Alle inzendingen over Jouw woorden

Huil jouw tranen, ik wil leven je bezitten samen even, in een zinnelijk begeren het naakt ineen geplooid. Ik stamel jouw woorden maar voel me berooid want toch steeds keren zich onze ruggen als wij weer de volgende afspraak pluggen.…

Huil jouw tranen ik wil leven je bezitten samen even in een zinnelijk begeren het naakt ineen geplooid. Ik stamel jouw woorden maar voel me berooid want toch steeds keren zich onze ruggen als wij weer de volgende afspraak pluggen.…

verleid me met jouw woorden die samenvloeien in zinnen welke langzaam versmelten tot 'n ritmisch gedicht al lezende omwikkel je mij sluip je bij me naar binnen bekoor je mij net zolang totdat je mijn hart veroverd hebt…

Een melodie van liefdesakkoorden Gefluisterd tussen het koel satijn Weergaloos klinken jouw woorden Mocht het altijd maar zo zijn Doch glad was het satijn waarlangs zij gleden Begeleidden die woorden vervaagden die pracht Nu eenzaam verkrampt leef ik in verleden Met slechts een herinnering aan die nacht…

************************* Het zijn jouw woorden, ware woorden Ze zeggen me alles: op dit papier, in dit gedicht. ************************* Waarom hoor ik niet die betoverende geluiden in het huis en waarom is het bed dan leeg en koud? Waarom hoor ik geen geluiden in de badkamer, en heerlijk geneurie in de keuken?…

stront stinkt niet zo hard als elk woord uit jouw mond citroenen zijn niet zo zuur als het leven dat ik van jou kreeg escort is nu jouw werk waarbij je kwijlt als een hond jij was ooit zo lief een knuffelbeertje met een hart van deeg tot de dag dat je wegbleef jij mij niet meer verstond en onze liefde zweeg jouw woorden stonken…

Hoe ver kan alle verte reiken, als ik jouw handen mis, jouw voeten niet kan zijn. Hoe diep kan alle diepte zinken, als ik jouw ogen mis, jouw tong niet proeven kan. Waar ben ik om jouw woorden op te vangen, jouw klanken op te slaan. Waar ben ik om jouw kleuren te begrijpen, jouw geuren, die nooit overgaan.…

Ik hou je vast en druk je tegen me aan iets zegt in mij laat hem nooit meer gaan Die openheid van geest jouw interesse zo oprecht luister ik naar jouw woorden die nog nooit iemand heeft gezegd Zo dansen we dan samen al innig door de nacht voelen wij ons veilig daar het geluk ons toelacht…

zoveel verder deel ik jouw muziek repliek, tot in het uiterste een tranendal een bal vol vreemde passen en de teksten van jouw werkelijkheid ik ben het kwijt hoeveel ik in mijn eigen woorden wilde gieten steevast nieten zich jouw woorden in mijn eigen wil en wat zij ook niet weten kan ik hoor jouw frases en ik hoor jouw lach…

tastend naar jouw woorden want de mijne ben ik kwijt…

ik lees jouw woorden op het wit papier jij had al nooit een voorkeur voor het leven hier schreef met schaduw omdat licht te veel liet blijken kreeg je brief met schemer dichtgeplakt wist dat het de laatste was jouw zinnen groeten mij met grijs omkranst ik weet je veilig aan de overkant…

Laat de glinsterende zon jouw woorden dragen zodat kloppende verlangens kunnen ademhalen in de zachtheid van jouw stralende dagen.…

Laat me geloven in jouw woorden het glas heffen op jouw bestaan Geef me het recht om te dromen droom mijn dromen als ik ze laat staan Leef mijn leven als ik het vergeet Lach voor mij als jij mij laat huilen Heb een ander lief zoals ik jouw haat Geef me een teken als jij mij verlaat…

ik heb jouw tijd genomen je nachten bevolkt met dromen dagen gevuld met bloemengeur donkere kanten van wolken bekroond met de bladgouden rand van de zon ben de melodie voor jouw woorden die in liefde tot lied zijn geboren jouw plotseling verschijnen geeft mijn leven verlangens die nooit meer zullen verdwijnen…

Jij zegt het Jouw woorden hadden mij toen bereikt Of had ik nou niet opgelet? Het vervaagt Waar is het gebleven, al die pret Of heb ik al genoeg gevraagd? Nog maar één Want ik vraag mij af, Waaraan heb ik het verdiend, die straf…

Een dierbare vriendschap, Had er nooit op kunnen hopen, Ik zou niet zonder je kunnen, Zal altijd aan je zijde blijven lopen, Ieder woord dat leidt tot ruzie, Komt harder aan dan je denkt, Ik hecht veel waarde aan jouw woorden, Die in gedachten worden gekrenkt, Ieder woord dat leidt tot liefde, Samen de woorden die me gelukkig maken, Ik…

