61 resultaten.
Circulaire cyclus
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
77 Eerst is alles nog egaal, vaal, stil.
Dan... pok, beweging, pokkepok, geroer;
het grijs vermengt zich met tintelende tinten
en contouren blijven nog onbestemd.
Een paar... parabolide? Hij vergroeit en
vervloeit al, op zoek naar nieuwigheden,
terwijl violen vliegend water scheppen.
Een piccolo rent langs; als klokjesklanken in
de wind, met…
Allerlei tintelareien
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
101 Mijn schilderij beschrijf ik in een soort van sinterklaasgedicht,
want klankkleur naast kunstkleur geeft meer evenwicht.
Daar loopt niet zo maar een vrouwtje; we noemen haar Maulena
en het mannetje met trotse houding en vlag Poukeno.
Maulena is omgeven door warm oranje en geel zoals het hoort
en Poukeno lijkt dan te vertoeven in een kouder…
Natuur verandert in cultuur
netgedicht
1.0 met 2 stemmen
227 De muzen stonden aan zijn kant,
van Messiaen, melodieënmaker en muzikant.
Hij werd geraakt door vogelzang.
Of merel, mus of nachtegaal,
niets was hem te nonchalant.
Hun zingen zuivert jou, zoals bloesem het landschap;
riante bloemkes die uitreiken naar het blauw,
in uitbundig juichend wit en blanco.
We laten alles los in een welgemeende zucht…
Baas boven baas?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
185 Daar komt hij aangelopen en mompelt:
"Ja, ik ben afkomstig uit Wiskelande,
waar men kunstig gewisheid en waarheid vindt.
Ik ben een za-zoef verzameling
van allerlei fantasie-getallen,
weliswaar imaginair als Agartha,
maar logisch als een Clair de lune.
Ik besta uit twee dimensies.
Zij noemen mij complex,
een schijnbaar onbestemd amfibie…
Vakantie-ontmoeting
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
265 Een slanke toren wringt zich uit de ochtendmist,
met zijn hoedje op van kantelen - en nog eentje -
die de oerkracht terughaalt van kastelen,
waarin aartshertog en Minnesänger eeuwenlang aardden.
De macht is verdwenen, de voornaamheid blijft.
Nog steeds kijkt het slot beschermend neer op Balduinstein
en verspreidt de sfeer van een onschuldig…
Van wis naar wijs is maar één letter meer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
122 Het spel van wiskunde kan je raken
en zelfs tellen is meer dan een, twee, drie
en ontvouwt tenslotte een fraaie melodie
die je, als een 'kiekeboe'! kan vermaken.
Van een elastiekje, soepel en rekbaar
zijn de wikkelingen rondom een cilinder
talrijker en véél ruimer dan aftelbaar,
oneindig meer dan de zigzag van een vlinder
die portato vliegt…
Uitstapje naar Zuid-Limburg, hoger en...
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
223 Ik ben zo,n lekker grensgeval
en juist daarom geen specialist, zo toegespitst.
In mijn geboortestreek groet de grenssteen al van verre.
Het land van Herve roerde ooit eens samen
haag, arden en uitzicht op de hoge venen;
kerk en kapel zijn verhelderd met trotse grandeur.
In Montzen wasemen de bossen romantiek,
waar Mendelsohn ieder moment…
De laatste wintertijd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
138 Een hagelkoude wind doet de sparrenarmen
huiveren. Een meeuw probeert vergeefs een
schreeuw, want op ieder takje ligt nu sneeuw
die geluiden dempt en het leven opzuigt.
De winter gongt pijnlijk door het landschap,
terwijl Terra trilt en lava hoest via haar vulkanen.
De mensheid maakt immers te vaak een misstap.
Men ontkent de ethers van de…
Als in december de narcissen bloeien...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
125 Des eindejaars komt al snel de vraag op:
wanneer zal nu eindelijk eens
het onderscheid vervagen
tussen een kerstwens en de werkelijkheid?
Op een kerstkaart ontlokt de zon
nog sterrenpuntjes uit sneeuw of sier
en dansen kinderen om een kerstboom.
Verdwaalde vlokken verspreiden
overal een feeërieke warme sfeer.
Een ekster op een hek van hout…
Het sterrenstadium
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
93 In rust, uitgedijd als sneeuw, staan de sterren.
Stokt mijn adem. Zij stralen en verbergen verten
als silhouetten. Die frivole ernst van zonnen
die zoenen! Liefde? Monsters vol mysterie?
