Alle inzendingen over liefde

Alles Is een Spiegel Een spiegel Hoe ik Met mezelf Om ga Beschuldigen Oordelen Kritiek Zonder respect Behandeld Worden Dat Doe ik Mezelf Vaak aan Mezelf met Liefde bijstaan Daar begint Het mee…

Hij vormde een kom, en hij verhoogde De ronde randen, en een buik Boog zich naar boven, en hij boogde Haar buigen in, en zag de kruik Slankhalzig en met edel welven Van lippen, en haar schone mond Was lachende; want hij was zelve Zo gul als zij, zo diep van grond. Maar zonder aarzlen of bedenken Beproefde hij haar in het vuur En smolt, die…

Die meid daar -ze lijkt mij wel volmaakt te zijn- mag telkens weer opnieuw tegenover jou zitten. Knalrood wordt jouw gezicht steeds weer voor haar. Echter, rondom mij -en dit doet mij pijn- straal je niet diezelfde hitte. Toch denk ik -waarom blijf ik dit geloven?- herhaaldelijk dat jij mijn hart wel wil beroven. Waanideeën zijn…

nauwelijks hoorbaar speelden onze woorden hun eigen kastelen in het natte zand van het strand alleen de witte hoofdletters van krullend schuim waren het zichtbare begin van weer een nieuwe zin tussendoor zong de wind zoutkristallen en scheen zon de flonkeringen die oplichtten in elkaars ogen tot in deze kleine strand…

van de kerstkaarten en de nieuwjaarswensen bouw ik nu een warme, glazen woning, waarin ik aandachtig goede gedachten en klein en groot geluk kweek voor elk en voor de koning, alsmede een groot glas tedere chocolademelk met bloemenhoning.…

Je zelf heeft mij jezelf laten zien een gaaf gezicht  en een stralende lach mooie ogen en mond een mooi lijf bovendien al zijn het nog parels  verscholen in oesters door mijn mond en  mijn lichaam  nog ongeroerd  ja meer dan dat ene, ja meer nog misschien... hou ik van je woorden en prachtige zinnen ze tonen jouw liefde voor mij…

Het grote woord houdt hier niet van, schudt zenuwachtig, zwijgt pijnlijk, staart wat voor zich uit, Say Cheese, vogeltje! Mis. Te bewogen. Nog maar eens. Een ander licht. Verstandhouding, samen veel praten. Beter zo? Over jeugd en wat het is, alles ook wel eens op een bed? Stil blijven staan! Een bedrand dan. Misschien het holst van een theater…

Gevallen En pijn En niet Serieus Genomen Worden Dat laatste Is het grootste En pijnlijkste Noodzakelijk is Mezelf eindelijk eens Serieus Te nemen Die weg In gaan Zal genezing Brengen…

Leg uw hoofd zo in mijn arm dat van uw voorhoofd naar uw mond mijn blik schuive over de kam van uw neus Leg uw hoofd zo ik leg op uw mond mijn hand wees rust -------------------------------------- uit: Gedichten (1935)…

Vandaag is het La forza del destino De kracht van de bestemming van het Lot Dat ons in al die jaren heeft verbonden In wederzijds begrip zonder gebod Of is het ook de kracht van vrouw Fortuna Die als de wisselende stand der maan Ons goed bedeelt na kommer en na kwel Juist door veel tegenslag te incasseren Toont zij ook gene zijde der…

Er is een raadsel in hem dat ik wil kennen -- niet, wel, wil kennen.…

Het daglicht vervaagt de straatlantaarns knipperen de vogels nu stil Wanneer de nacht valt zal ik geen schaapjes tellen maar een adembenemende blik werpen op melkwegstelsels planeten en sterrenhopen die de geheimen van het heelal ontsluieren in mijn energieke en ontspannen ogen waar nieuwe horizonten worden verkend. Tegelijk is het een…

Pas Geboren Baby Is Liefde De Kracht Van Zijn Liefde Is Dat wat Echt Is…

Ga niet voorbij, maar blijf bij mij, en voel, Wat Ik voel in het diepst van dit mijn wezen Dat niets dan Gij mij nog iets liefs kan wezen En alles òm u - zonder u - zoo koel, Zo leeg, zo vreemd dat ik mij-zelf niet voel, Wen ver van u - en 'k wens om weg te wezen, Weg van mij-zelf, in 't land des doods, doods vrezen Vergetend om de vrees…

