Alle inzendingen over De overkant van jouw

krantenverslagen op waaruit bleek dat je behoorde tot de top en plotseling was er een stop ik vond even niets meer dus probeerde ik het een paar week later nog een keer het duurde even voor ik je weer vond het was een advertentie waarin je naam en leeftijd stond hij was helaas zwart omrand je was onverwacht vertrokken veel te vroeg naar de overkant…

Starend naar de overkant lijkt de rivier oeverloos hoor je alleen het water zonder ophouden stromen een sprong met ogen dicht brengt het koude water een tijdlang tot leven in één keer onder water tot aan de overkant dat is het heilig streven maar of het lukt weet alleen de rivier…

– haar gewenste overkant…

zangrituelen ze wast en balsemt hem trekt hem nieuwe kleren aan teder borstelt ze het haar ze zingt voor hem bindt nieuwe wikkels om hem heen ze schuurt en beitst zijn kist ze heeft zijn geest teruggehaald geen vaarwel voor geliefden die nog samen zijn ooit offert ze een waterbuffel die haar liefste voor altijd naar de overkant…

vader tilt hen op een reiger vliegt met de jongen mee mama lacht in onbevangen licht een briesje streelt zijn zachte wangen met wapperende vlag vaart een witte boot naar de overkant…

Geeft alleen maar gezeur… Ik kijk uit mijn venster en zie de overkant. Er verandert niemendal. Een raam en een deur. Dat is al.…

Ze hebben het roer van de stuurman in handen genomen troebel golft het water terwijl zij varen naar de overkant…

het maakt echt niet veel uit wat je doet of wie je bent sta op, durf nu te leven wees maar niet bang kijk en denk in kleuren doe alles met een glimlach beleef en snuif de geuren geniet zoveel mogelijk van het bruisend leven elk uur, iedere dag zo je hele leven... lang!…

Wat zit in mijn hoofd dat in jouw hoofd zit kan het wil het zal het springen naar de overkant wees bij zinnen pak de woorden alsof ze niet eerder zijn gehoord niet eerder gesproken kom in mij kom in jou kom niet kaatsen maar verwacht de bal…

als de nacht valt kijk ik omhoog zie hoe de hemel lacht naar ons hier beneden ieder lichtpuntje fluistert zacht wat eens was zal altijd blijven aan de overkant van tijd gekleurd door herinnering zweeft elke dag boven ons de echo van jouw liefde…

Buurjongen aan de overkant waarom hou je me in de gaten Je blik volgt me door het huis in je gordijnen zitten gaten Buurjongen van de overkant waarom ben je me aan het begluren Ik had je moeder kunnen zijn hebben je hormonen soms kuren Buurjongen van de overkant val je soms op rijpere meiden Fantaseer je over hoe het zal zijn als je mij…

Met één voet op aarde de andere vooruit gaande voort in een tijdloos tempo om dan opeens met twéé voeten pas op de plaats als vastgenageld staan het is té veel té mooi, té groots overweldigend, hemels hoog dat alles te omvatten te kunnen bevatten dringt diep naar binnen maakt van jou, peregrino een ander mens nog mooier, voor Altijd…

doe het gewoon je gaat toch niet dood anders spring ik voor je in de sloot doe wat je wil de wereld staat er niet bij stil Jo jeske naomi djenda en rens.…

en jij zwom naar de overkant het water aan de lippen want de zee stond je te wijd er gleden vissen onderlangs en het besef kwam later pas ze haakten aan jouw vlinderslag er werd iets uitgedreven je ogen schenen helder maar je zag niet wat het was je vloeide naast de tijd.…

trouwe vriend weer samen nu aan de overkant van tijd met jouw liefste lief het glas heffend gevuld met witte wijn de jaardagen vierend met de vrienden hier die zo ver weg toch heel dichtbij met een lach en traan de verhalen herhalen die ons verbinden blijven…

ik wist ongeveer jouw nummer waar je woonde en het raam waar je uitkeek op de stad verlaten straat op weg, jong nog met vraagtekens misschien wel onbegrepen inmiddels zie je niet meer dat joch op de fiets in jouw straat je bent gegroeid, vergeten waar het om gaat, om niets, een kind belt aan schuif de gordijnen opzij kijk naar de overkant…

paar dagen drie of vier liever jaren voor je weg gaat blijf dat idee is geen idee want het is altijd weggaan zelfs in mij is er iets buiten mij dat weggaat ik kan niet helpen dat ik kijk naar de mist in de straten en over het water zoveel boten en aan de overkant de overkant altijd de overkant toch een…