De Pleiaden, het gezegend Zevengesternte
dat een bescheiden plekje inneemt in het zenit
zingt sterker dan Zen en wekt de sfeer op van
een haiku. Grillig is…
Jong was nog de maand van maart
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
71 De eerste vlokjes dalen aarzelend neer,
intiem en mollig, een zigzag-zicht.
Belofte van meer en meer.
De tinten van de narcissen
krimpen in door wit.
Vogels duiken pijlsnel in de nissen.
Het spiraalt overal. Wat komt er nog meer?
Even zingt lieflijk een vogel, nog pril als weerlicht.
Verzilverde stilte daalt nu verder neer.
Daarom wil…
Per omnia saecula
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
90 Mijn geliefde, verberg je toch niet in mij.
Laat je ervaren als nú de geuren rond de esdoorn
en groei in mij, blij als de bloesem in mei.
mijn hart is die Rococo-lotus tempel,
dat innerlijk juweel waarin je woont.
Waarom druk je niet op míj jouw stempel?
Onrust en wellust verdwijnen snel, zelfs in mei.
Wij zijn één. Het hinnikt hier... Ja…
Overgewaaid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
63 Riet en een wilgenwand. Lelies in geel woekeren
en bedekken het wiegelend wateroppervlak
met schubben, als afgeronde harten.
Een waternimf, ze springt van blad tot blad.
De Eem blikt mild, in haar zilver en haar stilte.
De buizerd gilt guitig, de koekoek roept
We werpen witte of rode rozen in het water,
samen met de donkere stenen
die ons…
Gouden tijdperk?
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
94 Lustig is het augustusleven. De zomer is onze gast.
De vogels zwijgen. De heide bloost nog na in paars,
maar dahlia's zijn voorlopig verre van schaars.
Zwoel is het windje: hij streelt mijn blote bast.
In het zenit en in het zuiden knipoogt weerlicht,
zacht oranje als Aurora in het hooggebergte.
De natuur raakt geladen, vol verwachting en sterkte…
Tintinnabula's in varianten.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
224 Kijk, naast die kei,
die zwarte rots uit de oertijd,
ruik, er geurt daar akelei zo geestrijk.
Haar blauw bereikt mijn oor als klare klank.
's Morgens staren haar stengels
naar de Ossenhoeder die verbleekt.
Het klaart op in mijn hart,
een serene open plek,
door eik en els omzoomd.
Geestrijk geuren de klokjes, bij een kei
tijdens…
Le monde à l'envers
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
137 In de kerk waar een kaarsvlam
innemende tinten laat schemeren,
met zuilen en kazuifels vol heimwee,
daar klinkt nu een bamboefluit
vermengd met hoge orgeltonen.
Het Oosten neemt het voortouw en probeert
het vermoeide christelijke Westen te omhelzen.
Bizar is dit geheel en verstild uitbundig,
even vreemd als een zandloper
die zuiver harmonische…
In de lente juichen hun kruinen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
112 Deze wezens verkeren graag met bosanemonen
en houden van vogels met hun zang. Ja, de bomen.
Zij omzomen vijvers en spattende waterstroompjes.
Hoog, maar áárdgebonden zijn wij, willen ze beklemtonen.
Elke soort, in ieder oord, is in zijn eigenheid uniek
zoals de moerascypres, naakt nu, pronkt in water en zand.
Stronkwortels steken als keien omhoog…
La primavera canta in odores
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
89 De lente past goed bij een schildersdoek:
de pen is hier als nep, een vage maskerade,
want de natuur weerspiegelt het werk van Monet
met zijn orgie van oer- en elfentinten.
Je snuift de geuren op van zijn platteland
die wentelen als melodieën die zich mengen.
Schep een schilderij. Aarzel niet. Wees kloek!
Charmeert me toch de metamorfose…
Doei winter, adieu
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
126 Nooit meer verwacht ik een sneeuwvacht, vaarwel.
Mijn hazalaartjes priemen langs mijn bladeren heen
die ik straks laat neerdwarrelen, zo bleek en geel
als zij blikken. De windvlagen krijgen toch geen vat
op mijn jonge loten, zij groeien al na Nieuwjaar.
Vergeefs hunkert een kind naar vlokjes.
Crocussen krieken al aan de voet van mijn stengels.…
Doei winter, adieu
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
158 Nooit meer verwacht ik een sneeuwvacht, vaarwel.
Mijn hazelaartjes priemen langs mijn bladeren heen
die ik straks laat neerdwarrelen, zo bleek en geel
als zij blikken. De windvlagen krijgen toch geen vat
op mijn jonge loten, zij groeien al na Nieuwjaar.
