Alle inzendingen over de horizon opent ver

Zonsondergang Terwijl Veere De rode broek aantrekt En wegzakt Op de horizon Schreeuwt een meeuw Dat het heelal lekt En roept van Red de zon…

in een rustige positie dromend ver van hier ben je bevrijd van alle zorgen waar het lichaam een wordt met de geest en waar emoties en gedachte de verrijking zijn van het beheersen van het lichaam en waar yoga innerlijke rust geeft zowaar opent dit het hart en geeft dit je het geluk en stralende gezondheid…

terwijl ik naar je kijk leg ik je neer in een bed van aarde is het tijd om je los te laten versieren we jouw graf met verse bloemen die de leegte vertolkt die jij achterlaat plots breekt de zon door alsof Hij zijn armen opent en je liefdevol welkom heet…

Jagend blad, kringelend naar de horizon.. Ik schurk tegen de einder aan, risico-bewust over de rand te kunnen vallen. En de glijbaan van de tijd af te moeten dalen. Eindigend in eeuwig zand, zonder enige verheffing. Met de horizon ver onder mij...…

Onze tuinmerel fluit met een geluid groter dan z’n verenlijf de dag over de horizon danst wormen uit de aarde Oosterse priester opent ‘t luik in de dageraad zet de wereld aan elke morgen weer wordt z’n wereld opnieuw geboren In ‘t land van de gouden kalf wordt ‘t gezicht van Ophra gekleid naar foto’s van lang gelee ‘n dag van…

triest als het vangen van gekooide vogels je opent het deurtje en met je hand versper je de uit- en- ingang groot gefladder, gesperde snavels met geluid maar ver zullen ze niet komen voor het huis langs intussen gaan zoals in een optocht speelse kinderen voorbij die jouw kinderen hadden kunnen zijn…

Klein verhaal op lentewater in galop over bedaarde golven waterzebra's De kleurenpracht drijft maar niets uiteen verse vis als dagaanbieding 'Opent uwe mond' al vroeg begrepen zij stellen geen vragen Dobberende generaties ogenblikken zonder zorgen onbekend met gisteren onwetend over morgen.…

ze zeggen dat je ze zo kan eten de zachte zwammen uit het bos ik geef toe, ik zou ’t niet weten pluk je verkeerd, ben je de klos wat zijn ze mooi van vorm en kleur in miljoenen variaties en dan die toch aparte geur in ontelbare gradaties onzichtbaar trekken ze in ’t bos geruisloos en doordacht hun sporen slim verscholen onder blad en…

Mijn lijf danst ginds aan de verre horizon, onbereikbaar ver van mij vandaan Uitgestrekt reiken mijn armen kracht huist in diepgeworteld stil verlangen dat mijn liefste wens versterkt Mijn leven roept me ginds aan de horizon onder die grote volle maan Onomwonden stem ik toe Ik roep, ik brul ik kom er aan!…

Ergens ver weg Huilt een jongen Traanloos staart hij Naar de horizon Hij huilt om pech Is van de pijn doordrongen Bewegingloos gebaart hij Naar de plek waar het begon Ergens ver weg Staat een jongen Naast hem ligt de leegte Te wachten tot ik kom…

roept zonder horizon.…

zacht breekt de zon door in je lach ogen zijn lichter heel onverwacht hoor ik je stem een blik die ik ken je handen veranderen de tijd strelen mijn huid ik hijg adem mijn liefde ver voor je uit we vrijen genieten ultieme momenten ik dicht de winter jij opent met lente…

Vanavond zal onze verre zon, als een bol van laaiend vuur, boven onze horizon staan. Nabije troost. Ver van onze angsten. Ver van elk probleem.…

Geworden uit De wording Van 't Allereerste Begin - Aarz'lend bij de hand Genomen en zachtjes Meegevoerd met de Stroom van de rivier Die 'k niet meer Tegenhouden kon Zonder het te weten Op weg naar mijn horizon Onvoorstelbaar ver…

