Alle inzendingen over sterkte

Voortdurend reiken mijn woorden hoger. Gister stond ik nog daar, en dacht: verbaas je - Zeggingskracht lijkt wel de toren van Babel. Zal ik morgen nog mijn woorden verstaan? Dus waan ik mij telkens op de Olympus, blijkt er iets in hemelsnaam gedaan...! Je schrijft het op en staat versteld. Je hebt de hemel omlaaggebeld. Al stond je op…

Op straat liep hij en deed een blues, Hij ging voorbij, ritmisch zijn roes. Het is een rijm, dat daarbij hoort als een geheim in klank gesmoord. En steeds weerom is er doem-doem, zijn roep om kom in een gezoem. Was zij maar hier. Zo moest het zijn. Simpel plezier maakt rotsen fijn. Hij was een man, Hij zong zijn lied. Wie dat…

Een nieuwe fase zal er heus wel komen: De vorst slaat echt wel op de vlucht De warmte zal dan binnenstromen Bij maan en helderblauwe lucht Een nieuwe fase zal er heus wel komen: Nog zijn de wolken zwart helaas Daar valt nog niet aan te ontkomen Maar straks is weer de zon de baas Een nieuwe fase zal er heus wel komen: De bloei staat weldra…

Lijd getroost; want ik zal klaren, Eer uw tranen zijn vervuld, Tot de lach die al uw jaren In zijn éne luister hult. Laat door venstren van uw ogen Open steeds in lach of leed, Tot mij binnen dit bewogen Licht van God, dat leven heet: Als de zon de morgenregen In de middag achterhaalt, Tot de wereld allerwegen…

In ‘t middernacht’lijk uur zie ‘k om mij heen, en zie mijzelf; zo velen achterbleven in ’s levens strijd vol angsten en vol beven, volhoop en wanhoop, blijheid en geween. Elk gaat zijn weg en gaat zijn weg alleen, de een wil omlaag en de ander opwaarts streven, o wonder-vreemd gebeuren van het Leven, veelheid van goed en kwaad, van groot…

Componeer een plein en je oogst verwachtingen. Richt die plek groots in. Pak een schoon, leeg vel en bedenk de gebouwen. Frits Pleinvrees betaalt. Wat te doen als het ontwerp, vormgeving en kleurgebruik, een uit de kiem gekropen haiku de pers haalt? Fors blijkt het stadshart geraakt: zonder éen fobie! 'Humane Architectuur verkleint…

Breda 's grote begraafplaats in het late zwart wordt kleurig gestreeld door zachte handen uit Hemels licht, die liefkozend landen op dit oord, waar men rust na vreugde en smart. Lampen vol glanzend groen bemoedigen hard het verlegen roze, dat teer wil branden naast lage schimmige loverranden. Helder blauw schijnt verspreid: een verblijd hart…

Krachtig heb ik je geplant. Aan geen takje zat een blaadje. Maar dat veranderde: je kreeg een bamboe-crucifix als steuntje. Er ontstond een groen concert. Waarna je ongemerkt verdroogde... Oei tuinman, waar blijft je gietertje? Verplaats je in een bladerorkest! Want dat tierelierde in omvang: takken met kleverige handjes klommen naar de…

In reactie op Clovis' vers over de ingesleten sjablonen van doorsnee gedragspatronen der gemiddelde zeventigjarigen van wie ik hier graag het tegenovergestelde belicht ________________________________ Geluk zij met de zonderlinge door ervaring wijs geworden al dan niet afwijkend eigenwijs eigengereide alle zeven zeeën bevaren…

Om publiekelijk op te vallen, iets ongerijmd te kunnen zeggen waarbij de monden openvallen, lezers unheimlich worden verwend. De sluizen staan op welkom, maar niet ieder woord mag binnenstromen. Opsommingen mondjesmaat, geen al te persoonlijke herinneringen. Verhalen, grapjes, eruditie komen grandioos te kort. Het leven is meer dan jojoën…

Origineel Review van een elektrische kookplaat (met 1 ster) Altijd bang dat ik iets laat verbranden Dat ik het fout doe en dat mensen ziek worden van mij eten Of dat de tempratuur uit de hand loop En de keuken afbrand Mijn laast koopplaat voegde een nare ervaring toe aan die angsten Toen de knop opeens los schoot en er een flinke…

Er is iets gaande. De zon klimt hoger. Bijen duiken plotseling op, berichten dat de bloesem zucht... Ze wenken ons naar buiten, zoemen aangenaam rond. Iemand is in goede stemming. De wind vlijt langs ons rug. Er ontwaakt wat in de tuin... Men heeft hier iets begrepen. Onze ogen staan op stelen: de winter is echt weggevlucht! Er is…

het leven is hard voor zij die niet praten, met woorden bevroren in tranen gaan slapen, veel liefde... verloren!…

Als straks de stof rond het geschil is neergedaald, hoop ik, dat je gevoel voor recht werd goed gedaan je weet dat iedereen een hond kan kopen maar nooit het kwispelen van zijn staart, laat staan een ster van naam die flonkert in het donker...…

