Alle inzendingen van pietersz van calumburgh

de ingetogen buren van de overkant constateren beduidende onregelmatigheid in het patroon van de vingerverf, althans de met zuignappen op de moederbuik geplakte omstanders zwaaien met zakjes gekruide kinderkoekjes en zeggen dat er plakjes nieuw leven kleeft onder de nagelriemen er schuift een wazig mistgordijn voor onze blote ogen het…

De boswachters wensen geen agressief bezoek in hun bos. Met kabouters en paddenstoelen mag je nimmer knoeien. Daarom willen zij een wapenstok, pepperspray en boeien. Baas in eigen bos slaan zij er binnenkort lustig op los. Een zoemende mug met een pistool of glimmend vlindermes, dat is het gevolg van afgeladen boswachters aan de fles.…

Uiteindelijk gekozen voor de magere slagersjongen die vermomd als hooggeplaatst bloedmonster nadrupt op het mank getreden grauwe paard. Natte turf in zijn vetleren zadeltas gestoken en een brandend verlangen naar stoofpot varkenspoot en uitgehangen ossenworst. Geen droog vuurhout op de ruige rug. De koude handen blauw gevouwen en uur…

Geplooid is het. Denkershoofd, rust op zijn fijn gespierde linkerarm. De warme rechter omklemt de koude slagershals. Dunne monden blazen blauwe aderen vals naar fiere lusten. Hij kent ondertussen geen scherp fileermes meer. Blokkade volgens mager protocol. Procedurefout ligt op de natste schouder. Eminence grise verzwakt naar eeuwig koud…

Hardvochtige vrouw, spreek nog eens zacht over de kinderen in je handen en de avonden dat je stenen gooide in de zee. Hoe de hekken om je pijnboomtuin open gingen en de gekken stopten met spreken. Toen jouw binnensmonds gefluister mompelde naar samenhang. Leeg de houten huizen. Niemand heeft gewacht. Het dak weggeslagen boven afgekloven stenen…

Wij waren met z’n vieren opgedeeld in natgedropen stukken. Blauw gewaaide uren met honderden leren voeten opgeschoven naar teerbeminde schuren. De tweede zomeravond roept om zinnen wij drentelen om de hoek en krentenkoek wapperen met gele stola’s, verwijlen kort bij Kurt voordat de volgende wolk drupt in de nek van roggebrood en het grauw…

Tussen het keileem de gedwarrelde bladeren, vrij van groen naar geel en bruin. De zomer nog, in het hoofd doch daar omheen zwart. Bang, voor winterdieren met hun koude harde poten. Zal er bij het ontwaken een nieuwe moeder zijn met schalen vol gedroogde noten? En verse kokosmelk, okselwarm geurend naar het jongste jong? Als er vochtige klei…

verkrampte vingers kerven krassen in de geest opengesperde kaken zouden zingen op het feest doffe ogen blikken een fletse lach stramme benen willen dansen deze ene dag een hele hand verdwijnt in die van mij en voelt jouw leven als ik je aankijk van opzij…

Ik zou de olievlek van roze huid van je geschuurde rug willen scheuren. Zo babyzacht ben je niet honey. Zwaar als bunkerbeton, leunen de waarom woorden, op geleende schouders. Niemand weet van het eelt op je knieën. Is het daarom dat jouw fladderrokken zo lang en treurig gekleurd zijn honey? Of heb je nog meer bloed te verbergen?…