Alle inzendingen over beeldspraak van

Tokkie tok als ik nu mijn ogen niet had Was deze scheve beeldspraak Kippig en onthoofd Goedemorgen beste buurman Ik schiet in de pen Wat ook een schele tokkie mag zijn. Deze vrolijke nood Is waar ik voor geboren ben.…

wonderlijk alsof warmte vanzelfsprekend was en stemmen veel meer dan gebaren of een toevallige ontmoeting tussen stromend water en de kieren van een zoveelste woord zij gaf het me en hij en nog meer wangen met een thuisreis bij het raam op de stad en de binnendeur van beeldspraak al ben ik dan onvolgroeid en bouw burchten op het…

gunsten van de muze, gefilterd uit de letters van de moraal, verknipt tot snippers, uitgestrooid over de hoofden van een beeldverhaal op zijn vastgelopen levenspad, in elke stap verstrooit de wind alles wat ik reeds geschreven had na wat ik koos, maar nog niet schrijven kon, zwemmend in confetti cursief uiteengespat, in de beeldspraak…

Het doek gaat op en neer op de bühne van de beeldspraak zonder naam, acteur van onverrichter zaken, de antiheld achter de coulissen, een ontmaskerde ridder zonder faam, goochelt met teksten in overvloed, ruikt de hete adem van z’n souffleur, tovert gouden bergen uit zijn hoed, door geveinsde verontwaardiging, het dunne koord van het…

En verder, verder, verder… Veel verder dan, Mijn beeldspraak Duiden kan. 'Koffie is klaar,' Bericht Schat van beneden. Maar ik mijmer nog even zwaar geluk In licht –lach - luchtbed. Met mij daalt de dag. Het trapje af.…

je vlijt jezelf voornaam in Frieslands platteland bevroren in het snapshot van de fotograaf als relikwie van het verdroomde leven toen de trots van een vervlogen tijd de mens aan ’t hoofd, de kop zoals de beeldspraak luidt maar nietig toch naast jouw postuur maar ach, een brand gesticht door ’t lot in handen van een klein kind bracht boer…

het taalgevoel, dingt naar de gunsten van de muze, gefilterd uit de magere vingers van ethiek, verknipt tot confetti en uitgestrooid over het pad van een beeldverhaal, elke stap verstrooit de wind alles wat ik geschreven had en wat ik niet schrijven kon uiteengespat in een woordenveld, zwermen confetti gezaaid in sporen van de beeldspraak…

ontdooien in de mond waarin ze worden uitgesproken wordt al het andere verzwegen hebberigheid van geluk, of wordt op een andere manier beschreven, uit het brein van de hemel van Brusselslof composities uit een evoluerende letterbak verzameling van stof waaruit we zijn gemaakt elke korrel zand herbergt een eigen verliefd verhaal in de beeldspraak…

taalgevoel, dingt naar de gunsten van de muze, gefilterd uit de magere vingers van ethiek,verknipt tot confetti en uitgestrooid over het pad van een beeldverhaal, elke stap verstrooit de wind alles wat ik geschreven had en wat ik niet schrijven kon uiteengespat in een woordenveld, zwermen confetti gezaaid in de sporen van de beeldspraak…

Geschreven op de zelfkant en het valse plat der aarde, vallen teksten over de krommingen van de snaren van een denkbeeldige regenboog , worden de kleuren van de toekomst gerangschikt en geboren naar de toonaard van de beeldspraak in een wisselende moraal .…

In elke stap verstrooit de litteraire wind alles wat ik had bedacht maar nog niet schrijven kon, ontelbare ballonnen boordenvol confetti, uiteengespat om mijzelf te bewijzen in een zelfbewerkte woordenschat, gezaaid in de beeldspraak van het milieu om een transparante taal te vormen, wat overbleef is voeding voor de wormen.…

Gedicht n.a.v. het boek “Het huis van de moskee” van Kader Abdolah, Geïnspireerd door het 1e hoofdstuk over de mieren, voortbordurend op de prachtige beeldspraak van de schrijver.…

In elke stap verstrooit de wind alles wat ik geschreven had, ballonnen vol confetti, uiteengespat en gezaaid tot in een woordenschat, begraven achter maskers van een beeldspraak om zich in een andere tijd en taal te vormen, wat blijft waait over of is voeding voor de wormen, verknipt tot snippers, verstrooid in de vluchtigheid van een…

Daarom ook werp ik je een idealistische smeekbede voor de voeten: laat ons die beklinkerde nacht verlichten en bij ’t krieken van de dag spelenderwijs ontwaken in een eindeloos wit klaverveld daar binnenin klinkt intense beeldspraak geloof ik…

