14709 resultaten.
Voor D en E
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 378 Raak elkaars hart
Schilder het in de mooiste kleuren
Niet in wit en niet in zwart
Blijf groeien en bloeien
Als rozen
Die geuren
Leef, geniet en
Laat elkaar
Altijd blozen…
Bisclavaret
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 166 Lekker opschieten met elkaar, best mogelijk, dromen en hopen
Me in blauwe blazer hullend en rode rozen dansend aankopen.
Is het voor jou dan zo moeilijk of te pijnlijk
.... jouw verontschuldigingen aan te bieden.....…
Gevallen rozenblaadjes
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 100 Ze zijn echt nog, onder ons ik weet het zeker
ze zijn lijfelijk weg, maar daar houdt het dan op,
ik kocht een bosje rozen, want tja
daar was het mensje en ik, gewoon dol op.
En zo staan de rozen, prachtig te zijn
komen mooi uit, een beetje zonneschijn
dan ineens: een schrik, wat gebeurd er nou?…
God is Liefde
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 668 Geen onheil meer baren
Ja, wist iedereen maar waarom we hier zijn
Dan was er niet zoveel
Aardse pijn!…
Luwt de scherpte
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 74 ik weet
dat de zon
licht zal baren
helaas nog steeds
op de verkeerde aarde
hier dwaalt
schaduw tussen
grijs en zwart
voel me verloren
zonder enig contrast
alleen de maan
geeft gelig zicht
heeft zich geprofileerd
in tweedehands
wederkerend schijnen
zij luwt de
scherpte van dit
ondoorzichtig bestaan
terwijl ik in het volle
licht…
Kruis met rozen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 93 Het leven is een kruis met rozen.
Schoon en stekelig te gelijk.
Een last die jou doet blozen.
Een pelgrimstocht tot in het hemelrijk,
Want de weg naar God gekozen
zal zeker de juiste zijn.
Vrede gloort na aards verpozen
in een eeuwig leven zonder pijn.…
Moeder aarde een stuk drijfhout op woeste baren
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 56 Om primitief als dieren op de aarde te verkeren
Ijsberen om de naaste weg te transporteren
De ultieme macht die de kudde dieren delegeren
Vogels gevangen in een klem om je voor te generen
Moede aarde een stuk drijfhout op woeste baren
Waar de mensheid zich aan tracht vast te klampen
Alleen bij God is hulp en redding in gevaren
De volmaakte…
panis angelicus
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 de hemel huilt op
de tere witte rozen
een zachte deken
daaronder zwijgt hij
zijn glimlach blijft
en verzacht de pijn
veelvuldig waardig nijgen
een laatste blik in de aarde
waar deze moedige man rust
zo ver weg van de wereld
en zo dichtbij in ons hart
teruggegeven aan de aarde
die nu triomfantelijk deelt
in het brood der engelen…
Vrede, Vrijheid, Geluk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 Subtitel: Ik vraag bootvluchtelinge (II)
Ik vraag wat haar heeft doen vluchten
'Na drie keer verkracht te zijn' (respectloos)
'En reeds daarvoor verlangde ik al
naar een land met
VREDE
VRIJHEID
(GELUK)'
Leugens waarmee jij bent geconfronteerd
Betreffen nimmer, echt nooit een waarheid
Mijn God, waarom vieren
wij straks feest'lijk…
Poëtische logica
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 368 Je kunt blozende
rozen
plukken op de maan
wollen wolken weven
in golvende zee
zonnegoud
naar aarde dragen
of de wind om adem vragen
wanneer je dichter bent
maar geen enkel woord beschrijft
de diepte van 't gevoel…
Stille Meeuwen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 162 hemelse avontuur
besefte ik toch weer
op aarde te zijn beland…
Ik keer mijn huid
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 955 lekkend langs mijn gewonde bast
zoekt water vaste grond in aarde
waar zaad verholen wacht
op kiem verwekkend baren
doch gezichtsvelden wilde bloemen
wiegend in diepe dalen
verwelken onder het wolkenwier
van mijn vruchteloos verlangen
want in mij vergroeit de levensader
langs schier verweerde ribben
en onbezwangerde schoot
bloeiend rood…
Voor het mooiste meisje
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 228 Denk aan het moment
dat je samen met mij koos
voor het allermooiste
meisje op de aarde.…
Wilde rozen
hartenkreet
2.0 met 18 stemmen 1.441 Je hebt je rozen niet gestolen,
ik zal je betreurd lichaam
en je dooie ziel
ermee tooien
en weten dat je nu,
terwijl de aarde vuur spuwt
terwijl de regen en het onweer losbarst
in jouw duisternis,
ik zal weten dat je nu
aan mij denkt.…
Winterlaan.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 510 Hoe lijkwit ligt de rechte winterlaan,
Waar zwarte bomen, in verstijfd gebaar
Van stroeve droefheid, strekken naar de klaar-
Kristallen hemel de arme', als riepen ze aan
De oktoberzon, die ze op een gouden baar,
Bestrooid met rode en gele rozen, gaan
Ten groeve zagen!…
Vertrokken ?
