Alle inzendingen over Mijn vinger

Gaat er bij de NS een keer iets mis Dan zoekt Van Vollenhoven het gebrek Hij legt de zere vinger op de plek En zegt dat dat nog maar het topje is Zelf kan hij wel een onderzoek gebruiken Dat is nog even iets om in te duiken…

je tipt in vingerspitsgevoel ik weet wat je bedoelt kom druk maar door begrijp ook wat je voelt de buitenkant heeft nooit een zachte hand begrepen maar onderhuids is er nog leven dat onder liefdevolle vingers woelt…

ik heb een raam zonder sterren of zonder enige waarde van jou tot mij en woorden, woorden om te vertellen dat wat ik ben niet meer is tussen steen en wolken vond je mijn naam om m’n ziel te overtuigen de vorm van een open zicht en diep zo diep breken vingers de zomer alvorens die in mij kon dringen en leeg zo leeg wieg…

Elf vingers waren toch zeker genoeg (of had ik het verkeerd gezien misschien) toen ik, verlegen, vijf ervan vroeg (en waren't er vervolgens maar tien)? Hoed u dus voor de onevenheden; houd één vinger stijf in de vissenkom, dek met de andere het verleden.…

als dan jouw vingers boterzacht sluipen kruipend hun weg vervolgen, stil jouw stem, het zwijgen klinkt als een bekentenis ik knik en achtervolg de blik uit jou, jouw ogen pogen tot het niets, zeggende dat zwijgen toe stemt ach ik lach en laat jouw vingers grijpen…

Hij was doofstom en dronken en had niet in de gaten dat hij, in roes verzonken, met dubbele vinger praatte…

Klootzak Je weet telkens weer Je vinger op de zere plek te leggen…

Ik tel mijn vrienden en houd vijf vingers over: ik geef jou een hand!…

hijs ik een langzame vlag die zich opent in jouw vingers als een wolk van vreugde.…

onderdanig schuilt het doek onder jouw vingers puur, naakt, smetteloos…

Mijn leven, glipt mij als zand door de vingers, voel ik daarom zoveel voor het strand?…

tast ik naar herinneringen die ik door angst nooit meer vergeet de nachten droom ik korter diep in me ben ik vrij de vingers van mijn dromen zal ik breken ze hebben nu geen macht meer over mij wil melker 31/07/2010…

Hij loopt rond met vingers vol lettergrepen. In het land van haiku's is één moment goud waard. Zijn haiku's krimpen en wonen in een poppenhuis.…

M’n kind, je glipt me door de vingers Je praat met me maar je ogen doen niet mee. M’n lieve kind, het leven glipt je door de vingers De werkelijkheid verandert in een waanidee M’n arme kind, verstrikt in een web vol achterdocht en leugens op een rij ‘K zie soms het verdriet in je ogen maar zie je ook dat van mij?…

Letters schrijven op je rug, met mijn vingers op je huid, ik wil je zoenen, niet te vlug, nachtenlang zonder geluid. Als je slaapt wil ik je strelen, je ademhaling horen, raken, met je vingers wil ik spelen, steeds proeven hoe je lippen smaken.…

er sprong een vonkje uit de edelsteen die jouw slanke vinger droeg ik zag het alleen je handen waren bezig afscheid te bereiden tastten naar je jas en in je blik vonkte je weer jij bent mijn diamant voelde al in jou begroeten de lange vingers in mijn hand ze vonkten speels een nieuw ontmoeten…

je ogen lachen zacht zing je een reeds lang vergeten lied waarvan het refrein mij ontroert alleen je vingers bezigen het vouwen van lucht een kleine aandachtvlucht die jou ontgaat en een lichte schaduw op stilte en rust achterlaat onopzettelijk of juist gemaakt ik zie je vingers stillen tussen restanten die langzaam uiteenvallend…

Als los zand glijdt het geluk door mijn vingers, ik heb het in mijn handen maar durf het niet vast te houden.…

Oranje spelers drogen blauwe spelers af met natte vinger(s)…

vurige vingers lekken aan de rand van de wereld de nacht doet een stap terug…

Zo hang ik graag: gebruinde borst en vingers rood van het omklemmen aan een zinken goot…

ik voel je hand vingers in bewegen dat wat je ogen willen geven is al lang bij mij beland…

polsen beloven roodvloeiend mijn rust uit het wit van mijn vingers sijpelt dood zonder geluid…

Gespeeld heb ik met de gedachte, 't idee het plan Jouw vingers streelden contouren en lijnen Jouw mond kuste liefde Het kwam ervan Doordat wellust 't won van de ratio…

letters tot stuifzand geworden glijden door mijn korte vingers verwaaien zonder ooit een woord te vormen vallen terug op het strand waar de oude zee hen opnieuw overmant onderhevig aan vermaledijde stormen ik houd mijn handen op tot dragen toe bereid maar zie met lede ogen aan dat het machteloosheid is dat door mijn vingers…

zag je hand de vingers wenken kleine kootjes ongeduld nagels nog verguld met rode lak de kleur van lippen in je lach altijd zo innemend maar gaandeweg steeds meer bevelend met het laatste van je kracht nog dwingend spelend tot jij wilt gaan met ogen licht van eeuwigheid handen open en vingers eindelijk gespreid…

Bij het open raam Tuur ik in het niets van mijn handen Voorzichtig heb ik ze opengevouwen Dan fladdert de nacht uit mijn palmen op Vrolijk dansend verdwijnt ze uit mijn zicht En terwijl ze opgaat in zichzelf Bedenk ik vast dat ik ooit De dag ook in mijn vingers krijg…

Altijd, overal als je wijst naar een ander dan wijzen er drie naar jou 3 eigen vingers wat verborgen wat verscholen wat onzeker maar wat een rijkdom als je dat onderkent als je dat aanvoelt als je dat ziet maar bovenal als je daar wat mee doet bewijs je jezelf om die ander!!…

ik heb je hand genomen stil je vingers geteld voelde hoe warmte ons contact weer herstelt weet van je werken gegroefd in de lijn maaar voelde hoe strak de wijs in je vinger kan zijn zacht dirigeren is niet jouw manier je ogen verwijzen en dwingen naar hier ik luister en fluister zonder jouw melodie handen tastend in duister…

bracht mij in de war jouw vingers bleven gelukkig daar…