge sloot
het fiere hoofd iets opgeheven
urenlang is ze reeds opgedreven
gevaren zijn nog steeds levensgroot
sloten en hekken heeft ze getrotseerd
vele kilometers ver hard gelopen
tot tweemaal toe met hagel beschoten
is aan haar flank reeds licht geblesseerd
voorlopig heeft ze even rust gevonden
ligt…
Het eerste sneeuwfront.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 505 in de verte komt ze reeds aangeslopen
grijs gekleurd met donker omrande wangen
spookachtig, groots, nadert onbevangen
dieren zijn reeds in holen of nesten gekropen
keurt kennelijk het landschap beneden haar
is gereed haar last te laten vallen; terstond
daalt reeds de temperatuur op de grond
ze kreunt, drukt haar wolken wat in elkaar
haar…
Mauvaise imago de la meteo
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 498 een gure frisse wind
witte bloesem aan een boom
de herdershond in het veld
in de voortuin staat een kind
wit met grijs gekleurde luchten
hemel wordt allengs bedekt
door klapperende vleugels van
ganzen die naar 't zuiden vluchten…
Plotseling emotioneel vertrek.
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 495 ik staar vertwijfeld naar
de sterrenhemel
zie je gedaante als het ware zitten
achter het stuur van je auto
je betraande gezicht, vertrokken
van woede en emoties
de harde woorden die onverwacht
zijn gevallen dreunen na
in mijn hoofd
ik weet niet eens meer waarom
maar mijn gedachten zijn bij je
elke beweging van het voertuig…
De strandwandeling
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 493 hand in hand lopen ze te sloffen
over het drijfnatte strand
terwijl de wind boosaardig om hen
heen huilt en grijze wolken zich vormen
tot een klagelijke massa
regen valt onverdroten neer op
hun reeds doorweekte en
verkleumde lijven
even staren ze naar de golven waar
schuimkoppen zich grauw en ruw bollen om
vervolgens met geweld uiteen…
Zaterdagavond
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 485 de laatste avond van ’t jaar
regen slaat met kracht tegen de ruiten
jochies van veertien met zakken vol vuurwerk buiten
mijn echtgenote zet de oliebollen en appelflappen klaar
de laatste avond van 't jaar
een droge periode was door de meteo niet voorzien
regent nog steeds, klok slaat bij ons juist halftien
over twee en een half uur zijn…
Een grauwe herfstdag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 485 gedreven door wind en motregen
ploeterend over heuvels, door weilanden, modder en plassen
wandelend langs troosteloze lege café terrassen
toch een glimlach op mijn gelaat gekregen
fascinerende aanblik van bossen met kale bomen
alleen in de toppen nog wat bladerkleur te ontwaren
kraaien huizen er met tientallen paren
zon lijkt er toch even…
Terroristische aanslag.
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 484 een lichtflits
de harde knal
vervolgens grijze rook
gegil en geschreeuw
mensen vallen
achter hun bagagetrolleys
op de vloer
hier wegkomen is een
hele toer
doden en gewonden
blijven achter op
de grond
welke besmeurd is
met glasscherven en bloed
van veel mensen
welke hier op deze
Brusselse luchthaven
hun ongewenste…
zeuren en treuren.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 482 een boer heeft altijd
wel wat te zeuren
is 't niet over de melkprijs
dan wel over de prijs voor 't vlees
vervolgens overvalt bij de
boer dan weer de vrees
komt er nu wel of niet
snel wat regen
akkers staan gortdroog
zon staat hoog aan de hemel
op het boer zijn rust;
kennelijk geen zegen.…
Strandwandeling.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 480 het is een sombere dag
vandaag aan 't strand
de zee is ruw, het is
guur en nat
ze loopt met blote voeten op
het schelpenzand
blonde haren wapperen in de
stormachtige wind
koude zeewater prikkelt
haar voeten
blik gericht op de einder
smoort in 't grauw
gooit schelpjes naar
de woeste golven
kijkt vervolgens blij en verheugd…
Zomerse dag in Frankrijk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 464 ‘t is een zeer warme en broeierige middag vandaag
zo’n middag waarin zelfs de natuur amechtig gaapt en hijgt
waar trillende hete lucht zwevend ten hemel stijgt
terwijl vogeltjes zich verschuilen onder dakgoten of in de meidoornhaag
hagedissen liggen te zonnen op de rand van een stenen muur
de zwarte kater van de buren is in een boom geklommen…
Eenzame roze tulp.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 458 slank en zo teer,
bewegend als een veer
zichtbaar genietend van dit
zonnige weertje
blozend haar kopje iets
schuin omhoog geheven
eenzaam en alleen in
de middenberm, omgeven
door geraas en stank
van ‘t motorisch verkeer…
Een zonnige winterse dag
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 457 Zonnestralen glinsteren door de kruinen van bomen.
