Alle inzendingen over Ontastbare nacht

Het is nu twaalf uur de elfde gaat over in de twaalfde februari van het jaar des Heren en Dames 2017 Ik ben nu officieel 65 jaar maar ik ga gewoon door of er niks aan de hand is uit het gedicht van Gerard Reve: Drinklied aangaande het leven op aarde want god vorm me me m'n dochter is pas tien!!!…

Trillende flanken, te paard in een leeg heelal -- vallende sterren.…

Teder is de nacht waarin je vurig liefhebt -- wat aan je ontglipt.…

de klok hakt zich een weg door de nacht en knabbelt de seconden van mijn leven waarin niets gebeurt maar in ieder geval is de nacht gratis in de nacht of beter gezegd: de ingekeerde dag wanneer buiten de motor van de waanzin tikkend afkoelt en de aanwezigheid van de voorouders haast tastbaar is in mijn kamer en mijn schuldvraag zwaar weegt…

Patroon, jouw voorgeprogrammeerd onbereik Schijnt te sturen naar ontastbaarheid. Maar wanneer een genie hokjes anders bekijkt, Hebben wij betere vakjes richting werkelijkheid.…

Patroon, jouw voorgeprogrammeerd onbereik Schijnt te sturen naar ontastbaarheid. Maar wanneer een genie hokjes anders bekijkt, Hebben wij betere vakjes richting werkelijkheid.…

Patroon, jouw voorgeprogrammeerd onbereik Schijnt te sturen naar ontastbaarheid. Maar wanneer een genie hokjes anders bekijkt, Hebben wij betere vakjes richting werkelijkheid.…

In de straatjes van verzoening de worsteling met une nuit blanche Strijdtonelen woelen gejaagd onder deze blinde nacht Onder deze zwarte aarde graaft iedere duisternis zich in Het geheel is veel meer dan de som der delen Schraap af de bovenste laag Van het beschreven perkament schrijf schilder zing Telkens opnieuw een…

Woelige dromen, een aaneenschakeling van gedachteplaatjes, die in de lengte van de warme nacht langzaam vervagen, en zich ’s ochtends opnieuw oprollen in duizend kleine laatjes.…

op de ademhaling van de stad wandelt zij voorbij een deinend huis een kat waagt de sprong verdwijnt in een verdronken bladerdek zij gaat langs een pad dat haar leidt naar de plaats waar het land als een rijpe vrucht sluimert onder een gewelf dat slaapdronken illusies zaait en de nacht herinnert en herinneringen weten van tijd dwalend langs…

Pas in de nacht voelt zij de tranen hoort het kloppen van haar hart. Ziet ze engelen, ruikt zij de bloemen, rode rozen. Drinkt zij wijn en branden de kaarsen, voelt alles als satijn en is zich van haar zelf bewust. Luistert naar haar adem en geniet van de stilte, van de rust.…

't Verga me als hem, die op de zwarte zee De ganse nacht gekampt heeft met de golven, Dan wetend 't eindlijk naderen van 't land, Bij 't eerste licht, dat over 't zee-vlak glee De schuimpracht ziet, waaronder hij bedolven Dra vredig aanspoelt aan 't gewenste strand.…

Zwarte kraai op tak zit sprookjes te verzinnen in de duisternis even bewegen boven paden van het park zomervleermuizen onder grijze lucht door de straten van de stad zwermen toeristen het maanlicht lacht achter gesloten ramen liefde ademt naakt.…

Transparant Jij spetterde in het warme bad damp op de ruit van het raam achter doorzichtige douchegordijnen Jij noemde mij bij de naam, kuste me door het plastic heen, tevreden genoeg aan elkaar van stukjes en beetjes Jij en ik, mij en jou op te eten Om ons heen gewikkeld het bijna niets als een koele, lichte deken Samen namen wij…

De satelliet Solar A In een hoge baan om de aardkloot geschoten Belicht de straling De hete streken in de heliosfeer Ontastbaar voor het bloot mensenoog Gezeefd door de dampkring Astronauten nemen als eerste waar Aan boord van hun hemelse huls De film in de ver reikende lens Versmeert het detail Door verstrooide straling Later vond men…