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 1.599 Niet de citroenboom,
niet de absint
en de nacht,
maar haar absentie:
de witte jurk over
de krans van een
oude muur; de lelie
omkranst de herinnering
aan slanke handen,
gescheiden van de
aarde en haar gezicht,
de boom is haar stem, de
rozen zijn in haar gesticht,
vertrokken om het zoet
der liefde te verspreiden
en naar eigen inzicht…
Herhaling
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 127 Bomen blijven
bijna eeuwig vruchtbaar
ze baren bladeren
telkens opnieuw
tot ze moe zijn
vallen en wegwaaien
gekleurd
door vermoeidheid
door zwieren en zwaaien
aan takken
totdat die kaal zijn
en weer opnieuw baren.…
regelnevenleger
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 153 De staat zal baren:
een regelnevenleger
van ambtenaren…
Zwarte rozen.
poëzie
3.0 met 10 stemmen 914 O, in dien teedre maannacht zacht ontblonken
Die zwarte rozen zegloos somber vlekten!
En 't werd me of ik in mense'-ontaarding staarde,
Zijn zwarte zelfzucht vlekkend weerloze aarde.…
Hitte
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 381 Ik beweeg me vertraagd
en op rekkende benen
door de roze massa
van de namiddag.
Geef me veren!
Schiet me als een pijl
omhoog de koude ruimte in
opdat ik,
met mijn diep-blauwe handen,
de verstikking
van deze kermende aarde
kan scheuren.…
Het graf
poëzie
4.0 met 32 stemmen 9.553 Hier kan ik 't best met God en met mijzelf verkeren,
Hier, waar de vrede woont, de zorg het hart niet knaagt,
De beek welluidend ruist, de tortel troostrijk klaagt,
De zoô *, die de armoe dekt, en 't marmren ereteken,
De duurzaamheid en prijs van aardse grootheid preken.…
Gans
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 dat menselijke
is voor vele trekvogels
als leverpastei…
De Wiggelaar
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 141 Hij schenkt geest en gave uit reine aarde,
maakt de wereld stil en groot, daar houdt de
dood haar adem in, zich op een baar op
zijden voeten in eeuwen weg te dragen.
( “Cito pede labitur aetermum” )
"Waarop te wachten mijn schaduwvriend,
om samen het houten kruis te schragen
net zolang je de hemel vind ? “…
GEESTENKOOR BOVEN DE WATEREN.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 278 Gij zijt als het water:
't Werd uit de boezem
Des hemels gebaard;
't Stijgt naar de hemel,
Het stort weer ter aard,
Eeuwig verwisslend
In rustloze vaart.…
BESPIEGELING BIJ ENE AVONDSTOND.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.054 Hij toont mij 't koele land der ruste,
Waar de ongestoorde vrede blinkt,
Of hier de voorspoed rozen regent,
Of de aarde bloed en tranen drinkt.
Dáár wordt geen dwingland meer gevonden,
Geen slaaf, die voor zijn oogwenk beeft;
Dáár wordt geen grootheid ooit gehuldigd,
Dan die de deugd tot grondzuil heeft.…
Liefde,onvoltooid...(II)
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.686 Al ruik je als mirte ,rozen en jasmijn.
Al zing je als een luit en mistral.
Ik zie jouw ware aard.
O Liefde!
Ik wacht op jou!
Mijn koren is rijp en ik ben niet bang.
Nee,niet de Dood...maar jij.
Jij draagt de zeis in je hand.…
Rust
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 141 Een oranje
welhaast roze gloed
glijdt langzaam over polderland.
Een nevel kleedt de natte aarde in mysterie.
Ganzen klinken in de verte.
Ik laat me meeslepen in de echo van de leegte.
Van stad naar stad
getrokken,
maar nu hier, tussen dijk en grasland,
neergestreken in het niets.
Bij een kolkende maas
mijn rust gevonden.…
Cello
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 1.308 Ik ruik de
paddestoelen, want het is mijn aarde.
Ik laat geen water achter in de lente.…
Deze aarde, dit bestaan...
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 797 Mensen gaan en mensen komen,
strijden, lachen, werken, dromen,
alles wat er hier gebeurt
wordt door liefde ingekleurd
tot we 't licht zien en ervaren:
liefde kan slechts liefde baren.…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 495 Mensen gaan en mensen komen,
strijden, lachen, werken, dromen,
alles wat er hier gebeurt
wordt door liefde ingekleurd
tot we 't licht zien en ervaren:
liefde kan slechts liefde baren.…