Alle inzendingen over Wolf in Schaapsklere

Toen de gekroonde wolf de schaapkens nieuw-geboren Met zijne wrede muil te Bethlehem verslond, Een klagelijk geschrei steeg van der aarde grond En kwam ten hemel in voor Gods gerechte oren.…

in avondrust terwijl feeksen sluiers plukken voor magiërs zonder gelaat regent stilzwijgen neer op het papieren strijkorkest de fagotten wenken hem terug ergens zwenkt een vogel zijn aftocht tegemoet de strijkers wikkelen al strengen om hem te binden zijn tong is rap en zwierig voorop in de bonte maskerade draagt hij stijlvol de schaapskleren…

het leven speelt als een lammetje in de wei de dood komt als een wolf op zoek naar een prooi zo is het leven het komt en gaat…

springvloed in mijn hoofd onvermoed veel geroofd in de verte huilt mijn kind en een wolf en de wind…

Springvloed in mijn hoofd onvermoed veel geroofd In de verte huilt een kind en een wolf en de wind.…

zei de wolf; ik zal je verleren, Fatsoenlijke lui op zo'n manier te mystificeren*. Hierop verslond hij met huid en haar Het gehele lam, of 't een Engelse oester waar, En bracht de rest naar huis om er zijn kindertjes op te trakteren. Het lam had hieraan natuurlijk het land, Doch voor de wolf was het net een kolfje naar zijn hand.…

Het blijft steeds vaker zoeken naar stervelingen van de wereldliefde waar verharding reeds lang is toegeslagen struikelend over puinhopen van haat en ruïnes waar de dood waant brandende hitte heerst en verdooft de duivel heeft nazaten te over wolven in schaapskleren jagen in roedels op blinde armen van geest het allerhoogste brein ziet…

Terroristen in de golf George heeft uw acties verafschuwd Maar de woede is nog niet geluwd Binnenkort laat hij z'n tanden zien, de wolf…

Waar eerst de held werd Uitgehangen en in vereniging, Zoals dat heet in wettelijke Termen, onschuldig leven Doelbewust werd afgebroken, Is nu gekozen voor anonieme Onschuld, wolven huilend in het Bos vermomd in schaapskleren Van oranje, blauw en rood, De kleuren waarom je juist je doelwit Dagelijks met je gif bespoot Zit je nu miezerig…

een hongerige wolf wou geitjes eten die zich verschansten in een grote klok hij droeg een hoofddoek en een ruime rok maar die vermomming heeft hem wel gespeten hij werd gezien en achternagezeten door boze dienders met een lange stok zo werd de arme wolf een zondebok een hoofddoek ... tja ... hij had het kunnen weten voor hem geen mals en…

In kort gehouden zinnen Samengeraapt tot vier Hou ik gevoelens binnen En die zitten me tot hier Tot hier, en niet verder Kan ik de weerzin aan De grens, tussen wolf en mens Bereikt onder volzinmaan…

Warme handen strelen donkere ogen kijken de mond zwijgt waar de fluistering van mijn schaduw de wolf een lied zingt in de stilte van jouw schrijven…

verschenen dook de maan hoewel geen wolken de lijsterbes onaangeroerd boog takken strak geen levend wezen dat de stilte brak geen leger hart dan dat die nacht was zij de wolf…

iemand trok het zwijgen uit de muur kerfde fragmenten in stenen hing papieren poëzie aan de waslijn beukte op de trom iemand huilde als een wolf in de nacht niemand kwam…

de wolf is daar! Hij bijt mijn schapen dood.' De boeren vlogen heen vol wrok, Met vlegel, kluppel, vork en stok, En - niemand was in nood. Nu lachte deze loze guit De goede lieden schatrend uit; 'De wolf was als een reus Zo groot' riep hij. In 't henen gaan Viel hun zijn spotzucht nog eens aan, En zette een lange neus.…

Zwarte Pieten, zijn allang geen slaven meer, als werknemers van Sinterklaas. Blanke slaven, die lang geleden sloofden, en nu machtige consumenten zijn. Maar opgefokte honden, in bezit van laffe meesters, lopen nog steeds geketend aan hun lijn. Beseffen wij mensen eigenlijk wel, waarom vrije wolven huilen?…

Jij gedroeg je vol begrip, als wol- vin in schaapskleren Jij deed alsof 't jou interesseerde jouw hart sloeg over, bij het idee dat de norm moest vervagen Een verzwakte moraal doet lijden Plots verbrak jij in jubel, contact Gescheurd aan flarden trok ik aan een voltooid verleden tijd Het heden plengde een traan daar inmiddels geschaakte…

