6163 resultaten.
Gebed
poëzie
2.0 met 6 stemmen 941 En uit 't verstuivend wereldpuin
Vorm ons als nieuwe mensen weder,
En laat ons leven in uw tuin.
-----------------------------
voetschabel: voetbankje…
Bij de rozen
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.043 ‘Zij zijn voor sterven en vergaan geboren,’
zo dacht ik vluchtig toen ik bij de rozen was.
Maar schrok, en hoorde dreunen in mijn oren:
wat is u zelve, ijdel mens, beschoren,
zo kort als gij hier wandelt bij de rozen op het gras?…
Over het gras
poëzie
4.0 met 13 stemmen 3.590 Over het gras en over het water
dwaal ik achter de beminde
die ik vroeg en die ik later,
die ik nimmer, nimmer vinde.
Smalle schelpen zijn haar handen
om een eeuwge zee te horen,
in zijn wieg en broze wanden
zingt haar hart mijn wee verloren.
Handen die mijn hoofd niet koelen
met hun sneeuw, de lichte, zachte.
Hartklop die ik niet zal…
Klein Air
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.549 Morgen drink ik rode wijn,
morgen zal mijn lief hier zijn.
In de warme lampeschijn
zal zij liggen, bleek en fijn.
Wilder dan een springfontein
breek ik uit, en ben weer klein
bij haar leden, zoet satijn,
diepe bedding, dieper pijn.
Morgen drink ik rode wijn,
morgen zal mijn lief hier zijn.…
Gebed in 't Duister
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.787 Lang voor 't eerste dagegloren,
lang na Venus' gouden schijn
kniel ik, uwe stem te horen
uit die weelde, uit die pijn,
uit die tuin, bedekt, bedwereld
met een bloesem van Voorheen.
Heer, behoed haar in de wereld,
doe uw mantel om ons heen!…
Vrouwen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.517 Met hare zachte handen rukken zij open
wat jaren lang ten bodem sliep -
nemen haar deel, met een glimlach, en hopen
op sterren en stromen, ànders licht en diep.…
Zacht branden
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.565 Zacht branden van de teedre lenden:
een wiegeling, een wit satijn
aan mijne handen, de gewenden,
die met haar leest verzameld zijn
tot éne slag en in het stuwen
des bloeds niet laten van hun wit.
Die stem, die stameling bij 't huwen:
wie zijt gij? - En het diepst bezit
de tweelingster, haar ogen, weergevonden
in de golven en het…
Doorreis
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.507 God heeft ons spelende beschreven,
als kindren hulploos gaan wij heen.
Geen heul is ons in 't lest gebleven,
zijn diepe vaderlach alleen.
O bloed, bestijg de broze zomen
van dit gevonnist, schuldig lijf:
gij hebt een koninkrijk ontnomen
en gij alleen rekt ons verblijf.
Maar hoor, wanneer de blauwe velden
der nacht begroeid van…
Orgelpunt
poëzie
4.0 met 17 stemmen 768 De man die uwe weelden mint
is weerloos als het kleine kind:
de wereld ging hem vreemd voorbij
als aan zijn borst uw hartslag lei.
Maar wat ons saamgedreven heeft
is wat in kleine bloemen beeft
en gonzend draagt het groot heelal:
't is twee-in-een, en dat is al.…
Annabel
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.710 Mijn kleine, kleine Annabel
zij zong zo zuiver en zo schel
als fluiten op een glansrivier,
zij was geluk en leefde hier
mijn kleine, kleine Annabel
ik wist uw prille leden wel,
de trilling van die bloemenmond
wanneer een hand uw haren vond
mijn kleine, kleine Annabel
de geest is lang, maar wij gaan snel:
op 't koude laken ligt uw lijf…
De donderbui
poëzie
4.0 met 2 stemmen 321 De lucht betrekt, het zand stuift op,
Hoog torent zich de donderkop,
Die blauw als lei, en koperrood,
Dreigt met vernieling en met dood.
De bliksem, kort en lang van lijn,
Gelijk een zenuwachtig sein,
Meldt ademloos: wie vloeke of kniel',
Gedenk uw zonden, red uw ziel!
Een windstoot, water, vlam, een knal,
Alsof de hemel barsten zal…
WINTERAVOND
poëzie
3.0 met 2 stemmen 282 Ook nu het avond wordt,
Heer blijven we op U hopen,
Het winterdaglicht kort,
Hoe traag de dagen kropen.
Het water is zo diep
En donker, de lantaren
Beschampt de oeroude baren,
Waarin de wereld sliep.
En als de smalle boot,
Waarin ik word gedrongen,
Van levens wal afstoot,
Hoe hoog de golven sprongen,
Van u komt heil en heul…
See.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 454 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
GEBORENE IN DE MORGEN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.334 Geborene in de morgen,
Gestorvene in de nacht,
Uw dood slechts heeft ons zorgen,
Uw leven heil gebracht.
Ach, slechts een viertal jaren
Waart gij in ons bezit;
Zo wij gelukkig waren,
Lief kind, gij maakte ons dit.
Slechts tweemaal, beste jongen,
Hebt ge in uw kort bestaan
Tot schreien mij gedwongen,
Liet ik om u een traan.
Als d’ eerste…
Gedaalder zonne
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.828 Aan het golfgeruis huwt
't Westewindje, dat luwt,
Zijn klaag'lijk, melodisch gefluister,
En de scheem'ring slechts rest,
Nu de zon daalde in 't west,
Een poos nog - en de aard ligt in 't duister.
En geen stem meer in 't rond,
Die nog leven verkondt.
't Is stil in het woud, in de weide,
En onzichtbaar, maar zacht
Daalt een weldoende…
Naar buiten
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.739 Och, mijn geleerde boeken,
Trezoren onzer taal,
Geef me oorlof, dat ik buiten
Eens eind'lijk ademhaal.
