Netgedichten

netgedicht (nr. 22.532):

Knipoog

Ze reed op haar fietsje
mij lachend voorbij
en ik zag in haar even
de vrouw van mijn leven

Ik trapte zo hard
als ik kon om langszij
toen zij blij naar mij keek
haar een knipoog te geven

Toen zag ik met schrik
haar lui oog waarmee zij
naar mij keek met een blik
die gepleisterd bleef kleven

Ze knipoogde terug
met dat ander - naar mij
waarna ik haar toen hoog
het ravijn in zag zweven