Alle inzendingen over Brigitte OR Geen afscheid

Ik dool weer rond aan het water In de hoop mezelf terug te vinden. Maar hoe ik ook zoek, Ik vind niet eens een schim. Hoor enkel de stem van mijn geweten Die me het zwijgen oplegt, mijn verdere leven. Loop weer terug, en ik merk, Dat er weer een stukje in mij sterft. Ik lijk wel verdoofd, Want ik had niet eens in de gaten, Dat de regen…

Je ogen verraden je gedachten. Ze weerspiegelen het verlangen. In de zwoelte van de nacht. Beiden bevangen en door het vuur gevangen. Verlangend dacht ik aan jouw handen. Die bij mij vuur deden branden. Ik kijk je uitdagend aan, Durf je het aan…?…

De intense pijn In woorden niet te beschrijven. Het vergeten is onmogelijk. Door machteloosheid getart, En dat bracht pijn in het hart. Toch moet je verder, Lijkt een onbegaanbare weg. Toch aan het eind van de weg, Zal het tij keren, en weer zin geven aan je leven.…

Waarom komen er zoveel veranderingen, In een mensenleven? Waardoor niets, hetzelfde blijkt te zijn. Juist daar waar men wou, Dat alles hetzelfde bleef?…

De regen maakt een geluid van verre stemmen Of zitten die stemmen in mijn gedachten En vragen ze weer mijn aandacht Om me te doen begrijpen Wat je werkelijk tegen me zei. Want ik ben nimmer in staat geweest Om ook maar één woord van wat je zei te vergeten.…

Het kijken naar het water bij maanlicht, Stemde me nadenkend. Hoe kon iemand nu naar bed gaan? Ik legde mijn armen op de reling En keek naar het water. Dan weer omhoog naar de sprookjesachtige bossen. Hier zou ik eeuwig kunnen staan, Gevangen in de tijd. Zonder gisteren en zonder morgen, Zwevend op de rand van de eeuwigheid.…

Met veel moeite lukte het je, Met beide armen mijn verdriet te omvatten. Het is zo groot dat je er niet overheen kan kijken. Ik vraag me af, welk nut mijn verdriet nog heeft. Zou ik dan nu de waarheid geweld aan doen, En het verleden toch smetteloos vergeten?…

De lucht was donker en dreigend geworden, De bliksemschichten schoten door de wolken heen. Net zoals bij mij de gedachten kwamen, Dat ik de helft van mijn leven, Had doorgebracht met het weglopen, En toch weer zoeken naar mezelf. En ik besefte dat ik tot op heden, Nog niets gevonden had.…

Zonder woorden nam je afscheid, zomaar weggegaan, Ik zal dit moment altijd blijven haten.…

Het meisje is ver weg en stilaan werd ik een vrouw, en ik vraag u vriend, Wat is de ziel van ons leven? En vriend dit verhaal is echt. Ik zal je nooit vergeten. Maar een toekomst lag in ons verleden.…

Vanmorgen bij ons in de straat Een ziekenwagen en politiewagens. Niemand die wat vermoedde We hadden de buurman gisteren nog gegroet. Maar vandaag was hij niet meer Hij ontnam zich het leven. Zelfmoord, klonk al snel door de straat Niet te geloven hoe snel iets gaat. We wonen op meters van elkaar En toch kennen we niet eens mekaar.…

Jouw manier van afscheid nemen. Zullen wij niet snel vergeten.…

Hij kuste mijn betraande gezicht. En probeerde me zo tot zwijgen te brengen. Ik sloeg mijn armen om hem heen, Drukte mijn warme lichaam tegen het zijne aan. ‘Ik hou van je’ fluisterde ik met mijn lippen, Tegen de zijne gedrukt. Misschien voelde hij wat anders Maar dat deed er niet toe Zolang ik nu en vandaag maar had. ’Je bent mooi’ zei hij…

Van verlangen laat ik een diepe zucht, Je warme lichaam tegen het mijne aangedrukt. Jouw warmte wakkert bij mij het vuur Op dit nachtelijk uur. Je hete adem streelt mijn huid Uit mijn mond ontsnapt geluid. Wil je lichaam in mijn macht, Enkel maar voor één nacht. De lust doet me verlangen naar meer, Om samen te gaan spelen en verlangens…

Ik wil met jou aan het water, Onder een heldere sterrenhemel, Me laten meedrijven door onze fantasieën. Ik zou je met mijn handen strelen Je laten komen in hogere sferen. Elkaar nemen, heel intens, En hebben dan geen grenzen. We delen dezelfde passie En verlangen naar affectie. Wou het maar even laten weten Dat nog steeds die fantasieën…

