Alle inzendingen over Tijdloos baken?

In spontanitijd werken tijd en toeval samen, in een tijdloos moment. In creativitijd verwerkt tijd ons dagend inzicht, tot een tijdloos leven. Méér kan leeftijd niet doen.…

Bloem en schoonheid samen één tijdloos in een oneindig leven Atomen en neutronen explosieve woorden in een eindige wereld Jij en ik samen één tijdloos in een oneindige liefde…

knarsend geluid doorweven in roodbruin vergane dromen krakend roest als verlangen aan een leven verward in kronkels gedraaid in breekbare tijden als stukgelopen radars in de klok van het leven…

Licht dat vecht in de gevangen eenzame leegte die ik ontdek waar schaduwen bedwingen wat gedachten weer verbergen waar ik niets ontdek Maar bang ben ik niet want ik ben de schaduw die verandert in het licht dat niet meer vlucht en verandert in het steen dat fosielen en dromen bewaart voor mijn…

als een zucht in geborgenheid verglijd ik in diepe dromen waar verlangen tijdloos wacht op het ontwaken van de dag waar de helderheid van sterren voor eeuwig zal verdwijnen de komst van de prille morgen kleur aan de wereld schenkt zodat liefde kan ontluiken in verlangen naar elkaar waar een ster in de nacht tijdloos op me wacht…

Ik val in het huidoplichtende, zielsvervoerende geluid van een tragisch verliefde saxofoon die zijn warmste stem bespeelt om het triest klinkende geweten van de sombere piano met zijn gevoeligste melodie te verzachten. In zijn hoogste noot troost hij haar fluisterend dat zij zijn mooiste is, terwijl een mijmerende bas de gitaar van zijn dromen…

Met niets dat ik nog behoef, Verblijf ik… tijdloos.…

Ik moet voorlopig tijdloos door het leven en mis de trage wijzers met de zweep in orde en in regelmaat bedreven. Ze hielden mij zo stevig in de greep, dat in mijn ziel de sporen van hun kneep als blauwe plekken zichtbaar zijn gebleven.…

Ontembare pijnen borrelen op vanuit je ziel vullen je met hun luid geschreeuw een minuut lijkt wel een eeuw wanneer de walging je overviel Je ziet geen zin voor je bestaan omringd door luxe en consumptie zie je voor jezelf geen functie - binnenkort is het gedaan Dan ga je weg van al die pijn en ontvlucht je elke schijn Je voelt je nooit…

hij kraakt zijn lied niet meer van versgebrand ik draai nog één keer de doorleefde knop rond, snuif het aroma in herinnering van kransen met amandelkoekjes en keer de zandloper alles wordt uiteindelijk antiek…

Dit is wat u nu leest: een tijdloos gedicht Het zal zo blijven staan Het overleeft als een rimpelloos gezicht Elk mens dat zal vergaan Mens, wat u hier nu leest Is vroeger door mij geschreven Uw nu is mijn later leven Of mij te ver geweest Wens ik dat ik nu weet Wat morgen voorbij zal varen?…

dood is het verleden een herinnering slechts immers het kan niets meer toevoegen aan zichzelf noch aan de toekomst die zich weliswaar toont als het ongerept heelal zwanger van het leven zoals mijn gedachten van morgen waarvan evenmin kan worden gezegd dat zij al tot het leven behoren…

Ik heb gewacht tot het geluid jouw hartslag overtrof gekeken door de kruinen naar de wolken Ik vond het zachte van je boezem terug in de contouren van het mos waar ik je heb genomen in de horizont van het groen Minnen was de deugd die onze zielen deed spreken in de gang die deurloos leek te zijn maar die aan het eind de trede was…

Haat mij niet zoals je ziet is het allemaal geschreven het verhaal het gaat inderdaad over jou kan je alles geven alles wat je maar wil zal voor je knokken nooit tegen je jokken je warmte geven als een kachel lopen samen als een pinquin wachel kachel warm geef je over je arm hand ik geef om je echt waar is dat raar na een lange…

Onder een bedje van klaprozen dekken wij onze dromen toe. Nachtschaapjes koesteren zich tussen onze tijdloze gedachten. De maan schetst een halve glimlach, sterren schieten wensen door de hemel. We omarmen de zon in ons hart en groeien onvoorwaardelijk naar elkaar.…

ze wrijft grijsheid uit haar ogen terwijl de klok twaalf slaat krult de fauteuil om haar heen vergroeid, één met het heden spint er in haar schoot een lapjes met wie ze lieflijk de tijd dood…

