119 resultaten.
WANDELAARS.....
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 452 grachten
wandelde hij
ook zij
tas over haar schouder
Binnenvaart
was er stilgelegd
gracht...een brakke sloot
scheepvaart er morsdood
Hij keek
plots opzij
vond haar
jaren ouder
De rimpels
onder haar ogen
in haar hals
haar nek
In een ver
verleden
had hij gezegd:
'Ik vertrek'
Die harde woorden
had hij
ingeslikt
en dacht:
Verrek…
Oh broer
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 4.497 Oh Broertje van mij
Ook al ben je de oudste van ons vier
Je bent een gevaar
Voor jezelf en voor mij
Je ontneemt mij mijn plezier
Wees toch eens klaar
Wordt toch eens vrij
In plaats van schoppen naar iedereen
Kijk toch je been
Vol blauwe plekken
Je vloer vol vlekken
Je kranen die lekken
Je naasten die verrekken
Jouw kar nog te trekken…
Een hooiwagen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 221 Het is laat ik moet gaan slapen - van mijn verstand beroofd -
denk ik verrek, ik had een hooiwagen kunnen zijn.…
Fotoshoppen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 75 Verrek, nu ik dit alles zeg . . .
Ik heb wel wat van Jezus weg!…
Hollandsche Schouwburg
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 284 Duizenden mensen
lieten we vertrekken,
duizenden keren een mens
lieten we hier verrekken.
Koffers zinloze bagage
weg zonder woorden,
de laatste illusies
voor het zielloos vermoorden
Wij wisten het
wisten het uit ons brein,
we wisten het niet
waren onwetend van de pijn.…
zacht zal ik je breken
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 406 alles reed voorbij
en jij zat weer
een stoel te ver
bij me vandaan
ik zag je lippen gaan
en hoorde vaag
je woorden in een
zacht geroezemoes
je vroeg me met
je ogen, ik zag
nog dat je handen
mee bewogen
je maakt me gek
met je verlangen
dat me brandt en
spant tot ik verrek
ik ga me wreken
zacht zal ik je breken
mijn…
fluisteren de hemel dichterbij
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 541 alles reed voorbij
en jij zat weer
een stoel te ver
bij me vandaan
ik zag je lippen gaan
en hoorde vaag
je woorden in een
zacht geroezemoes
je vroeg me met
je ogen, ik zag
nog dat je handen
mee bewogen
je maakt me gek
met je verlangen
dat me brandt en
spant tot ik verrek
ik ga me wreken
zacht zal ik je breken
mijn duizend…
Muren van vergetelheid
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 73 Alweer zes maal klokje rond,
daar sta ik dan, vertaal de beelden
in de spiegels voor een venster
waarin ik de jaarlijkse gestrooide
bloesem vang, de herinneringen
verdorren niet, door het leven
niet verrekend, effenen ze hun
voorgenomen spoor, al dan niet
opgetekend door de wissel van
het lot, spot met de wetten van
de tijd, al is…
De lente is begonnen!
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 240 De lente is begonnen
Want het is 21 maart
Maar 'k moet je eerlijk bekennen
Da'k zit te verrekken van de kou!…
Narcisten zonder ziel
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 166 narcisten
zonder ziel
wat zij ook
proberen er
is een lek in het
algoritme om tegen
aan te hikken
steeds hetzelfde
marionettenbeeld
dat van die ander
die zichzelf totaal
vergeet in het
jagen naar de titel
verdwaasde gek maar
er is niemand die
dat van zichzelf vindt
ja de stukjes namaak
de geplakte resten ziel
zelfs de gezichten
verrekken…
Sneeuwpret
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.691 Oma reed ons arrensleetje
met een rotgang naar beneden
om te landen na twee schreeuwen
en een stuiter in haar nek
voor de koek en zopie tent
waar zij mijn opa had ontweken
die zijn tanden niet zag vallen
na zijn gekke bekken trek
En zo zochten wij daar samen
met zijn allen wat bescheten
naar de bijters van mijn opa
in de sneeuw voor het verrek…
soms
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 511 soms als ik inspiratieloos ben
gebeurt het mij dat uit de massa
op straat een lang uitgedoofd geluid
weerklinkt en naar mij toekomt
dan is het of ik het spoor bijster ben
terug moet keren naar het huis
in zijn aanvankelijke situatie
vóór het door mij werd gefatsoeneerd
misschien teveel weggedaan
iets wat nog verrekend moest worden…
moedersziel
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 979 Moeder lief
De rust is steeds weg
Verdriet tot in mijn nek
Een eigen stek,
Verrek.
Echter zo stil.
Wat ik niet wil
Niemand om me heen.
Wat fijn,
Hoort het te zijn.
Nee, pijn
Eenzaamheid
Maakt zo klein.
De roep naar jou is er.
Steeds.
Noch steeds te ver..
