Alle inzendingen over omarm me

Trillend Als een espeblad Lig ik In jouw omarming En ik vraag mij af: Is dit Een verrijking Of een Verarming?…

Die in het donker Licht was, Licht is, En zijn zal Die klaar staat Om mij te omarmen Als ik aanspoel Op het strand van De eeuwigheid…

Dromend voelt de wind als een ijzige kou, eens blies je de wind en zei: ik hou van jou, je armen om me heen tegen de liefdeskou, mij aanstaren en verwarmen met ogen staalblauw, de wind...soms die streling om te verwarmen, in mijn slaap kan ik je tenminste omarmen…

In een verlangen naar geborgenheid gevangen in het net van onzekerheid In een omarming van genegenheid benauwde het gevoel van eenzaamheid…

wakker gekoesterd de streelzachte huid van een slapende baby met het leven verwarmen en in liefde omarmen…

soms lukt het me niet in je oor te fluisteren wat ik ook luidop niet met woorden zeggen kan zodat ik je stil omarm…

omarm je vol van mededogen een mens, die leeft.…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde de hoogste sferen stoven op ons af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading door de warmte van omarming…

Speciaal voor jou zijn deze woorden een warme omarming vol begrip mijn stem blijft stil waar ogen spreken en jouw traan over mijn wang rolt…

Leef in mijn eigen wereld waar ik de stilte omarm zoek daar naar de grenzen. Maak mijn eigen keuze goed of fout zeg me niet hoe ik het zou moeten doen. Laat me in mijn waarde dit is mijn strijd zo alleen kan ik de angst overwinnen. Gevoelens gaan tonen het leven weer omarmen de onzekerheid achter me laten.…

aangedaan voel ik je pijn daarom omarm ik fijn mijn blik over je schouder kijkt hulpeloos en kouder dan ik voor jou wil zijn emoties mee willen voelen doet mijn hersens krampend woelen toch blijft niet jou zijn mij beperken voor mijn gevoel met grove vlerken omarm ik je vol goed bedoelen maar blijf je bergen in mijn armen laat me jou…

Omarm de nacht in Langgerekt vertrouwen Houd in het duister Vast aan hopen op Het vroege licht Dat in wanhoop Uitzicht biedt…

Steken in mijn hart ze omarmen me buiten me uit en maken me klein Steken in mijn hart omdat wij, jij en ik zullen zijn...…

glashelder water kobaltgroene rode zee paarsblauwe kwallen ik omarm je in de wind haveloos zijn mijn woorden…

zij kan nog lachen om foto’s uit de oude doos met broze vingers wijst ze haar kinderen aan niet allemaal met naam in warm geluk is zij weer terug genietend van die uren pas bij het afscheid komt weer de onzekerheid in het zoeken naar vandaag de vraag van wie bent u er een neem ik in omarming mee…

wie de jeugd inspireren wil het leven te omarmen heeft oog voor het talent biedt hun kansrijk ruimte tot het vinden van de weg die hen zichzelf laat zijn juist ook door te erkennen dat mekaar gelijkwaardig zijn elkaar ruimte geven vraagt voor verschil dat er mag zijn wie de jeugd inspireren wil het leven te omarmen wakkert nieuwsgierigheid…

intens rode donkerblauwe en gouden stralen in de wolken als duisternis en licht elkaar omarmen in haar ogen twinkelen vrolijke leeuweriken passie rebellie gloed hoop en verdriet minnaar en geliefde ontstijgen tijd en ruimte mythische vogels worden van binnenuit verlicht voelen de stralende omarming van de zon het lied van duizend vogels…

“Het is hartverwarmend”, Zei ze me omarmend. Ik had haar hart geraakt, Haast volmaakt, Opengemaakt. Ze had het niet meer, Haar hart ging hard tekeer…

Wachten duurt zo lang Lang voor ik je weer zie Zie je graag Graag in mijn dromen Dromen en fantasie Fantasie over je lijf Lijf dat ik streel Streel met mijn vingers Vingers beroeren mijn huid Huid die gloeit Gloeit van verlangen Verlangen om jou te voelen Voelen in een innige kus Kus waarin we omarmen Omarmen waarop we nu…

Waar milde zonnestralen haar als lente omarmen.…

Wat sta je vandaag ver Ik wil je dichtbij mijn ster Ik kan je niet omarmen Maar jij kunt mij wel verwarmen Door er wel te zijn Dat verlicht mijn pijn.…

Vouw de dag in vrede dicht en laat vol vertrouwen in de liefde, je omarmen door het licht.…

Vaccingewonden zullen ze omarmen. Ondersteunen, liefde schenken en erbarmen.…

Daar liep je, Steeds verder van me vandaan, Trots en onbevreesd, Het leven in, Ik keek je na, En bedacht, Je vergat me te omarmen, De leegte bleef achter, Als enige herinnering, Zonder warmte, Leeg.…

Met je tranen van honger geboeid in een omarming openbaar je sympathie met je lach bij elke streling. Ik omarm jouw bescherming tegen een verharde maatschappij ik zal je decennia niet isoleren wat wrijving geeft in je pubertijd.…

Ik omarm mijn fouten ze geven me de juiste richting... - Het zijn niet echt fouten - Het zijn LEER-MOMENTEN en daar ben ik blij om want wie wil er nu even dom weggaan als hij gekomen is ?...…

Met duizend armen Heb ik je hartstochtelijk Geprobeerd lief te hebben, Te omhelzen waar ik maar kon - Leven dat mij ongedacht, Onverwacht gegeven was; Het omarmen was kennelijk Alleen aan mij toebedeeld, Jij omarmde mij gevoelloos Terug, keek daarbij in mijn Beleving uitsluitend verveeld…

mijn handen vol verlangen naar de hemel opgeheven omdat ik je zo graag nog eens zou willen omarmen. Maar ik weet dat is alleen een onbereikbaar verlangen jij bent voorgoed gegaan achter de verre horizon naar een andere bestemming ver van het aardse bestaan. Eens zal ik je weer ontmoeten bij: de bron van ons bestaan.…

Jij bent voor mij de zon die eeuwig schijnt Voor jouzelf gaat die vlieger helaas niet op Omarmen doe jij 't leven zoveel mogelijk en daar waar het kan Mist soms in jouw hoofd een hart vol liefde Op mijn beurt omarm ik dan gretig al jouw liefde Oneindig, voor altijd Twee zielen, één gedachte ondanks soms die mist, schijnt de zon…

Je hoeft niets te zeggen niet eens mijn naam we lopen wat van omarming naar omarming leggen daarmee diep in onze buik al het eerdere vast Misschien is er te veel om te bespreken, maar straks zijn halve woorden genoeg en kussen we elkaar met dichterlijke zinnen vol liefde in hun gaten zoals heel ons leven een agenda vol gaten gevuld…