Je kunt niet meer verder brand in je longen angst slaat je lam je wordt besprongen Grommend gehijg geen poten, geen handen honger in het maanlicht druipt tussen tanden Vlijmscherpe pijn doorboort eindigt angst in gebeuren het kraken van je botten het gevoel te scheuren…

Ik spiegel al mijn daden af in gloeiend maanverlichte kolen waaruit de kleuren zijn gestolen die ik al mijn liefdes gaf Geen halsdaad was mijn aandacht waardig geen wanhoop heb ik ooit gegrond mijn ogen blijven even rond zelfs met lenzen eigenaardig Verslonden heb ik met genoegen vlees is een natuurproduct voortijdig uit de grond gerukt…

ik wil niet zweven boven woorden die als geschonken waterwijn valse noot tot vorm akkoorden zo gedwongen waarheid zijn ik wil niet hangen in de lucht van het stormmaal, dor en week gevallen als Gods eigen krijgers na zijn koude donderpreek voor zover ik zeker weet wil ik pennenstreek kwatrijnen vol van wendingen in lijnen terzinen met…

Rennend in den donk`re nacht vervolgd door heks en ridderzwaard met wolfgezang en fleaderaar angsten houden me in heur macht als zij spokend door mijn gissen waart waar ik al mijn moedigheid vergaar ik draai mij om en trotseer het duister waarin damp plots scherpe klauwen mist het wolvenkoor vergaat tot fluister lucht vol muizenissen vragen…

Ik ben een lammetje lente komt en lacht, dolle pret darteldartel ondeugende spelletjes en wol als bed geen vet geen grammetje rijp voor de slacht, als enig smet spartelspartel…

aarzelend open ik mijn grote muil stem mijn lied in witgrijze damp grom mijn grieven tegen de lamp die helderheid brengt in beneveld gehuil verknipt toon ik mijn schaduwkant als silhouet in priemend blauw gelijst dat zielsverdriet naar boven krijst verkracht onteerd en aangerand lange halen smijt ik de argeloze hemel in woest roep ik de…

Ik kijk je volop in de ogen die als schaapjes over drijven alsof ze onbeperkt kunnen blijven zolang het blauw maar onbewogen Ik verzoek je, zeg me wat er is Verveelde zuchten; langs me heen verkilde flitsen, verwerpen alleen jij ziet het fout; jij hebt het mis Onderdruk zuigt damp uit kring stormen dreigt in koude vlagen tot opheldering…

Ik heb geweldige gedichten gelezen. Ik heb ze aan me voor laten dragen. Karrenvrachten vol, wagen na wagen, heb ik stuk voor stuk afgewezen. Ik heb geweldige gedichten bekeken. De vormen op me in laten werken. De palen, de perken, de veren, de vlerken, stuk voor stuk heb ik ze afgezeken. Geweldige gedichten heb ik verslonden tot achter…

Haar warmte pluist blossen lokken teint de tinten waarvan haar in ‘t stilleven hartelijke nuances zijn meegegeven die tot in haar timbre zijn doortrokken Haar stem is als pastel zo zacht vermist in aquarelle inspiratie sprekend tot de verbeelding van een geruisloze creatie vervloeid in de adem waarmee ze lacht Vertederend veegt ze krijt…

Een stadion vol mensen bezwijkend de explosie verijdelen kon niet meer tot ver in de omtrek deden oren zeer het gillen was vanuit de hel lijkend Getuigen keken geschokt naar elkaar bij de aanslag op die gevoelige snaar…

Ik ben een poëtisch hoge berg massief met silhouet onwrikbaar toren ik, verhevenheid gewaar, elke minaret tot dwerg Ik laat schallen tegen hen keren als ze wijken van mijn wetten ‘k zal ze met lawine`s pletten `t is mijn natuur om te verweren Hoor mijn loeiend holle klanken zie de pioniers bevriezen die ik hinder te beginnen Klim niet…

Aarzelend open ik mijn muil toon mijn lied in lichtgrijze damp grom mijn grieven tegen de lamp die helderheid brengt in beneveld gehuil Verknipt toon ik mijn schaduwkant als silhouet in blauw gelijst voor wie zielsverdriet naar boven krijst verkracht, enteerd en aangerand…

je laat me lachend grijpen naar mijn toetsenbord knopjes ratelen in razend tempo mijn verrukking terug af en toe nog net te vingervlug omdat ik me weer jubelend in je woorden stort ondeugend antwoord ik vol enthousiasme schaterend kan ik je pretlichtjes haast staren met heel je zijn ben je mijn hart binnen gevaren nadat ik ben gevallen voor…