Het is bijna de droomstilte die je woordgebarend hebt gebracht met dat tasten van dageraad de vroege dauw, een lenteochtend het is al bijna die avond en dat afscheid in de kou hoor de diepe adem in jouw woord fluisteren de maanschemer scheel flinterdun door de emoties een schat in jouw sterke handen die woorden stileren als niet te…

Het laatste beetje liefde Drijft als een schip in mijn ogen Jouw woorden en daden, verwoestende golven Lieten het leeg en verlaten achter, elke keer Jaren later toen alles was verborgen onder het leven kwamen schatzoekende duikers ik zei ze dat er niets meer was Zodat niet ook zij verdronken in jouw woede…

mijn brein neemt al jouw woorden uit de mond terwijl de adem nog langs jouw stembanden moet voorspellen mijn hersenen wat er komen gaat mijn brein wacht niet af welke klank welke woorden het vervolg van je zin op alle niveaus van klank tot betekenis op tijdschalen zelfs de theorie werkt als jij zou kunnen praten en ik horen kan…

Ik weet nu weer wat leven is en dat ik liefde geef en ontvang want door jouw woorden en gebaren ben ik niet meer zo bang.…

schenk mij waarheden doorheen die lach laat geen masker markeren wat liefde vermag steel met jouw woorden geen ijdelheid meer een ego verloren hervindt zich wel weer in het aanvaarden dat wanhoop kwijnt soms in je vragen het antwoord verschijnt…

het nestkastje is leeg, de winter legt zijn ei denk vooral om de vogels, hoor ik je zeggen zul je vetbolletjes aan de bomen hangen verdomme, waarom toch het verlangen om jouw woorden in mijn mond te leggen als de vogels nooit meer zingen in mei…

Alleen met mezelf kan ik goed overweg Alleen met mijn handen kan ik maken wat ik wil Alleen mijn lippen kunnen zeggen wat ik meen Alleen mijn hart is vol met dat van jou Gewoon wat ik zeg wat jij hoort Wat ik nooit versta naar jouw woord Ik ben niet zo vaak Alleen wat ik ben.…

wie of wat ben jij we hebben het je toch verteld spreken is zilver zwijgen is goud maar je kunt het gewoon niet laten zoekt ruzie met alles en iedereen gelijk moet je hebben en je zult het krijgen jouw woord is het juiste en dan ook het laatste wat wil je nu… een glaasje babbelwater of een groot stuk appeltaart!…

Het voelen van je hart het versnellen tijdens de zoen het voelen van je lichaam dat precies weet wat het moet doen Het voelen van je handen zachtjes door mijn haren het horen van jouw woorden die alle liefde verklaren Het voelen van jouw liefde het vormt een warme gloed het voelen van jou dat doet me zoveel goed…

Het leven moet je beleven Voordat je het weet is het voorbij Vergeet mij Waren jouw woorden Die jij tegen hem zei Leef verder zonder mij Waren jouw woorden Die zijn hart doorboorden Veel pijn en verdriet Is waar jij hem mee achter liet Later legde je uit Dat jij spoedig deze wereld zou verlaten En de dagen wilde beleven Zoals jij wilde…

wanneer ik jou lees blijven mijn woorden steken ze zweven rond in mijn hart gedachten ontspruiten genietend van elke beweging die zonnewarmte doet opstijgen in hoogtes van gewichtloosheid laat ik het op mij inwerken roep en mompel van alles maar jouw woorden tollen als diamantjes op wolken zo zacht door mij heen……

Ze zijn zalig, jouw woorden, die zachte akkoorden. Was alles in de wereld maar zo mooi zoals jij het benoemd. Jij brengt me troost, hoop, lust en inspiratie. Kom in mijn armen, ik maak je beroemd! Ik dank je, voor die mooie woorden, die zachte akkoorden. Maar één vraag die rest me: Wil je me alsjeblieft niet vermoorden?…

Dagen schreef je en ik las je tot je schrijvende ten onder ging; en toen, opeens: je was niet meer een dichtersstoel bleef leeg jouw woorden stokten op een onbeschreven blad. Verlaten door de humor van een klaterende lach kijken we terug met stille glimlach naar je woorden waarin voortdurend zacht een glinsterlachje lag.…

jouw woorden in een stank van poepluiers afbuigend langs de afvoerput van deze wrange wereld jouw poëzie verschoond in regengordijnen gladgestreken met een vooroorlogs strijkijzer jouw zinnen eens geschreven in een brevet van onvermogen verzinsels in een taal die ons wereldvreemd is jouw gedichten waarin de bliksem is ingeslagen…