Vergeefs hunkert een kind naar vlokjes.
Crocussen krieken al aan de voet van…
Moeder Meera op tournee in Europa
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
51 In sari gaat zij naar Den Haag
of op visite in de abdij van Pont-à-Mousson.
Thalheim vaart wel bij deze avatar.
Ook in Antwerpen werpt zij graag
een roos of lotus.
De zaal is al gevuld met mystiek morgenrood.
Tevredenheid verschijnt in borst en buik,
genezend,
alsof alle problemen verdwenen zijn.
Eilandje van verstild geluk, verre van…
Kronenburgerpark: 20 maart 2018
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
64 De wind uit Siberië strijkt over narcissen
en de crocus blijft angstvallig gesloten,
hij kan zich nú nog niet gaan ontbloten.
Ook met rode vingers wil ik dit alles niet missen.
De zon klatert al vroeg hoger dan berijpte bomen.
Een merel zingt en meeuwen betrippelen de ijslaag
op de vijver, in de schaduw van een doornhaag.
Ook bij tintelingen…
Rooilaan langs de Maas
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
242 Eerst dient de horizon zich weidser aan,
zo zonder bomen die het uitzicht zeven.
Dit werd pas 's winters even vrij gegeven,
om er dan snel een loofdoek voor te slaan.
Een kleine bal, een zwarte volle maan,
lijkt al wat in de verte is gebleven.
De bomen zijn steeds ijler weggedreven.
Van dichterbij zie ik een pony staan.
Daar ging ik met…
mijn interieur c'est mon interieur
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
212 met die wervelende klanken,
daar worstel en stoei ik mee
het Maya-sjamanenmasker
boven mijn piano
wordt besproeid
met gestokte muziek van Mussorgsky
ernaast zou Alice uit Wonderland gewis
haar sjaal vergeten en over de lijstrand
weg zoeven naar een plateau
waar een harlecchino huppelt
op blote voeten
een zwaan daalt waardig bij hem…
Irene
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
99 Terwijl mijn schedel nog natrilt door je vele woorden
en ik met mijn ei vaak blijf zitten...
zie ik steeds het beeld
van een vroege ochtend, zo vlak voor zonsopgang
en erna,
bij de heuvels van Isfahan
en van Shiraz met zijn rozentuinen
als onderpand van onze vriendschap.
Wij zijn verbonden door klank en toon,
gezeten op een tapijt met gouden…
Een, twee en drie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
63 Wanneer ik mijn boterhammen op heb met marmelita,
neem ik op maandag de bus naar Beek
aan een landschapsgolf met kerk, bron en eend
om les te nemen bij Chiquita.
Wij staan altijd open voor élégance,
al is onze rug nogal stram en stijf.
Hoewel we soms houterig dansen als een harlekijn,
is een sierlijk gebaar onze acte de présence.
De pasjes…
Te ver?
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
106 Twee rechten pal en evenwijdig
besloten op reis te gaan,
Lino samen met Lina,
de een dik, de ander fijn.
Zij hadden gezworen
met de hand op hun hart,
elkaar nooit teveel nabij te komen
en steeds een gelijke afstand
serieus in acht te nemen.
Zij wilden ver weg het universum in,
de heldere sterren tegemoet.
Maar na een stuk of tien lichtjaar…
Plens
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
72 Het kolkt in juli: regenbommen zijn onze gast,
met de opdracht negativiteit weg te spoelen.
Aarde verschuift, geeft dood en modderpoelen,
hoog water in hartje zomer heeft ons verrast,
Zijn we stomverbaasd dat het weer verandert?
Verander dan zelf, klinkt al lang menig sermoen.
Ja, dit jaar is het landschap fleurig en groen,
maar voorkom dat…
Garen spinnen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
71 Garen spinnen,
Draden spinnen
Levenslijnen
In de hand,
In het hart,
Die waarheid duiden
In de gewonnen
Werkelijkheid van
Het gedicht,
Die inzicht geven
In wie ik ben
Zonder dat ik
Mijzelf ooit
Gekend heb…
Wat ik de wereld zeggen moet
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
85 Nu de mond
Met stomheid
Geslagen is,
De tong zich
Alleen nog
Zinloos krult,
Mijn stembanden niet
Meer beroert -
Heb ik als laatste
Verbindingsmiddel
Met de buitenwereld
Nog het oog
Waarin het licht
Valt dat mij
Vertelt wat ik
De wereld zeggen moet…