Daar aan de overkant wordt vanavond gesproken over, de reinheid van de ramen, de schoonheid van het hout, de netheid van de voordeur, tot de volgende regenbui, daar aan de overkant!…

Om aan te komen Varen van de kant Naar de overkant. Om er te komen Op het brede strand, Voeten in het zand. Om er te komen Liggen op je rug En niet meer terug Om aan te komen Op het vasteland Aan de overkant.…

Je reikt me je hand ik zie je gezicht, maar met ogen betraand tast ik mis, keer op keer Wanhopig zoekend naar jouw overkant raak ik in vertwijfeling, maar nergens zie ik meer een brug Mijn schrijden vruchteloos mijn stappen tellend, geef ik toe: tot hier ben ik verdwaald en keer ik zonder jou terug…

het fluistert in jouw wereld vraag ik mij stil af mijn hoofd waait tijd rond zijn verleden lijm momenten uit een breuk geuren bloemen aan de poorten staan wij schreeuwend over het land bruggen zetten jou aan de overkant en ik dwaal in 't onbekende Uit 'Onzin ... of niet'…

jij reisde naar de overkant en zei, denk maar aan onze band filosoferen maakt mensen vrij zo dichter jij bent kind van mij...…

ik weet natuurlijk eens vindt iedereen vrijheid in eeuwigheid aan de overkant van de tijd ik besef ook om hem te ontlopen kun je als hij komt niet je koffers pakken natuurlijk begrijp ik dat waar uit vier streken de laatste wind blaast ook jouw steentje vallen kan natuurlijk blijf ik na vandaag luisteren de shake rattle and roll…

het stukje zon maakte de sprong weer goed de overkant jouw hand de lach waar alles mee begon had de aanloop niet goed voorbereid slecht weer de tegenwind maakte de afzet zeer onzeker we oogden beiden bleker het stukje zon kwam in je ogen om mij een goede landing te beloven op de grond was er jouw warme lach toen ik weer…

Onder nieuw gebladerte de sombergroene boom trekt krom zon stuift gele bloesem rode velden bekleden oevers met je naam fluisterend zal fris zaad de regels van jouw hand met witte zinnen kleuren bevrijden zal de pen zoals velen wacht ik aan de overkant…

zuiver en jong is nog de wijnrank als zich de liefde meldt met prachtig de loten die zij spruiten laat rijk en vol is het leven in het volle besef geniet elk moment als druiven in trossen het terroir van de wijngaard als seizoenen verstrijken rijpt zich de liefde tot donkerrood fruit witte chocolade dan wel kruidige rosé van druif…

jij bent geen pluisje in de wind of speelbal van de tijd jij hebt alles in de hand denkt altijd de mooiste bloemen aan de overkant maar het is jouw magie die ogen trekt woordloos wordt de liefde in je schoot gelegd jij bent een sterke vrouw in het aan anderen geven maar vergeet vaak ook het recht op eigen leven…

mensen elkaar zo aanstarend zeg even gedag zo mooi als jouw gezicht wordt met een stralende lach zwaai naar de eventuele buurtgenoten wonend aan de overkant een paar hartelijke woordjes klinkt al charmant buitenzittend complimenteer de voorbijganger met het beeldschone uiterlijk van zijn/haar hond zeg nu zelf leuk…

waar ik welbewust mijn ogen sluiten zal weten jij en ik eindigt het samen zijn in het hier en nu het gelijktijdig weten wat jou en mij blijft is het eindeloze boek vol altijddurende verhalen dat jouw eeuwigheid opent in wederkerig samen zijn ieder aan de eigen oever van de overkanten tijd zal het blijven inspireren wat wij elkaar…

Geen enkel blad beroert nog jouw ogen, dauwdruppels zullen nooit meer opdrogen. Wanneer de laatste blaadjes zullen vallen aan de overkant, zo zal ook de lente treuren in mijn stervend braakland.…