Alle inzendingen over Woestenij

De wereld van Mediterrane woestenijen Waar de mooiste droogte vlinders gedijen Denkend aan deze droge en warme klimaten Kleine dorpjes ogen er verlaten Uitdrogende graslanden en bergweiden Steppen waar droogte tot armoe kan leiden En distels zelden door regen verleppen Kleurige vlinderpracht zal je oppeppen Distels in uitbundige verschijningsvormen…

Liefde is niets dan daaglijks verder gaan Door dorre woestenijen, Om na de nacht saam moe weer op te staan Uit duistere valleien. Liefde is niet een wijdverklaard begrijpen, Een stijgen tot het licht, En niet oneindig zijn en ook niet rijpen Tot innerlijk gezicht.…

Wat water wast het zand van woestenij en witte hitte weg - ik haal een gros fijn meel voor brood met boter en een tros van dadels bij gebraad en stoverij.…

Ik reis over kolkende wateren waar woestenij en tropische liederen rinkaaneen weerklinken. Kades bestaan niet. Enkel de doorschijnende modder van de jungle en de uitgestrekte wind van de savanne betekenen voor mij de terminus. Passagiers begeleiden het eenzame galjoen op weg naar zichzelf. En de donkere wind krioelt van onrust.…

tijd hier, was destijds zomer erg mooi Capital Ulaanbaatar koudste hoofdstad van de globe 1350 m. boven zeeniveau Siberisch koud In Terelj Nationaal Park vliegt ware tijd zonder vleugels 'Melkhi Khad' is Mongools voor de 'Turtle Rock' Een God-geschapen moloch die een condor doet landen op de waar traagste, van deez' groe- ne woestenij…

Door inheemse stilte wentelt zich wilg aan de oevers bij het zoet water meer waar blanke nimfen spiraalvormig dansen in een cirkel van zilvergroen gras alsof verlegen verliefd zijn ook bij de oppervlakte hoort van een noeste onherbergzame woestenij te ruig en stoer om echt te strelen wilg kronkelt zich lenig in het rond, geknot of niet…

Toch woudt gij Alleen gaan door de woestenij. Wij sliepen deze nacht weer saam. Uw hart sloeg naast mij. ‘k Sprak uw naam En vroeg, waarheen gij gingt.…

Toch wou gij Alleen gaan door de woestenij. Wij sliepen deze nacht weer saam. Uw hart sloeg naast mij. 'k Sprak uw naam En vroeg, waarheen gij ging. Het antwoord was: 'Te vreselijk om zich in te verdiepen.…

Door woestenij geen dooltocht zwaar en bang: Trouw blonk de ster en bleef hen wijzen. Plots in den hoge hoorden ze engelzang – Een arme grot was 't einddoel van hun reizen. De kemels knielden. En de grote wijzen Aanschouwden 't kind, geprofeteerd zó lang.…

Wisselend licht scheerde langs de stadsrand, over een horizon van waterplezier van een gastvrij merenland opgespoten tot een zanderij, het fijne zand stuift over het speelkwartier, de lege ramen op de kade staren blind over een woestenij, het vrije zicht voelt zich verraden, afgegleden naar een andere tijd, achteloos gaat de wind er…

Jij beziet jezelf, geheel ten onrechte, als een druppel water in de woestenij. Jij wilt het kosmisch leven vormgeven. Daarom wil je nog steeds gaan Naar waar de maan uit het zicht raakt. Op absurde afstanden van geliefden. Niet te bevatten. Je vat het niet, daarom wil je dit. Daarom moet het. Je beseft niet wat je achterlaat.…

Wisselend licht scheerde langs de stadsrand, over horizon van waterplezier van een gastvrije waterland, verworden tot een zanderij, het fijne zand stuift over het speelkwartier, de lege ramen op de kade staren blind over een woestenij, het vrije zicht voelt zich verraden, afgegleden naar een andere tijd, achteloos gaat de wind er…

Het mag een beetje nut hebben dit leven, dit denken, dit schrijven waar het landschap in stevige contouren grensgebied vormt, tussen wildernis ademt er een woestenij vol emoties grillige waarheden in de hitte van het zand en aangelegde beschaving.…

haal uit mijn 'dal' wat ik heb gezegd En heb je het niet verstaan dan repeteer ik het gezegde en wil je een toelichting dan krijg je die zoals ik visa versa ook verwacht als jouw woordenstroom of inhoud je verbaliteit maar ook non-verbaliteit me rationeel en/of emotioneel raakt en ik even "geen oog heb voor mijn oor" verward word en woestenij…

Wisselend licht scheerde langs de stadsrand, over horizon van waterplezier een gastvrij waterland, verworden tot een zanderij, het fijne zand stuift over het speelkwartier, de lege ramen op de kade staren blind over een woestenij, het vrije zicht voelt zich verraden, afgegleden naar een ander vergezicht van blokkendozen, moeiteloos…

