Alle inzendingen over Cynische terugblik

in de snikkende stilte zijn het woorden van belang die het gevoel weten te vangen die omarmen de stilte verstaat zich het beste met veelzeggende blikken met knikken of schudden en neergeslagen ogen die achter leden terugblikken…

Toen jeugd onmerkbaar In toekomst vergleden was, De ergste uitstulpingen Als molshopen vermomd, Waren deze bij terugblik Niet meer dan rimpelingen Op een verder glad oppervlak, Met hier en daar een flauwe bocht - Ik zie nu wat mijn leven Geweest is, het was niet meer Dan een zucht, Hooguit een ademtocht…

De landen die met sufgesust geweten Gezamenlijk de rijkdommen belijven Bepraten hoe zij rijkaards kunnen blijven En lekker met z'n allen kunnen eten We missen een verslag van de couleur Door een cynisch-charismatisch chroniqueur…

daar te staan tegen een bakstenen muur lucht in te zuigen, met getuite lippen langzaam uitblazen, rust vinden in wijdte rondom benen gekruisigd door zichzelf wederhelft gevangen in schaduw de terugblik naar jezelf…

't Is toch wel cynisch dat de een zijn dood moet leiden tot een anders daag'lijks brood.…

Zomaar op de grond mijn knieën vallen neer god val neer Geen boek komt geschreven voor het leven te laat Hoe cynisch dat ik Wie? rara psi Poetica nascitur,non fit dada rara…

Opa drinkt zijn koffie, zwart met twee schepjes suiker hoe moet dat nu, moppert hij als ik geen suiker meer mag heeft koffie geen zin en zonder koffie heb ik geen zin dus basta, schenk nog maar es in. Kijk niet zo verschrikt een beetje zotheid kan geen kwaad. Wanneer de dood in mijn nek zal hijgen wordt er geprikt over de datum zal ik…

Jaloezie maakt mensen cynisch Jaloezie spreekt uit hun taal Afgunst voert het nog een beetje, jaloezie, een nare kwaal. Niemand hoeft jaloers te wezen, niemand hoeft jaloers te zijn, wat de een heeft wil de ander, jaloezie braakt veel venijn.…

Vergeelde woorden boeken een terugblik kleurt het verleden flets naar het heden glans vervaagde gestaag de aftocht schittert nog de pijn van samen zijn twee boeken lazen elkaar uit verkreukelde omslag van die éne dag..…

Ik sta stil op de drempel Ik kijk om en warempel Ik zie het afgelopen jaar 2017 licht, soms ook zwaar 2018 begint met een schone lei Mooi en uitdagend voor jou en voor mij!…

Jaren gaan voorbij je zoekt dat ene gevoel heimwee naar het begin terugblikken naar vroeger het mooiste komt altijd later nooit nu.…

het beeld van zijn rug breed en licht gebogen zette ik alvast in het kader van toekomstige feiten want hij ging beslist vandaag of morgen zou ik hem gaan missen in terugblik was het vooruitgedacht wennen aan een huis zonder ogen een manifestatie van aanhoudend onvermogen…

swingende zichzelf verzen leerende troubadoer snoer de cynische critici de mond symbolische werelden nemen het woord dans brandend door verhalen en verbeelding smelt doof het licht niet eerder dan vogels zingen in het ochtend licht…

Dit jaar doet Van 't Hek de Oudejaars Week 1 van dit jaar is nog niet verstreken En toch wordt hierop reeds vooruitgekeken Temidden der berichten des gevaars Zo krijgt de terugblik nu alweer gestalte En huidig nieuws straks 'n 'oh ja'-gehalte…

Met stralen warmte geven in bundels helder zijn schijnen volop duurzaam voor een gegeven leven je bent niet alleen begin nu met licht te geven verrijk je met het schijnen al is het maar met kaarslicht probeer de zon te evenaren terugblik van een mens een liefde waard…

vroeger gebruikten we het om ratten te verdelgen het maakte hun bloed te vloeibaar ze stierven aan interne bloedingen 'warfarine' kreeg een sjiekere namen en wordt nu voorgeschreven om de bloedstolling te vertragen die hart en bloedvaten bedreigt rattenvergif houdt me in leven denk ik cynisch…

ik proef de tijd die langzaam verglijdt tot de smaak van vandaag wanneer ik bijt knarsen seconden heel even als eten een klein moment dat het nu tot verleden bestemt soms in gedachten blijft hangen met de nasmaak van verlangen een proeve naar meer met een terugblik in sfeer…

