67 resultaten.
herinneringen
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 586 herinneringen
weer gegeven op albast
vergeetmenietje…
In het licht verdronken
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 185 Was aan alle kanten
Omringd door licht,
Werd er door overspoeld,
Ben in haar verdronken -
Klaar om de nacht van
Louter duister in te gaan;
En bij het eerste ochtendgloren,
Toen het nieuwe licht
Onvermijdelijk werd geboren,
Viel het allereerste licht
Op deze levende steen,
Licht dat er zo zeldzaam mooi
Doorheen valt, waarin ik…
De beeldbedenker
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 146 De beeldbedenker die vorm geeft
Aan gedachten die zo maar opkomen
Als de taal met woorden en klanken
Te kort schiet, het volledig af laat weten,
Die een zilveren spiraal maakt
Die tot in de hemel reikt,
En de diep doorleefde druppel door hem
Gehouwen uit doorzichtig albast
Dat met zijn gefilterde licht
In de voren van moeder aarde…
Venus met armen
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 879 Schouders van albast
Venus met armen
Ademend standbeeld
Uit Griekse tijden
Levende godin
Alleen jij kunt me warmen
Alleen…laat me erin !…
Albast ovaal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 Die met handen van liefde
Uit kostbaar albast gevormd
Het licht doorlaat
In zeldzame zachtheid
De aderen toont die ook
Jou tot leven hebben gewekt
Kent een nauw'lijks zichtbare
Opening waar zorgen door verglijden
Van gisteren
Van vandaag
Van morgen…
Sneeuwzwanen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 264 Nachtbloemen
van albast
in de vallei
van je dromen...
Ontloken in je hart
vliegen ze uit
jouw sneeuwzwanen...
sierlijke arabesken
in eindeloos azuur...
hun aura ademt
eeuwige schoonheid...…
Maria Magdalena
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 318 toen de kruik
brak
sijpelde mirre
over zijn voeten
de albasten scherven
riepen :
schande
mirre is niet voor voeten
Maria
wel voor liefde
schreeuwden twee ogen
ze begon hem af te drogen
met zoute kussen
en magdalena-haar…
Albasten schemering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 148 Beuzelen en talmen
met verstilde blikken
in half vergaan schemerlicht
ze vertoeven hangend in mijn tijd
in opgeloste tijden en halve tijden
de dis duimendik onder vleugelslag
een albasten schemering
als enige dimensie
rafelig en wazig de kaders
waarbinnen alleen fantasieën wonen
hullen zich in zweverige sluiers
wikkelen mij in weemoed…
in albast gegoten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 140 de schaduw van sterfelijkheid
boetseert de waarheid als
een nagel op de net gewitte
muur, koperen geleidingen
ademen de harde vormen
die in albast gegoten
wedijveren om het laatste uur
de spanning pulseert ergens
tussen hoop en nog meer hoop,
het zijn de kansloze voorspellingen
die van de nacht een granieten
omhulsel maakt, ondoordringbaar…
DE DICHTER
poëzie
3.0 met 3 stemmen 349 Maar zie nu naast mijn grafstee opgericht,
Tezaam gebeiteld uit het kuis albast,
En warm besprenkeld door het weemlend licht,
De beide knapen bij hun kus verrast.…
Zangstukje
poëzie
5.0 met 2 stemmen 921 Verberg, verberg die heuvels van albast,
Die uw bevrozen borst met levend ijs bevrachten!
En op wier sneeuwen top 't verruklijk kersje wast,
Dat Lente en zomergloed aan 't lustgraag oog doet wachten.
Maar geef mij 't hart terug, u argloos toevertrouwd,
Dat ge in hun roofspelonk in ijzren banden houdt.…
Magnolia
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.048 Dit is de tak die ten hemel biedt
In zuivre kelken van albast
de witte wijn uit de donkere bast
zó teerheid die uit droefnis wast.
Hoe zal ik noobler gedenken U
hoog-tere ziel sterk maar sereen
dan bij deze mystieke brank
de tak met de bloem alleen.…
Nooit en is uw minlijk wezen geweken
poëzie
5.0 met 3 stemmen 430 Uw wijnbrauwkens zijn boogskens van hebenen:
De mond koraal, de borst’kens van albaste,
De tanden van ivoor als de gepaste,
Ermkens massief, en wel gemaakte schenen.…
zijn gedichten wetten?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 281 Zijn jouw benen zuilen van albast?
En jouw lippen – zijn het poorten?
Vind ik jouw diepste diepte op de tast?
Het licht is gemaakt opdat wij zien
en woorden bevrijden, zijn geen last
Leef en open je ziel en lichaam
Toekomst is herboren, houd me vast…
Vurig
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 538 Je slank contour glanst als albast
in schijnsel van de open haard
zo puur
stil…
roerloos
vol verwachting lijkt het wel
ik aarzel een moment
maar strijk dan toch behoedzaam
warmte in het wachten
en kijk geboeid hoe magisch vuur
je zacht tot smelten gloeit
voor ik geknield het hoofd buig
en mijn handen samenvouw
voor jou……
gerechtigheid
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 678 Door zijn albasten leden
Groeien verse scheuten dood.
Vol jarenlang verlangen
Laat zij haar vingers glijden
Langs de pijn geladen kralen,
Prevelt versleten woorden
Die voor hem een Hooglied weven.
