Alle inzendingen over 5 mei 1945

stille getuigen geworteld in verleden bloeien nu vrijheid [haiku] foto: van het internet…

Donker trekt de nacht voorbij en in het ochtendgloren begint een nieuwe dag in mei en vrijheid is geboren. Waarom zovelen zijn vermoord, verminkt, en voor altijd met vragen, waarom het duister werd gehoord en er zoveel was te verdragen.…

stille getuigen geworteld in verleden bloeien nu vrijheid [haiku]…

niet zo uitbundig als voorgaande jaren meer ingetogen vieren we vandaag dat wij zesenzeventig jaar bevrijdt zijn al ken ik gezinnen die nog altijd gevangen zitten vast in onzekerheid omdat hun lief nooit weer thuis kwam niet door een oorlog maar omdat die ene dag de laatste was dat ze hen gedag kusten hen nakeken, uitzwaaiden niet wetende…

mei een stuk in de kraag om laveloos kotsend in de haag te lallen: "Oh, ik voel me toch zo vrij"…

Van de jongste zoon van je zus Alke Albertus Jan Jakob Weggemans - door mijn derde naam ben je voor altijd deel van mij 5 mei 2012…

stille getuigen geworteld in verleden bloeien nu vrijheid [haiku - 2011]…

Een museum is doorgaans een oase, een bron van kennis. Inspiratie doe jij hier op voor eigen en andermaal beleven Kunst; nooit uit de gratie De verrassing schuilt in schoonheid die je niet direct ziet Surprise voor relatie 'At the French Windows' bijvoorbeeld eind negentiende eeuw Wel of niet? Indiceert het ontbreken van onderarm…

dag lieve dag lieve dochter dag lieve mijn véél te vroeg voor jou voor mij voor wie jóu lief hebben moet ik het zeggen dag lieve dag lieve dochter dag lieve mijn jouw pracht jouw praal jouw wezen ik koester ze stil in wie ik ben in wat ik doe jouw denken jouw doen jouw idealen ik breng ze stil aan de ander in doen en…

verloofd (1931-39) Ze trouwde op haar 26e met mijn vader (1939) Ze overleefde het bombardement op Rotterdam (1940) Ze baarde 3 kinderen binnen 2 jaar (1942) Ze beviel op 20 mei 1945 van haar 4e kind Ze zorgde tot 1954 nog 4 maal voor een baby Ze wierp mij in winter februari 1952 Ze kon goed rekenen en berekenen ze hield van taal en kletspraatjes…

op een bijna lege dam in de stilste stilte ooit zichzelf niet sparend spiegelt ons de koning meer vernietigend nog die wie de haat zaait is het hulpeloos zwijgen van hen die wegkijken de willekeur van waanzin kunnen wij niet wissen met verborgen verdriet in voorbij kijkende woorden juist als eens gestolen vrijheid dat ons vraagt…

Een vreemd man, in een vreemd land. En vaak is er niets dan dit: Water en loof en het wit Van zwanen, dicht bij de rand Gras voor de bank waar hij zit, En straks aan de overkant. Een man die even leest, Het stil begin van een lied, Dan opkijkt en om zich ziet. En iets in hem denkt, bedeesd: Hoe vreemd, nog ken ik het niet, En toch is het…

. --------------------------------------------------- uit: Siem Bakker: Het literaire tijdschrift 'Het woord 1945-1949', De Bezige Bij, Amsterdam 1987…

mei geweest zijn op 29 april toen wit en eetbaar het eerste manna neerdaalde.…

nu jij vandaag niet meer wakker wordt proosten wij dankbaar op jouw leven op de dochter vrouw en moeder marian net als de oma van noa joshua en boaz voor wie jij altijd oma jacky blijven zult nu kun je overal daar zijn waar jij wilt terwijl het goud van onze herinnering ons de hemel in kleuren kammen laat die steeds de wolken voorbij schuiven…

stoere man in haar armen niet in Bosnië of Kongo niet in het jaar 1945 maar vanavond gewoon in Nederland gewoon in de 21e eeuw huil je in haar armen vecht je met herinneringen van een oorlog waar je was ergens in Irak een oorlog die niet eens de jouwe was…

In 5 zinnen? Hele zinnen? Mijn hele leven in 5 zinnen? Echt mijn hele leven? Ik denk dat ik er niet eens aan ga beginnen.…

Men wenst garanties voor ordonnanties in een 5-7-5-haikù-maat !…

Hij is in 't midden van de mei Geboren en een dichter zei: Dit is een kind dat zingen zal, Dat de mensen 't horen óveral; 0, wat een zeldzaam mei-geval: Hij is in 't midden van de mei Geboren.…

het was een witte lege dag in een slapend gehucht ik betrad het sobere kerkje of ik de deur achter me wilde sluiten ik las je ingemetselde naam op de vale muur: Gaston Bellot 1939-1945 mort en captivité het was een lege droeve dag…

De man met de gieter heeft de oorlog niet overleefd: getroffen door een laatste kogel op 7 mei 1945, te Amsterdam.…

nou hebben we met z’n allen met onze vrouwen en onze kinderen de hele familie onze tassen en onze wandelwagentjes gezellig en koopziek goedkope vrijmarkten lopen afstropen we liepen samen door elkaar op onze vrije dag op onze verjaardag van de koningin op onze 5 mei vrijheidsviering met leuke hoofdtooien en zo zullen we nou eens…

Wat voeren wij beloofd samen uit met vlijt maken wij werkelijk van de komende tijd dulden we met ons empathische hart en ziel nu vrij zijn ons na 5 mei meer en meer beviel.…

onderbewustzijn wakkerde mij… er werden treinen gebombardeerd tussen Meppel en Zwolle, de tijd liep uit de hand, ze kwamen pas tegen spertijd aan bij het Amstelstation te Amsterdam angst bekroop mama en ik luisterde met grote ogen naar de afwisselende gang van haar zenuwslopende vlucht dicht langs de panden op weg naar huis wij werden…

. ----------------------------------------- Uit: Recht onder de merels, 1971 van Tom van Deel (1945)…

langzamerhand worden de dagen langer rondom ons de roze en witte bloesem zichtbaar in de bomen ik onthoud de kleur en houd hem vast bij de herinnering aan koude winterdagen de wereldse plagen van dreiging en geweld schommelen als ijs klompen in de ziel ik open de deur naar de vrijheid met een gevlochten ketting van robijn…

Hij verjaarde op 9 november 1944 Hij ging z’n 37ste levensjaar in Hij was getrouwd, had 3 kinderen Hij zou weer vader worden van de 4e Hij werd op 10 november 1944 opgepakt Hij en met hem nog eens 50.000 in Rotterdam Hij werd getransporteerd naar Hameln in het Duitse Rijk Hij werd daar opgevangen door een Dominees Familie Hij liep in april, mei…

Het is de laatste dag in mei 2011. Zegt de een: ’Er waren niet veel zonnige dagen in mei’. Zegt de ander: ‘Tot nu toe nog niet!’…

mei…

waar wij de vrede vieren mogen wachten ergens over de horizon wanhopig kinderen en vrouwen op een boodschap van het front zien wij de tranen van de jeugd om het gemis of de herinnering van de vader die vechten moest weten wij van moeders met pijn die uit liefde doorgegeven leven meedogenloos vernietigd zagen horen wij het smartelijke krijten…