Alle inzendingen over Iris van teylingen OR Nacht OR Licht

Zoude ik mijn liedjes, de vluchtige, lichte Liedekens zingen, gelijk ik ze zing? Zoude ik zo lustige liedekens dichten, Zo het mij naar mijn lust verging? Zoude ik mij spelender- wijze vermeiden, Dingen bezingend, die buiten mij zijn: Vrede - van 't vee in de vredige weiden, Vreugde - van bloemen en zonneschijn?…

Meen, zo ik zing, vol liefde zijn mijn zangen, Niet, dat mijn mond de schamelheid vergat Van 't hart, dat open stond om vreugd te ontvangen, Maar, waar de liefde nimmer binnentrad; Mijn lied is immers vol van uw verlangen, O Liefde, die ik steeds heb liefgehad! Waart gij gekomen, toen ik u verwachtte, Ik had met diepe vreugde u ingeleid,…

Ineens was je daar, ronde toet en staarten in je haar, intens genietend, blij en open stevig in mijn hart gekropen!…

Ik ben geboren uit zonne-gloren En een zucht van de ziedende zee, Die omhoog is gestegen, op wieken van regen, Gezwollen van wanhoop en wee; Mijn gewaad is doorweven met parels, die beven Als dauw aan de roos, die ontlook Wen de dag-bruid zich baadt, en voor 't schuchter gelaat Een waaier van vlammen ontplook. Met tranen in 't oog, uit de…

Zij is de diafragma van het menselijk oog maar toen ik deze schoonheid zag in een toog van zwart besefte ik dat zij naar mij keek toen bloeide een glimlach in mijn hart en ik bezweek…

Alleen haar iris glinstert sterren. Licht ik mijn wuivende hand op. Het geluksmoment. Als een film in een map. Staat gedocumenteerd in mijn laptop.…

Zie d’aarde de benevelde blauwe pupil het getroebleerde hemelsoog zij draagt haar bril voor ons bestwil, breekt het hardste licht in het glas tot een regenboog af en toe trekt ze haar vochtige ooglid dicht met vertoornd hart de overvloedige tranennevel wit en grijs soms crêmezwart, tot haar bloedvaten klaren de iris in blauwwitte levenskoralen…

Ik kan niet anders dan mijzelf belijden; Wanneer ik spreek, spreek ik mijzelve uit, Dan zoek ik soms, zo heimlijk mijn verblijden En smart te zingen, dat de oningewijden Niets horen dan een liefelijk geluid... Ik kan niet anders dan mijzelf belijden, Ik spreek mijzelf in al mijn liedren uit. Ik zou wel graag van andre dingen spreken, Maar,…

[Mijn leven is doorwrocht van deze sterke genade dóór en dóór Rabindranath Tagore] Mijne begeerten stijgen, Mijn wensen velerlei, Tot U, maar met Uw zwijgen Bewaart en redt Gij mij; Wat ik van U ontving, Of van U zal ontvangen, Ge ontzegt mij mijn verlangen Met harde weigering. Of 'k drentelend mijn dagen Verdoe in 't…

Die een roeping heeft in 't leven, Hij moet onrecht kunnen dragen, Want dat is de toets des Heeren, Of ge Hem zoekt, of u zelve. Zo ge alleen u zelve liefhebt, Als een vonk, die in 't kruit valt, Zo verwoestend en verterend, Valt het onrecht in uw ziel. Zo ge uw zaak en die des Heeren Liefhebt, die ten strijde u opriep, Maakt het onrecht…

ik kam je haren kam je haren zo rustgevend, geen gedoe ik droog je tranen tuurlijk droog ik al je tranen jouw ogen voelen moe waar is jouw deken hier is de deken dek je met al mijn liefde toe…

zwart ontleent zijn kracht aan een duistere macht het ontbreken van helder licht heeft mij naar binnen gericht de avond is zeer nabij de geest van de nacht aan zijn zij…

Zwevend door het universum haalt de nacht het licht in……

de nacht..…

Stap gerust de avond maar in waar de schaduw zo groot lijkt verberg je licht nog even als je de dag weg wil geven en mijn liefde bezwijkt voel op de tast mijn handen doe je ogen maar dicht de waarheid die we vonden vormt een bundel van licht bal een vuist voor de nacht lef om mijn wereld te volgen gericht op liefde die zal…

Een iris sijpelt uit mijn vuist mijn glazen huis breekt. Het leven traant ontzind.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Als we de steen mogen geloven Dan rust jij, Wim, vier lentes net, Hier haast een halve eeuw al met Je broertje Joris, dat van boven Boem! op je buikje werd geschoven Als veel te groot verjaarspakket - Geen toetertje deed rettettet, Geen wimpeltje werd rondgewoven. Er is sindsdien maar weinig leven Behalve soms die doffe ploffen Zo'n…

Het lezen van gedichten is Een zaak die over 't algemeen Zodanige bemoeienis Van de ogen vergt dat ze getweeën Van boven tot en met benee De neergeschreven tekst af gaan Terwijl 't gevoel van wel of wee Dat hieruit veelal zal ontstaan Van onderen naar boven rijst En wel het krachtigst bij een auteur Die in het dichten is vergrijsd En…

Had ik nooit een vers gelezen, Mocht ik nu geen dichter wezen: Had ik van het geitenweitje Met zijn klaaglijk krijtend geitje In mijn jonkheid niet vernomen. Was het er niet van gekomen Dat het beieren der rijmen Me nu schreiend doet bezwijmen Van een huiverend genieten Dat ik in elk vers wil gieten Opdat in betraande horden Al mijn lezers…

'k had herr Kinkel kunnen wezen, Handelaar in oude panden, Of Sir Monier Monier-Williams Fabrikant van gouden tanden, Ofwel Freya Gunnarsdottir, Keizerin der geiserparken, Ofwel Dung Flung Loon, profeet en Prijsfokker van grijze varkens, Of Fomfawzi Tzomfawoezoe In haar kraal vol schelle spullen... Doch ik ben slechts Hendrik Versjens…

Altblokfluit spelend in de avondstond Verleid ik de bovenbuurvrouw teder Tot grove intimiteit: tegader Daveren haar vuisten op de grond. O, Bach. Wat onder uw pruik ontstond Aan helderheid, die verblinding wekt, Fnuikt mijn woede: van het plafond duikt Een gipsdruif in mijn schuimende mond. -----------------------------------------------…

het voorjaar is het het weifelende blauw van de iris het uitbundig geel van de zonnebloem het is niets dan dit…

ik reisde alleen met een roestvrijstaal vlindermes nooit hoefde ik het te gebruiken onderweg zag iedereen dat mijn verenpak niet bestand tegen regen en kwetsuren was onder een verre vlinderboom begroef ik zonder ophef het wapen dat in mijn handen dodelijk kon zijn een oude graver zal het gesloten geërodeerde artefact…

Wat haar betreft als ze ‘t me vraagt vandaag [zie je me nog graag] ik leef in mijn vrouw ’s ogen azuurblauw rivieren van geestdrift lavend in het zilte vocht mocht ik ooit de aandrift voelen te laveren het hart op de tocht te zetten vertoef ik in kolkend centrum van haar iris inktzwart immer doordrenkt van de duistere nacht als je ’t mij vraagt…

Een helgroene wei en toch regen ook diep in mij de schapen verbergen zich de iris kleurt geel aan de vijver wat is de zomer kil als jij er niet meer bent.…

Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht. Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel.…

Dankzij Iris slaap ik gerust. Alsof ik door haar ben gekust. Diepbewust.…