Alle inzendingen over Tatoe(r)age

Die moet-ie eerst XX Hij heeft 'r op koffie verXd en Xbessentaart getracteerd. De kerel verheugt zich intussen op bedpret en gaat 'r nu XX.…

En w i j s, om mij te grieven, Niet h e e n naar de o m l o o p s b r i e v e n, Die gij mij onlangs zondt. Och, dat de Nederlanden Toch s p o r e l o o s verbanden Wat v o o r t g a a t uit uw huis, In plaats van d o o r t e v o e r e n Wat burgeren en boeren Tot schande strekt of kruis.…

o Troosteresse in leed! o vriendelijke maan! Hoe kalm drijft gij daar ginds in 't blauwe diep der heemlen! U groet het avondkoeltje en ritselt door de blaân Van berk en populier, die in uw glansen weemlen Misschien doet ge ook uw licht door 't bontgeschilderd glas Der dorpskerk op het graf van mijn geliefden dalen; Maar ach, al drong ge ook…

Terwijl ik me Te rusten leg in Het huis van mijn Dromen treed ik Een ruimte binnen Waarin het ruikt Naar vochtig linnen Verdrogende inkt En eindeloos heimwee…

De tatoe verrimpelt haar teen in een herfstig blad. Groeven langs haar neus inmiddels diep genoeg om alle zwarte puntjes erboven te dragen. Terwijl haar onderkin altijd al haar mondhoeken naar beneden trok, hangt haar ooit anorectisch afgetraind buikje als een spons omlaag waar het de driehoek afsopt.…

Wie nog nat achter de oren is is vooral nog nat in d'r broek!…

De stoot ligt zonder kleren op d'r rug. Met gans z'n lijf bedekt d'r kerel haar. Na twee minuten komt het stuk al klaar. Dit gaat de minnaar echter veel te vlug. Hij wil de paringstijd daarom verlengen en is beslist niet van z'n stuk te brengen.…

Soms, opeens dan kan ik 'r voelen. Ik voel 'r dan fladderen, mijn buik door krioelen. Het vreemde is, het beestje ontwaakt... Alleen wanneer jij mij stiekem aanraakt....…

Waarin ze neder zit achter glas waar ik haar-versteend- zie zitten, broos, breekbaar Herfst heeft haar tot op 'r huid ontkleed 't herfstblad is rond 'r lijf gevallen Was zij -voor de kunstenaar- meer dan een model een vrouw van lijf en leden?…

de b r o e d e r. 'k Weet niet, wat wij hier toch doen? Foei, het strijdt met ons fatsoen, In een Gasthuis rond te dwalen. Nauwlijks kan ik adem halen! Hemel! welk een nare lucht! Wat voor genoegen, Geeft u dat zwoegen Dat gekerm, geklaag, gezucht? de z u s t e r.…

Na Roodkapjes bezoek ging d'r broertje naar oma; het werd geen retourtje, want grootmoeder was achterdochtig en gooide de jongen hardvochtig na 'n mep, die ze gaf in d'r drift, in een slootje, dat vol zat met gift. 'Wie naar oma gaat, gaat naar z'n grootje,' beweerde de wolf bij het het slootje.…

Ze heeft d'r knappe smoeltje opgemaakt en al d'r geld aan dure uitgaanskleren. Die investering stelt de stoot in staat om rijke mannen naar zich toe te halen. Ze zegt, dat kosten uitgaan voor de baat en kleren voor de mannen die betalen.…

- Maar de man vond 'r impertinent. Wat een takkewijf was dat serpent! 't Was voor haar niet zo leuk, want hij gaf 'r een beuk en zo kreeg ze een boom van een vent.…

Aan Mila Lena 12 mei 2008* De vogels zij voerden hun jongen Het was halverwege maand mei Ik pakte een brandschone lei Wou weten waarover ze zongen Een Geest, heilig, was doorgedrongen Tot pauper en prins en Hij zei: ’Gods kaarsen in huidskleur zijt gij Zijn Vlam op uw hoofd, spreekt ge in tongen.’ Mystiek was het waarvan zij spraken…

Door steeds met consumptie te praten (vermengd met het vocht dat ze had) ondervond ze, dat ieder d'r haatte: men werd van d'r kletsnat kletsnat.…

