Verlaten duister zelfs
in licht niet gevonden
verloren hart.
Gezicht zonder herkenning
dat geen woorden vind
voor gelijkenis of zijn
van ’t pas geboren kind.
Handen grijpend in luchtledig
tastend naar steun of hulp
in blinde onzekerheid.
Voeten zoekend vaste bodem
gelijke tred op effen pad
voorwaarts naar ’t licht
waar geen duister…
ambachtelijk als techniek
hetgeen zij al te graag voor waar aan zag
zo kreeg hij haar aan de praat heel koel
aan flukse flirt onderhevig kwam haar verhaal
zoals ik al vermoedde was zij zeer verbaal
zwoel ging hij stevig door op haar gevoel
haar makke was te sterke claims van derden
terwijl zijn vingers speels de ronde deden
bleek dat zij burnout…
achteraf leek de tijd wel pijl
snel recht vooruit te spoeden
niks in vrees om te verhoeden
alles liep gladjes en in stijl
tot de ban ineens wordt gebroken
je denkt hemel ik sta nooit stil
doe ik wel wat ik eigenlijk wil
onraad gaat onbeteugeld spoken
niet langer valt te verbloemen
je hebt op de automaat gestaan
aan iets buiten jezelf voldaan…
213
Bezig met laden