Iets in mij bloeit op met de tranen die ik laat de aarde is zwart maar de bloemen krijgen kleur. Als de zon dan ook gaat schijnen lijkt alles mooier de schijn bedriegt omdat je hart nooit liegt.…

De tijd ontdooit wordt vloeibaar als water vormloze vorm van eindeloos geklater Ik ben een roos van zaligheid mijn levensstap ontvalt de tijd.…

ik was aangekomen aan de rand des tijds zwarte maan ik zag oneindig alles was klaar had geen naam meer ik kwam aan en wist niets in een troebel dralerig licht van een vreemde grijze zon aan de oever der gedachten alles ging over zwart naar kleur ogen zien niets de kaars is gedoofd de ochtend is aangebroken open je hart zie…

water leeft het beweegt is niet stil gaat verder stroomafwaarts weerspiegelt wolkenlucht oeverrand de visser emoties vloeien voort getijden eb en vloed zo lijkt het voor immer tijdloos…

We laten ze niet achteloos liggen nadat ze zijn gevallen onze dierbare medemensen ze zouden er trouwens niet fraaier op worden Voor het finale vallen wel links laten liggen later toch mee prevelen in krokodillentranen aan de rand van de aarde Geknakt majestueus hout kan zonder monument dat is het zelf bij nacht en ontij om mij te…

Wat valt aan analyses toe te voegen? Hoe men het ook verdedigt of bestrijdt Ontleedt, in perspectief plaatst, of herleidt En welke beelden men ook door blijft ploegen... Het is de kern van zaken die beklijft: Oneindig oorlog. En de onrust blijft.…

tijdloos op weg in het tijdloze licht als afstand geluid als richting warmte als bron kan alleen de geest zich verplaatsen onmeetbare trilling in het oneindige voorbij het eindige -licht,eeuwigheid- ligt de bron van ons zijn schaduw is een zeldzaamheid weten overbodig…

De steen is verlegd. Onze wegen zijn gescheiden. In een ander lichtjaar zal ik je nog steeds verleiden. Je mag op mij wachten, maar neem de tijd en leef. Nu met de ondergaande zon neem je onze warmte mee. Mijn uitgebreide zinnen zijn nog nooit zo kort geweest. Mijn hoofd is nog nooit zo vol, tevens leeg van geest. Jouw pad nam een weg met mijn…

Zonnig met rosé in alle tijd nuttigen zomeravond kaatst.…

De tijd kent geen grens. Eindeloos gaat die verder. Maar niet voor de mens...…

achterkleinkinderen; euforie heeft plaats gemaakt voor rijpheid en het besef écht bij elkaar te horen de vlammetjes van onze oude levenskaars flakkeren soms verontrustend snel, terwijl wij weten dat ze eerdaags zeker en voor elkaar en derden toch nog onverwacht, voorgoed en diepe rouw en gemis achterlatend, zullen doven - daarna zijn wij, mijn lief, tijdloos…

Lieverd, je weet dat ik de hele tijd pieker en aan je denk, liever doe ik niets liever. In dit leven hoop ik meer van jou te kunnen genieten, zonder dat de tijd voorbij zal vliegen. Ik heb nog altijd mijn kop in het zand. Maar toch stromen er tranen van mijn wang, die ik wegveeg met mijn hand. En op geen enkel ogenblik merk jij daar iets van…

op mijn gezicht wordt het oude jaar gekerfd tekenen lijnen groeven en groeien dijken rond ogen, moet de huid zich naar de zwaartekracht voegen op mijn gelaat staat het lied van de tijd dat mijn geleefd leven toont, ik heb de melodie vaak met letters beloond maar ontegenzeglijk dieper, door mij, in harmonische klanken verspreid…

soms haalt de wind mij eerder in doorheen de traagheid van de dag en schrijft al eerder een eind aan de zin, zo lijkt, en raak ik onverwacht van slag het is niet vreemd dat ik mij hecht ieder mens zoekt immers naar gelijke tred laten varen is niet slecht, zo wordt gezegd doch het gevoel van verlies blijft onverlet het getij is dan op iedere…