Haar lippen sluiten zijn ogen
Kalm bij zoveel gerechtigheid.…
ik wil aaien
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 2.259 laat mij dan maar blazen
hoog van de toren en
soms eens onverwacht
als een kille bries om
de hitte te verdrijven
van een etmaal vol gloed
zal ik de haartjes aaien
die mij fier rechtop begroeten
op je prachtig albasten armen
zo onwaarschijnlijk krachtig
in het vasthouden van wat
soms te vluchtig lijkt te zijn…
Naar buiten
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 468 Lentezon, jij lokt
veldmuizen uit hun hol en
inspireert buizerds…
Tijd is Geld
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 1.063 De werkgroep Nouwen is akkoord gegaan
met wat men kilometerheffing noemt
om hiermee snelwegknopen op te lossen.
De jan modale rijder is gedoemd
zijn weg te vinden over hei, door bossen
en af en toe pikt hij een buitenwijk.
Ook kan hij kiezen door de nacht te crossen
dan rijdt hij zich al slapend stinkend rijk
met dat geld kan hij in de…
Dummy
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 788 Het hoofd van Toetanchamon uit Egypte
-of zoals dat is gereconstrueerd-
staart mij vanaf de frontpage in 't gezicht.
'Zo zag zijn toet eruit', zo wordt beweerd.
Men heeft zijn mummie grondig doorgelicht
en kwam met dit portretje op de proppen.
Wie eventjes wat naslagwerk verricht
laat zich door deze 'wetenschap' niet foppen
maar vindt…
Vaarwelkom
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 930 Ach wat, Melancholie
Jouw emotieve zwelgen
In Oliebollerie...
Hoe kan ik je verdelgen?
Hoezo het Oude Jaar?
Moet ik nu krom gaan lopen
Met baard en sneeuwwit haar?
Nee, ik ga vuurwerk kopen!
Zwartgalligheid, je biedt
Slechts bitter brood aan Barden
Ik schiet vergaan verdriet
Aan stukken en aan flarden
Je levensvatbaarheid
Berust op…
Vannacht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 272 Vannacht zal ik haar wederom beminnen:
mijn Avondster, mijn Nocturnale Fee.
Ik zit me op de liefde te bezinnen
bij het genot van een kopje kruidenthee
Dit alles is natuurlijk overdreven;
en, sterker nog, het is totaal onwaar.
Maar dichters doen dat om te overleven,
want waarheid brengt de dromer in gevaar.
Het daglicht kan de dichtersziel…
Archibald
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.664 Vanmorgen heb ik Archibald begraven
Het lichtste wezen der menagerie
-Hij was al roerloos sinds een dag of drie-
Ligt in een ondergrondse tuinenclave
De laatste dagen van zijn luchtig leven
Kreeg hij zichzelf maar nauwelijks meer omhoog
Wanneer hij moeizaam naar zijn stokje vloog
Dan zat hij daar amechtig wat te beven
Zo nu en dan klonk…
mini sonnet
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 466 Proporties
Groots is de wereld, zonder vergelijk
In het heelal krioelen sterspiralen
waarin je tijdloos glorieus kunt dwalen
Wij zweven rond in 't ruime hemelrijk
Hier in de winter, plaatselijke tijd
op onze schaal van mensen, merels, mezen
een miniscule cel van 't wereldwezen
weerklinkt de echo van oneindigheid
In poezie, het hemelstormend…
leven sloop
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 589 Een herfstblad, als een vleugel
is langs me neergestreken
De boom die in de lente nog
Icarus plannen had
toen hij zijn blaadjes plakte
zijn filigrijn vertakte
heeft nu definitief
het vliegen opgegeven
zo streeft de jonge vlerkenmens
met hemelwaarts elan
in flarden lakenzeilen
voorbij conventie's grens
gewichtloos optimisme draagt
zijn…
ELF-tal
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 682 Ik wil twee lansen breken voor 't onzijn
een dichtvorm van elf regels: drie maal drie
-dat is volgens een kinderliedje negen-
daarna een duo, voor de harmonie
met een gedachte om te overwegen;
het rijmen gaat in paren: twee aan twee
de eerste rijmt op negen daarentegen
de vreemde symmetrie erin werkt mee
aan 't spiegelbeeldeffect: schijn…
Arriva Diva
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 709 Dichter des Vaderlands
Richt nu het woord
In eclatante sonnetten
En maak iets heel courants
Kunst ongehoord
Verzen die zinnen verzetten!
Als dan het volk in trance
Nog schreeuwt en moordt
Willens en wetens de wetten
In haar destructiedans
Schendt en verstoort
Schrei dan in droeve coupletten
Evalueer des lands gebeurtenissen
Normaliseer…
Vleugellam
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 589 Een zakenman uit Amsterdam
dacht: aan mijn naam te horen
ben ik sinds ik op aarde kwam
voor 'n hoge vlucht geboren.
Hij kocht Air Holland, net failliet
maar toen kwam de belasting
dus kocht hij Dutchbird toch maar niet
Toen moest hij prompt de kast in
voor 'n akkefietje in een tent
op het Leidseplein: een strop
uit al zijn persen kwam…
hier en nu
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 658 Het is vandaag de derde februari
Ik spel de krant, het nieuws is al weer oud
Eng is het denkraam, 't maakt een mens benauwd
Recht door dit alles heen zingt de kanarie
Elk nieuw moment wordt rechtstreeks uitgezonden
Nu blaast het door ons heen, een melodie
Nog nooit vertoond, met stille euforie
Urgent, vitaal, wie is er mee verbonden?…
Missing link
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 436 Ik zag een wolkje wezens waaien,
een spreeuwenvolkje in de vlucht
complexe haltervormen draaien
met opgewonden schel gerucht.
Het was een levendig spektakel.
Wat orkestreerde deze dans?
-Een ketting zonder zwakke schakel,
ineengevlochten vogelkrans.
Wie was de leider -ieder leidde.
Wie waren volgers -om de beurt?
Wat hield gevangen én…