Merk dat je me met schrome schreden mijdt Ieder nieuw gesprek opnieuw vermijdt. Onze vriendschap lijkt plots heel beroerd De herinneringen laat je onaangeroerd. Ik moet deze gevoelens kwijt Je bent een man, een rariteit. Onze vriendschap lijkt meer op durven en kunnen Maar merk je dan niet de verschillen? Durf nergens nog op te hopen Onze…

Ik wil weg. En loop langs het water, Maar verder en verder. Geen doel in zicht. Ben te bang, Voor een beschadigd hart. Kijk de diepte in, Heeft dit alles nog wel zin. Loop ik verder weg, Op zoek naar een uitweg.…

Tranen in je ogen Verraden je verdriet. Er is niemand die ze ziet. Schamend omdat je emoties toonde Voelde je je ontzettend bedrogen. Je keek nog even in de spiegel En droogde snel die tranen van je gezicht, Die vrouw die keek was ik.…

Dat we zwakheden hebben weet iedereen, Dat hebben we allen wel gemeen. Sommige zaken zijn logisch, zo vanzelfsprekend, Komen vanzelf, hoe je ze ook berekent. Ons hart wordt misleid door nuchter te denken, En ons leven vertroebelt door al onze wensen. Doch we zoeken een uitweg in dit labyrint, Ieder hoopt dat hij de zijne vindt.…

Als ogen meer vertellen Dan woorden kunnen uitleggen, Mag je je gelukkig prijzen. Als je met zijn tweeën kan genieten, Van elkaars aanwezigheid. Het warme gevoel, Het bloed dat door je aders jaagt, Je hart dat wild tekeer gaat. Voel je dan vreugdevol, Omdat je zoveel geluk vond.…

Ik hou van je, je hoort het zo vaak om je heen maar wat het nou betekent weet bijna geen een houden van is moeilijk te begrijpen maar je moet hier dan ook in rijpen vaak gaat dit samen met hartzeer maar dan komt toch eindelijk die ene keer dan is daar de persoon waar je echt van houdt en waar je samen een leven mee opbouwt wees liefdevol, eerlijk…

'K was al lang vergeten hoe het was verliefd te zijn Toch trof het mij nog onverwacht Hard als een mokerslag, die zoete, wrange pijn, Ik was er totaal niet op bedacht Bemind of niet bemind zijn Een hart vol liefde en hoop Een ziel vol twijfel en chagrijn Gevoelens volledig in de knoop Verwarde dagen, lange nachten vol ongedurig smachten…

Vaak denk ik terug aan die mooie uren samen, Toen we ongestoord samen droomden van onbereikbare idealen. Elke ontmoeting was een feest, de zeepbel sprong stuk, en wat ons rest is een verstoorde nare droom.…

Mijn ingehouden woede, Niet om te zetten in zinnen, Alle illusies vervallen tot wanhoop Opstandig diep van binnen, Verwoest heel mijn doen en denken, Mijn ingehouden woede, In woorden niet uit te drukken, En hij is in ieders ogen De heer van het fatsoen !…

Voor jou heeft de dag niet bestaan, Voor mij is hij in het geheugen gebrand, Neen, ik ben echt niet verliefd, Sta stevig met beide voeten op de grond, Voor mij had de vriendschap een waarde, Ach hoe poëtisch, hoor ik je al denken, Maar vervreemding is wat nu zal komen, Elkaar niet meer aankijken oprecht, Na de grens die wij zo vaak hebben…

Op het einde van de dag Staar ik even door het raam, En weer ben ik alleen Met mijn gedachten, m’n dromen en fantasieën Ze ontroeren me, Enkel onuitvoerbare wensen zijn mijn lot.…

Uren heb ik mijn slaap voor je gelaten, Uren heb ik aan je gedacht, Uren heb ik mezelf opgevreten, En eigenlijk waarom? Ik wil het zelfs niet meer weten, of toch wel, Ik zou je willen vergeten en liefst heel snel!…

Mistroostig zat ik aan het water, Kijkend naar de kringen op het water uit niets ontstaan Beelden flitsen voorbij, Woorden die je uitsprak en ik maar niet begrijp, Tranen rolden langs mijn gezicht, Tot plots een boot mijn nare dagdroom verstoorde, Een man van op het dek riep: Hij is het niet waard, sta op en zing, Het leven is kort, geniet…

Plots kwam je in mijn leven, En veranderde alles. Het rustig leventje van voorheen werd een nachtmerrie, Van onrust, en gejaagd. Gehaast werden mijn dagen langer, mijn nachten korter Is dit alles echter wel de moeite waard? Het antwoord......Laat het me bespaard.…

Dromend kijk ik voor me uit, Ik ben weer wat begonnen. Een brief aan jou, het witte blad kijkt me bijna vijandig aan. Ik weet niet hoe te beginnen, Toch zou ik je zoveel willen zeggen en vragen. Wil je luisteren en tracht me te begrijpen, Geef op mijn vraag van vandaag een antwoord van gisteren.…