Alle inzendingen over De rennende rukker

de vrouw staat roerloos op het verlaten strand ze kijkt naar de zee nu zo kalm zo rustig kabbelend toen zo wild bulderende golven gevaarlijk en verraderlijk steeds weer ziet ze haar kind zich losrukkend juichend rennend naar die prachtige woeste zee ze schreeuwde, schreeuwde rende achter hem aan ze was te laat de golven hadden…

de handkarren ratelen geluidloos over de keien het carillon geeft de beurshandelaren taal noch teken vastgelopen voetstappen op het plein stakende stemmen overvleugeld door het bronzen bevroren klokgelui kinderen rennend gestold in woordeloze beweging ongehoorde straatventers prijzen schreeuwend hun koopwaar aan ze overstemmen…

Rennend achter de schapen en zwemmend in de Maas En als je wat had gedaan, kon je zo onschuldig kijken Je hebt alles gegeven, alles gedaan wat niet mocht we hebben mekaar tot op het laatst liefde gegeven Totdat je niet meer wist waar je naar zocht. Nu kun je rennen achter de schapen, hoog in de lucht.…

Nog denkend aan die vele jonge jaren Stoeiend, rennend door het veld ‘k Had nooit gedacht dat ze voorbij zouden gaan Maar geloofde nog in eeuwige jeugd Op die plek waar ik ter wereld ben gekomen ’t Is voorbij, de lente en de zomer De natuur duidt thans het herfsttij Nu loop ik hier als oude dromer Mijmerend over de tijd van toen Op dat pad…

ik schilder je levend met mijn ogen geniet van het zonlicht op jouw haar zie ik dat kleine meisje stappend met vader door het hoge gras madeliefjes stralen samen rennend langs de vloedlijn, waar luchtkastelen ontwaren in aangelengde zon Mama ging jou al voor zij zal geduldig wachten toch wil ik jou niet kwijt blijf nog een ogenblik…

Station Oost; ik zie een rennende massa, die de trein nog wil halen van vijf over vier. Abonnementen zijn handig, zegt de man aan de kassa, als je dagelijks reist scheelt dat mooi een krat bier in de maand...... maar ook wachten voor drukke loketten, of kaartautomaten; er staan er maar twéé!!…

het konijn rondjes rennend in het gras, alsof het nooit ooit anders was, zo zacht zou heel het leven moeten zijn, want de wereld is hard, de mensen zijn hard of hard geworden en het dromen moet weer hardop gedaan worden, op zachte voeten, met konijntjes die rondrennen in het natte lente gras- als dat zou kunnen dan kende ik geen…

deze metropool wat waard Easy way to travel in London Hebben ze hier goed uitgevonden De metrolijnen hebben allemaal een kleur Overstappen is soms een gezeur Donkere gangen onder zo'n stad Je reist door een zwart gat Dan weer licht op een station Snel uitstappen bij Wimbledon De roltrappen zijn stijl en lang Rechts staan, wil iemand rennend…

Rennende voeten in het zand. Van een afstand kijk je toe, volgt het pad van je herinnering. Laat alle bloemen bloeien, en kleur en klanken samenvloeien.…

de dagen gelukkig zijn wanneer een kind schaterlacht rennend met die kleine beentjes ondeugend en plagend jagende op de kater, die er razendsnel vandoor gaat veranderd wanneer dit lieflijk wezen gevangen zit in een verloren wereld van haat en geweld, in die dagen is het donker ook al is de morgen aangebroken dit zijn de dagen waarin…

- als een opgewarmd reptielen-mens verdubbelt ze haar snelheid– – een gierend projectiel in alle haast van haar bestaan– – in de spiegel ziet ze honden rennend bijtend in hun staart ze heeft– – geen tijd om goed te kijken– – als een vollevaartig-voertuig raast ze niets-ziend door de straten– ..langs de steen waar de mier slaapt.. .…

De dagen gaan weer lengen Het voorjaar komt in zicht Stiekem komt de zon kijken En knijp ik mijn ogen dicht Ik verlang zo naar de zomer gewoon zonder jas naar buiten Zonnestralen die zacht strelen Vogeltjes die luidkeels fluiten Kinderen op hun blote voeten Rennend in het park op het gras Moeders die gezellig wat kletsen Op een bankje…

Niet groter dan Friesland en toch Nooit niet in het nieuws bij mij en jou zonder Angst en woede huilende vrouwen rennende kinderen op een steenworp van elkaar Behalve dan zoals nu met een bestand dat houdt Een ademtocht van verlichting een zucht naar meer dan een dag Voor de dag die weer lijkt op een gewone…

Rennend met bakken mort. een klein slaafje, ongelijkheid Een blijde luide gil. een om de hals vliegend meisje, ongelijkheid. Twee starende ogen, doodstil. een afscheidnemende jongen, ongelijkheid. Wapperende blonde haren. een snelle cabrio, ongelijkheid. Twee sloffende schoen paren. een eenzame zwerver, ongelijkheid.…