Die taal- en spellingskwesties
Zijn nuttig ja en fraai,
Maar 'k word daarvan ten leste
Zo akelig suf en saai.
Geef me oorlof, - och, daar buiten
Wenkt mij de zonneschijn.
'k Moet, waar de vog'len fluiten
En lui en ledig zijn.…
De reuzenketel
poëzie
3.0 met 19 stemmen 1.560 ‘Ja, wat men toch al vreemde dingen
in Frankrijk heeft,’ zei stuurman Jaap,
‘Zo zag ik daar eens op een akker
een raap, een echte reuzenraap.
Ze was zo groot als… dat huisje,
ik kon er heus niet óver zien,
en om ze van het land te halen,
gebruikte men een man of tien.’
-‘Wel, wel!’ sprak Teunis.’ Nu, ik reisde
in Duitsland, voor mijn ambacht…
Hier is het feest
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 187 De zon komt aarzelend op
gaat sprankelend ten onder
De liefdevolle eenzaamheid
zal zonder jou, mijn lief
nooit meer dezelfde zijn
Ik zie jou zo graag
zonder woorden fluisteren
naar je ademhaling luisteren
alsof voor de eerste keer
een nachtegaal zich horen laat
Gevangen tussen zon en maan
ben jij het baken en boei
zelfs op…
die lente zo fleurig
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 180 vogeltjes zingen, verwelkomen morgenstond
het zonnetje priemt zwak door de bomen
vroeg uit de veren is goud in de mond
mensen kunnen nu opnieuw gaan dromen
de lente springt dansend door het land
ze laat al terug zovele dingen bloeien
natuur en heelal smeden een ware band
de kinderen willen in bossen gaan stoeien
het lachen verschijnt, het…
Klaas Vaak
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 79 De klok zei acht uur tien, ik wreef eens in mijn ogen.
Ik besefte dat ik had gedroomd,
maar de beelden waren reeds vervlogen.
Een nieuwe dag kwam met het vroege zonlicht binnen.
Het zou mij moeten aansporen,
maar ik wist niet hoe of waar te beginnen.
Ik had blijkbaar van dit vroege moois al weer genoeg genoten.
Geeuwend draaide ik op mijn…
Tuinen
poëzie
4.0 met 3 stemmen 979 Tuinen, schemering van weelde,
duister weg, mijn koninkrijk.
Uw gestalten, marmerbeelden,
nemen nachtelijk de wijk.
Heug'nis die op 't verst bedacht zijt,
weet gij nog van 't ijl foreest,
van der voog'len schrille zachtheid -
lente-uchtends teder feest?…
Oh, kleine vogel op die witte bloesemtak
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 87 Speciaal voor mij uit de Chinese keizerlijke
tuinen uitgevlogen. Licht van postuur;
rood-bruin gevederd heb jij de bloesemtakken
in mijn denkbeeldige tuin uitgekozen.
Een idyllisch sprookje voltrekt zich door jouw
aanwezigheid. Tussen het maagdelijk roze-wit
komt een hemel in de lente in de werkelijkheid
aan mij voorbij.…
Zuurstofsieraad
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 197 Misschien weet ik wel wat ik bedoel
maar zonder bomen geen gevoel
van lente en een stille droom
gewoon het natuurlijke dromen
van een statige berkenboom
zoals die in de stilte staat
gouden zonneschijn op het gelaat
grijze wolken rond de hoge kruin
een zuurstofsieraad in de tuin
die takken als zijn armen strekt
tot in het zuiver…
Een gevoel van eeuwigheid
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 543 Ik dook dan in de glimlach
van een zachte schilderskwast
en droomde dat dit stilleven
de lente was.
Ooit zat ik op een bank
en zong met zwaluwen mee.
Ik danste dan op de vleugels
van de zomer, wang tegen wang,
en dacht, dit innere lied duurt
een leven lang.
Ooit sierde ik de tuin
en vlocht herfsttinten in mijn haar.…
Een zachte fluistering
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 704 je ademt de wind,
vertraagt haar glimlach,
in dichte herinneringen,
zo beschermend teer
het najaar schemert
in voorjaarswolken,
in verre plekken,
onsterfelijk en puur
waar vlinders vluchtig
haar lach beroeren
en kleuren scheppen
in jouw verloren tuin
ze raakt de lente in jou…
Prima Vera
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 135 kruin
plantjes met spruitige sprietjes
in een veld met variërende rietjes
een oogverblindende tuin
in een rijk geschakeerd kleurenpalet
kom, spring gauw uit je bed
Carpe diem
ik heb al brood met jam
en koffie gezet…
Lente kriebels
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 119 Het zonnetje schijnt, snel naar mijn tuin,
o ja de schutting moet een verfje, dan is ze weer mooi bruin.
De aarde in de perken is bedekt met mos,
hier en daar pluk ik alvast wat los.
Ook de struiken moeten worden gedaan,
zeker die, die wat hoger staan.…
Conflict
poëzie
4.0 met 5 stemmen 2.385 Ik kuste de wreef, toen de fijne enkel:
haar schoot geurde wild als zo menig uur.
Maar zij trok het hemd weer over haar schenkel
en keerde zich zwijgende af, naar de muur.…
Voorjaar
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.650 En in de tuin en langs de wering
Pronkt perk en gras met bloemen bont.
De mensen zijn weer jong geworden.
Hun stap, gebaren en gelaat,
Ook van de droeven en verdorden,
Zijn moediger; en het gepraat
Van de verstilden en de zachten
Doortintelt soms een ijl gelach.
Zelfs woorden zwaar van plichtbetrachten
Gaan verend onder lichte vlag.…