Wat baat het sloven in een woestenij? Schiet welig 't zaad op van een barre rots? Gedijen vissen in de Dode Zee? Is niet het woord van d' oude dichter waar, En heel deze aard' geen ongewiede tuin'?…

Bestaat er nog een God die deze woeste razernij toelaat daar waar de wereld langzaam vergaat zonder embargo noch verbod Waar menig leven zinloos de dood indook in oneindige oeverloze woestenij in niet te omschrijven razernij op deze te smalle Gaza-strook Omgeven door eindeloos prikkeldraad vechten de armen, de hulpelozen voor een lang…

Voor de zachtmoedigen, verdrukten, Tot geregelde arbeid onwilligen, Voor de met moedwil mislukten En de groots onverschilligen, De reine roekelozen, Door het kalm leven verworpen, Die boven steden en dorpen De woestenijen verkozen, Die zonder een zegekrans Streden verloren slagen En 't liefst met hun fiere lans De wankelste tronen schragen…

Via de literatuur ontdekte hij het vrije leven en de werking van hasj en alcoholische bocht ontgon in hem een ware woestenij en braakland voor talloze misères, min het zichzelf kunnen vergeven.…

Kennis dier allen, die in weelde-gaard' Of woestenij van stad of zand-zee erven Des levens vonk, uw gave, o Moeder Aard', Uw gave, o Vader Zon. 0 laat mij drinken De blik van ogen, zwart, bruin, hemels-blauw, O laat mij diep in kelk van stem wegzinken, Daar pure ziel als bie puurt honig-dauw...…

daar kan blijven Droog en dor is de struik Hij kan het niet vasthouden Daar vliegt het zand weer door de ruimte Ik wil hier blijven roept het zand Niemand hoort het in de eenzaamheid Plotseling verdwijnt de zon achter donkere wolken Het begint te waaien en te stormen Het zand vliegt nu hoog in de lucht Het regent eindelijk in de dorre woestenij…

de ene zag me hard de andere milder en hoe ik ordende, zelfs chaos van mijn hart, maar wat men zien wou waren halve plaatjes want veel te snel ging heel hun beeld op zwart in het begin was alles echt veel lichter ik had een doel en was ‘t geloof nabij en toen ik eindelijk de wereld zag zoals hij was bleek er slechts honger dorst en doodse woestenij…

En keer 'k mij af Van dood en graf, Dan droom ik droever dingen; Een spooksel werd het leven mij, De ontblaarde tuin een woestenij, Een kreet van pijn mijn zingen. Doch eer 'k Uw leed Voor 't mijn' vergeet, Vergeet ik ons verleden; Ons heeft de volle Dag bekoord, Ons-saam ontving het stralend oord Van schoonheid en van vrede!…

Door woestenij gedragen trots Is met gepaste spoed verweven Met een uitgekotst verlangen Om met meer passie te gaan leven Hij heeft zich zelden zo verwonderd Over de leegtes tussen zinnen Hij begon net op te raken Vol van leegte zat hij binnen Waar de woorden net nog dansten Speelden, tierden om hem heen Lacht hij zich nu kapot vanbinnen…

Lacht ons een heuvel tegen, Met welig groen beplant, - Wij vinden steile wegen, En distels in het zand; En lokt het dal beneden Ook door zijn dicht gewas,- Dáár smoren onze treden In loos bedekt moeras; En als met minzaam vleien Der bergen top ons trekt, - Wij vinden woestenijen Met dichte sneeuw…

God staat aan uwe zij, Hij mint uw kind veel tederder dan gij, En plant de roos uit 's werelds woestenij In Edens dreven.…

Voorts vindt men nougatkramen, Bij voorkeur niet te ver verwijderd van een urinoir; Een baan, zo doods en leeg, Alsof hij enkel zondags wordt begaan Door het boetvaardig regiment der hoge hoeden; Want wàt men ook in 't nadeel zeggen kan Van dit verpaapte china, Die woestenij der anonimiteit met zijn intieme oasen, Niet dat de godsdienst…

Naar welke woestenijen Versteeg het dolend pad? Mijn voeten werden 't stijgen Mijn ogen 't staren mat. Toen riep uit zijn ellende Harts ongestilde nood Om d' uiterste vertroosting Van de verlangde dood!…

Nu zijn we alleen in 's Levens woestenij, Klem de armen vaster om uw angstig kind! De storm steekt op, ik voel Gods toorn nabij. O God, waarom? Verboden is de vrucht, De rijpe vrucht van onze liefde niet, Rooswangig lokkend tussen loof en lucht. Waarom, o God, zoo gij ons lijden ziet, Drijft ons uw wrekende engel op de vlucht?…

zwaar Van verlopen slechte wijn, wat een ellende Voor die mensen middenin de laatste les beland En ondertussen adverteert mijn staat en lonkt met avontuur naar een jonge klant ‘Word Marinier’ lees ik op een groot plakaat ‘Weten waar je mee bezig bent’ Het riekt naar grote verantwoordelijkheid En toont een vrouw die acteert als vent Maar de woestenij…