Moedersziel alleen
Alleen
Waarheen…..…
Joepie....lente
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 280 Maar al staan die bloempjes
mooi te wezen in 't groene gras
ik zou nu toch werkelijk willen:
dat het ietsie warmer was:
Want al heb ik de verwarming aan, ik
verrek van de kou, dus ZON,
Kom op nou!…
Over mens en dier.
netgedicht
5.0 met 13 stemmen 291 we verreken daarbij geen spier
want wij zijn sperwers en torenvalken.…
scheppersverdriet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 10 maakt
niemand blij
voorts een
tegenpool aangaande
onze geliefde
dierenpartij
wil de
bloemen in
zijn tuin
een beter
leven geven
snertoplossing daar
gaan toch
velen van
beven
stoer overkomen
lukt hem
totaal niet
zonder emoties
verdriet
gooit hij
alle prachtig
geschapen slakken
keihard over
zijn hek
klinkt als
verrek…
Spiegelend
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 364 Spiegelend dacht ik
Laat ik nu eens mijzelve zijn
Maar wezenlijk zoals het moet
Niet altijd die gepassioneerde
Die man met de strooienhoed
En bij het verwerpen van mijn eigen ik
Bedacht ik opeens verrek maar en stik
Moet die baard en snor dan ook nog eraf
Verwenste mijn onzekerheid als onmin en laf
Het zijn van die opleeftijd zijnde…
De zieke man
poëzie
4.0 met 19 stemmen 3.093 aangesproken, en
gewassen en in bed gelegd,
gekrabd, in bed gelegd, geraden,
gestreeld, gelaxeerd, in bed gelegd,
en iedereens zachte wil, vier jaren,
tot eigen heil had ondergaan -
daar sloot hij opééns
zijn kasten, laden, ramen, deuren;
en op de buitenkant van iedere deur
plakte hij een papier,
waarop hij had geschreven:
IEDEREEN KAN VERREKKEN…
WEEKIE SOBER
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 520 smullen
kalkoen met veel olijven
gehakt vinden ze niks
het komt hun strot uit
precies als zuurkool
waar hun gezicht naar staat
eeuwig in de knoop
spruiten lusten niks
die kegelen naar ballen
in de boom
opoe schudt haar hoofd
als kaviaar springt op de tong
ze weten niet wat honger
laat ze eens een weekie vasten
om te voelen wat verrekken…
Antimoon
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 rauwe voet te steunen
luister, daar krassen zielen zich een weg
langs erfgrens, Hoogmoedse Hymnen
gezang, hun aller koppen boven de heg
misschien om te zoeken zonder te vinden
vroeger waren er nog eens tijden, eeuwen
geleden, geduld om rare bekken te trekken
er verdrijft zich verveling uit mijn geeuwen
onbestemd, wat kan 't eigenlijk verrekken…
De spuit
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 116 jeugd ooit ben geweest
ik heb hun angsten
en waanzin gekleineerd
tot een niet meer weten
in verschrompelend vergeten
ze zijn weer opgedoken
in mijn nieuwe vriendenkring
heel gedienstig en voorkomend
als in een nieuw begin
ik voel de sfeer veranderen
in het verharden van trekken
ogen kil en gewetenloos in
de psychose van jij kunt verrekken…
kaviaar of kampersteur op haaienmaag
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 447 willen we kunnen we het aan
van ons broodje paling
naar broodjes witvis
aan stalletjes overgaan
aalscholvers zagen er geen brood in
dus restte bij uitdunning van paling
steeds giftiger ook in hun gonaden
vertrekken of van de honger verrekken
senioren stelden keihard onder jeremiade
dat hun naam doorging voor bestaansbewijs
eenmaal overtuigd…
Vlinder of olifant
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 241 Stel dat ik een vogel was, vliegen hoog,
pikken in't gras
stel da'k een olifant zou zijn, door gemartel
verrekken van de pijn.
Stel dat ik aap zou wezen, opgesloten door idioten
die zelfs niet konden lezen,
dat je van dieren af moet blijven.…
Vandaag ben ik zo vrolijk
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 197 Verrek: daar komt de zon?!…
dwarrelt luchten die vluchten
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 423 ik zie je
jagen en vlagen
vragend uitdagen
kleuren peuren uit
wolken die kolken
als ik luister
besta je uit
zuigen en zuchten
kreunen en steunen
kou om te kleumen
ik voel je
duwen en trekken
bomen verrekken
in buigend bewegen
het krenken van kronen
je dwarrelt
luchten die vluchten
in verleidelijk dwalen
om dan weer een den…
Verlaine sterft
poëzie
3.0 met 51 stemmen 22.760 De muren zijn verveloos
in het armzalige vertrek,
waar ik, denkt Paul Verlaine,
alleen, als een hond verrek.
Een kamer, een tafel, een bed,
bloemenwaaiers van ijs -
zo crepeerde Paul Verlaine,
rue Descartes, Parijs.
--------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1947.…
De monumenten 2
gedicht
3.0 met 21 stemmen 12.144 Elk mens kan er vrijuit op straat verrekken.
Elk monument zakt ongestoord ineen
En op een zomaar wandelende dame
Stort zich de pest. Dáár ligt haar grote teen.
Het is een echte stad, en geen reclame.
-----------------------------------
uit: 'Gesloten circuit', 1982.…
Een scheppingsmanco
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 138 Wat kan een vliegtuig mooie strepen trekken
Kaarsrecht en als een bruidsjapon zo wit
’t Is jammer dat er heel wat troep in zit
Waardoor we rondom Schiphol haast verrekken
Wat kan een vliegtuig toch een stank verwekken
Door kerosine eindeloos verhit
In wolken roet en net zo zwart als git
Die alles met een kankerlaag bedekken
Nee, zonder vliegtuig…
Te lijmen?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 47 zelf zijn we de armen die ons
weren tegen het dreigende
grauw en tegen van ondeelbare
realiteit die buiten ligt te
wachten, verrekend in de
nerven van het wederkerende
gedachtegoed valt niet te rijmen.…
Levensgenieter
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 4.536 kon je helemaal verstellen
en hij wist altijd te vertellen
dat hij hem niet echt nodig had
Mijn opa had in zijn levensjas
de kreukels van vergane jaren
maar zei zelf in verwonderd staren
dat de buur bejaard geworden was
Mijn opa leefde en genoot
tot hij drieëntachtig jaren telde
en toen op ‘t eind de zeis hem velde
zei hij verbaasd: verrek…