Schapen lopen onwennig op het besneeuwde weiland.
Een moeder met een klein kindje aan de hand.
Dat met haar meegetrokken slee wat loopt te dromen.
Zo maar een beeldimpressie van een gewone winterse donderdag.
Eenvoudige gebeurtenissen die ik zo graag aanschouwen mag.…
De zuidwesterstorm.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 447 Ben de zuidwesterstorm die thans overtrekt.
Veroorzaker van schade en last.
Welke als gevolg van mijn korte aanwezigheid ontstond.
Waardoor ik thans spontaan dikke druppels ween.
Voel me schuldig aan 't vele leed; en krimp ineen.…
Vurige liefde.
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 441 ik koester de warmte
van jouw handen
van je lippen
je rug en
je stevige billen
ik streel je dijen
je buik en
je fiere borsten
ik wil je het liefst
in mijn armen sluiten
om je vervolgens
vurig te beminnen
dat zou ik werkelijk
dolgraag willen…
Processierupsen.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 437 Wij zijn de toegeknepen eikenbladeren,
waarin rupsen en larven zich
bevinden.
Wij dragen ons noodlot lijdzaam
in een niet gewilde cocon.
Geen bloem noch takje zal
zich verder bij ons ontwikkelen.
Terwijl ons leven toch zo mooi
begon.
Maar helaas; deze zichzelf uitgenodigde gasten
zullen ons tot de draad toe
verslinden.…
Gemeentelijke groen-sadisten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 435 Wie zijn de grootste bedreigers van onze plaatselijke dorpsnatuur?
Het zijn zeker niet bewoners, noch boeren of toeristen.
Nee…, dat zijn de bureaucratische gemeentelijke groen-sadisten.
Zij maken de inwoners van 't dorp danig overstuur.
Slopen van bomen, heesters, perken en parken.
Alleen om wat geld te besparen op snoeien en harken.…
meisje met een hondje
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 432 een klein bruin hondje
loopt aan de lijn
hondje loopt en snuffelt
meisje drentelt met hem mee
vaal zonnetje schijnt opeens
op hen beiden
zet ze even in
een vurige gloed
het is me een parmantig stel
die twee……
Leegloop in de Franse Campagne
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 419 een verlaten dorpje in de Cevennen
natuurlijke troosteloosheid, intense hitte en 's winters koude
je moet wel heel erg van deze plek houden
hier te moeten wonen zal buitenlanders nooit wennen
slecht een kleine oude woning staat er nog te koop
restant van de huizen is reeds tot ruïnes vervallen
daarvan resten nog slechts muren en afgebrokkelde…
Onverwachte weersverandering in het zuiden
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 417 het begon vanmorgen zo mooi
een hemel blauw als azuur
kersenbloesem glinsterend in
de dauw
eerste bloeiende amandelboom
stond fier te pronken in de zon
bij een oude vervallen tuinmuur
doch 's middags veranderde het weer
donkere wolken kondigden zich aan
weg was de zon waarmee
de dag zo vriendelijk begon
tulpen bogen hun koppen…
winterwandeling in de Cevennen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 416 met mijn ogen volg ik de ritmische beweging
van voorttrekkende zware donkere onweerswolken
die boven mijn hoofd lijken samen te kolken
in een vorm van noodgedwongen overleving
op mijn hoofd voel ik reeds neervallende regen
grote en kleine druppels koud en nat
mijn tijd zit er op, heb het hier wel gehad
tracht mij moeizaam voorwaarts naar huis…