Zoals het ogenschijnlijk verborgen onuitgesproken ondoordringbare ontastbare ongrijpbare. Je bent bij deze verlicht.…

Indien wij het daglicht aanschouwen en het geeft een glimlach op het gezicht wordt het tijd dat wij de kleppen vervangen wellicht door een niets verhullend Google brilletje…

mijn kennis is de hemel niet begrenst mijn kunnen beperkt mijn weten de hemel eindeloos mijn gedachten vlieden voort stromen verder groot verval gèèn vergelijk rivieren zijn gèèn gedachten rijk mijn geest het heelal zo groot, zo immens ongrijpbaar, ontastbaar het leven beheerst mijn geest is nooit in het heelal geweest mijn lichaam…

Hoor de nacht vervalt tot één enkel ogenblik van passie en verlangen uit hetzelfde vuur dat brandde in dit donker uur tot vervelens toe. En de jonge aankomende dames zich, schaars gekleed, begevend naar het midden van de cirkel dat zich liet hullen in het zilver satijnen lied van de zonnewende.…

De maan, in al haar glorie laat zien, dat morgen na een heldere nacht: de zon zich wellicht wederom laat zien.…

De klokken lokken mannen met bonte sokken -- naar noorderdokken!…

in de eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren wat ik eerder niet horen wilde voorbij de grens van het geluid vormen mijn gedachten beelden die mij zo weer inzicht geven in het verhaal van mijn leven het schijnbaar onveranderlijke danst zich in nieuw perspectief dat de essentie van gisteren…

in de eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren naar het onvergetelijke leven voorbij de grens van het geluid vormen gedachten de beelden van de mensen en de emoties die mij de dagen kleur geven zo bront in mij de herinnering een brug naar de eeuwigheid die wat mij gisteren betekende aan de…

Men zit met zijn schimmen in de tuin, licht bladert schemer, er ademen oude nalatige vragen men zwijgt zich tezamen, is sprekend zijn naaste het is later, onhoorbaar als tijd men zou dit ingedikt niets willen stillen ontmaken deze langzame cirkel, dit doodlopend loze moment willen wissen in scheurende zijde, ontastbare tastende voeten voorbijgaand…

waarin spoorloos wordt weerspiegeld elke rimpelende huivering die zich door 't stil bewegen weeft en haast ontastbaar in verankering zweeft. Hoe zal ik ...? terwijl je wang soms zoekt en niet je mond en 't licht uitdooft. Ik zal haar 'thuis komen' noemen .…

Toen de taal nog mens was, Klanken werden aangeblazen Door adem die uit de diepten Van een levend lichaam werd Voortgebracht, Er woorden werden gesproken Met toon en klank en kleur - Toen het leven nog mens was En ogen zagen wat er gebeurde Was er een taal met Reuk en smaak en geur, Was ze onvergelijkbaar Met die van vandaag…

Pas op, de liefde wil jouw totale aandacht -- en op tijd naar bed.…

Vingers van lucht Gevlochten uit flarden Strekkend naar zielespinsels Verbroken door een zucht Het ontastbare geheel Dringt door tot iedere vezel Herinneringen verloren in de mist Van het onzaligmakende verleden Schrille kreten Ontsnappen aan opeengeklemde snavels Gebonden door strengen Vlas door schikgodinnen geweven Het zuchtende…

Leidend door verlaten engten, ontastbaar in breedte en lengte. Verzonken gedachten repeterend in herhaling, denkbeeldig verzonnen zonder verlossing. De kern aanschouwend met een luchtig hart, verlangend zich te vullen slechts met smart. Onvoltooid in de toekomstige tijd, emoties blokkeren harmonie in haar volledigheid.…

In iedere seconde Elke gedachte Zelfs in de letters Van mijn gesproken woord Zit iets van jou Iets vanzelfsprekends Zomaar gekomen Met liefde gegroeid Waar het zal blijven Omdat het daar hoort Het is warm Als de zon Het schijnt Als de maan Het is fijn En ontastbaar Zo breekbaar en licht Als een hemel met sterren Die schitterend stralen…