Alle inzendingen over OR knipoog OR toekomst

Buiten mist. Het ratelen van de wielen verhult alle geluid hierbinnen. Ik kan niets meer horen. Blikken ontwijken me, naamborden ontglippen me. Op goed geluk moet ik er straks uit. Het is er weer, dit stollen, na langdurig het hoofd te hoog te hebben gedragen. In mijn bagage, mijn dagboek, ontvleesd verleden, een herbarium vol bladskelet…

de zon springt van tak naar tak als ik slenterend op afstand de bomen zie op een rij zij aan zij en flitst dan op haar gemak keer op keer ik denk dan heel even zij knipoogt naar mij toch een hele eer…

Ze reed op haar fietsje mij lachend voorbij en ik zag in haar even de vrouw van mijn leven Ik trapte zo hard als ik kon om langszij toen zij blij naar mij keek haar een knipoog te geven Toen zag ik met schrik haar lui oog waarmee zij naar mij keek met een blik die gepleisterd bleef kleven Ze knipoogde terug met dat ander - naar mij…

Het kwartje valt om te begrijpen in ons land weten van geluk en trammelant pak het beet mijn hand pak het beet hoe men heet niet van belang men weet aan het einde van de gang men weet van landen zoals dit zoals jij ik wie niemandsland kom en geef kom beleef doe neem geef het licht door you and me and so much more under…

(In een haiku-treintje) Kwetsbaar, gevoelig is zij al vanaf dag één Echter sterk in doen Broos en sensitief door de bomen nóg geen bos Uiterlijk soms hard Gecompenseerd door fragiel, frêle innerlijk Ingebouwd goed hart Korz'lig, soms kribbig delicaat, indien nodig 'k Herinner mij noen Nacht in wit satijn daarna een New-York-minute…

Nog even hou ik je hand vast het voelt zo klein, zo breekbaar waar het eerst zo grof, zo krachtig was is het leven weggegleden ik zie je ogen niet je houdt ze dichtgeknepen zit daar achter nog macht de controle over het leven je hebt het nog niet helemaal opgegeven dan plots een kleine knipoog een laatste ademstoot ik zie nog even…

geëtst in de zwakste delen van het vruchtvlees door iedereen gekweld, valt er op een dag een knipoog uit het paradijs, de som van ongelijke delen wordt bij onze waarheid opgeteld.…

Op het puntje van mijn stamelende tong, Die bekende verwarring waaruit dan weer blijkt Dat jij mijn ruggengraat een beetje verboog Je snoert me de mond, voor jou zo eenvoudig, want je weet als ik kijk is het vaak een kwestie van een vluchtige knipoog…

troostende water zie ik je drijven op zachte golven naar het schip met de drie zeilen naar de verre dunne lijn naar de zakkende zon en je zwaait maar ik kan het niet, armen die weigeren mijn reputatie als miserabele afscheidsnemer er is veel wat ik niet begrijpen kan jij en ik zoals het was tussen de sterren vind ik je een liefdevolle knipoog…

Zoek eens iets anders dan 'Spel zonder grenzen' En snaak eens met een knipoog naar de mensen Ik ben het eens met Overwegs pleidooi Scheid zoet van zuur, afzichtelijk van mooi!...…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Op mijn vakantie in het buitenland Verbleef ik in een tuin met appelbomen Het rijpe fruit verscheen in al mijn dromen Met zeven Adams, etend uit mijn hand Maar thuis is het snel over met die roes Wel heb ik nog zes potten appelmoes…

Een knipoog: ik kijk om, hij belooft iets, maar wat – wil ik geloven?…

de maagdenpalm mariablauw knipogend vroeger dan ooit…

de kapper keek met een knipoog naar de wipneus van de lichtekooi…

Hier, bij Ajax, ligt mijn hart Een club, fascinerend, altijd apart Door velen genoemd naar godenzonen Voor mij de bakermat van voetbaliconen Mijn herinneringen gaan terug naar De Meer Ook daar heerste een bijzondere sfeer Nu ga ik mijn gevoelens weer achterna En treed technisch toe in de Arena In mijn levensfase is dit een nieuwe kans En mijn…

we spelen ons spel, lachend in brede zinnen en daar is de werkelijkheid: een handjevol liefde met knipoog, beloftevol naar toekomst, naar morgen.…

De bultrug die bij Texel is gestrand Neemt met een knipoog afscheid van het leven, Alsof zij op de valreep aan wil geven: “Mentaal is er met mij niks aan de hand”. Een bultrug om een voorbeeld aan te nemen, zo af en toe een knipoog bij problemen.…

Zul je naar me knipogen als je daar aangekomen bent? De weg erheen is licht, zo licht als je nooit zag. Dus ga maar meisje, ga maar, slaap eindelijk maar zacht. En als je daar aangekomen bent, daar boven aan het firmament, vergeet niet om te knipogen, want dan weet ik: je bent BOVEN. Dag lieverd…

blinde woede op papier zetten wrevel wekken bij toehoorders dit urenlang volhouden en ze zullen één voor één afhaken die toehoorders…

lonkende appels opa's hand die hoger reikt mij een knipoog geeft…

wanneer ik een stofje in mijn oog krijg en moet knipogen moet ik even aan mijn vader denken…

Ik moet je vergeten ik ben de ware niet voor jou maar je geeft me steeds weer hoop met die glimlach waar ik zo van hou Ik moet je vergeten het is voorbij ik wou dat je me dat liet weten dat je dat rechtstreeks tegen me zei ik moet je vergeten niet meer denken aan die zoen maar waarom ben ik naar die knipoog weer zo verliefd als toen…

wanneer ik vogels zie spelen in de lucht - ik vang jou en jij vangt mij – dan word ik zomaar blij en glimlach met kleine handen naar de stilte zoiets als heimwee ‘n tikkeltje dan ---------------------- foto: beeldentuin Dehullu 2008 kunstenaar: Sytske Miedema…

Een ondeugende lach een schalkse blik even de verleiding die knipoog van jou maar nee toch maar niet een dag met een gouden glans nooit meer af te pakken gevangen geluk ik ben rijk klinkt mijn fluister in de wind en de echo van mijn woorden weergalmt in mijn hart en vingertoppen die op het toetsenbord dansen…

In gelukzaligheid te dromen in een zetel van gedane arbeid en haar vruchtgebruik, drijvend op de witte wolken stromen en de tranen uit de laatste knipoog van het paradijs.…

Mensen ontzeggen elkaar toekomst. Dat doet pijn. Het houdt mensen klein. Maar in U mag ik mezelf gelukkig prijzen. Want onder het dak van sterren, heeft U grote dromen met mij. Vreugde vult mijn hart. Dat ik in uw Naam mensen toekomst geven mag.…

Nieuwe dauw op het veld glinsterend zonnevocht een knipoog van het land het jaar nog ongepeld…