Al spoedig gaat ze naar d'r kale spits. Ze heeft de pest aan soep met apenhaar.…

De stoel meer van de schilder dan van haar Licht valt zichtbaar van 'r schouder Ze wordt geen dag, geen jaar ouder Zij, model uit 'n vervlogen tijd bloem tussen bloemen Zij, vrouw tussen.... 'n veelheid aan vrouwen Ik zou om 'r kunnen ......rouwen want nam ze niet -zonder woorden- van mij afscheid?…

Ik leerde over de driehoek van Jan, tussen Pixies, Nirvana, en mijn band: Queens of the Stone Age. Thuis kwam ik. Omdat dat een goed vertrekpunt is. De linkerlade van mijn koelkast bléék niet leeg. Mijn tranen van geluk koelde ik met een blik. Ik dronk eruit als een baby melk uit een borst.…

Ik heb bijna alle drugsmiddelen geprobeerd, alle New Age wegen en jarenlang praatgedoe bij de beste psychiaters van Nederland, maar nog kamp ik met faalangst en durf ik vreemde mensen maar amper te genaken, laat staan toe te laten in mijn comfortzone. Spuug bloed.…

Zeg Mark, dat vaasje barst nu uit elkaar Had jij dat ding van onder niet gezien Of zat dat kruit van binnen al misschien Er lopen nu zelfs crimefighters gevaar Ik wil hier geen conclusies aan verbinden Maar heus, die vaas weet niemand meer te vinden…

Ik leef maar voel het niet ik zing maar vorm de klanken niet ik vecht als een schim in een stralende schaduw altijd zoekend naar het geluk in mijn verdriet…

Zo zacht als de wind Zo mooi als een vlinder Tippel je Mijn gedachten in Ik slik je door Vast gevangen In mijn emoties Donker en zwaar Kom je weer Uit mij Gesloten in richting Verzwaard zink je weg Je verdrinkt En ik kijk Toe…

jouw gezichtloosheid, gesponnen door illusies in een spiegel beland, in mijn onschuld verdronken, brand je schreeuw Mijn doodangst…

Er is een nieuwe gewoonte ontstaan in onze tijd: moord en doodslag worden al sprekend bezongen, de ene maal betuigt een boef zijn diepe spijt, dan berappen de zangers elkaar met boze tongen. Nadat Adam door zijn eigen Eva was verleid, werd ons eeuwig een slecht geweten opgedrongen. Terecht, want vanaf boven klonk het juiste verwijt dat respect…

Het geluk zwelt in me op als een ballon naar de hemel Jouw adem in mijn hoofd zorgt dat ik mijn stem vergeet Alleen eindeloze zoenen met jouw spiegelbeeld kunnen me nog gelukkiger maken…

Dode zwanen in de nacht, zwemmen in het water. Zwart is de nacht, zoals van binnenuit. Leven zullen de zwanen, als de zon weer gaat schijnen. Leven zullen de zwanen weer in mij, als morgen komt.…

Jouw armen om mij heen, je stem in mijn oren, Je gefluister blijft in mijn hoofd, ik wou dat je mijn hart kon horen. het zegt dat dit altijd zo wil blijven, wij samen liggend aan de zee, tussen al dat zand. Maar dit is gewoon een illusie, gedwongen van jou, aan mij, om dit te schrijven, denkend aan al dat zand.…

je vergeet me, ik vergeet jou. alles wat we samen hadden.. wie denkt er nog aan? ik.. ik denk eraan, als ik droom komt alles terug, jij.. jij die nu een ander hebt, jij.. jij die mij zoveel verdriet heeft gebracht, jij.. jij die mij 'die liefde' heeft gegeven, die liefde.. die niet klopte, die al een hele tijd bij ons weg was. het enigste…

Het geluk is er het voelt goed beter als alle zwarte dagen, die er zo vaak zijn geweest De gaten zijn weg geen rotte plekken meer hier in mij het is goed Ik hoop dat het nu lang zal duren zo gewoon denken ik geloof het wel ik voel me goed normaal…

Ik voel iets voor je meer dan normaal meer dan anders ik zou het niet moeten doen meer om je geven dan normaal is jij bent mijn vriend en ik ben een vriendin gewoon een vriendin jij ziet me niet zo kan het niet zeggen ik weet wat je zal doen het zal niet zo moeten zijn maar het wil niet weg kan niet weg ga alsjeblieft…