In het zuiden ligt een eiland een grote steenklomp maar eenmaal beklommen overzagen ogen een uitgestrekt woud bijna onttrokken aan het zicht door zijn dicht bladeren gordijn een lichtgevend wit zandstrand bedekt met rijen duinen donkerkleurige dennenbomen en honderden kleine kinderen gelukkig samen rennend op het zandstrand spelend…

rennend over velden over bruggen en rivieren bij nacht tij en ontij komend eens per jaar slechts één zondag in april verlaat hij het rechte pad volgend boven gegeven wil even haastig leven zat zamelt eieren in een mand bij de vogels van 't land schalen in zeven kleuren ovalen zullen vers geuren tegen zessen de klus geklaard malle haas…

In een opwelling van creativiteit Boetseer ik een realiteit Een duister, donker continent Waar iedereen me als een god erkent Drijvend op een heet lavaspoor Zwemmend tussen scholen witte haaien Rennend tussen horden tijgers Scherpe zee-egels aaiend Een zwart land, zonder zon, zonder maan Een land zonder vreugde, zonder vrede Geen hoop, veel…

mijn moeder bestond uit seizoenen alleen in de zomer had ik haar lief dan was zij lichter dan de wind vrolijk als een kind rennend op blote voeten in de herfst was zij vallend blad dan raapte ik haar op en sloeg de aarde van haar schouders dekte haar toe in het grote bed tijdens winterdagen sliep zij maan en zonlicht gingen aan haar…

groep terecht dan trapt men je blauwe schenen En kom je daar dan uitgerold knal je vloekend op de stenen Daarom ga ik nu aan u mijn nieuwe plan vertellen Men moet vanuit de overheid het loopbewijs in gaan stellen Uiteraard krijgt u dan les in praktijk en theorie En als dat niet genoeg is ook nog een therapie U moet lopend sluipend rennend…

Een rennende hinde verzoet slechts de pijn die ik voel. Nostalgia houdt mijn hand vast.…

Ze bakt de taarten van zand, Zij bakt de beste taarten van het hele land blootsvoets rennend, springend, bevlogen met een zonnige lach Haar zanderige snottebel spatte uiteen met puntige pieken van loodrecht blond haar vlak daaromheen ook sporen van verf markeren haar dag.…

Ik zag vanmorgen de gestalte van de opgestane Heer in wat we lazen en in wat we hoorden de nieuwe Adam heeft mijn ziel geraakt mijn leven tot die nieuwe mens gemaakt toen ik me in de omstanders verplaatste hun blijdschap en verwondering me eigen maakte, de rennende discipel hijgde hoorbaar in mijn oor.…

ontvluchtend haar dochters meesleurend uit kruitdamp gehulde ruine stad bedreigd onbeschermd zag een bloedbad haar grens was bereikt hartverscheurend velen vluchten richting route grens rennend door bossen over weiden probeerden geweld te vermijden zelden zichtbaar tsunami van mens andere staat ver weg van haar grens voelde zich machteloos…

Koffer in mijn hand, Rennend naar de band, Mensen hand in hand Opschieten mijn vliegtuig gaat weg Andere mensen op naar hun vertrek, Oh en ik die maar tijd rek Bijna vallend op de vloer, Mensen die verschelen het geen moer En ik die naar gate eleven loer Daar ja eindelijk, Mensen kijken pijnlijk, Mijn vliegtuig is weg waarschijnlijk…

Naar de een, naar de ander beurt'lings rijst de slinger, Als wees, prijzend, de tijd met wijze vinger Mij Halkuon's en Boeddha's zekerheid; De groep van tijdloosheden en pendule Leert zwijgend, tikkend, de duist're formule: In 't stilstaand Eeuw'ge rust, rennend, de tijd.…

He, poezepoes ja, jullie twee dribbelend hier in huis spelend, rennend met elkaar ja, ik weet het dit is jullie thuis Ho, poezepoes ja, jullie twee al vroeg het warme nest verlaten ik zie het jullie liggen op de loer voor de dweil die beweegt over de vloer Ha, poezepoes ja, jullie twee jullie zijn leuk om te zien lief, spelend bovendien…

Rennend met de angst op mijn rug Heb ik amper tijd voor mezelf, amper tijd voor rust Want ik blijf maar zwemmen naar de zeekust Die weg wordt gehouden door de onrust Door misleiding in mijn verleden tijd Sta ik voor de keuzes om weg te rennen of mijn leven te delen met de pijn Het houdt mij soms klein waardoor ik bekend sta als een chagrijn…

in vele talen hebben we getekend langs velen manen vielen er genoeg sterren zonnestralen droogden onze vreugdetranen eindeloos de nachten waarin we mijmerden rennend door de duinen alwaar het helmgras wuifde maakten konijnen dat ze wegkwamen door 't zand bonkten onze harten als één, ogen die in elkaar opgingen jouw gedachten werden de mijne…

Daar komt ze, rennend, hijgend: “nee geen wijn!” Ze zucht, ze huilt, drukt in mijn hand een brief. “De test, die stomme test, is positief.”…

" en liet dan mijn teefje teleurgesteld staan kwam hollend en rennend op 't achtererf aan... ...nu rust ik in vrede, klop af en toe aan in je dromen - schrik niet als je mij plots ziet staan ik zwaai met m'n staart, geef een pootje, tot straks een knipoog van Maximiliaan c.q. Max 15 april 2019…