Ganzenvlucht die over Kwam juist op het Moment dat het leven Mij bijna het leven Benam, wiekend naar Verte, naar horizon, Naar verse, vrije lucht - Al gakkend bracht Ze mij zonder Het te weten Mijn leven bij Me terug…

gemak In mijn droom zweef ik over de golven mee Ver tot over eindeloze horizon Tot daar waar de blauwe hemel raakt de zee En in vroege ochtend de nieuwe dag begon En als d’ avond valt hoort men vanaf het strand De branding over ’t duin tot ver in ’t binnenland…

gemak In mijn droom zweef ik over de golven mee Ver tot over eindeloze horizon Tot daar waar de blauwe hemel raakt de zee En in vroege ochtend de nieuwe dag begon En als d’ avond valt hoort men vanaf het strand De branding over ’t duin tot ver in ’t binnenland…

Een pretpark ter vermaak en ook ter ere Van de onbetwiste Annie MG Schmidt Dat komt in een toepasselijk gebied De pittoreske dreven van Almere In 2007 opent het geval En de petteflets, die staan inmiddels al…

in de horizon bevindt is de kudde paraat jij met lach en herdersstaf laat wind de wolken breken zodat de schaapjes kunnen eten…

duur aan de hartslag van leven waar dagdromen gedroomd lokken tijdens het zonnediner vol zoete geuren dat opent hoofd en hart in het natuurgezicht voor mij…

lege stappen op het perron een schaduw aan de horizon wazig treingeel ergens ver een hemelsblauwe ster het doffe bonken van de trein verstoord zijn mijn gedachten alles is niet meer dan schijn verweven in stille nachten ver weg en toch dichtbij ben jij en de trein rijdt langzaam voorbij denk je nog aan mij mis je mij…

vers gevallen sneeuw op oude grond herinnering herleeft hoopvol tuur ik in de verte... misschien zit er wel iets van verdraagzaamheid verscholen achter de gindse horizon Lejo van Kuijeren…

achter de duinen heeft hij zich vleugels aangemeten nu fladdert hij de vogelman door het zand naar het water boven hem strekt een oneindig blauwgrijze deken uit hij houdt de vleugels hoog tot hij als een vogelstip aan de horizon verdween de veren van de vogelman komen bovendrijven wie ziet zijn unieke veren wie haalt ze uit het water…

De horizon kleurt karmijn en rimpelt nauwelijks na. 'Oh nee, rietmaaiers, daar toch niet! Om godswil niet mijn laatste nachtegaal het zwijgen opgelegd.' Feloeken en barkassen glijden ginds tegen de horizon voorbij, ver van mijn oog en hand. De Eufraat kleur bloedrood.…

Neem mijn hand, neem mij mee, ver over zee, laat ons aanspoelen in dat land... ...ons dromenstrand. Met jou wil ik gaan.. ver over die horizon het punt waar mijn leven stopt.. en jouw leven begon..…

De zee telt oneindig Veel golfjes waarin mijn Spaarzame woorden vervagen, Hun vorm verliezen Even goed als Hun betekenis - Waarna ze alleen nog Gedachten zijn die Oneindig ver worden Meegevoerd tot aan De verste horizon…

Het was in een ver verleden dat ik je tegenkwam Zo ver weg, en toch dichtbij gevoel, gedachten, geluk samen en toch alleen Pijn, verdriet en onmacht boren in mijn ziel een donker gat Misschien kom ik je opnieuw weer tegen op een verlaten weg En is er weer licht aan het einde van de horizon En kunnen we samen herinneren, voelen…

wij keken ver vooruit maar nooit verder dan de horizon verder kijken zou namelijk een streep te ver zijn geweest daarom stelden wij paal en perk aan eigen grenzen een grens aan het zien een grens aan de groei een grens aan het leven kortom wij keken en zagen voor zover wij het konden verdragen…

we keken ver vooruit maar nooit verder dan de horizon verder kijken zou namelijk een streep te ver zijn geweest daarom stelden wij onze eigen grenzen grenzen aan het zien grenzen aan de groei grenzen aan 't leven kortom wij keken en zagen zover wij het konden verdragen…

van haar tocht, om de wereld te verrijken, die zich opent na elke bocht, dan vindt ze haar gelijken.…