Alle inzendingen over dode dieren

Maar dood is dood. Men neemt zich mee en is niet mee te nemen. En ik ben eenzelfde. Maar leg mij bloot, omdat ik zien wil wie ik toch nog ben. Ik moet toch een mens zijn die ik herken.…

En omdat wij geen dieren mogen doden Wordt weldra ook het suikerbeest verboden.…

Nee 'k ben een mens op twee benen dan maar geen dier, hoef ik ook niet het dierenleed te verwenen.…

Verlaten dier, treed uit je schaduw, wat zit je nog te mijmeren hier, er is brood, je spelen, ga, loop niet in dood spoor mij achterna, je verlangen versleten tot schrander dier, wat doe je nog hier, het is om even hoe je mag heten, toch zal ik je strelen, om zovele dromen met je delen, de zwakheid van je kracht, tot mij zal blijven…

Uit liefde voor haar hond begaf zij zich op hoge hakken tussen dode wilgentakken ver boven de vertrouwde grond. Gretig keek het dier omhoog, terwijl zijn stok de boom uitvloog…

Gans in het wonderbaar verhaal verloren, Terwijl hij mijmrend in de haardgloed staart, Lijkt het hem of, door God daartoe verkoren, Hij met zijn dieren over 't water vaart.…

de mens gedraagt zich als een edel paard en zint zoals een vos op slimme streken hij heeft de kater uit de boom gekeken of pronkt zoals een pauw loopt met zijn staart een enkeling komt van gegoede huizen de meerdeheid gelijkt op grijze muizen…

Er zijn dieren die piepen. Zo zijn ze geschapen, tot piepen. Hun tieren te iel in de mist. Er zijn dieren die loeien. Zo zijn ze geschapen tot loeien. Hun roepen te rauw in de mest. Er zijn dieren onhoorbaar. Scharrelend. ------------------------------------------ uit: 'Fladderen voor de vloed', 2007.…

De dieren. Ze vieren de zon beschonken en behaagd. Ze lonken naar het naakte natte vlees van het jong veulen, haar gladde blonde manen krampachtig beteugeld De dieren. Ze gieten hete, dode vellen gebrand en geroosterd, gezwaveld en zwart dieper dieper weg. Met bekers. Met emmers. Met bakken, vol vet en verdoving.…

De mensen ja de mensen zijn beesten de beesten zijn dieren en de dieren zijn menselijk haast. Zo zijn de mensen op een paar haren na menselijk…

Fladderen als een vlinder steken als een bij vliegen als een vogel zo heerlijk vrij zwemmen als een vis niet gevangen, jammer die was mis wandelen met de hond in de buitenlucht lekker gezond zo kan je heel wat over dieren schrijven maar ik stop, want je kunt het ook overdrijven!…

Terwijl mijn lichaam jonge dieren opneemt die dartelen in weiden naast club copacabana en naast de graven van naamloze Amerikaanse soldaten blijf jij mijmeren over de frituur die je vader overliet aan je jongere broer.…

Nog nooit heb ik gehoord van een vlinder met mazelen, evenmin van een vlo met vlooien, nog niet eerder maakte ik mee, dat een mier, een gebroken poot had, maar wat zou ik ervoor geven, om gewoon een dier te zijn, want mensen, die doen elkaar alleen maar pijn!…

Er zijn dieren die piepen. Zo zijn ze geschapen, tot piepen. Hun tieren te iel in de mist. Er zijn dieren die loeien. Zo zijn ze geschapen, tot loeien. Hun roepen te rauw in de mest. Er zijn dieren onhoorbaar. Scharrelend. ------------------------------------- uit: 'Fladderen voor de vloed', 2007.…

vier oktober... oktober 4…

o het dier, wordt wakker hier stem met dat papier op hen, het helpt geen zier op andere partijen, het is geklier maar hier op het dier, kwetsbaar, maar ook fier, trouw, onschuldig als een mier, stem op een dier wij hebben elkaar nodig niet persé om op te eten, dat is overbodig maar voor het systeem waarin we leven van insecten, bijen, vogels…

Ik zie hier de varianten van het dier. Kortpotig of juist lang, met of zonder hoorns, verlengde tong, ingegroeide hoeven de mogelijkheden zijn eindeloos. het dier gorgelt. Te lang ronddraven is nooit goed dus glijd ik weer naar beneden waar mij man inmiddels in de staart de lucht rond het dier circuleert.…

Verlaten dier, treedt uit je schaduuwen, wat zit je nog te mijmeren hier, er is brood, er zijn spelen, loop niet in dood in je levensspoor je lot achterna, je verlangen versleten tot schrander dier.…

Verlaten dier, treedt uit een donkere schaduw, wat ligt je nog te mijmeren hier, er is brood, je spelen, ga, loop niet in dood spoor mij jezelf achterna, je verlangen in te dammen tot schrander dier, wat doe je nog hier, het is om even hoe je mag heten, of hoe ik je kan strelen, om alle dromen met je te delen, de zwakheid van je…

Wat haat ik roepende tierende lui Dik vet adoratie voor het fluisteren, pakt steeds verf. Tja, wat leeftijdsgebonden zeker, slecht gehoor Pech onderweg ergens, zintuigen werken te goed. Toch gewoon delicatesse ten voeten uit, prevelen fluisteren Werkt helend, moedgevend en verzachtend, vet bewezen. Liefste vriendin - toeverlaat - mijn alles…

Komt de dood tot leven. Zwijgt de liefde niet.…

Alzo niet met het mensenkind daar in de moederschoot, we maken het geheel legaal, halal en kosher dood. Spreuken 24:11…

de Vreemden kent men aan hun zachte ogen vol stille vrede hun taal is gras en vogels nevel hun ontwaken stemmen van diepe dieren zingen hun gedachten lief licht dood zacht en zwaar en zwart…

In onguur weer, wanordelijke winden, slaan doods de vlerken van de vale gier. Zwart is het zwerk, daaronder hoopt het dier belastinginspecteurs te kunnen vinden om van die horde aasbeluste heren de fijne kneepjes van het vak te leren.…

Dan wordt bereikt waarnaar steeds werd gestreefd: Geen dier dat strakjes na zijn dood nog ‘leeft’.…

wij dierenvrienden in Nederland treuren alleen over gekwelde dode stieren geenszins aangaande dit einde levenspad/matador deze wreedaard interesseert ons geen lor dit enge mensenleven had zeer nuttig kunnen zijn/ helpende handen DIEREN IN NOOD stoer stierf jij zeker niet op jouw grafsteen de zwarte letters domme dood…

We leven met de nukken van de pluim De weerman kan ons ijs en sneeuw beloven Maar op zijn woord kun je hem niet geloven Zodat ik al zijn praatjes niet meer pruim De vorst is weer een keertje weggebleven Die Hiemstra kan ik echt geen pluimpje geven!…

op zachte vleugels gaat vertrekken en haar dieren even toont in het onbeschermde ochtendrood de kleur van welkom of een naderende dood…

Wij wilden doden in de dood dier Goôn het bang Oneindige dat wij ontvloôn... Maar achter alles, achter 't ijl gewemel van ons gebaren, in der hersens scheem, en door de ruimte van die lege hemel, bleef schriklijk leven 't eeuwig Oer-Probleem.…

Maar lees de poëzie van Trijntje Fop, Dan staan de dieren uit de dood weer op.…