Hij had haar aanbeden en geënthousiasmeerd , was voor haar geknield, ja hij had zelfs haar voeten gekust en haar engelachtige beeldspraak aangewakkerd.…

wachten op hun hun eerste ontmoeting met het reeds bedorven zaad van de ontheiligde ridder die zich als horige had aangediend bij de zeer partijdige Mohamed zij kussen het zwaard dat één ieder zal klieven, de gelovige en de spottende diender die als onderdaan deels het slavernij ontkent en zich beroept op de vrijheid van letter en beeldspraak…

(speedsonnet) Het lukte om hem heel mooi na te maken Nadat ie uit het leven was gerukt Maar na die Volkert kwam dat viaduct Om ook zijn beeltenis eens flink te raken Opnieuw moest onze Pim dus incasseren Maar deze keer is 't wel te repareren - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- ...Het beeld…

Waar de taal doodstil van de daken rolt de woorden mijn tong niet kunnen bereiken een hakkelende klank met mijn kaken dolt golven getemd geluid achter wallen en dijken daar wordt het zwart in het wit gebeiteld wellen niet eerder verschenen beelden daar krimpt de één terwijl een ander bijtelt voor vrijgesprokenen en veroordeelden…

bij een sfeerplaatje van hertenkop met gewei denk ik aan kerstmis…

je dan in sommige situaties net een buitenlander Aan de omgeving probeer je je duidelijk te maken Hoe je je eigen keuzes maakt en hoe je je anders voelt, Iedereen gaat te snel, probeer dan maar eens in te haken Uiteindelijk weet niemand wat je nou bedoelt Je komt niet eens toe aan je eigen moment Ze praten over je heen, en gebruiken veel beeldspraak…

Vooraleer de vroegste vogel zingt Vooraleer de hemel baldakijnt Het gulden diadeem der dageraad In 't rozevingerig palet verschijnt Van Eos die het oog der dag omlijnt De heldere diamant die rijzen gaat En vooraleer Aurora's gloed begint De nachtelijke duisternis verdwijnt Nog voor de haan zich driemaal horen laat Zijn in het primordale…

Galmende, golvende muziekklanken vervoeren mijn vloed tot eb mijn schuim landt op het strand mijn lichaam laaft zich aan het nog warme zand als ik naar de hemel kijk laten de sterren zich maar wat graag raden ik zie de opkomende maan vriendelijk knipogen naar de ondergaande zon de zee zich spiegelen aan mijn avondrust van…

kan, ze naar je hand zetten soms leveren ze een piepend gekras op als je de laatste resten voedsel bij elkaar harkt het bord wat leven heet wil wel graag een vormelijk fundament een prachtig satijnen tafellaken met molton-onderlaken wat uitnodigt tot voelen, strelen, wat helen bespoedigt je glimlacht tevreden naar het stoffen servet die beeldspraak…

alle grootlijfworden van de zeetaal die geen bijgebaren doen, zijn als stenen, die uit het water komen, als eilandruggen mompelen zij weerbaar mannelijke taal. zie mijn traaggeboren zinnen: drooggevallen wadden druipend van de branding. al mijn hoofdzaakwoorden zijn rompachtige dingen, ze liggen roerloos donkerruggig in het helder water…

Het door heel de wereld bewonderde ronde steentje uit de oesterschelp wordt telkens genoemd om allerlei pracht te roemen de smetteloze kleur wit velden vol zonnige dauw schone lieftallige vrouwen meesterlijke kunstwerken mogen zich verblijden met die lovende naam wie wenst dit woord van grote eer te schenken aan de bescheiden reine…

Een kleurloze nocturne om m'n schouders rilt bevroren in de vochtige stilte van een nacht zonder ouders en een dag die verkilde. Obscuur palet van eenzaamheid een kwaal die niet went met de tijd.…

Het zwaarste lied in hoogste toon het leven getypeerd in octaaf in één klank door een alt dat als tenor het beeld vertraagt. Bombastisch na een maartse bui lonk ik door een gekleurde boog naar de horizon in oranjegloed nu mijn hart een sprongetje maakt. Lage zon in hoge sferen het licht dat duisterheid verlicht mijn route naar…

Brood met harde korst tot stukjes breken en langzaam aan in de melk laten vallen zeer eenvoudig gerecht dat wellicht overheerlijk smaken mag het beeldt helder Evangelie vanuit Gods Geest neer dalend op luistergrage mensen met onbevangen ziel gereed om Jezus' wil vrijmoedig na te volgen.…

Ondergronds Een kern van vuur Gevangen in een kiem Smachtend, Wachtend op de streling van de gulden vlam Ontploffend, hoogworstellend, vrijbrekend De kleur die ons naar het licht leidt…

Draag ik weer je felle kleuren Zorg ik voor schaduw tussen jou en het schelle licht Verwonder je je in mijn gerustende woorden Hoop je op een mooi gedicht Het stof om mijn schouders zijn geen oude lappen En jij drinkt ook niet voor niets om jezelf van vocht te voorzien Ik zal al jouw zorgen moeiteloos met een pennestreek willen…