Ga nu maar liggen liefste in de tuin, de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand, om te blijven.…

In welke woorden ik ook over Paris, de lafaard, trouweloze, grote wellusteling, in welke termen ik, eer- en gewetensvol, over die lummel spreek, geen treft de man die minnaar is van Helena -------------------------------------- uit: 'Een hond van Pavlov', 1969.…

Die ik het meeste heb liefgehad,- 't Was niet de slanke bruid, met wie 'k in 't zoeter leven Mocht dwalen op het duin en dromen in de dreven, Wier hand mij leidde op 't rozenpad; 't Was niet de jonge en teedre vrouw, Die, goede genius, mijn hart, mijn huis bewaakte, Die mij het leven, ach, zo licht en lieflijk maakte, Met al de rijkdom…

Ons geheime bed in het donker, daar leef ik -- droom ik mij bij jou.…

Al genietend groeien de dromen als bloemen en leven de menselijke fantasieën koesteren de dagen zich in licht en zonneschijn tot 's avonds de maan samen met sterren de hemelkoepel bezaait met beeldend romantiek. En vanaf de vroege ochtend zingt een kleine vogel en maakt de dagen tot een feest vol muziek samen met jou wordt het leven een dans…

Geen begin maar ook geen einde, steeds weer draaiend in het rond. Als de eeuwige getijden, eb en vloed bewegend in een open wond. Zwart en wit, angst voor het donker. Heftig wanneer je er alleen mee zit, wachtend op dat ene kleine wonder. Waar je soms vanuit de verte eventjes naar mag kijken, een dartelende vlinder ronddansend in stralend…

Als ik een traan was in je oog, dan zou ik neerglijden naar je zwoele lippen. Maar als jij een traan in mijn oog zou zijn, dan zou ik nooit wenen!…

Ik ben zo verliefd, dat ik het haar maar opbiecht: ik kan niet dichten.…

Op haar bed denkt ze aan prille liefde, zo vaak -- lees je daarover.…

In het ochtendlicht, daar prijkt een zee van pracht: Hun bloemblaadjes als strelingen zo zacht. De zoete geur van bloesems, zwevend in de lucht, En melodieën van fluitende vogels in vogelvlucht. Onder de ochtendzon wandelen we door de tulpenvelden, Waar toeristen uit alle hoeken van de wereld zich haasten. Tulpen strekken zich uit zover het…

De westenwind blies zacht; de zwoele zomer bukte Met zijn gebloosd gelaat de blijde wereld toe; Het woud was lang verlost van 's grijze winters roe; Toen ik met Rozemond de tere kruidjes drukte: Niet met de voet alleen, aan wie dit slechts gelukte, 't Gebloemt spreidde ons een bed. Och, mijn gedachten, hoe! Och, hoe was in die nacht mijn brandig…

Ik heb geen houvast, nooit kijkt hij in gezelschap -- mij liefdevol aan.…

als door herinnering gedreven opende ik haar deur zocht, al was het maar heel even naar haar vertrouwde geur als door herinnering getrokken liep ik naar het ledikant schoenen uit en op mijn sokken kroop ik zachtjes naar haar kant als door herinnering gekust heb ik mijzelf laten gaan en zocht ik naar een plek van rust maar vond kringen…

Diep in de nacht schrijf ik je als een eerste verkenning in het duister van de tederheid handen die naar een rivier zoeken waar ogen langs oevers dwalen romantische overwegingen in dit leefgebied vol tranen overstromingen, mensen in nood terwijl jouw hart roept om vreugde liefhebben tot diep in het nachtboek tot aan natte ochtenddauw in…

steel de liefde uit je ogen ontvoer de lach van je gelaat haal de woorden uit je lippen wis het gevoel dat jij achterlaat ben nog opgesloten in verwarring fluister jouw naam in mijn hoofd denk aan al die zoete dingen die jij mij al zo vaak had beloofd teruggaan naar recent verleden naakt en zonder schroom zag ik mijn prins verschijnen…

Kalm verdeinen de motieven Van de statig stille dans. Gracieus gaan de gelieven Door de klare avondglans. Na 't adieu zweeft ieders ijver Naar een nieuw ontmoeten heen. Even, tussen maan en vijver, Staan hun schaduwen alleen. Even... en hun open zwijgen, Aan hun glimlach nauw verwant, Vloeit tezamen; vluchtig hijgen warme lippen langs…