Alle inzendingen over Oude reus

Loesje kreeg een heel klein poesje 6 weekjes oud pas en een snoesje ze hield het helemaal verrukt stijf tegen zich aangedrukt. Met haar handjes het poesje omklemd werd wel zijn adem sterk afgeremd hij kreeg het benauwd ze was te hardhandig het deed zelfs pijn hij werd opstandig.…

luik dat even openging voor een oude hand die mij een gewone kiezelsteen gaf Het was een steen uit het paradijs aan de andere kant van de muur Hij was glad.…

Daarom schonk ze de ogen van de reus Niet aan haar man Zeus Maar aan haar lievelingsdier haar pauw Zo had zijn staart voor eeuwig haar trouw. Dat werd vereeuwigd in het glasraam Kleine stukjes krijgen hun eigen bestaan.…

Onaantastbaar glijden donzen aquarellen in trage metamorfose langs het blauwe linnen Sierlijk gesluierde bruiden een witbebaarde reus hier en daar wat elven verpozen aan het azuur De kwast gedoopt in grauw over wit gestreken lost pittoreske vormen op in een stilleven van nevel…

Een reus van zwarte angst schiet gaten in het denken zie hoe de kansen zwenken realiteit slaat op de vlucht Angst, je bent te voelen ontembaar op de achtergrond bepaal je het hele toneel Als tegelijk souffleur en regisseur die de onzekere acteur iedere vrijheid ontneemt…

novemberlicht raakt mijn huid aan als een woord van eenzaamheid windmolens staan langs de weg ooit zag ik mezelf spelen het veroveren was kinderspel nimmer zal ik nog zien het hobbelpaard, de lange, eerlijke armen van een reus de ongelijke strijd blijft van helft tot helft ontwricht…

ooit trok een oerwolk samen tot een bal van gas, een hete ster die drijft in de kolk van de melkweg zij blaast feller met de jaren tot zij haar pit verbrandt zwellend tot een rode reus die al haar wentellichamen oplikt en laag na laag verdampt wat rest is een witte dwerg de nagloed van een sintel…

Tabé dan, ga maar gauw Mark, ouwe reus, We gaan je héél erg missen (maar niet heus!).…

ik ben geen dwerg, ik ben geen reus ben geen atleet, ben niet gedrongen ik heb twee ogen en een neus een hart, een lever en twee longen is dit het lichaam van mijn keus of werd ik in mijn huid gedwongen?…

Kolkende zee zich uitend in torenhoge golven het aantonen van mijn nietigheid overgeleverd aan schuimende razernij Schoonheid in al zijn woede opgezweept door de storm hoor mij schreeuwen van ontzag zie mij heen en weer geslingerd worden En toch houd ik van die blauwe reus mij steeds weer bedankend voor het volhouden met liefkozende mooie…

Voor Omke Boom van machtige statuur, Wortels die zo diep in de Bodem verankerd waren, Reus die leefde van alle moois Om zich heen hier op dit Prachtige land, ons mooie Westerkwartier - Neergehaald door een Vroege najaarsstorm die Zich onverwacht liet gelden, Maar zijn schoonheid blijft, Laat voorgoed zijn sporen achter…

De Geus Een reus Geen keus Maar hardcore Hoolie Veel gevoelens Komen Los Vaak de gebeten hond De klos Maar schijt aan alles Een piraat puur Het leven is leven Bier Vol vuur Voetbal En vrouwen We gaan je eren Jij Geus Er is geen later Is geen keus Rust zacht maatje…

en te zwak hij kan niet meer een reus is gevallen door wind, storm en regen het is afgelopen geen mens houdt dat tegen winter stil, ongenaakbaar overdekt met sneeuw, ijs en rotte bladeren ligt daar de eik, dor en dood aan die heel oude dijk lente een takje, een ent baant zich een weg uit de grond vlak naast de eik op de plek waar…

Van steen Beschouwingen; inzicht Eén apocalyptisch Enorme kathedraal En een flinke reus Een Goliath die verplicht.…

Onderdanen vast in 't Midden-Oosten Ergens tussen Eufraat en Tigris in een Land, zo groot als een reus De Blair-regering krijgt 't voor z'n kiezen Volharden of Zwichten? Troepen terugtrekken of Onderdaan onthoofd? 'n Duivels Dilemma; nooit De Juiste Keus…