In een slaap die eerst Maar niet komen wil En daarna van geen wijken weet Komen vreemde dromen voorbij Van dingen die mij Over veertig jaar zullen Overkomen, Of zaken die mij meer dan Veertig jaar geleden Werden aangedaan - Vooruitzicht of terugblik, Wat maakt het uit, Zo lang mijn werkelijkheid Hiermee wordt geduid…

Geheven hoofd, verkrampte handen Scheldt in stilte naar de maan Hoe kan die zo sereen blijven branden Als al mijn dromen zijn vergaan Verworpen in de duistere diepten Onder de spiegeling van de maan De groeiende cirkels reizen over het water Een bleke afspiegeling van wat is geweest Mijn cynische blik glijd niet veel later Naar de plaats…

Zonder haat, terugblik op een onstuimige tijd, was mezelf helemaal kwijt. Uiteindelijk weer gevonden, zal mij nooit meer laten verwonden.…

het korte licht van donkere dagen lijkt in lange nachten te vervagen hoe somber ook de terugblik is om twaalf uur proosten jij en ik dan zullen vuren nieuwjaar laaien licht weer langere dagen draaien en in aarde zal de groei beginnen voorjaarsdromen bloeien diep van binnen…

De weg lijkt gelopen, gesmoord de terugblik naar het onstuimige begin in de schaduw van haar ogen brengt ze vermommingen aan.. maar de naakte waarheid spiegelt haar uitgelopen masker zonder twijfel of bedenking de andere kant kunnen zien kost geen enkele moeite, wel het geluk samen.. dat uit haar geknepen ogen valt met een traan.…

Al 43 jaar zijn wij een gelukkig paar Wij vonden de liefde met elkaar. De start van onze relatie was niet simpel Zeker niet geslaagd met vlag en wimpel. Vele hobbels hebben wij moeten nemen Iedereen zag in onze relatie problemen. Om ons heen werd van alles opgeworpen en gezegd Soms werden wij moedeloos van elke dag een gevecht. Uitgescholden…

Waak cynisch zal ik hopelijk nooit teveel zijn tranen op lach om pijn achter de heuvel een vijand Een gezicht in het droge zand hij lijkt op mij sprekend allebeide getekend en de wereld lacht het weg het lot dat je ach pech mischien zie ik dat gezicht ooit terug en keert het lot en wij de rug…

toe, laat me nog maar even argeloos dit liedje van verlangen zingen zo onbevangen roekeloos onwetend van bezwaar los van mijn cynisch commentaar naïef en ongekunsteld laat ik de woorden klinken ver van het schampere, gretig en niet zo onaantastbaar nu ik het waag mijn hart opnieuw een kans te geven te zingen voor de liefde opnieuw op…

Waar mensen woorden sabelen met gezichten onheilig van cynisch bedoelen Waar mensen woorden vleien met gezichten kwijlend van kruipen en kroelen Daar metsel ik deuren en ramen met stenen keelbrokken dicht waardoor het valse licht en onoprecht geluid zich niet meer nestelt onder de huid Dans ik bevrijdend met vederlichte vlindervleugels,…

Ik zag het gat van de Hallen waar ik ooit bijna een perzik jatte waar een hoer me aansprak als chéri waar ik geld moest lenen om thuis te komen pijn had in mijn voeten dorst mijn denken overheerste omdat ik zo nodig naar Parijs moest Vanwaar ik door kronkelende straten in een nachtelijke file terechtkwam en langzaam uit de stad vertrok…

Denkend aan Anja met een blik in haar hand En Bernhard die nu de boete niet meer betaald Aan Maja het meisje in een Bemmels weiland En de armoe die over Nederland neerdaalt Meelij met Friso, met z’n wijf van die lange En ook Margaretha houdt zo erg van haar man Maar, zegt Jan Peter, dat mag je niet zeggen Omdat de koningin zich niet verdedigen…

Voor me de schedel van grootvader van koperen hersendak voorzien met uitsparing voor sigaretten hij grijnst al veertig jaar Ernaast de baarmoeder van oma keurig in wekfles bewaard, daarin groeide mijn moeder: ei werd mens deze machine in sterk water gevat Als trofee de rechterarm van vader en de moederkoeken van de zussen eronder de foto…

dat ik ooit vertrekken zal en jij dan nog laat met de hond een rondje maakt, af en toe naar boven kijkt dat ik je pad dan met sterren bestrooi, als vanouds weer naast je loop en jij me nieuwsgierig vraagt of de hemel echt bestaat en ik daar ook gelukkig ben dat ik je dan vertel: de hemel mijn lief was hier op aarde had ik…