Balancerend met een stok past ze de koordweg af Ontiegelijk hoog is een touwpad alleen tastend te beheersen Stap voor stap dichter naar het eind Iedereen houdt de adem in We laten haar hier niet vallen We willen dat ze het touw neemt Tactvol met de koord meedeinen Dansen gaat beter op de grond We koesteren ademloos verbeiden De acrobaat…

een hart kan niet breken het klopt zoals het is gemaakt een hart kan overslaan alsof het niet wil dat het je raakt dan klopt het niet maar het zorgt met regelmaat een hart kan niet breken als het breken zou om zinloos kwaad zou zoveel gebroken zijn…

een hart kan zwijgen zolang dat beter is een tijd een hart kan bloeden als dat nodig is in strijd een hart kan spreken maar zij bepaalt het juiste moment zij zal nooit liegen zij weet alles zij is het die jou kent een hart kan breken en weer helen zij kan niet delen in liefdeloosheid…

vertel het aan de rivieren schreeuw het van de hoogste top fluister het aan de sterrenpracht zet de wereld op zijn kop opzoek naar een teken een seintje of een spoor alles beter dan doodse stilte hoop ik dat ik wat hoor een berichtje, een wens die ik de familie vertellen mag hopend dat degene reageert die Rebecca voor de allerlaatste…

Soms zijn er dagen die zich zwaar laten dragen je hebt ze eerder ontmoet, het hoofd niet gebogen maar hun wederkeren spant de kroon. Wie zendt dit ongemak of waar komt het vandaan zover je overziet, is het alleen voor jou gekomen totdat 't helder wordt, je ziet een engel staan. Haar last is zwaar, de frêle schouders staan gebogen je nam…

Iets wat vrees'lijk fout nooit meer te herstellen lijkt waarvan we zoveel spijt de last toch maar niet slijt dannog, zoals een kind dat valt op straat en verdergaat of dat zich verbrandt, zich in gevaar wil storten vergeven wordt, gewezen wordt op 't juiste pad zo worden onze fouten ergens als kreukels glad gestreken om vroeg of laat…

als het licht plots uitvalt in ons leven de donkere nacht zo eindeloos lijkt onze hoop tot leven is opgegeven is er nog een Ster die ergens prijkt een Ster die nooit ophoudt te schijnen en van ver wenkt als het moeilijk gaat al kan wanhoop haar glans ondermijnen de dag komt dat ze weer oplichten gaat de Morgenster die hoop heeft gebracht…

Verdriet is soms een kraai, iets wat arriveert met dat verenkleed, rondfladdert, je denken ongehoord verstoort en je hart hard laat bonken. Die dagen van onmacht niet verkwikken. Het is iets van andere voornemens kunnen ook die wetten van de natuur het sterven gaan helaas niet opheffen. Al dat wat eerst rauw allesoverheersend is, slijt…

beklemmend gevoel het hart is onrustig gelukkig, borstkas als pantser … het hart wil eruit je moet weer op reis, op reis langs de hemel je wil dit vermijden tegen gelijk welke prijs maar niets kan het stoppen het gas verdooft snel daarna volgen schokken je geest in de knel met de dood in de ogen zweef je langzaam van de hemel naar…

Er kan zoveel gebeuren, Ik kan maar zoveel dragen. Te veel is het soms, te veel voor mij. Schouders zakken in, ik stort in elkaar Na elke huilbui is zij daar, troost in haar aanwezigheid. Sterkte halen uit mijn eeuwigdurende hoop Ooit zal het beter gaan Verandering zal komen Ondanks alles, heb ik net zoals zij: negen levens…

ik wist de kamer niet meer te vinden hij was wit en blauw van binnen met zitje en raampartij de geur was antiseptisch gesproken woorden kwamen langzaam terug bedachtzaam afgewogen zwaar van waarheid gedogen ik was verdwaald tussen zusters en witte jassen die elkaar beglimlachten op een professionele manier maar waarom was ik hier…

Leef je leven Blijf niet stil staan Je hebt zoveel te geven Om door te gaan Kom uit het diepe dal De zon zal voor je gaan schijnen Leugens komen ten val Problemen zullen verdwijnen De waarheid komt aan het licht Dit is voor jou, mijn gedicht…

We willen je vertellen Over hoop, geloof en liefde Over vriendschap en over schouders om op te huilen Over troost en over zonnenstralen Alle woorden die we vinden Lijken zinloos en te klein Toch willen we je laten weten In gedachten bij je te zijn…

'Je bast wordt hoe langer hoe dikker!' (bis) Wanneer je als boom door menig teder kind met zang en armen wordt omringd, moeten je nerven zich beheersen - ooit was jij een zaailing: een sprietje met trillend blad dat opkeek toen z'n moer plezier voor twee had terwijl een bries voorbijging. Die ervaring én je fratsen naast een warme stam…

Op mijn hart gestampt net toen ik het missen kon Net toen ik dacht verdrietjes plaatsje gegeven en overwon. Bikkelhard in je snuit gesmeten en pak aan Opterend voor mezelf, zo reëel van een meiss, verder gaan! Pijnen helen zegt men, men zegt tal van onzin Goh, had ik niet die schattige beestekopjes leven zo zin. Jij bent net alles wat…

heimwee kan frustrerend zijn pijlen van verdriet doorboort het hart overledenen groot verlies geen wederzien op aarde dikke smart het waren schitterende mensen eervol/trouw blijf bij ons roepen de omstanders dit gevecht is heftig doch alleen voor jou kijk naar het beeldschoon zonnestraaltje in jouw nabijheid koester dit…