Afrika Afrika, er druipt bloed van de kaart nu ik je gadesla jouw grenzen zijn getrokken langs een liniaal kerven nog scherp en radicaal in Afrika, een slapende reus die maar niet ontwaken wil er verwaait zand uit de woestijn over een nieuw stammengeschil in Afrika, waar kleuren tussen groen het felste zijn, het paradijs bestaat…

Als je geluk hebt groei je langzaam beschut door familie Je begint bij het begin het netwerken in de grond Je eet langzaam, maakt centimeter voor centimeter elke spiervezel sterk en vormt een stevige huid om een reus te worden zoals toen er nog geen mensen waren en je het leven kon tellen in eeuwen, in duizenden nieuwe manen…

Zo liggen woorden voor je neus, soms wordt het gedicht klein, dan weer een reus, vrolijk in zijn aard of treurig en onbedaard. Zo groeit het uit zijn eigen wezen om één keer te lezen of meerdere keren om te zien hoe het groeit of dat het nog verder boeit. Hoe mooi een gedicht uit zijn ziel geboren tot een ieder kan toebehoren.…

de gracht is stil in ’t prille ochtendlicht waar in de avond vermaak en vrede worden verschaft er kraakt een deur een reus verschijnt diepzwart en hemelsmooi met dweil en bezem hij reinigt gang en stoep wenst mij mij vriendelijk een good morning toe hij kent mij ik loop hier elke dag de kortste weg naar mijn kantoor…

reuze wachter in de nacht die de strijd heeft volbracht als wereldwonder ontsproot de havenpoort als moederschoot toevluchtsoord in woeste baren ontvlucht van duivelse zeegevaren de reus is nu verdwenen vervallen tot een hoop stenen de materie werd langzaam ververst in een andere gedaante geperst nu is de toeristen schare met…

Soms loop je vast een doodlopende straat er slaat wel wind in je mast maar denkt het is te laat dan zomaar plotseling staat zij weer voor je neus en je weet weer waar het om ging er is gewoon geen betere keus van reus naar kneus van hemel naar hel is echt waar, heus Maar weet ze komt echt wel…

nu jij geveld bent jij grote ouwe reus lig jij daar met de knieën in ’t water jouw kruin rustend op moeder aarde die jou o zo lief had en voedde vanuit de bron daagde wind je uit jij waande je een jonge God en zwierde net zolang tot de zwaartekracht won…

evenaren hij zaaide angst en moordde voor de lol de zwarte kerkers zaten overvol met door zijn beul bewerkte martelaren maar toen ik laatst die beelden van hem zag vermoeide ogen, rimpels en gebogen vernederd door een bitter hoongelach verscheen een vreemd gevoel van mededogen was dit nou die moordlustige tiran ik zag alleen een broze oude…

Zachte stappen in de verse sneeuw, oudjaar lijkt al weer zo lang geleden. Ik kijk door het raam en geeuw, er is sindsdien al veel tijd vergleden. Goede voornemens, heb ik die? Ik zou het echt niet weten. Ach, ik neem dat niet zo nauw, zie ik ben nu ook tevreden. Mocht ik toch nog wat willen wensen, dan alleen nog liefde en geluk, maar…

jij, zoals je daar staat zo nonchalant misschien stond je anders als je wist dat er iemand naar je keek, ik.…

pijnscheuten schieten door me heen rimpels wanneer ga ik heen? ik wil niet meer wachten ik ben het zat kwijt al mijn krachten weer een kou gevat het zicht wordt slecht mijn handen trillen ik wil geen gevecht dood zou ik willen…

Als je later oud bent en gerimpeld blijf je nóg de mooiste voor mij Zal ik nog net zoveel van je houden als ik zo vaak al tegen je zei Schoonheid zit immers van binnen en is niet aan leeftijd gerelateerd En dat is wat ik zo aan jou vanaf het begin heb gewaardeerd Dus kijk je later in de spiegel denk dan maar gewoon hieraan Het aantal rimpeltjes…

handen met bruine spikkels gevouwen in een gebloemde schoot de pop ligt op tafel het leven achter gesloten ogen aan de binnenkant de wereld achter dichte deuren aan de buitenkant…

ouden van dagen circuleren in de lift de winter buiten…

Weer is het winter en we beseffen eindelijk de onontkoombaarheid van het sterven. Naarstig zoeken we als kinderen met ademloze ogen naar halmen, sneeuwklokjes. We weten niet of er een lente voor ons ligt en lopen hand in hand het bospad af.…